Κατακλυζόμαστε από ειδήσεις σχετικά με την κατάχρηση εξουσίας από αστυνομικά όργανα. Άνθρωποι ξυλοκοπούνται, βασανίζονται ή ακόμη και βιάζονται ενώ βρίσκονται υπό κράτηση, κατηγορίες στήνονται για να εξασφαλιστούν "αποτελέσματα" (υπόθεση πράσινα παπούτσια), κουμπουροφόροι αστυνομικοί τραυματίζουν ανθρώπους καυγαδίζοντας για θέσεις στάθμευσης ή και λογομαχώντας με άλλους αστυνομικούς. Για το αν τηρούν οι ίδιοι τους νόμους που υποτίθεται ότι προστατεύουν, ας μην μιλήσουμε καλύτερα. Τα αστυνομικά όργανα συμπεριφέρονται πολλές φορές περίπου όπως στρατός γενιτσάρων, χωρίς να φοβούνται συνέπειες, αφού η Δικαιοσύνη (ευφημισμός για αυτό που έχουμε στην Ελλάδα) κάνει πώς δεν βλέπει, δεν ακούει, δεν καταλαβαίνει.Δυστυχώς, στην κοινωνία μας υπάρχει μια κουλτούρα εξουσίας (όπως "είμαι εξουσία ρε") και όχι καθήκοντος. Σε κάθε γωνία μιας δημόσιας αρχής, ενός δημόσιου οργανισμού, σε κάθε πόστο, πίσω από κάθε στολή, μπορεί να ενεδρεύει, σαν πεινασμένη αράχνη, ένας ανθρωπάκος, ένα τίποτα που χρησιμοποιεί τις όποιες αρμοδιότητες του έχουν δοθεί, όχι για να ΥΠΗΡΕΤΕΙ, όπως θα όφειλε, αλλά για να καταδυναστεύει. Ένας μικρός τύραννος, ένας δικτατορίσκος, ένας πασάς που περιμένει το επόμενο θύμα που θα του παραδώσει η θεά τύχη για να δώσει διέξοδο στα συμπλέγματά του και στα σαδιστικά του ένστικτα.
Ποιοι είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο; Βγαίνουν από κάποιες σκοτεινές τρύπες και επιστρέφουν σε αυτές με το πέρας του ωραρίου τους; Φαίνεται ο χαρακτήρας τους από το πρόσωπό τους όταν τους συναντάς στο δρόμο; Θυμάμαι ένα περιστατικό από τη θητεία μου, στις αρχές της δεκαετίας του 90. Δίπλα από το γραφείο μου, εργαζόταν μια υπαξιωματικός. Μια συμπαθέστατη κοπέλα. Εκεί λοιπόν που κάναμε κουβεντούλα κάποια στιγμή και μου έλεγε για την υπηρεσία της στα σύνορα (ήταν η εποχή του μεγάλου κύματος λαθρομεταναστών από τα βόρεια σύνορά μας), μου ανέφερε γελώντας, με τη μεγαλύτερη ανεμελιά, για τον τρόπο με τον οποίο οι συνάδελφοί της κτυπούσαν όσους συλλάμβαναν ενώ εκείνη πόζαρε μπροστά τους, κάνοντας πλάκα και τιμωρώντας τους υποτίθεται για το γεγονός ότι ερεθίζονταν ερωτικά. Αυτό ήταν ένα περιστατικό που με έβαλε σε πολλές σκέψεις για την ανθρώπινη φύση.
Το Άμπου Γκράιμπ βρίσκεται δίπλα μας, βρίσκεται στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς μας, βρίσκεται στις φυλακές της χώρας μας και, ακόμη χειρότερα, κάποιες φορές μπορεί να βρίσκεται μέσα μας.
