Αλλά...

Ένα πιθανό μέλλον;

.

…οι γηγενείς περπατούν πλέον στην πόλη του φόβου εν αμύνει. Πάντα το ραντάρ ρυθμισμένο στη μακρά εμβέλεια, σαρώνει τα οικοδομικά τετράγωνα μπροστά για πιθανούς κινδύνους και απειλές, με τα παθητικά αντίμετρα πάντα έτοιμα, απόκρυψη, διακριτικότητα, street look, αποφυγή στενωπών, αποφυγή συγκεκριμένων περιοχών, και τα ενεργητικά αντίμετρα σε ετοιμότητα.

.

Θυμάμαι εποχές που όταν ήμουν μικρό παιδί κυκλοφορούσα άφοβα μόνος και ξέγνοιαστος, σε δρόμους όπως η Μιχαήλ Βόδα, η Αλκιβιάδου, με γνωστά πρόσωπα εδώ και εκεί. Σήμερα, μένοντας στη δυστοπία της Πατησίων, όταν κατεβαίνω την Ιθάκης προς τη γειτονιά των παιδικών μου χρόνων, κάποιες φορές, νοιώθω σαν να κάνω εις άδου κάθοδον.

.

Τα γκέτο υπάρχουν ήδη, διάφορες φυλές, κυριολεκτικά και μεταφορικά, οικειοποιούνται γειτονιές και διαγκωνίζονται για τον έλεγχο ζωτικού χώρου. Από την 28η Οκτωβρίου (Πατησίων) σχεδόν δεν μπορείς να περάσεις στο ύψος του ΟΤΕ διότι είναι το στέκι των αφρικανών μικροπωλητών που καταλαμβάνουν τα πεζοδρόμια (θα συμμετάσχουν και αυτή στην κίνηση «μία μέρα χωρίς εμάς»;), στο Πολυτεχνείο σου στήνουν καρτέρι τα πρεζόνια, κάτω από την Ομόνοια, το χάος, δεν πας από το απόγευμα και μετά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι νωρίτερα είσαι ασφαλής. Αν είσαι οδηγός και βρεθείς εκεί, κράτα καλύτερα τις ασφάλειες κλειστές και τα τζάμια ανεβασμένα και άσε τις προοδευτικές και ανθρωπιστικές σου απόψεις για κάπου ασφαλέστερα. Καλύτερα, απόφυγε την περιοχή. Εκεί συνδυό δεν περπατούν, συντρείς δεν κουβεντιάζουν, μόνο σαράντα και εκατό και πάλε φόβο έχουν. Σε λίγο θα γράφονται δημοτικά για τους ακρίτες της Πλατείας Ομονοίας.

.

Άνθρωποι - απελπισμένοι, πεινασμένοι, δεν αντιλέγω - απαίδευτοι, από κοινωνίες κλειστής νοηματοδότησης ή απλώς διαλυμένες, για τους οποίους ο κάθε ξένος ή άπιστος είναι νόμιμη θήρα, σπρωγμένοι από την ανάγκη, υπερβαίνουν τις όποιες αναστολές μπορεί να έχουν και θηρεύουν τους μικροαστούς ιθαγενείς σε συμμορίες ή και κατά μόνας όταν τους παίρνει και προκύπτει η ευκαιρία. Πώς μπορείς να απαιτήσεις από οποιονδήποτε άνθρωπο ή κοινωνία να το δεχτεί αυτό παθητικά; Πώς μπορείς να τους πεις ότι θα λύσουμε πρώτα τα επί αιώνες άλυτα προβλήματα της ανθρωπότητας και μετά, σε μια ιδανική κοινωνία, θα είστε ασφαλείς, εσείς, οι γυναίκες, οι ηλικιωμένοι, τα παιδιά, και μέχρι τότε υπομονή;

.

Λυπάσαι τον πεινασμένο όταν δεν αποτελεί απειλή, όχι όταν απειλεί να σε φάει, τότε τα ηνία παίρνουν οι επιταγές της επιβίωσης.

.

Αφηγήσεις όπως αυτή και αυτή γίνονται πλέον κοινός τόπος. Έχω γράψει παλαιότερα για τότε που κάποιος προσπάθησε να κλέψει φίλη μου μπροστά στα μάτια μας. Δεν τα γράφω αυτά για να προτείνω αυτό ή το άλλο, αλλά διαβλέποντας ένα ζοφερό μέλλον διολίσθησης στη βία, εφόσον δεν αμβλυνθούν τα οικονομικά προβλήματα και δεν σφίξουν οι κρουνοί της εισροής λαθρομεταναστών που εκ των πραγμάτων, λόγω των περιορισμένων δυνατοτήτων της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας και λόγω των χαμηλών προσόντων και του πολιτισμικού υποβάθρου τους, αλλά πρωτίστως λόγω του τεράστιου πλήθους τους, αδυνατούν να ενταχθούν. Το έγκλημα, αλλά και οι ρατσιστικές επιθέσεις αυξάνονται ραγδαία και εκτιμώ ότι, εφόσον η τρέχουσα πορεία συνεχιστεί, δεν είναι τόσο απίθανο ενδεχόμενο στο όχι μακρινό μέλλον ή έκδοση μιας διαταγής, με την έγκριση ή έστω την ανοχή της κοινής γνώμης που θα απαγορεύει τη διάσωση των μεταναστών τα σκάφη των οποίων βυθίζονται και, ίσως, κάποτε, θα επιτάσσει ακόμη και τον πολυβολισμό τους στο νερό. Εξωπραγματικό; Μακάρι. Οι μυλόπετρες της ιστορίας αλέθουν τις εκάστοτε βεβαιότητες.