Το παραπάνω έργο, μια από τις πρώτες μου ελαιογραφίες, το ζωγράφισα το 1997. Βρίσκεται στο σαλόνι μου, λίγο πιο πέρα από τη μάγισσα με το σκουπόξυλο και απέναντι από την κυρία που έχω δημοσιεύσει σε προηγούμενα post (6 Φεβρουαρίου και 9 Μαρτίου).
Εκ πρώτης όψεως μοιάζει να είναι ένας Άγιος Γεώργιος, αλλά για μένα αντιπροσωπεύει περισσότερα. Είναι κάθε εσωτερική σύγκρουση, κάθε αναμέτρηση του ανθρώπου με τον εαυτό του και, όπως φαίνεται, κάθε νίκη έχει το τίμημά της.
31 σχόλια:
Θα ήθελα πολύ να κάνω το ίδιο με τους φόβους μου.
Στον πίνακα μου άρεσε πολύ ο συμβολισμός του κόκκινου. Το αίμα; Που είναι και το τίμημα.
"Με τον αυτό του"; Γρήγορα, κάνε επίκληση στους Ε να έρθουν προς αρωγήν.
Σοβαρά, τώρα:
Δεν ξέρεις πόσο δίκιο έχεις. (Δηλαδή -- ξέρεις, σχήμα λόγου είναι.) Καθημερινά πρέπει να παλεύουμε με τον αταβιστικό εαυτό μας, να προσπαθούμε να τον εκπολιτίσουμε, να τον εκπαιδεύσουμε, να τον μορφώσουμε, και να χτυπάμε με το δόρυ τα κακά alter ego του που ξεπηδούν εδώ κι εκεί με την πρώτη ευκαιρία. Πιστεύω ακράδαντα πως ο τοπικισμός, ο εθνικισμός, η ξενοφοβία, ο φασισμός, η μισαλλοδοξία, ο ρατσισμός, ο ωχαδερφισμός, η αλαζονεία, ο παραλογισμός, η τάση για χρήση βίας, και άλλα πολλά (η λίστα μοιάζει ατελείωτη) αποτελούν ΕΓΓΕΝΗ ανθρώπινα χαρακτηριστικά, και θέλει πολλή δουλειά για να τα ξεπεράσεις.
Σ' αφήνω τώρα, έχω 2-3 δράκους να σκοτώσω γι' απόψε...
dianathenes, ναι, το αίμα, και κυρίως η πληγή στο πόδι του αλόγου από τα νύχια του δράκου.
cyrusgeo, οι "Ε" έσπευσαν :), ευχαριστώ για την επισήμανση. Καλή τύχη με τους δράκους, αν και δεν είναι πάντα κακοί, απλώς πρέπει πάντα να τους προσεγγίζεις με πολλή προσοχή και να μην αφήνεις να σε κάνουν αυτοί ό,τι θέλουν.
Άσε ήσυχους τους δράκους.
Ένας φίλος που θέλει το καλό σου.
Γιατί νομίζω ότι ξέρω ποιος είναι ο σύλλογος φίλων δράκων; Μπορεί και να κάνω λάθος. Εγώ πάντως δεν θα κάνω κανένα σχόλιο. Για το καλό μου.
σύλλογος φίλων δράκων, ένα αστειάκι κάναμε, χε χε χε
Είναι ωραία να βλέπεις τους δράκους να πετούν στον άνεμο...
Κατά τα λοιπά, συμφωνώ με τον cyrusgeo.
Aφαιρώντας τα ενδύματα του ο ποιητής
στον τάφο πάνω τους στίχους του ακουμπά
ξορκίζοντας τον θάνατο , θα τους προσφέρει
πληρωμή στον περατάρη να τον περάσει απέναντι .
Να κατεβεί στον Αδη άλλη μιά φορά
μελόπιτες να ταίσει τα σκυλιά και να γυρίσει .
O καθείς στον τρόπο που γνωρίζει . Ζωγραφίζεις υπέροχα πάντως .
Την καλημέρα μου .
Καλησπέρα dormammu.
Γεια σου ellinida, ευχαριστώ για τους ωραίους στίχους και τα καλά σου λόγια, ερασιτέχνης είμαι, αλλά το παλεύω :)
@Είναι κάθε εσωτερική σύγκρουση, κάθε αναμέτρηση του ανθρώπου με τον εαυτό του και, όπως φαίνεται, κάθε νίκη έχει το τίμημά της.
Περαστικέ, μπορώ να υποβάλλω ένα ερώτημα;
Γιατί σε αυτή τη εσωτερική σύγκρουση, αναμέτρηση του ανθρώπου με τον εαυτό του χρειάζεται πάντα ένας διαμεσολαβητής. Ενα άλογο και ένα δόρυ; Το ρωτώ αυτό επειδή στην ελαιογραφία ο αη-γιώργης κρατά δόρυ και είναι πάνω σε άλογο. Δε θα μπορούσε να τα καταφέρει και αλλιώς; Εν άλλοις τι αντιπροσωπεύουν αυτά τα 2 σύμβολα΄, αν είναι σύμβολα και όχι απλώς υφολογικά στοιχεία..
