«ΤΟΥ Δ’ ΗΝ ΕΛΚΟΜΕΝΟΙΟ ΚΟΝΙΣΑΛΟΣ, ΑΜΦΙ ΔΕ ΧΑΙΤΑΙ ΚΥΑΝΕΑΙ ΠΙΤΝΑΝΤΟ, ΚΑΡΗ Δ’ ΑΠΑΝ ΕΝ ΚΟΝΙΗΣΙ ΚΕΙΤΟ ΠΑΡΟΣ ΧΑΡΙΕΝ» Ιλιάδα, Χ 400(Καθώς σερνόταν, σηκωνόταν κουρνιαχτός, τα μαύρα του μαλλιά σκορπίζονταν και το κεφάλι του, που είχε τόση χάρη, το σκέπαζε η σκόνη)
Κάθε πρωί και κάθε βράδυ τον έσερνε πίσω από το αμάξι του, περιφέροντάς τον θριαμβευτικά στους βρώμικους δρόμους της πόλης, διαπράττοντας ασχημίες πολλές.
2 σχόλια:
Καλημέρα περαστικέ.Η ύβρις ειναι κατι πολυ σχετικό για τον καθένα εκτος βέβαια τις χτυπητές περιπτώσεις π.χ:εγω θεωρώ μεγαλύτερη ύβρις να με θεωρεί κάποιος μαλάκα με τις πράξεις του παρα να μου πεί την καθεαυτό λέξη..αλλοι ειναι πιο εύθικτοι με τα λόγια...τι να πω..
Γεια σου Λολίτα, είχα στο νου μου την άλλη έννοια της λέξης, της πρόκλησης προς τη μοίρα.
Δημοσίευση σχολίου