Είσαι αγχώδης; Σκέφτεσαι δέκα φορές την ημέρα ότι σε δέκα μέρες πρέπει να πληρώσεις τον λογαριασμό της ΔΕΗ ή να κάνεις μια δουλειά στην εφορία;Πάρε ένα σημειωματάριο και ονόμασέ το βιβλίο των ανησυχιών, κατάγραφε σε αυτό ό,τι σε αγχώνει και σε ανησυχεί. Αν θέλεις, γράφε και τις ενέργειες που έχεις αποφασίσει να κάνεις για κάθε εκκρεμότητα και το χρόνο που πρέπέι να γίνουν. Έχε αυτό το σημειωματάριο σε άμεσα προσβάσιμο και ορατό σημείο, π.χ. πάνω σε κάποιο ράφι ή στο γραφείο σου. Κάθε φορά που εκείνο το οποίο σε ανησυχεί έρχεται στο μυαλό σου, σκέψου αμέσως ότι δεν έχει νόημα να σε απασχολεί πριν από την ώρα του, αφού είναι καταγεγραμμένο στο βιβλίο των ανησυχιών, σκέψου ότι βρίσκεται ήδη εκεί που πρέπει να βρίσκεται. Σύντομα, το βιβλιαράκι γίνεται η δικλείδα ασφαλείας και το φίλτρο που κρατά απαλλαγμένο το μυαλό σου από εμμονές και περιττές ανησυχίες.
Γράψ' τα όλα και ξέγνοιασε! Άφησε τις έγνοιες στο βιβλίο των ανησυχιών και άσε αυτό να ανησυχεί αντί για εσένα!
Αν θέλεις, επίλεξέ το με μαύρο εξώφυλλο ή διακόσμησέ το ανάλογα με το γούστο σου, πένθιμα, με νεκροκεφαλές κ.λπ. ή χαρούμενα. Το βιβλιαράκι αυτό θα είναι το χάρτινο πηγάδι όπου θα πετάς τα προβλήματα και τα άγχη σου. Αν οι ανησυχίες σου είναι ενδιαφέρουσες, ποιος ξέρει, μπορεί κάποια στιγμή να γίνει και μπεστ σέλερ!
.
Λύσεις Περαστικός για όλα τα προβλήματα!
13 σχόλια:
να σβήνουμε αυτά που έχουμε κάνει?
:)
Δεν ειμαι αγχωδης αλλα αυτα που θελω (πρεπει) να κανω ειναι τουλαχιστον 2Χ περισσοτερα απο εκεινα που χωρανε στις 24 ωρες της ημερας.
Το να τα αποτυπωνω σε ειδικο "βιβλιο των ανησυχιων" το εκανα αλλα ειχε 2 μειονεκτηματα. Πρωτον μου θυμιζε συνεχως το ποσο ατελης ειμαι ;-) Δευτερον μου αφαιρουσε την δικαιολογια της αδυνατης μνημης.
Τωρα ολοι ξερουν οτι τα μισα τα "ξεχναω" και δεν μου κρατανε κακια. Αν ομως ειχα το "βιβλιο ανησυχιων";
Αυτό που προτείνεις είναι πολύ καλό. Και γενικά οι συμπεριφοριστικές μέθοδοι είναι πολύ αποτελεσματικές.
Και όχι μόνο γι' αυτά που μας αγχώνουν αλλά και για τους στόχους μας ή για ό,τι θέλουμε να πετύχουμε γενικότερα.
Athinovio, καλή ιδέα, μπορεί να βοηθάει και αυτό, με χοντρό κόκκινο μολύβι! Βοηθάει και στην αυτοπεποίθηση να βλέπεις τα διαγραμμένα.
Jolly Roger, επιτυχία είναι να καταφέρνεις να κάνεις στη ζωή ένα πολύ μικρό ποσοστό από όσα έχεις θέσει ως στόχους. Τώρα, για το δεύτερο πρόβλημα, δεν χρειάζεται να το ανακοινώσεις στους άλλους :)
Greek Rider, σωστά, πρέπει να εκπαιδεύουμε τον εαυτό μας και όχι να τον λαμβάνουμε ως δεδομένο.
Εάν έχουμε γράψει ήδη δύο τέτοια τετράδια και ένας συγκεκριμένος στόχος/ανησυχία επαναλαμβάνεται σε κάθε σελίδα και στα δύο τεύχη χωρίς ποτέ να διαγράφεται γιατί πολύ απλά δεν ολοκληρώνεται... τι κάνουμε;
Sousou, θα έλεγα ότι σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι δεν πρέπει να μας ανησυχεί τόσο :)
Ξεχασα να γραψω το ποσο μου αρεσει το σημερινο σκιτσο. Ενας ευτυχεστατος περαστικος με χαμογελο σαν διαφημιση οδοντοκρεμας και με ενα χαλαρο ουισκι στο χερι (η μηπως ειναι πορτοκαλαδα; ;-) ).
Και διπλα ενα βιβλιο βουτηγμενο στην αγωνια.
Παντα τετοια.
Έυχαριστώ, Jolly Roger. Να διευκρινίσω πάντως ότι το σκίτσο δεν μου μοιάζει ιδιαίτερα. Όπως φαίνεται και από το χαμόγελο, το ποτό είναι ουίσκι. :)
Μου θυμίζει το Πεσοά με «Το Βιβλίο της Ανησυχίας»... Έξυπνο πάντως, και ως πολύ αγχώδης τύπος, ίσως και να το δοκιμάσω.
Τους χαιρετισμούς μου Περαστικέ.
:-)
Γεια σου, Ναυτίλε, άλλος ένας συγγραφέας και άλλο ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσω.
Πολύ ωραία ιδέα ομολογουμένως! θα την υιοθετήσω. Σε ένα ταξίδι μου στο Λονδίνο πριν από χρόνια, αγόρασα από ένα έθνικ μαγαζί ένα μικρό σακκουλάκι από ύφασμα που έχει μέσα 6 μικροσκοπικά ανθρωπάκια. Σου αντιγράφω από το συνοδευτικό χαρτάκι : Guatemalan Worry People. There is a story that when the Maya indians of Guatemala have worries, they tell them to Worry people and then put them under their pillows at night. By morning the Worry people have taken their worries away. Το σακκουλάκι με τα ανθρωπάκια είναι πάντα στο κομοδίνο μου. Πολλές φορές έκτοτε έπεσα να κοιμηθώ με μια μεγάλη πίκρα. Πάντα όμως έπειθα τον εαυτό μου ότι δεν ήταν τόσο δυσβάστακτη έτσι ώστε να ανησυχήσω τα ανθρωπάκια και τα φυλάω για δυσκολότερες καταστάσεις.
Άσπρο Καναρίνι, νομίζω ότι κάπου έχω ξανακούσει για τα ανθρωπάκια της ανησυχίας, φαίνεται ότι είναι αποτελεσματικά για εσένα ακόμη και όταν δεν τα χρησιμοποιείς :)
@Άσπρο Καναρίνι:
Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Με έβαλε σε σκέψεις. Απ’ ό,τι φαίνεται, από τα παλαιά χρόνια, λαοί σε όλον τον κόσμο έψαχναν και εφευρίσκανε τρόπους να απαλλάσσονται από το άγχος. Δεν την γνώριζα αυτήν την ιστορία και μου άρεσε πολύ. Σ’ ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου