Σκίτσο οδηγείται στη φυλακή επειδή αμφισβήτησε την επίσημη ιστορία του ιστολογίου Περαστικός.Διάβασα πρόσφατα την είδηση ότι στην ΕΕ εξετάζεται το ενδεχόμενο να καταστεί ποινικά κολάσιμη σε όλες τις χώρες-μέλη η άρνηση του Ολοκαυτώματος. Για άλλη μια φορά αισθάνομαι την ανάγκη να πω ότι αυτό θα ήταν ένα μεγάλο λάθος. Καμία ιστορική ή άλλη επιστημονική αλήθεια δεν είναι δυνατόν να προστατεύεται βάσει νομοθεσίας. Η απαγόρευση της αμφισβήτησης ενός γεγονότος το υποβιβάζει από τεκμηριωμένη πραγματικότητα σε θρησκευτική πίστη και δόγμα και το καθιστά μάλλον περισσότερο εύθραυστο και ευάλωτο σε επιθέσεις, για να μην πούμε ότι οι αμφισβητίες του μεταβάλλονται ανέλπιστα στα μάτια πολλών από περιθωριακοί σε μάρτυρες της ελευθερίας του λόγου.
Όσο και αν κατανοεί κάποιος τους φόβους που ωθούν σε αυτή την απόφαση, το σκεπτικό ότι όποιος αρνείται το Ολοκαύτωμα είναι εξορισμού έτοιμος και διατεθειμένος να επαναλάβει παρόμοιες πράξεις ή ότι θέλει να προβεί σε ή να ενθαρρύνει πράξεις βίας εναντίον ομάδων ανθρώπων δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό, ακόμη και αν ισχύει για ορισμένη ομάδα ανθρώπων. Ας μην ξεχνάμε ότι παρόμοιος τρόπος σκέψης βρίσκεται πίσω από κάθε ολοκληρωτισμό. Πόσοι άνθρωποι έχουν διωχθεί ή οδηγηθεί σε ψυχιατρεία επειδή αμφισβήτησαν τις μεγάλες αυταπόδεικτες/εθνικές/καθεστωτικές αλήθειες; Η ελευθερία του λόγου δεν επιδέχεται τέτοιους συμβιβασμούς και εξαιρέσεις.
Κάθε επιστημονική αλήθεια αντλεί την αξία της και το κύρος της ως τέτοιας από τη δυνατότητα της εσαεί αμφισβήτησης και επανεπιβεβαίωσής της. Κάθε καταναγκασμός και απαγόρευση της αμφισβήτησης ενός γεγονότος, προδιαθέτει πολλούς αρνητικά προς αυτό και δίνει και την καλύτερη τροφή σε θεωρίες συνομωσίας. Επίσης, με ενοχλεί το πολιτικό παιχνίδι, η σχετικοποίηση και η μεταβολή σε μετρήσιμο μέγεθος των γενοκτονιών και εθνοκαθάρσεων. Τόσα θύματα οι Εβραίοι, τόσα οι Αρμένιοι, τόσα οι Ινδιάνοι της Βορείου Αμερικής (να και μια γενοκτονία που οδήγησε στον σχεδόν ολοκληρωτικό αφανισμό ενός λαού, με εκτοπίσεις, με πορείες θανάτου, με λιμοκτονίες και ασθένειες που κατάντησε να γίνει φολκλόρ).
Με όσα ακούμε τελευταία, ώρα είναι να δούμε και κάποια πρόταση περί απαγόρευσης της αμφισβήτησης της ύπαρξης του κρυφού σχολειού, αλλά για αυτό το θέμα ενδεχομένως σε επόμενο post...
Υ.Γ. Το «κατέβασμα» των θυμάτων κάτω από ποιο αριθμό θα συνιστά αμφισβήτηση του Ολοκαυτώματος;
15 σχόλια:
Αυτές τις μαλακίες κάνουν, και δίνουν δικαίωμα στους φασίστες να τους αποκαλούν φασίστες...