9 σχόλια:
Είναι σίγουρο ότι στα σύνορα με την Αλβανία έχουν γίνει οι χειρότερες κτηνωδίες- και όχι από τους Αλβανούς. Στις πόλεις η αποκτήνωση των αστυνομικών βλέπουμε να ξεσπά κατά κανόνα πάνω στους αδήναμους: σε μετανάστες, ψυχικά ασθενείς, γυναίκες.
Και κατά σύμπτωση ιδού τι βγήκε στη φόρα...
Καλησπέρα, αυτά τα οποία συμβαίνουν είναι απαράδεκτα. Η αστυνομία διατηρεί την τάξη και συλλαμβάνει υπόπτους για τη διάπραξη εγκλημάτων, δεν επιβάλλει ποινές πέραν αυτών που προβλέπουν οι νόμοι και αποφασίζουν τα δικαστήρια, δεν βασανίζει, δεν εξευτελίζει.
Το είδα το βίντεο, προβάλλεται πλέον και από τα κανάλια. Θα έλεγα ότι ήταν μια εκπληκτική σύμπτωση που αυτή η υπόθεση συνέπεσε με το ποστ μου και τα ανάλογα ποστ του Urfurs, αλλά πλέον μέρα παρά μέρα έχουμε και ένα νέο κατόρθωμα των "πραιτόρων".
Να σημειωθεί ότι είμαι από αυτούς που απαιτούν καλύτερη αστυνόμευση και μια πιο αποτελεσματική και ικανή αστυνομία, η οποία θα λειτουργεί με τρόπο που συνάδει με μια ευνομούμενη και δημοκρατική πολιτεία. Ποτέ δεν ήμουν επίσης υπέρ της ανεξέλεγκτης αποδοχής μεταναστών, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχω την παραμικρή ανοχή για τέτοια φαινόμενα. Εξάλλου, συνήθως ανικανότητα και τραμπουκισμός πάνε μαζί, σαν το δεύτερο να αναπληρώνει το πρώτο.
Κάποιος πολιτικός μίλησε επίσης για Άμπου Γκράιμπ σήμερα.
Επίσης, ας μην γελιέται κανείς ότι αυτές οι συμπεριφορές αφορούν μόνο αλήτες και κλεφτρόνια ή ταραχοποιούς, μας αφορούν όλους, πέρα από τις ηθικές και ανθρωπιστικές παραμέτρους, η αποθράσυνση των οργάνων της αταξίας μας καθιστά όλους δυνητικά θύματα, ραγιάδες και υποτακτικούς.
Η αστυνομία καθίσταται η ίδια μέρος του προβλήματος της εγκληματικότητας και απειλή για τη δημοκρατία, μαζί με την ανίκανη και διεφθαρμένη, σε απαράδεκτο βαθμό, Δικαιοσύνη.
Δυστυχώς, υπάρχει μερίδα της κοινωνίας μας που ταυτίζει αυτές τις πρακτικές με την καταπολέμηση της εγκληματικότητας και τις δικαιολογεί με την αντίληψη ότι "αυτοί που τα παθαίνουν τους αξίζουν". Πολλές φορές τίθεται πλαγίως από διαφόρους το ψευδοδίλημμα ή ασυδοσία των αστυνομικών ή έγκλημα. Τίποτα από τα δύο, θέλουμε αστυνομία που δρα επαγγελματικά και αποτελεσματικά με σεβασμό στη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα και όχι ένστολους τραμπούκους και βασανιστές, οι οποίοι είναι δύο φορές εγκληματίες και εχθροί της κοινωνίας. Δυστυχώς, είμαι βέβαιος ότι αυτές οι πρακτικές είναι γενικό και όχι μεμονωμένο φαινόμενο και επικρατεί η ατιμωρησία. Το εν λόγω αστυνομικό τμήμα έχει κατηγορηθεί πολλές φορές για περιστατικά σε σχέση με μετανάστες, θυμίζω και την υπόθεση της ληστείας μετανάστη από όργανα του εν λόγω τμήματος.
