Δευτέρα, Μαΐου 03, 2010

Τον άρτον ημών τον επιούσιον…

Το Σάββατο ζύμωσα και έψησα για πρώτη φορά ψωμί. Τη συνταγή την επέλεξα από το Διαδίκτυο, ήταν αυτή, με τη διαφορά ότι προσέθεσα με τη μαγιά και ένα κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη που βοηθάει, όπως μου είπαν, στο φούσκωμα (ένα κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη για το μισό κιλό που έφτιαξα εγώ και όχι για το ένα της συνταγής). Επισημαίνω επίσης ότι αν και ως χρόνος ψησίματος αναφέρεται μία ώρα, εγώ το πρόλαβα στο τσακ και το έβγαλα στα 50 λεπτά, ίσως επειδή έκανα μικρότερη ποσότητα. Το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Η φρατζόλα γλίστρησε αμέσως από τη φόρμα και όταν έκοψα εκείνη την πρώτη φέτα και τη δοκίμασα με λίγο τυρί… ήταν η γεύση της ικανοποίησης και της ανταμοιβής της προσπάθειας.

.

Η όλη εμπειρία ήταν κάτι το μοναδικό, θα την χαρακτήριζα μυστική και σχεδόν ερωτική. Η προετοιμασία, το ζύμωμα, η αίσθηση της ζύμης μέσα στα χέρια, σαν της σάρκας μιας ερωμένης που δέχεται τα χάδια σου, άλλα πιο τρυφερά, άλλα πιο έντονα, η σημασία του χρόνου με την αναμονή για το φούσκωμα και το ψήσιμο και τελικά η κορύφωση του να κρατάς αυτό το ζεστό φραντζολάκι και να το γεύεσαι.
.
Ο ενθουσιασμός μου ήταν μεγάλος, ο ενθουσιασμός του πρωτάρη που τα καταφέρνει. Το καλύτερο από όλα όμως δεν ήταν η παρασκευή, αλλά η προσφορά και το μοίρασμα σε αγαπημένα πρόσωπα. Πρώτα πάντως πήραν το μερτικό τους τα πουλιά, που δοκίμασαν τα ψίχουλα από το κόψιμο. Ήλθαν αμέσως να εισπράξουν την αναίμακτη θυσία σαν αγγελιοφόροι των θεών.
.
Δεν ξέρω αν θα ξαναγοράσω ψωμί. Είναι αρκετό για εμένα να ζυμώνω μία φορά την εβδομάδα και το αποτέλεσμα είναι πολύ ανώτερο από το ψωμί που συνήθως αγοράζω. Το νοιώθω εξάλλου να με τρέφει καλύτερα, καθώς το αισθάνομαι το φραντζολάκι που ζύμωσα να έχει κάτι πολύ δικό μου μέσα του και αυτό είναι που μου δίνει μια μοναδική αίσθηση και όταν το γεύομαι, αλλά και όταν το προσφέρω. Το συνιστώ σε όλους, όχι με αρτοπαρασκευαστές, αλλά με τα χέρια σας και την αγάπη σας.
.
Λάβετε φάγετε…
..


10 σχόλια:

scarlett είπε...

Καλοφάγωτο!

Ψωμί δεν έχω ψήσει ποτέ, με το ποστ σου μου κίνησες την περιέργεια να δω πώς γίνεται.

Όμορφο,διαφορετικό κείμενο.

Unknown είπε...

"η αίσθηση της ζύμης μέσα στα χέρια, σαν της σάρκας μιας ερωμένης που δέχεται τα χάδια σου, άλλα πιο τρυφερά, άλλα πιο έντονα, η σημασία του χρόνου με την αναμονή για το φούσκωμα και το ψήσιμο και τελικά η κορύφωση του να κρατάς αυτό το ζεστό φραντζολάκι και να το γεύεσαι."

τελικά πρέπει να σ'αρέσει πολύ το ψωμί ε?!

ELvA είπε...

Πολυ καλα εκανες και το κυριοτερο ειναι οτι ξερεις τα συστατικα που εβαλες, (δεν ειναι σκετη χημεια!) ασε που νοιωθεις και περηφανος που το εφτιαξες μονος σου!