Γεια σου Περαστικέ!
(ελπίζω κι εγώ να σχολιάζω πλέον πιο συχνά στο blog σου και να πάψω να είμαι απλώς ...περαστικός :)))
Φυσικά συμφωνώ απόλυτα με το εξαιρετικό κείμενο σου. Η απαγόρευση της αμφισβήτησης ταιριάζει μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Προσωπικά, σε όποιον αμφισβητεί το Ολοκαύτωμα επιφυλάσσω την ίδια αντιμετώπιση με όποιον πιστεύει πως η γη είναι επίπεδη. Με τέτοιες απαγορεύσεις κάνουμε τους γραφικούς να φαίνονται ως ...ήρωες!
Αν δεν έχεις αντίρρηση, θα ήθελα να κάνω link στο κείμενό σου σε ενδεχόμενο προσεχές μου ποστ για όλους αυτούς τους "ζηλωτές" που δεν καταλαβαίνουν τι κακό κάνουν στον ίδιο τον ...ιερό σκοπό τους.
Συμφωνώ φυσικά και με το σχόλιο του Cyrusgeo.
Ο ίδιος άλλωστε υπέφερα πολλά (ουσιαστικά διαπομπέφθηκα) σε γνωστό blog, μόνο και μόνο επειδή θεώρησα πως οι όποιες συγκρίσεις γενοκτονιών ή και η τοποθέτηση κάποιων στην "κορυφή" μιας ιεράρχησης δεν έχουν αντικειμενική αξία, αλλά αποτελούν απλώς κοινωνικές ή νομικές συμβάσεις.
Χώρια που οι μισοί σχολιαστές εκείνου του post χαρακτηρίστηκαν συλλήβδην ...αντισημίτες(!)
Καλησπέρα Cyrusgeo, έτσι ακριβώς είναι.
Καλησπέρα Mickey, μπορείς να κάνεις link ή να χρησιμοποιήσεις το κείμενο. Γνωρίζω σε τι αναφέρεσαι, διαβάζω περισσότερα blog από αυτά στα οποία σχολιάζω ;)
Μόνο που κι εγώ "εξολόθρεφσα" το "διαπομπεύθηκα" - σωστή ...γενοκτονία :))
Καλημερα,
δεν εχω ολοκληρωμενη και τελικη αποψη επι του θεματος, βρισκω και τις 2 πλευρες να εχουν "ολιγο" δικιο. Ελπιζω με την κουβεντα εδω να βρω καποια καινουργια επιχειρηματα.
Υπερ της αντιθετης αποψης (δηλαδη υπερ της απαγορευσης) ειναι η αντιληψη των οριων σε μια κοινωνια.
Εξηγουμαι: καλη η ελευθερια της εκφρασης αλλα δεν επιτρεπεται σε κανεναν να προσβαλλει την αξιοπρεπεια του αλλου. Η κοινωνια βαζει καποιο οριο στο τι επιτρεπεται να πουμε και τι οχι.
Αν λοιπον η αρνηση του Αουσβιτς προσβαλλει την αξιοπρεπεια των θυματων (ετσι ισχυριζονται και τα πιστευω), τοτε καλως διωκωνται οι αρνητες.
Θεωρω τους φραγμους μιας κοινωνιας
(ακομα και τους λεκτικους) απαραιτητους προκειμενου να μην επαναληφθουν τα ιδια δραματα.
Αντι-Παραδειγμα: οταν βγηκαν οι ολλανδοι παιδεραστες και ιδρυσαν κομμα, ξεσηκωθηκε η μπλογκοσφαιρα - και οχι μονον. Εκει ζητηθηκαν αυστηροτατες απαγορευσεις, ποινες κλπ. Γιατι δεν σκεφτηκαμε τοτε οτι ετσι εμποδιζουμε την Δημοκρατια (κομμα ειναι οι ανθρωποι) και την ελευθερια της εκφρασης;
Φίλε μου Dralion, η έννοια της προσβολής είναι γενικότερα προβληματική.