Καλημέρα, Περαστικε.
Θα ήταν μάλλον επιπόλαιο και ευκολο να ισοβαθμίσουμε το περιστατικό που έγινε, με τα βασανιστήρια του Άμπου Γκράιμπ καθως οι εικόνες που έρχονται απο κεί είναι ποίο κτηνώδεις απο τους μπάτσους των μπάτσων μας.
Δεν δικαιολογώ εδω σε καμία περίπτωση την ελληνική αστυνομία μας.
Οποιος και αν είναι ο βαθμός κτηνωδίας πρέπει να καταγγέλεται και οι υπέυθυνοί τους πρέπει να τιμωρούνται οχι "παραδειγματικα" και με το γάντι, αλλά το ίδιο το χαστούκι που με ψυχολογική βία απαιτήσανε να παραχθεί απο τον ενα κρατούμενο στον άλλον μαζί με την προσβολή αξιοπρεπειας, να τους έρχεται πίσω στο δεκαπλάσιο.
Υ.Γ.
Δεν εννοώ φυσικά να αρχίσουν να αυτοχαστουκίζονται οι μπάτσοι μας, φωναζοντας "είμαι μ@λ@κ@ς" (το οποιο κρύβει και μια αλήθεια στο κατω κατω). Εννοώ μια ποιό εξευελιστική τιμωρία απο 15 μερες άδεια!
Καλησπέρα Yellow Kid, μετρητή βαναυσότητας δεν έχω, αλλά αυτό το οποίο με ενδιαφέρει είναι τα κοινά χαρακτηριστικά όλων αυτών των περιστατικών, είτε είναι στο Ιράκ είτε σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, που είναι ο σαδισμός που εκδηλώνουν ορισμένοι άνθρωποι όταν αποκτούν σχεδόν απόλυτη εξουσία (λόγω ατιμωρησίας, ανοχής, έλλειψης ελέγχου) πάνω σε άλλους ανθρώπους. Επίτηδες δεν αναφέρθηκα στο Γκουαντάναμο καθώς εκεί έχουμε να κάνουμε με κάτι διαφορετικό, που είναι η επίσημη χρήση μεθόδων που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως βασανιστήρια και όχι απλές εκδηλώσεις σαδιστικών ενστίκτων.
Ωστόσο, έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς καταγγελίες ακόμη και βιασμών γυναικών από την Ανατολική Ευρώπη μέσα σε αστυνομικά τμήματα και γενικά προσβολής της γενετήσια αξιοπρέπειας. Δες αν θέλεις και το link που παραθέτω (νομίζω ότι το να χώνει ένας αστυνομικός στον πρωκτό κάποιου το γκλομπ του αφού τον έχει κτυπήσει βάναυσα... είναι αρκετά ακραίο, ακόμη και με μέτρο τις φυλακές του Ιράκ). Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που εκδηλώνουν ακραία σαδιστικές συμπεριφορές όταν έχουν εξουσία και, εδώ που τα λέμε, νομίζω ότι θα υπάρχουν περιστατικά σε ΑΤ που δεν θα είχαν τίποτε να ζηλέψουν από το Άμπου Γκράιμπ, όπως είμαι και βέβαιος ότι υπήρχαν και κρατούμενοι στο Άμπου Γκράιμπ που ήταν πιο τυχεροί και δεν είχαν τη μεταχείριση των περιστατικών που είδαν το φως της δημοσιότητας. Πόσο λιγότερο κτηνώδης σου φαίνεται ο ξυλοδαρμός σχεδόν μέχρι θανάτου του ψυχικά αρρώστου που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, για να μην αναφερθώ και σε περιστατικά θανάτων μεταναστών κατά το παρελθόν. Αν θέλεις, κάνε μια μικρή έρευνα στο Internet.
