Δευτέρα, Φεβρουαρίου 06, 2006

Μια παγωμένη νύκτα

Ήταν μια παγωμένη, κρυστάλλινη νύκτα του 2002. Πίσω από το τζάμι, ανάμεσα από τις πολυκατοικίες, έλαμπε η πανσέληνος. Απολάμβανα ένα καλό malt διαβάζοντας μια συλλογή ποιημάτων και ακούγοντας τα Βραδεμβούργια κοντσέρτα του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ. Κάποια στιγμή αισθάνθηκα κάτι παράξενο, σαν κάτι να με καλούσε να πλησιάσω στην μπαλκονόπορτα. Σηκώθηκα, κοίταξα έξω και νόμισα ότι την είδα να μου χαμογελά πονηρά πάνω από τον ώμο της. Μια στιγμή αργότερα είχε χαθεί. Πήγα αμέσως στο καβαλέτο μου και ξεκίνησα αυτή τη μικρή ελαιογραφία.

Μήπως την έχει δει και κάποιος από εσάς;

9 σχόλια:

Ladychill είπε...

Για να δεις κάτι τέτοιο μάλλον ήταν καλό το malt...τι μάρκα είπαμε; :)

Περαστικός είπε...

Ή ίσως να είχε κάτι περίεργο μέσα :P

raffinata είπε...

μπα, η μουσική έφταιγε...
αν την δω, να της πω κάτι;

Περαστικός είπε...

πες της σε παρακαλώ να ξανάρθει, με διθέσια σκούπα.

Λαμπρούκος είπε...

Εγώ την έχω δεί. Μαζίκα νομίζω είναι το όνομα της. Ματζίκα Ντε Σπελ.

Εγώ την έχω δεί, εσύ όμως εκείνο το βράδυ μάλλον την "είχες ακούσει"

alombar42 είπε...

Θα μας φύγει θα ξανάρθει κι όλο πάλι απ' την αρχή

Περαστική ήταν, θα ξανάρθει - κι αυτή και άλλες.

Όλοι όλοι όλοι θα συναντηθούμε
όλοι τρελοί και λογικοί ξανά θα ιδωθούμε


Περαστικός κι εσύ...

Δεν μπορεί, δεν μπορεί
κάπου θα συναντηθούμε
Δεν μπορεί, δεν μπορεί
στο ίδιο σπίτι ζούμε


Ωραία εικόνα!

Ανώνυμος είπε...

περαστικέ, ομολογώ πως και εγώ (ymar) με το ζόρι κρατήθηκα να μην σε πειράξω, με φιλική πάντα διάθεση :-)

gaidara είπε...

Όμορφη! όπως τα λόγια σου...

Περαστικός είπε...

Ευχαριστώ και εδώ, Γαϊδάρα :)