Μπορεί εμένα να με προσβάλλει το να σε βλέπω να τρως αρνί το Πάσχα (ναι, ξέρω, είσαι χορτοφάγος -- ένα παράδειγμα φέρνω). Έχω δικαίωμα να σού απαγορεύσω να το κάνεις; Μπορεί, αν είμαι αυστηροτάτων "ηθικών" αρχών, να με προσβάλλει να βλέπω στο δρόμο γυναίκες με κοντές φούστες. Έχω δικαίωμα να τους το απαγορεύσω;
Κάθε κοινωνία αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο την έννοια των "ορίων". Υποτίθεται, όμως, πως εμείς εδώ στη Δύση έχουμε κατακτήσει ένα επίπεδο ελευθερίας πρωτόγνωρο για τα μέχρι σήμερα δεδομένα. Και το μεγαλείο, κατ' εμέ, της δυτικής δημοκρατίας είναι ότι καταφέρνει να δίνει φωνή ακόμη και σ' αυτούς που θέλουν να την καταργήσουν.
Ο καθένας θεωρεί ένα πράγμα πιο σημαντικό από τα υπόλοιπα.
Για μένα, αυτό το πράγμα είναι η ελευθερία του λόγου και της τέχνης.
Σε ό,τι αφορά το αντι-παράδειγμά σου, η άποψή μου είναι ότι ναι, έχουν δικαίωμα να κάνουν κόμμα, και να ζητήσουν να νομιμοποιηθεί μια πράξη που σήμερα θεωρείται παράνομη και ειδεχθής. Το αν θα τα καταφέρουν εξαρτάται από το επίπεδο ωριμότητας του εκλογικού σώματος. Αλλά αυτοί θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να το ζητήσουν.
Το στόμα των αρνητών του ολοκαυτώματος θα κλείσει (αν κλείσει) με επιχειρήματα και κριτική -- όχι με διώξεις...
Καλημέρα Mickey, μικρό το κακό :)
Καλημέρα Dralion, η δική μου άποψη είναι ότι τα όρια του σεβασμού του άλλου δεν μπορούν να επεκτείνονται στην απαγόρευση του αντιλόγου και των διαφορετικών απόψεων, με μοναδική εξαίρεση όταν πρόκειται για την προτροπή στη διάπραξη εγκληματικών πράξεων, δηλαδή, στην άσκηση βίας (σωματικής ή προσβολής της προσωπικότητας) εναντίον ατόμων ή ομάδων ατόμων. Κάθε αντίθετη άποψη, ιδίως όταν πρόκειται για τομείς όπως η θρησκεία και η ιστορία (αλλά ενίοτε, αλίμονο, και άλλοι τομείς, όπως π.χ. το ποδόσφαιρο και η πολιτική), ενδέχεται να προκαλέσει - και συνήθως προκαλεί - ενόχληση και μπορεί να θίξει ευαισθησίες (ιδίως σε αυτή την περίπτωση των επιζώντων). Ωστόσο, εάν κάποιος ενοχλείται από τον αντίλογο σε μια δημοκρατική κοινωνία, έχει πάντα τη δυνατότητα να αντιτάξει τις δικές του απόψεις και επιχειρήματα ή να επιλέξει να μην εκτίθεται σε αυτόν, αντί να ζητά την απαγόρευσή του.
Θέλουν τα κράτη της ΕΕ να κάνουν κάτι για να μάθει ο κόσμος τι εστί Ολοκαύτωμα και πώς τεκμηριώνεται αυτό; Θέλει να ενημερώσει τους λαούς για το τι υπέστησαν οι Εβραίοι της εποχής; Υπάρχουν καλύτεροι και αποτελεσματικότεροι τρόποι για να το πράξει, με την προβολή μαρτυριών, με εκθέσεις, με ενημερωτικές εκπομπές στα ΜΜΕ, με συζητήσεις, με εκδηλώσεις, μέσω της εκπαίδευσης στα σχολεία κ.λπ.. Αυτά είναι τα μέσα της δημοκρατίας και όχι οι απαγορεύσεις, τουλάχιστον όταν πρόκειται για θέμα ελευθερίας της σκέψης και της έκφρασης.
