Καθώς περπατούσα σήμερα το απόγευμα στους καυτούς δρόμους της Αθήνας, είδα κάτι πεινασμένα, αδέσποτα γατάκια να έχουν πέσει με τα μούτρα σε κάτι μακαρόνια που κάποια καλή ψυχή, μάλλον φτωχή και η ίδια, τους είχε σερβίρει. Σκέφτηκα τι θα συνέβαινε αν σερβίριζα μακαρόνια στον μίστερ Λάρυ. Εδώ που τα λέμε, με το δίκιο του. Αν είναι να τρώει μακαρόνια, γιατί να ζει μαζί μου στο διαμέρισμα;
.
6 σχόλια:
χαχαχα γιατί;;; Κακά είναι τα μακαρόνια του λαού;;; Ας φάει να δει τι καλά που είναι με κιμαδάκι!
περαστικε υπαρχουν πολλοι που ναι μεν δε τα θελουν στο σπιτι τους αλλα κατα καποιο τροπο τα φροντιζουν <> παλι καλα για αυτα λοιπον, ο πραγματικος τους εχθρος ειναι τα αυτοκινητα πιστευω και μετα η αδιαφορια των ανθρωπων θανος
Είδες πως γίνονται επιλεκτικά οταν αποκτήσουν στέγη? Ετσι και η σκυλίτσα που μαζέψαμε πριν χρόνια απ'τους δρόμους. Εχει αναπτυξει κάποιες συνήθειες πού ούτε που ξέρω πως!
(1) Εχει ορισει ποιοτικό και γευστικό δοκιμαστή την άλλη μικρή μας
(2) Δεν έρχετσαι σε σένα να πάρει το σνάκ πρέπει να της το πας στο στόμα
(3) Κι όταν το φαγητό δεν είναι στην ώρα του μας γαβγίζει "παράφορα"
Κατά τα άλλη θυμάται ακόμα ότι έζησε και πείνασε στους δρόμοους γιατί όταν δεν πεινάει το σνακ το θαβει στον κήπο. Τι να πεις!
Καλή σου μέρα και καλή βδομάδα περαστικέ μου
Hfaistiwnas, δεν το βλέπω να πετυχαίνει.
θάνος, πάλι καλά.
Mary Ginger, γέλασα πολύ με τις ιδιοτροπίες της σκυλίτσας σου :)
Περιδιαβαίνω σήμερα όλα τα ιστολόγια τα οποία συνήθιζα να επισκέπτομαι. Τελικά είναι πολύ καλύτερος τρόπος επικοινωνίας από τα κοινωνικά δίκτυα. Ευτυχώς που συνεχίζετε να γράφετε.
r.b., καλημέρα σας, είστε πάντα ευπρόσδεκτη.
Δημοσίευση σχολίου