Ελαφοκυνηγοί

Ο αυτοκράτορας Βασίλειος Α΄ ο Μακεδόνας είχε ασυνήθιστο τέλος. Σε ένα κυνήγι ελαφιού, ενώ κυνηγούσε τον αρχηγό της αγέλης, ο τελευταίος του επιτέθηκε και ο αυτοκράτορας από κυνηγός έγινε θήραμα. «...των γαρ εξοχών των κεράτων υπό του ζωστήρος τούτου υπεισελθόντων, ανάρπαστον τούτον εκ του ίππου λαβόμενος έφερεν, το γεγονός μη τινός επισταμένου, έως ότε τον ίππον κενό εθεάσαντο.»* Δηλαδή, το ελάφι έπιασε τον αυτοκράτορα από τη ζώνη του με τα κέρατά του που μπλέχθηκαν σε αυτήν και αφού τον απέσπασε από το άλογό του, τον περιέφερε, κάτι που έγινε αντιληπτό μόνο όταν οι άλλοι κυνηγοί είδαν το άλογό του χωρίς αναβάτη. Ο αυτοκράτορας τελικά αποσπάστηκε από το ελάφι που τον περιέφερε «μίλια δεκαέξ»* από έναν από τους φρουρούς του που έκοψε τη ζώνη με το σπαθί του και ο οποίος πλήρωσε ακριβά την τόλμη του αφού φυλακίστηκε για αυτήν. Ο αυτοκράτορας υπέκυψε τελικά μερικές μέρες αργότερα από αιμορραγία.

Άκουσα πρόσφατα από ραδιοφωνικό σταθμό ότι υπάρχουν κυνηγοί που σκοτώνουν τα ελάφια που γλίτωσαν από τις φωτιές της Πάρνηθας. Δεν υπάρχει όριο στο πόσο χαμηλά μπορούν να φτάσουν ορισμένοι άνθρωποι. Θα ήθελα οι άνθρωποι αυτοί να είχαν τύχη ανάλογη του αυτοκράτορα Βασιλείου, αλλά ξέρω ότι αυτό είναι δύσκολο στην εποχή μας, όπου το κυνήγι δεν διεξάγεται με δόρατα και βέλη και δεν αφήνει πολλές πιθανότητες στο θήραμα. Πόσο κρετίνος είναι κάποιος που κυνηγάει ένα σπάνιο είδος, αλλά και ένα ζώο που γλίτωσε από μια πυρκαγιά και προσπαθεί να επιβιώσει σε ένα εχθρικό περιβάλλον; Μοιάζει με το να πολυβολείς πρόσφυγες πολέμου που εγκαταλείπουν τις εστίες τους. Πολλές φορές όμως αυτό που δεν μπορούν να τους κάνουν τα θηράματά τους το κάνουν ο ένας στον άλλο. Δείτε εδώ. Πέρασε λέει ο ένας τον άλλο για αγριογούρουνο. Αν δεν έτρεφα σεβασμό για όλα τα ζώα, θα έμπαινα στον πειρασμό να κάνω κάποια αιχμηρή παρατήρηση.

Δεν θα χάσω την ευκαιρία για να διατυπώσω τη γενική θέση μου για το κυνήγι. Κάποτε ήταν τρόπος εξασφάλισης τροφής και επιβίωσης, σήμερα είναι μέσο για να βγάζουν τα απωθημένα τους διαταραγμένες προσωπικότητες ξεσπώντας πάνω στα πλάσματα της φύσης. Όσο και να προσπαθούν κάποιοι να ωραιοποιήσουν την εικόνα του κυνηγιού, δεν πείθουν. Δεν υπάρχει λογική που να δικαιολογεί έναν αναίτιο φόνο. Κάπου είχε πάρει το μάτι μου στατιστικές για το πόσες δεκάδες χιλιάδες ζώα και πουλιά από κάθε είδος εξοντώνονται ετησίως από τους Έλληνες κυνηγούς. Μια σοβαρή ένδειξη για το πόσο άρρωστη είναι η κοινωνία μας.

* «Γάμοι, κηδείες και αυτοκρατορικές μεταμέλειες - Ο βίος του πατριάρχη Ευθυμίου», υπό ανωνύμου μοναχού, εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια, Αλέξανδρος Αλεξάκης, Εκδόσεις Κανάκη