Βγήκε να αγοράσει παπούτσια. Μπήκε στο πολυκατάστημα, βρήκε ένα ζευγάρι που του άρεσε σε μια γωνία όπου δεν υπήρχαν άλλοι πελάτες, ήταν και σχετικά αργά το βράδυ, λίγο πριν το κλείσιμο. Παρατήρησε με φευγαλέο ενδιαφέρον ότι η πωλήτρια ήταν μια όμορφη γυναίκα με ζεστό χαμόγελο. «Θα μπορούσα να δοκιμάσω αυτά; Το 43" είπε. Εκείνη προθυμοποιήθηκε να τα φέρει. Ήταν άνετα και η τιμή καλή, «Θα τα αγοράσω" είπε. Εκείνη τα έβαλε πίσω στο κουτί, «Θα τα πάρετε από το ταμείο, καλό σας βράδυ, διότι μάλλον δεν θα με δείτε άλλο». Εκείνος ξαφνιάστηκε από αυτή τη φράση, αυτό το «...διότι μάλλον δεν θα με δείτε άλλο», του φάνηκε σαν ένα απεγνωσμένο κάλεσμα. «Περιμένετε, δεν χρειάζεται να είναι έτσι, σε λίγο σχολάτε. Θα περιμένω στη γωνία, μπροστά,» και γυρνώντας στον ενικό συμπλήρωσε «αν θέλεις...». Τα μάτια της άστραψαν και απήντησε και εκείνη στον ενικό «Ναι, δεν θα αργήσω πολύ, να με περιμένεις».Η πραγματική ιστορία τελειώνει στη λέξη «κάλεσμα». Το υπόλοιπο εκτυλίχθηκε στη φαντασία του. Ίσως να έκανε λάθος, ίσως να παρερμήνευσε, δεν θα το μάθει ποτέ τώρα, η στιγμή ήλθε και έφυγε, έμεινε η φαντασία να συμπληρώνει τα «αν», εύκολη, ακίνδυνη, ανέξοδη, μελαγχολική.
9 σχόλια:
ΗΤΑΝ κάλεσμα.
Είμαι 100% βέβαιος. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση για τη φράση, ειδικά αν διατυπώθηκε με αυτόν ακριβώς τον τρόπο.
Φοβερό ποστ!
Συμφωνώ με το προλαλήσαν καρτούν.
Έπρεπε να πάρεις το ρίσκο.
Δεν έχει καμία σημασία αν ήταν ή όχι κάλεσμα. Η στιγμή, όπως πολύ σωστά είπες, ήρθε και έφυγε κι αυτός, επέλεξε την φαντασία.
Καλή παρέα η φαντασία. Εύκολη, ακίνδυνη και ανέξοδη. Μόνο που δεν φτιάχνει καφέ.
Καλησπέρα σας, προσέθεσα μια λέξη στο τέλος του ποστ.
Καλημέρα, Περαστικέ. Διάβασα τη λέξη που πρόσθεσες. Καλά, μη μελαγχολείς κιόλας.
Ξέρεις πόσες όμορφες πωλήτριες παπουτσιών με ζεστό χαμόγελο υπάρχουν εκεί έξω, έτοιμες να δώσουν, με τον τρόπο τους, πολλά υποσχόμενες προσκλήσεις;
Όρεξη να 'χεις και ...χώρο στην παπουτσοθήκη σου :)))
Μελαγχολική η φαντασία;
Μελαγχολική η ανάμνηση της στιγμής ναι, αλλά η φαντασία; Δεν την χρησιμοποιείς σωστά ίσως;
ΑΑΑΑΑΑΑ σας παρακαλώ, κατ' αρχήν πουθενά δεν γράφω ρητώς ότι αφορά εμένα. Εννοώ, η συγκεκριμένη φαντασία - φαντασίωση, η ονειροπώληση του τι θα μπορούσε... Άλλες αλλαγές δεν θα κάνω.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά εμένα μου σχηματίστηκε η εντύπωση, διαβάζοντας την ιστορία, ότι αυτή τον "αποχαιρετούσε" με την πικρία της απόλυσης/παραίτησης/διακοπής εργασίας γενικά!
Οπότε για ένα δεν ήταν κάλεσμα, με την ερωτική έννοια αλλά ένα κάλεσμα συμπαράστασης πασπαλισμένο με δόσεις πικρίας ...
Sorry .. :ο)
Καλημέρα Seaina, εμ, χμμ, δεν νομίζω ότι εννοούσε τίποτε επαγγελματικό, απλώς χαιρετούσε έναν πελάτη, πήγαινε τα παπούτσια στο ταμείο από άλλη διαδρομή.
Δημοσίευση σχολίου