Καλημέρα dianathenes. Όταν ζωγραφίζω δεν μπορώ να πω ότι αναλύω τόσο πολύ τα πράγματα, τουλάχιστον συνειδητά, πρωτίστως με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, οπότε μπορείς να πεις ότι είναι μορφολογικά/υφολογικά στοιχεία. Εξάλλου, αφού αποφάσισα να ζωγραφίσω κάτι ανάμεσα σε Άγιο Γεώργιο και ιππότη, θα έπρεπε να υπάρχει ο ανάλογος εξοπλισμός.
Έχοντας κάνει όμως αυτή τη δήλωση, ομολογώ ότι και εγώ ο ίδιος πολλές φορές ψάχνω για συμβολισμούς στα έργα μου εκ των υστέρων, ως θεατής. Ας πούμε, για το άλογο σκέφτηκα ότι μπορεί να εκπροσωπεί ένα μέρος της ανθρώπινης φύσης, ίσως το "άλογο" στοιχείο ή τα ένστικτα ή τη θέληση, που από μόνα τους δεν είναι ούτε καλά ούτε κακά. Από τη μία πλευρά ο ιππότης αντιπροσωπεύει την πνευματική υπόσταση και ο δράκος την παράδοση σε μια εγωιστική ύπαρξη. Αυτές οι δύο πλευρές διεκδικούν ίσως το άλογο, κάθε μια για λογαριασμό της. Το δόρυ... θα μπορούσε να είναι ο λόγος, το όπλο με το οποίο ερμηνεύουμε τον κόσμο αλλά και τον εαυτό μας. Ας πούμε ότι όλο το σύμπλεγμα συμβολίζει τον άνθρωπο και τα στοιχεία που αποτελούν τη φύση του. Ορίστε μια ερμηνεία, αλλά ομολογώ ότι την έβγαλα μόλις τώρα. Νομίζω ότι ο θεατής ενός έργου τέχνης έχει κάθε δικαίωμα να το ερμηνεύει με τον δικό του τρόπο, τουλάχιστον για τον εαυτό του. Ίσως κάποιος θρησκευόμενος άνθρωπος να έβλεπε στο άλογο ή στο δόρυ κάποιο συμβολισμό για την πίστη, για παράδειγμα.
Νομίζω ότι ένα έργο τέχνης μπορεί να ερμηνευθεί διαφορετικά, όχι μόνο από διαφορετικούς ανθρώπους, αλλά και από τον ίδιο άνθρωπο σε διαφορετικά επίπεδα ή σε διαφορετικό χρόνο. Ένα "καλό" έργο τέχνης ίσως να είναι ένα έργο που είναι πλούσιο σε ερμηνείες και πολυεπίπεδο. Καίτοι είμαι ο δημιουργός του έργου (την τύφλα μου)αυτό δεν σημαίνει ότι η δική μου ερμηνεία είναι "η σωστή" και η δική σου "λάθος". Είμαστε και οι δύο θεατές του.
Περαστικέ, με το τελευταίο σου σχόλιο μπήκες στην καρδιά του συμβολισμού. Η απόδοση ερμηνείας και, κατ' επέκταση, η δημιουργία συμβόλων από απλά αντικείμενα, είναι κάτι που συμβαίνει εκ των υστέρων, είναι καθαρά υποκειμενικό, και μπορείς να το κάνεις ό,τι θέλεις. Γι' αυτό και τα ίδια αντικείμενα ή σχήματα έχουν πολλές φορές διαφορετικό συμβολισμό σε διαφορετικούς πολιτισμούς.
Περαστικέ σ ευχαριστώ για την απάντηση.Εχεις δίκιο για τα σύμβολα, απλά ρώτησα γιατί συχνά νιώθω ότι ο εαυτός μας είναι μόνος του απέναντι στον εαυτό του. Αν εξαιρέσεις δηλαδή τη χριστιανική ερμηνεία που παράθεσες, και άλογο και δόρυ και δράκος και ιππότης ένα πράγμα είναι: ο εαυτός μας "σπασμένος" σε πολλά κομμάτια.Πολλές πλευρές του που αντιμάχονται. Εγραψα σε άλλο μπλογκ ότι συνήθως χρεώνω αυτή τη "σύγκρουση" - που θεωρώ πολύ σκληρή για έναν θνητό - στη φιλονικία των θεών οι οποίοι μας διεκδικούν. Εχω δηλαδή μια αρχαιολατρική άποψη για την ανθρώπινη ευθύνη χωρίς να σημαίνει ότι αθωώνω πάντα τον εαυτό μου όταν πρόκειται για άλλους αλλά σε ότι αφορά εμένα, τις επιλογές μου και τις αποφάσεις μου, δε σηκώνω με τίποτα ολοκληρωτικά την ευθύνη. Τόσες πλευρές που έχουμε δε ξέρω αν μας φτάνει μια ζωή να τις καταλάβουμε και συχνά νιώθοντας ότι βαδίζω στα τυφλά προσπαθώ να αποποιούμαι τόσο βάρος και να τα ρίχνω στους πονηρούς θεούς που με έβαλαν στο μάτι....:)
Ο τελευταίος δράκος που σκότωσα φορούσε μαύρο κουστούμι και δούλευε 10 ώρες τη μέρα. Ά και με έψαχνε που και που στον καθρέφτη.