Τα δύο παραδείγματα που παραθέτεις έχουν μια θεμελιώδη διαφορά, η αμφισβήτηση του τι συνέβη στο Άουσβιτς δεν συνιστά από μόνη της α) επιδοκιμασία εγκληματικής πράξης (είναι αμφισβήτηση του ότι συνέβη αυτή η πράξη) β) προτροπή σε παρόμοιες πράξεις. Αντίθετα, το κόμμα των παιδεραστών προτρέπει στη διάπραξη ενός πολύ συγκεκριμένου εγκλήματος και αποτρόπαιης πράξης (στην ελληνική νομοθεσία ορίζεται νομίζω ως αποπλάνηση ανηλίκου), σε μια πράξη που συνιστά άσκηση σωματικής και ηθικής βίας εναντίον των πιο ανυπεράσπιστων και ευάλωτων μελών της κοινωνίας μας (των παιδιών). Συνεπώς δεν πιστεύω ότι υπάρχει σύγκριση.
Καθώς έγραφα αυτό το σχόλιο, είδα το σχόλιο του Cyrusgeo. Πράγματι, η έννοια της προσβολής είναι προβληματική και μπορεί ουσιαστικά να χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα για την απαγόρευση σχεδόν κάθε ελευθερίας του λόγου (προσβάλλονται θρησκευτικές ομάδες, προσβάλλονται εθνικές ομάδες, προσβάλλονται πολιτικές ομάδες, προσβάλλονται και οι οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων - άντε να δούμε σε τι συνίσταται η ελευθερία του λόγου). Ωστόσο, για εμένα υπάρχει ένα σχετικά απλό και αρκετά αποτελεσματικό κριτήριο για τις περισσότερες περιπτώσεις. Το εάν η προσβολή είναι άμεση ή «εξ αντανακλάσεως». Δηλαδή, αν ο Α θίγει τον Β άμεσα, με συκοφαντίες ή χαρακτηρισμούς ή άλλο τρόπο άμεσης μείωσής της ηθικής του υπόστασης, αυτό ναι, είναι εγκληματική πράξη. Ωστόσο, εάν ο Α επιτίθεται σε μια αφηρημένη ή απρόσωπη έννοια, όπως θεσμό, ιδεολογία, θρησκεία κ.λπ. και μέσω αυτής της επίθεσης ο Β θεωρεί ότι θίγεται ή αισθάνεται ότι θίγεται, λυπάμαι, αλλά ο Β δεν έχει κανένα δικαίωμα να φιμώσει τον Α παρά μόνο να αντιτάξει τον δικό του αντίλογο ή να επιλέξει να μην εκτίθεται στις απόψεις του Α.
Φαντάζομαι (δεν θα τολμούσα να πω ότι καταλαβαίνω) πόσο σκληρό μπορεί να είναι για έναν επιζώντα του Ολοκαυτώματος να αμφισβητούνται αυτά τα οποία υπέστη. Υπάρχουν όμως καλύτεροι τρόπο και προστασίας και στήριξης και εκδήλωσης της συμπαράστασής μας προς αυτούς του ανθρώπους, η ελευθερία όμως, τουλάχιστον όπως τη νοούμε στις δημοκρατικές κοινωνίες, δεν είναι κάτι που ανήκει καν στην πλειοψηφία και κανένας δεν μπορεί να την στερήσει από κάποιον όσο ευγενικά και αν είναι τα κίνητρά του.
