Διάτρητη χώρα

Η τρύπα των Ζωνιανών, ένα μέρος με παρωχημένες αξίες ή με αξίες ασύμβατες με αυτές ενός κράτους δικαίου ή μιας πολιτισμένης κοινωνίας. Ένα μέρος που αντλεί πόρους από την παρανομία και που ξαφνικά όλοι αντιλαμβάνονται ότι επί δεκαετίες τελούσε υπό ένα ιδιότυπο καθεστώς αυτονομίας και εξαίρεσης από τους νόμους (μόνο τα Ζωνιανά;). Καταστάσεις που νομίζαμε ότι αφορούν μακρινές χώρες, όπως Κολομβία, Αφγανιστάν. «Έξω από το χωριό μου!» ακούγεται να κραυγάζει ένας κάτοικος της περιοχής σε ένα βίντεο, με υπόκρουση πυροβολισμών, ενώ τα όργανα της τάξης πατάνε γκάζι και φεύγουν.

Αλλά δεν είναι αυτή η μοναδική τρύπα, είναι και αυτές οι τρύπες:

Η τρύπα των υψηλά ιστάμενων πολιτικών προστατών των παρανόμων και τραμπούκων, που συμβαίνει κάποιες φορές να τους χρησιμοποιούν και ως κομματάρχες. Των πολιτικών που μιλούν μια γλώσσα στην Αθήνα και στα τηλεοπτικά παράθυρα και μια άλλη γλώσσα στις εκεί συγκεντρώσεις τους, στους γάμους, στα βαφτίσια, όπου ρίχνουν και τις μπαλωθιές τους.

Η τρύπα της δικαιοσύνης, με τις δικογραφίες που χάνονται, τις στρεβλές αποφάσεις, τις πολιτικές παρεμβάσεις από τους παραπάνω πολιτικούς προστάτες, τους χρηματισμούς.

Η τρύπα της επιβολής της τάξης, με τα ανίκανα ή διεφθαρμένα και συνεργαζόμενα με τους παρανομούντες στελέχη, που τους ειδοποιούν για επικείμενες έρευνες ή άλλες επιχειρήσεις. Με τα όργανα της τάξης τα οποία φοβούνται τους παρανόμους και βγάζουν τα απωθημένα τους σε όποιον πέσει στα χέρια τους, ανατροφοδοτώντας την απέχθεια και την εχθρότητα προς το κράτος.

Η μαύρη τρύπα της υποτιθέμενης υποχρεωτικής παιδείας, με τα χωριά όπου τα παιδιά, στην πλειονότητά τους εγκαταλείπουν το δημοτικό σχολείο ή αναγκάζονται να το εγκαταλείψουν από την οικογένειά τους.

Οι τρύπες που βλέπω γύρω μου, οι μαύρες τρύπες των ανύπαρκτων ή απαράδεκτων παροχών κοινωνικής ασφάλισης που υποχρεώνομαι να πληρώνω. Οι τρύπες της διαφθοράς και των προβληματικών επιχειρήσεων, του καρκινώματος που λέγεται Δημόσιο, που υποχρεώνομαι να χρηματοδοτώ, οι τρύπες και τα γκέτο που δημιουργεί η ανεξέλεγκτη μετανάστευση. Η τρύπα της ποιότητας ζωής που υποβαθμίζεται καθημερινά. Η τρύπα των τραπεζών και των λίγων επιχειρηματικών συμφερόντων που υπό καθεστώς προστασίας και ασυδοσίας, με τις πελατειακές σχέσεις, με τις αθέμιτες συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, με το κουρέλιασμα του ανταγωνισμού και της ελεύθερης αγοράς που ευαγγελίζονται, πολλαπλασιάζουν τα κέρδη τους, αφαιμάζοντας την υπόλοιπη οικονομία και τους πολίτες. Η τρύπα της ηθικής αυτής της κοινωνίας. Τρύπες, τρύπες παντού.

Όσο και αν είμαι αντίθετος στην τρύπα των Ζωνιανών, θα ήθελα να δημιουργήσω τη δική μου τρύπα, το δικό μου άβατο, μακριά από αυτό το απεχθές, διάτρητο κράτος, από αυτή τη διάτρητη κοινωνία, με τους διάτρητους ανθρώπους. Πόσο κοντά φτάσαμε σε ένα Γουάκο ή κάτι χειρότερο; Υπάρχει παρόμοιος κίνδυνος για το μέλλον; Πόσο πιθανό είναι να έχουμε ένα περιστατικό πυροβολισμών σε σχολείο, σε μια κοινωνία που μοιάζει να δοκιμάζεται από όλο και μεγαλύτερες αντιθέσεις και εντάσεις, να γίνεται όλο και πιο βίαιη; Ας ελπίσουμε να μην φτάσουμε εκεί, παριστάνοντας πάλι τους έκπληκτους.

Δεν χρειάζεται πολύ ευφυία για να «διαβάσει» κάποιος τα γεγονότα. Κάποιος σκάρωσε μια ψευτο-μυστική επιχείρηση, μη ενημερώνοντας τα όργανα που θα συμμετείχαν, φοβούμενος την αποκάλυψή της, κάτι όμως που προφανώς τελικά έγινε. Η διαφθορά και η ανικανότητα δεν περιορίζεται στα χαμηλά κλιμάκια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η αυτοκινητοπομπή των αστυνομικών να τύχει θερμής υποδοχής. Φυσικά, οι πιστολέρο γνωρίζουν τα όριά τους και τα πιθανά προβλήματα που θα δημιουργούσε ένα μακελειό, οπότε κάθε άλλο παρά θα ήθελαν να προκαλέσουν θύματα. Αν οι παράνομοι έριχναν στο ψαχνό, σήμερα θα μιλούσαμε για πολλούς νεκρούς.

Η σημερινή επιχείρηση, με θωρακισμένα και ειδικές δυνάμεις, που θύμιζε την είσοδο στρατού κατοχής σε εχθρική περιοχή (και εδώ που τα λέμε, κάπως έτσι αντιμετωπίζεται από μέρος των κατοίκων), δεν ήταν παρά ένα σόου που ενδεχομένως έγινε κατόπιν συνεννόησης με «παράγοντες» του χωριού, για τα μάτια του κόσμου. Βρήκαν λέει μερικά μαχαίρια και έγινε και σύλληψη για τροχαία παράβαση, κάποια στιγμή ξέσπασα μόνος μου σε γέλια. Αν πήγαιναν σε κανένα γάμο ή γιορτή, πόσα όπλα θα έβρισκαν και πόσες συλλήψεις θα έκαναν με βαρύτερες κατηγορίες; (Είμαι από την Κρήτη.) Μια επιχείρηση - θέατρο και μια προσπάθεια να το αμπαλάρουν αυτό και να μας το πουλήσουν μέσω των ΜΜΕ. Να σωθούν τα προσχήματα.

Δεν ξέρω τι θα ακολουθήσει αυτά τα γεγονότα. Σίγουρα αυτό δεν είναι το τέλος αυτής της νοσηρής κατάστασης.