Τον επόμενο είναι που φοβάμαι.
Θα μπορούσα να γράψω μερικά ...σεντονάκια για τους συμβολισμούς και την εσωτερική πάλη, αλλά απ' ότι βλέπω τα καταφέρνεις μια χαρά και μόνος σου - βλ. σχόλιό σου στις 10:17 πμ :)
Προς το παρόν λοιπόν, θα εκφράσω απλά τον θαυμασμό μου για την τέχνη σου (μου άρεσαν ιδιαίτερα οι αποχρώσεις του κόκκινου - φαντάζομαι ότι στην original ελαιογραφία θα είναι ...μούρλια).
Υ.Γ. Συμφωνώ με τον ...φιλοζωϊκό σύλλογο! Στην (όχι βεβαίως και τόσο καλή) ταινία "Η καρδιά του δράκου" πραγματικά τους συμπάθησα :)
Πράγματι cyrusgeo, ακόμη και αν εγώ έχω κάποια σαφή ή λιγότερο σαφή αντίληψη για το τι "θέλω να πω" με ένα έργο την ώρα που το δημιουργώ, αυτό δεν εμποδίζει εμένα ή κάποιον άλλο να δώσει μια άλλη ερμηνεία αργότερα. Νομίζω ότι ένα έργο τέχνης είναι λίγο και σαν κρεμμύδι, μπορείς να το ξεφλουδίζεις όσο θες ανακαλύπτοντας νέες ερμηνείες.
dianathenes, για αυτό είναι δύσκολο πράγμα η αυτογνωσία.
i.p.potis, αν σε ταλαιπωρούσε, καλά έκανες. Ελπίζω τα πράγματα να πάνε καλύτερα.
mickey, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Πάει το καημένο το δρακάκι....
Αλλά, ευτυχώς, δεν πέθανε τ' άλογο. Μόνο μια πληγή.
Αν δεν υπήρχε το άλογο στην εικόνα ποιά θα ήταν η έκβαση της μάχης;
Μάλλον θα ήταν άνιση.
Άρα, το άλογο είναι απαραίτητο για τη νίκη.
artanis, θα με κάνεις να νοιώθω τύψεις.
το "βασίλειό" μου για ένα άλογο... όσο πάνε και πληθαίνουν οι δράκοι :/
Ωραίος πίνακας κύριε ερασιτέχνη :))..
Και ακόμη πιο ενδιαφέροντες οι συμβολισμοί.Ετσι μου έρχεται πάντως να σου ζητήσω να μου ζωγραφίσεις κάτι,κάθε φορά που βλέπω κάτι δικό σου.
Γεια σου raffinata, δεν θα πω τίποτα κακό για τους δράκους γιατί μπορεί να θυμώσει ο σύλλογος φίλων των δράκων (δες παραπάνω) :)
Σε ευχαριστώ regina, αυτό είναι το καλύτερο κομπλιμέντο. Μη διαστάζεις, αλλά θα πρέπει να έχεις υπομονή :)
Μπράβο!Περαστικέ τα πας καλά με τα πινέλα! :-)
Καλημέρα ladychill, το πρόβλημα είναι ότι οι ελαιογραφίες θέλουν περισσότερο χρόνο τον οποίο δυστυχώς δεν διαθέτω πια, αλλά θα πιέσω τον εαυτό μου να ξεκινήσω κάτι.
Αχ συγγνώμη regina, εννοούσα μη διστάζεις.
Συμφωνώ! Είναι κρίμα να αφήνεις στον πάτο ένα ταλέντο και μια αγάπη σου. Η ζωγραφική είναι ένα απ' τα ταλέντα που πολύ θα ήθελα να έχω αλλά φευ...Ελπίζω με τον καιρό να δούμε και νέες σου δουλειές! Καλή Μεγάλη Βδομάδα!
Έχεις δίκιο ladychill, θα προσπαθήσω.
Κάποτε το τίμημα φαίνεται πολύ αργότερα και ειναι μεγαλύτερο απ΄ ό,τι φαινόταν αρχικά...
Με αγάπη
Παράγραφος
Καλησπέρα paragrafos. Πράγματι συμβαίνει αυτό.
Τον πίνακα αυτόν, όπως τον βλέπω από δω τον θεωρώ αριστούργημα! Πολύ ισορροπημένο.Τα χρώματά του με άρπαξαν με την πρώτη. congratulations!
Ευχαριστώ Cynical :)
!!! έμεινα τώρα!
Δημοσίευση σχολίου