Το λυπημένο μάτι

Περπατούσα σήμερα με ένα μάτι λυπημένο και ένα μάτι χαρούμενο. Ίσως επειδή κοιμήθηκα κάπως λιγότερο, το ένα μου μάτι ήταν σήμερα μόνιμα δακρυσμένο, σαν να έμενε εστιασμένο στη σκοτεινή πλευρά της ζωής, απαισιόδοξο. Το άλλο μάτι, αισιόδοξο έβλεπε τα θετικά. Οφείλω να ομολογήσω πάντως ότι, παρά την κρίση, ο ουρανός, ξάστερος και λαμπερός, έμοιαζε σταθερά στερεωμένος στη θέση του και, περίεργο πράγμα, παρά τα δυσοίωνα μηνύματα των οικονομικών αναλυτών, των οίκων αξιολόγησης και άλλων παραγόντων με κύρος, η άνοιξη δεν πτοήθηκε και κάνει θριαμβευτικά την εμφάνισή της.

.

Ένας πατέρας περπατάει με το παιδί του, που φορά πατίνια στα πόδια. Αυτό κρατιέται από πάνω του, άλλες φορές το κρατά αυτός με προσοχή. Κάποιες φορές το αφήνει μόνο του και το ξαναπιάνει μόλις τύχει κάποια λακκούβα ή άλλος πιθανός κίνδυνος. Μια ωραία εικόνα

.

Έξω από το Εθνικό Μουσείο, στην Πατησίων, άλλη χαρούμενη εικόνα. Μια μικρή παρέα τριών ή τεσσάρων ατόμων κάθεται χαρούμενη στο λιγοστό χορτάρι και απολαμβάνει τον ήλιο. Θυμήθηκα αντίστοιχες εικόνες από την Αγγλία. Ξένοι σίγουρα, τουρίστες ή και μετανάστες. Δεν είναι αυτή Ελληνική συνήθεια, ο Έλλην θέλει το φραπεφρεντοκαπουτσίνο και το τραπέζι του, να είναι άρχοντας, όχι λέτσος, να κάθεται χάμου, άκου πράγματα. Πόσο λίγο αξιοποιούμε ακόμη και τις λιγοστές οάσεις ελεύθερων χώρων και φύσης που υπάρχουν στην γκρίζα πόλη. Δεν είναι να απορείς που έγινε έτσι η Αθήνα και οι άλλες ελληνικές πόλεις, ήταν προφανώς επιλογή των κατοίκων τους που, ενώ άλλα λένε, στην πραγματικότητα απεχθάνονται κάθε ελεύθερο χώρο.

.

Και μια άσχημη εικόνα, επιστρέφοντας, στην Πατησίων, με προσπερνά ένας μελαμψός άνθρωπος. Ενώ βρισκόταν ακόμη πολύ κοντά, από πίσω μου ακούω μια παρέα νεαρών ανδρών να συζητά μεγαλόφωνα. Κάποιος μεγαλώνει ακόμη περισσότερο τη φωνή του, με πρόθεση να ακουστεί, «Ρε συ, εχθές ένας μαλ**ας Πακιστανός, να καλή ώρα σαν αυτόν, μπλα μπλα μπλα». Τους αφήνω να με προσπεράσουν και αυτοί. Τρεις νέοι, υποθέτω Έλληνες. Ίσως να αρνούνταν ότι είναι ρατσιστές, ενδεχομένως να αγανακτούν όταν οι Γερμανοί αμφισβητούν την καθαρότητα της φυλής μας ή την ποιότητα της κοινωνίας μας. Καλά που υπάρχουν και οι Πακιστανοί, τι θα κάναν και οι δικοί μας οι κομπλεξικοί, το αγλάισμα των ελληνοπαίδων που δεν κωλώνουν να δείξουν την ανωτερότητά τους μπροστά στον κατώτερο, τον τριτοκοσμικό.

.

Δεν θα ήθελα πάντως να σας αφήσω με μια τόσο άσχημη εικόνα. Ορίστε, λοιπόν, ο θρίαμβος της φύσης και της ομορφιάς…

.

… μένουν τα απομεινάρια μιας Κυριακής:

.

Α, και να μην το ξεχάσω, αν κάποιος ενδιαφέρεται και έχει αυλή, προσφέρεται αυλικός:

.