Police Productions

- Γεια, από τη διπλανή πολυκατοικία είμαι, μήπως έχετε τίποτα με σεξ και βία για να δούμε με τα φιλαράκια;

Το χειρότερο από όλα είναι ότι αν μερικοί ανεγκέφαλοι δεν βιντεοσκοπούσαν τα κατορθώματά τους, οι πολιτικοί, οι δικαστές, οι αρμόδιοι και οι ηγήτορες θα εξακολουθούσαν να κάνουν πως δε βλέπουν, πως δεν ακούν πως δεν καταλαβαίνουν. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι αισιόδοξος τώρα. Οι αστείες πειθαρχικές ποινές που εξακολουθούν να επιβάλλονται δεν προδιαθέτουν για τίποτε θετικό αφού ξεθυμάνει ο θόρυβος. Αυτά τα βιντεάκια βέβαια πρέπει να είναι πολλά και όλο και ξετρυπώνει κάποιο, αλλά φοβάμαι ότι από κάποια στιγμή και μετά η υπόθεση θα εκφυλιστεί και η προβολή τους θα αποσκοπεί περισσότερο στο να ικανοποιούνται τα χαμηλότερα, ηδονοβλεπτικά ένστικτα μεγάλης μερίδας των συνανθρώπων μας, ώστε τα κανάλια να κάνουν υψηλά νούμερα με το πρόσχημα των αποκαλύψεων.

Επειδή κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτά είναι μεμονωμένα περιστατικά, ποντάροντας ίσως στη βραχυπρόθεσμη μνήμη του αποβλακωμένου τηλεθεατή, και προσπαθούν με πλάγιους τρόπους να καθησυχάσουν το φοβισμένο, απαθές και κάπως ρατσιστικό μέρος της κοινής γνώμης, περνώντας το μήνυμα ότι αυτά μόνο σε αισχρούς κακοποιούς που τα αξίζουν συμβαίνουν ή, ακόμη χειρότερα, μόνο σε αλλοδαπούς και συνεπώς δεν αφορούν τον καλό και φιλήσυχο Έλληνα, όποιος έχει χρόνο, ας δει αυτό το δελτίο τύπου του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του ΕΛΣΙΝΚΙ τη 20ηςΔεκεμβρίου του 2006. Δεν είναι λίγες επίσης οι καταδίκες της Ελλάδας από το ΕΔΑΔ (Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων), ενώ και ο Άρειος Πάγος επικρίνεται για υπονόμευση των δικαιωμάτων των κατηγορουμένων και την άρνησή του να διερευνά υποθέσεις κακοποίησης πολιτών από αστυνομικά όργανα. Εάν έχετε χρόνο για έρευνα, δεν θα ξέρετε από πού να ξεκινήσετε.

Ένας άλλος ύπουλος τρόπος ορισμένων για να κάμψουν το κύμα της αγανάκτησης είναι να θέτουν πλαγίως το δίλημμα ότι ή θα έχουμε μια φοβισμένη, ευνουχισμένη αστυνομία που δεν θα μπορεί να αντιμετωπίσει το έγκλημα ή θα πρέπει να ανεχόμαστε την αυθαιρεσία και την κατάχρηση εξουσίας του αστυνομικού, που θα αποφασίζει έξω από κάθε έλεγχο και λογοδοσία για το πώς θα ενεργεί, και τη δυνατότητά του να επιβάλλει ποινές σε υπόπτους επιτόπου, πέραν όσων ορίζουν οι νόμοι και αποφασίζουν τα δικαστήρια, σαν ένα είδος δικαστή Ντρεντ. Λες και η έλλειψη εκπαίδευσης, η υποστελέχωση των τμημάτων και τα άλλα προβλήματα στην αστυνόμευση αντισταθμίζονται με την εκδήλωση των σαδιστικών ενστίκτων και του αυταρχισμού των οργάνων της αταξίας μέσα στα κρατητήρια. Όχι, ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω. Απαιτώ επαγγελματική και ικανή αστυνομία και όχι ένστολους τραμπούκους και αλητάκους που ποιος ξέρει σε τι άλλες δραστηριότητες επιδίδονται με την εξουσία που τους δίνει η στολή τους.

Αυτά βέβαια είναι γνωστά, όπως γνωστή είναι και η κουλτούρα που διέπει οργανισμούς όπως η αστυνομία και η δικαιοσύνη στην Ελλάδα (και ναι, το ξέρω ότι αυτά συμβαίνουν και αλλού). Αντιμετωπίζω λοιπόν με μεγάλη δυσπιστία και καχυποψία όσους, για άλλη μια φορά «πέφτουν από τα σύννεφα». Μα καλά, πού μεγάλωσαν, στρατό δεν πήγαν, την ψυχολογία της στολής, της κλειστής ομάδας που ασκεί εξουσία δεν τη συνάντησαν πουθενά;

Ξέρουμε και την τελευταία γραμμή άμυνας όλων των παλιανθρώπων, είτε αυτοί είναι δικαστές, είτε γιατροί, είτε αστυνομικοί, είτε δημόσιοι υπάλληλοι είτε οτιδήποτε άλλο «τι να κάνουμε... πενταροδεκάρες παίρνουμε και εμείς και κινδυνεύει η ζωή μας/πιεζόμαστε/έχουμε ευθύνες/δουλεύουμε σα σκυλιά». Εγώ ένα πράγμα ξέρω: ο άτιμος πάντα θα βρίσκει δικαιολογίες για νά είναι άτιμος. Πέραν αυτού, η συντεταγμένη πολιτεία οφείλει να εφαρμόζει συστήματα ελέγχου και να τιμωρεί αμείλικτα όσους καταχρώνται την εξουσία τους, καθώς αυτά τα εγκλήματα είναι ίσως η χειρότερη απειλή για την ίδια και τη δημοκρατία.