Σκεφθείτε τι έχει να γίνει αν η νομοθεσία αρχίσει να ασχολείται συστηματικά με το ποια ιστορικά γεγονότα πρέπει να θεωρούνται κατάλληλα για να τύχουν της προστασίας της. Μια πρόγευση την πήραμε ήδη και με τα πολιτικά και διπλωματικά παιχνίδια και παζαρέματα για την καταδίκη της γενοκτονίας των Αρμενίων και τις εκτοπίσεις του Στάλιν και τι θα λέγατε για νομοθεσία σχετικά με τη γενοκτονία των Ινδιάνων που ανέφερα και να μην ξεχάσουμε και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου κλείστηκαν οι Μπόερ στη Νότιο Αφρική (28.000 περίπου θύματα Μπόερ - εκ των οποίων 22.000 παιδιά κάτω των 16 ετών - και 14.000 περίπου θύματα μαύροι Αφρικανοί, ασήμαντος αριθμός όμως στο χρηματιστήριο των σφαγών, σωστά; Ο μικρότερος αριθμός μειώνει τον πόνο αυτών των θυμάτων; Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι αγγλική εφεύρεση για όσους δεν το γνωρίζουν).
Από την είδηση του in.gr στην οποία παρέπεμψε ο Περαστικός στο κείμενό του, μου έκανε εντύπωση η τελευταία φράση:
"...ενώ η Ένωση δεν πρόκειται να κάνει καμία ανάλογη με το Ολοκαύτωμα αναφορά στην υπόθεση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, προκειμένου να μην υπάρξει τουρκική δυσαρέσκεια."
Δεν μπορώ να καταλάβω με ποια λογική (ακόμα και "νομική") η άρνηση του Ολοκαυτώματος θα πρέπει να επισύρει ποινές φυλάκισης, ενώ η άρνηση μια άλλης γενοκτονίας (έστω και αν κάποιοι τη θεωρούν "ήσσονος" σημασίας) θα πρέπει να περνά στο ...ντούκου!
Αλλά βεβαίως, στην περίπτωση που η ΕΕ λάβει τα ίδια "μέτρα" για την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων, η Τουρκία δε θα γίνει ποτέ μέλος της ΕΕ - ή όταν γίνει, θα πρέπει κάποια εκατομμύρια του πληθυσμού της (και φυσικά η πλειονότητα της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της) να ...φυλακιστούν ;)
Προφανώς όλα αυτά είναι πολιτικά παιχνίδια και ουδεμία σχέση έχουν με την (δικαιολογημένη) ευαισθησία κάποιων ανθρώπων για τα δεινά που τράβηξαν οι ίδιοι ή οι πρόγονοί τους λόγω ρατσιστικών, εθνικών, θρησκευτικών ή όποιων άλλων διώξεων.
Ο ανθρωπισμός και η ιστορική μνήμη δεν (πρέπει να) προάγονται με πολιτική προπαγάνδα και νομικές διώξεις εναντίον των διαφωνούντων, αλλά με επιστημονική τεκμηρίωση και ψύχραιμη, αλλά αποτελεσματική ενημέρωση.
Από την άλλη, η χρήση μέσων μαζικής ενημέρωσης και δη εκείνων που χρησιμοποιούν "δημόσια περιουσία" (π.χ. φάσμα συχνοτήτων) για την έκφραση ρατσιστικών ή άλλων μειωτικών για συνανθρώπους μας απόψεων είναι μια άλλη υπόθεση, για την οποία ενδέχεται να επανέλθω σε επόμενο σχόλιο...
Πρώτον, αν χρειάζεται νόμος για να μην προχωρούμε σε τέτοιου είδους προσβολές, ζήτω που καήκαμε. Ειδικά επειδή ο,τι δε βλάπτει τα συμφέροντα του νομοθετούντος δε συνιστά προσβολή.
Δεύτερον, σήμερα ένας νόμος για το ολοκαύτωμα, αύριο ένας νόμος για την καταγωγή του ανθρώπου;
passer by
Εξακολουθω να κανω λιγο ακομα τον δικηγορο του διαβολου. Οπως δηλωσα, δεν ειμαι απολυτα πεισμενος για καμμια αποψη.
