Έκτακτη είδηση

Εχθές, περνώντας από την Πανεπιστημίου, μπροστά από το βιβλιοπωλείο του Ελευθερουδάκη, ένα από τα πιο πολυσύχναστα μέρη της Αθήνας, άκουσα ένα επίμονο νιαούρισμα. Σταμάτησα προσπαθώντας να εντοπίσω την πηγή, αλλά ήταν δύσκολο. Τελικά, όσο απίθανο και αν μου φαινόταν αρχικά, κατέληξα ότι το νιαούρισμα προερχόταν από το εσωτερικό ενός από εκείνα τα παλιά κουτιά του ΟΤΕ (ΚΑΦΑΟ). Ευτυχώς το κουτί δεν ήταν κλειδωμένο, μάλλον επειδή δεν βρισκόταν πλέον σε χρήση, οπότε το άνοιξα και διαπίστωσα ότι μέσα υπήρχε μπλεγμένο στα καλώδια ένα θαυμάσιο γατάκι, το οποίο μάλλον θα τρόμαξε από κάποια αιτία και θα τρύπωσε μέσα από ένα διάκενο στη βάση του κουτιού..

.

Αρχικά το χάιδεψα, έτσι όπως δεν μπορούσε να κουνηθεί, για να το καθησυχάσω, και μετά, παραμερίζοντας παλιά καλώδια και εξαρτήματα, κατάφερα να το βγάλω έξω. Δεν είχα ξαναδεί αδέσποτη γάτα σε αυτό το σημείο και περίμενα να δω αν έχει κάποια οικογένεια, αλλά αυτό απλώς έτρεχε στα παρτέρια νιαουρίζοντας απελπισμένα και μετά γυρνούσε σε μένα. Δεν με φοβόταν καθόλου και με άφησε να το χαϊδέψω, ακόμη και να το σηκώσω. Ο κόσμος που είχε μαζευτεί κατά τη διάρκεια της «διάσωσης» είχε εξαφανιστεί και είχαμε μείνει μόνοι, οι δυο μας και τα περίεργα ή ανέξοδα συμπονετικά βλέμματα των περαστικών. Ένα πρεζόνι που μου ζήτησε ψιλά με συμβούλεψε «πάρτε το κύριε, θα το εμβολιάσετε και θα είναι καλή παρέα»..

.

Ακολουθώντας τη συμβουλή του πρεζονίου και της καρδιάς μου, το πήρα αγκαλιά ελπίζοντας να βρω κάποια χαρτοσακούλα πιο κάτω για να το μεταφέρω ευκολότερα. Δεν ήταν το πιο εύκολο πράγμα, το γατάκι ήταν ζωηρό και μια-δύο φορές αναγκάστηκα να το αφήσω, αλλά ευτυχώς δεν απομακρυνόταν ποτέ πολύ ούτε έκανε κάποια προσπάθεια να τρέξει μακριά μου. Νομίζω ότι κοντά μου ένοιωθε κάποια ασφάλεια. Στην Κοραή, αγόρασα δύο σάντουιτς που περιείχαν κάποια υλικά που θεώρησα ότι μπορεί να χρησίμευαν σαν ένα πρώτο γεύμα για το βασανάκι και, έτσι, εξασφάλισα και την πολυπόθητη χαρτοσακούλα, η οποία όμως ελάχιστα άντεξε στις περιποιήσεις της δεσποινίδας (ναι, είναι κορίτσι). Μετά από πολύ κόπο και ιδρώτα, αλλά και αφού με σταμάτησαν και διάφορες, εμ, ωραίες υπάρξεις, κατάφερα να φτάσω με το γατάκι στο σπίτι, όπου του προσέφερα αμέσως νερό και κάτι να τσιμπήσει από τα σάντουιτς, ενώ εγώ πετάχτηκα σε ένα μινιμάρκετ, από αυτά που λειτουργούν όλο το 24ωρο, για να αγοράσω γατοτροφή και άμμο.

.

Για να μη σας κουράζω, το γατάκι βολεύτηκε, ψεκάστηκε και χαπακώθηκε για παράσιτα από μια καλή μου φίλη, και από αύριο που θα μπορέσω να κάνω ψώνια θα βολευτεί ακόμη περισσότερο. Μάλιστα κυρίες και κύριοι, γατώθηκα κανονικά. Καλά να πάθω αφού ήθελα βόλτες.

..

Και να μην ξεχάσω, το όνομα αυτής Λώρα, από την είδηση για την κοπέλα που κάνει το γύρο του κόσμου και που μου έδειξε η φίλη μου και που αμέσως συνδύασα με το ξωτικό στη διπλανή στήλη (περί Λώρας, εδώ), κάτι που υποθέτω ότι σημαίνει ότι η φίλη μου έγινε κάτι σαν νονά. Βέβαια, για τη Λώρα τη θαλασσολύκαινα πρώτα είχα πληροφορηθεί από έναν φίλο ναυτικό.

.

Ακολουθεί η Λώρα σε διάφορες πόζες, σε κάποιες παίζει με ένα τσαλακωμένο χαρτί, να δω τι θα κάνει αύριο με τα παιχνίδια που θα της πάρω. Πώς να της αντισταθώ; Ήταν μάταιο. Αυτή τη στιγμή, που γράφω το ποστ, ρίχνει κάτι ξεγυρισμένους ύπνους δίπλα μου. Το καλοκαίρι, εξάλλου, φαίνεται ότι είναι καιρός για γατώματα (η Μπλανς είναι ακόμη διαθέσιμη για όποιον ενδιαφέρεται να της προσφέρει μόνιμο σπίτι). Και στα δικά σας.

.

Ενημέρωση 26/8: είμαι σχεδόν βέβαιος πλέον ότι είναι αγοράκι και το λέω Λάρι.

.. .