Τη καλημερα μου :)

Φλύαρος είπε...

Πρέπει επειγόντως να μάθουμε να ζυμώνουμε, να ψήνουμε, να μαζεύουμε φρούτα, να ψαρεύουμε κτλ κτλ. Σε εποχές πείνας που έρχονται όλα αυτά θα μας είναι απαραίτητα για να επιζήσουμε!

Πέρα από την πλάκα πάντως, το να δημιουργείς κάτι στην κουζίνα, οτιδήποτε, έστω και ένα απλό ψωμί σου δίνει μια αίσθηση υπερηφάνιας ότι παρήγαγες κάτι με τα ίδια σου τα χέρια. Κι αυτό επίσης λείπει από την σύγχρονη κοινωνία μας.

Περαστικός είπε...

Ευχαριστώ, Scarlet

Stilvi, φαίνεται, ε; :P

Elva, έτσι είναι, καλησπέρα!

Φλύαρε, οι καιροί ευνοούν προσπάθειες στην κατεύθυνση της αυτάρκειας :) Νομίζω ότι σε κάποιες προηγμένες χώρες το μαγείρεμα είναι σχολική δραστηριότητα. Θεωρείται και συμβολή στην υγεία της κοινωνίας.

Jolly Roger είπε...

Καλη ορεξη.

Παλια εψηνα ψωμι, στα φοιτητικα μου χρονια. Καλο ηταν, αλλα οχι σπουδαια πραγματα. Δεν εχω ταλεντο στο ψηστηρι ;-).

Αλλοι συμφοιτητες εφτιαχναν ποιηματα με την ζυμη.

Απο την φωτο βλεπω οτι το εψησες σε φορμα. Αν μου επιτρεπεις την συμβουλη, δοκιμασε την επομενη φορα χωρις φορμα. Βγαινει καλυτερη η κρουστα.

Υ.Γ. Τα μυρωδικα στην μπορντουρα του πιατου, διακοσμητικοτατα ;-)

Υ.Υ.Γ. Σε λιγο θα περασουμε απο τα λεφτα στην ανταλλακτικη κοινωνια (σου δινω βαμβακι, μου δινεις αλευρι).

Στο μεθεπομενο σταδιο θα καταργησουμε και την εξειδικευση. Θα τα κανουμε ολοι, ολα και θα ειμαστε αυταρκεις. Ετσι δεν θα υπαρχει αναγκη συναλλαγων.

Ναυτίλος είπε...

Α, καλα. Εχει χρονια που κανω το δικό μου ψωμί. Σπάνια αγοράζω πια απ' έξω.

Δοκίμασε να κανεις με αλεύρι ολικής... :-)

christos milionis είπε...

Aυτο το ψωμι που εχεις στην φωτογραφια δεν εχει καμμια διαφορα με αυτα που υπαρχουν στην αγορα.
Ο Ναυτιλος σωστα σου επισημαινει να φτιαξεις ψωμι με αλευρι ολικης.
Στα βιολογικα μαγαζια υπαρχουν εξαιρετα ευρωπαικα αλευρα ολικης αλεσης.

ellinida είπε...

Μπράβο! Εχει και στο Lidl ετοιμα μείγματα στα οποία μπορείς να προσθέσεις διάφορους σπόρους.
Και ξέρεις τι τρως αν μη τι άλλο.

Περαστικός είπε...

Σας ευχαριστώ για τις συμβουλές, θα απαντούσα με πολύ κέφι, αλλά ειλικρινά η σκέψη των σημερινών γεγονότων μου αφαιρεί τη διάθεση να ασχοληθώ με μαγειρικά θέματα. Είναι αυτή η διολίσθηση στην τυφλή βία για την οποία έχουμε μιλήσει, μια βία που δεν έχει καν κατεύθυνση και στόχο. Στη θέση αυτών των ανθρώπων που χάθηκαν θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε από εμάς ή τους ανθρώπους που έχουμε κοντά μας.