Στην Ελλάδα η δικαιοσύνη έχει ως πάγια τακτική να μη δίνει συνέχεια σε τέτοιες καταγγελίες. Να δούμε, τώρα που υπάρχει και αυτό το βίντεο, τι πρόκειται να γίνει. Με αυτή τη συγκυρία, κάποιοι αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν μια πραγματικότητα που μέχρι τώρα έμενε κάτω από το χαλί.
Όταν ήμουν στον στρατό, στη σχολή αξιωματικών, όπου η προηγούμενη σειρά ασκεί σχεδόν απόλυτο έλεγχο πάνω στην επόμενη σειρά, είδα ορισμένους συναδέλφους μου, εφέδρους, ανθρώπους που είχαμε καταταγεί μαζί για να υπηρετήσουμε τη θητεία μας, να εκδηλώνουν σαδιστικές συμπεριφορές σε ανθρώπους με τους οποίους το μόνο το οποίο τους χώριζε ήταν το ότι είχαν καταταγεί δύο μήνες αργότερα! (Όπως και υπήρχαν και τέτοια περιστατικά από την προηγούμενη σειρά προς εμάς). Πάντα υπήρχαν περιστατικά που κινδύνευαν να περάσουν τα όρια, ιδιαίτερα απέναντι σε άτομα που εμφανίζονταν περισσότερο αδύναμα. Αυτά μεταξύ νέων ανθρώπων που υπηρετούσαν τη θητεία τους και μετά από μερικές εβδομάδες μπορεί να υπηρετούσαν μαζί σε μια μονάδα, με τον ίδιο βαθμό. Κάνε την αντίστοιχη αναγωγή, για το τι μπορεί να συμβαίνει σε κρατητήρια και φυλακές.
Πράγματι, δεν έχω ούτε και είναι δυνατόν να υπάρξουν, υποθέτω, αξιόπιστα στοιχεία βασανισμών και κακομεταχείρισης εδώ ή εκεί ούτε κάποιος μετρητής βαναυσότητας για να συγκρίνουμε τους βαθμούς κτηνωδίας σε συγκεκριμένα περιστατικά, για εμένα πάντως η σύγκριση είναι απολύτως βάσιμη, τουλάχιστον ποιοτικά.
Η ατυχία των αστυνομικών ήταν ότι βγήκαν στον αέρα.
Ο Μεγάλος Αδελφός λειτούργησε απελευθερωτικά.
Ο Aerostatic μας θυμίζει άλλη μια αναλογία με όσα έγιναν στο Άμπου Γκράιμπ. Και στις δύο περιπτώσεις, οι βασανιστές θέλησαν αφελώς να αποθανατίσουν τα κατορθώματά τους (ποιος ξέρει γιατί - για να αυτοθαυμάζονται και να τους χαίρονται οι γνωστοί τους;), περνώντας ουσιαστικά οι ίδιοι τη θηλιά στο λαιμό τους. Δεν ήταν ο Μεγάλος Αδελφός αλλά ο ναρκισσισμός τους που τους πρόδωσε. Πάντως, τώρα που το σκέπτομαι, η τοποθέτηση καμερών εντός των αστυνομικών τμημάτων ίσως να ήταν μια ενδιαφέρουσα ιδέα. Διαβάζω επίσης σε σχόλιο στο Allu Fun Marx ότι η πρώτη διαρροή ίσως να έγινε από blogger που το είδε σε κινητό φίλου του. Ευφυέστατο, να κυκλοφορούν βιντεάκια από κινητό σε κινητό και να περιμένουν ότι αυτά θα μένουν πάντα περιορισμένα σε "κλειστό κύκλο". Ακούγεται μάλιστα ότι κυκλοφορούν πολλά παρόμοια και ότι υπάρχουν ανησυχίες ότι μπορεί να βγαίνουν στη φορά όσο πλησιάζουν οι εκλογές.
Απαράδεκτα, εξοργιστικά, εξουσιαστικά, θρασύδειλα μέτρα! Αίσχος!
Δημοσίευση σχολίου