Εχετε δικιο σε οσα μου αντιτεινετε, αλλα:
α) ξεχνατε την ευρωπαικη (γερμανικη ιδιως) πραγματικοτητα. Εκει η ενημερωση, η παιδεια, τα αφιερωματα κλπ. ειναι καθημερινη πρακτικη. Η κοινωνια - σε αντιθεση π.χ. με την γενοκτονια των Αρμενιων - εχει πληρη ενημερωση γυρω απο το τι εγινε στο Αουσβιτς.
Η απαγορευση ερχεται λοιπον "συμπληρωματικα" σε ολα τα υπολοιπα ιστορικα επιχειρηματα.
β) Δεν φιλοσοφουμε γενικα πανω στον ορισμο "ενοχληση". Οριζουμε τι προσβαλλει το *κοινο αισθημα* και τι οχι. Ο νομοθετης εκφραζει το κοινο αισθημα και το συστηματοποιει σε νομους.
Αν το συντριπτικο κομματι της κοινωνιας αποδεχτει την παιδεραστια σαν μια φυσιολογικη και επιθυμητη πραξη, τοτε ο νομοθετης θα πρεπει να καταργησει τους αναλογους νομους. Τα παραδειγματα σας γυρω απο ποδοσφαιρικες ομαδες η το αρνι του Πασχα δεν ισχυουν, γιατι η "προσβολη" εκει αφορα μεμνομωμενα ατομα και οχι την πλειοψηφια.
Τελειωνω με μια - χρησιμη ελπιζω - ενημερωση: οι γερμανοι και οι γαλλοι εχουν αρχισει να αναφερονται ανοιχτα στην γενοκτονια των Αρμενιων και να ποινικοποιουν ( ! ) οποιον την αρνειται. Αυτο τους φερνει εν γνωσει τους σε τεραστια προβληματα με την Τουρκια και θα γινει προσεχως αφορμη για διπλωματικα επεισοδια.
Στην επομενη επισκεψη που θα κανει οποιοσδηποτε τουρκος πολιτικος στην Γαλλια, μπορει ο γαλλος εισαγγελεας να διαταξει την συλληψη του. Στην θεωρια αυτο βεβαια.
Πώς ορίζεται το "κοινό αίσθημα";
Καλησπέρα σε όλους, ο νόμος και η απαγόρευση πρέπει πάντα να είναι το τελευταίο μέσο στο οποίο καταφεύγει μια κοινωνία και πάλι μόνο εφόσον η απαγόρευση δεν έχει μεγαλύτερο κόστος από το πρόβλημα που υποτίθεται ότι επιλύει. Ο νόμος μπορεί να απαιτείται εκεί που υπάρχει σύγκρουση ελευθεριών, αλλά δεν πιστεύω ότι υπάρχει ελευθερία του να φιμώνεις τον άλλο απαγορεύοντάς του να εκφέρει την άποψή του, όσο και αν διαφωνείς με αυτήν. Η προτροπή σε πράξεις βίας ή σε διακρίσεις είναι άλλο θέμα.
Η συζήτηση για το κοινό αίσθημα ή την κοινή γνώμη είναι πολύ μεγάλη, ας μην ξεχνάμε ότι σε αρμονία με το κοινό αίσθημα και την κοινή γνώμη ή τουλάχιστον με την ανοχή τους έγινε το Ολοκαύτωμα. Εάν το κοινό αίσθημα κινείται προς κατευθύνσεις που δεν με βρίσκουν σύμφωνο, φυσικά θα εκφράζω τη διαφωνία μου και θα επιχειρηματολογώ για τη μεταστροφή του.
Το διάβασα και εγώ αυτό και μού φάνηκε όχι μόνο απίστευτο, αλλά υπεριπτάμενο στη σφαίρα της πιο παλαβής φαντασίας. Δεν πάμε καλά, δυστυχώς.
Καλησπέρα Regina, δυστυχώς.
Δημοσίευση σχολίου