Δευτέρα, Οκτωβρίου 29, 2012

Παρα-λογισμός



Εχθές πέρασα κοντά από το νοσοκομείο. Κοίταξα ψηλά, προς τη γενική κατεύθυνση του δωματίου όπου νοσηλευόμουν. Θυμήθηκα ότι πριν από μερικούς μήνες κοιτούσα προς την κατεύθυνση όπου βρισκόμουν τώρα και μακάριζα όσους κυκλοφορούσαν, υγιείς και ελεύθεροι, έτσι τους φανταζόμουν, στην κατάφωτη λεωφόρο. Τους φανταζόμουν επίσης όλους χαρούμενους, πηγαινοερχόμενους σε ευχάριστες συναντήσεις και διασκεδάσεις, χωρίς καμία σκέψη για αρρώστιες και άλλα παρόμοια ελεεινά. Μου δημιουργούσαν κάποια αισθήματα μοναξιάς και αποξένωσης αυτές οι σκέψεις. Εδώ μέσα ήμουν εγώ, ο άρρωστος, ο πονεμένος, ο λυπημένος, εκεί έξω ήταν οι άλλοι, οι υγιείς, οι χαρούμενοι.

Τα φώτα ήταν αναμμένα, ίσως κάποιος να στεκόταν εκεί και να κοιτούσε μελαγχολικά τα λαμπερά φώτα της λεωφόρου κάνοντας παρόμοιες σκέψεις για τους περαστικούς, χωρίς να γνωρίζει ότι, ένας από αυτούς, είχα μόλις επισκεφθεί ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο σε άλλο νοσοκομείο, χωρίς να γνωρίζει ότι του ανταπέδιδα το βλέμμα, κοιτώντας μελαγχολικά στην κατεύθυνση του δωματίου του που κάποτε είχε φιλοξενήσει εμένα. Αυτός εκεί μέσα και εγώ εδώ έξω, να με νομίζει τόσο ξένο και να είμαι τόσο δικός του/της… Εγώ να κοιτάζω τον εαυτό μου μέσα από το χρόνο.  Εγώ, να νομίζω ξένο εμένα.

Αυτός εκεί μέσα και εγώ εδώ έξω, εγώ εδώ μέσα και αυτός εκεί έξω, εσύ εκεί μέσα και εγώ εδώ έξω, εσύ εκεί έξω και εγώ εδώ μέσα, εσύ εδώ έξω και εγώ εκεί μέσα, εγώ εκεί έξω και εσύ εδώ μέσα, εγώ εδώ και εσύ εδώ, εγώ εκεί και εσύ εκεί, εγώ, εσύ, αυτός, εκεί, εδώ, εσύ, εγώ, εκεί, αυτός, μέσα, έξω, αυτός, εδώ, εσύ, εγώ, εγώ, εκεί, εσύ, εγώ…

Απλώς και πάντα μόνο Εγώ, ποτέ δεν υπάρχει άλλος, μόνο ο ένας, όλοι οι άλλοι είναι απλώς θέμα γεωγραφίας. Ίσως ο άλλος, ακόμη και η γεωγραφία, ακόμη και η γεωγραφία του χρόνου, να είναι μια ψευδαίσθηση. Κάπου διάβασα ότι όταν ο μάγος Μέρλιν είδε μια πεταλούδα να πετάει αναρωτήθηκε αν ο ίδιος ήταν ο Μέρλιν ή η πεταλούδα. Ίσως να ήταν και οι δύο. Ίσως και εγώ να είμαι και ο Μέρλιν και η πεταλούδα. Ίσως εσύ να είσαι και εγώ και ο Μέρλιν και η πεταλούδα. Με άλλα λόγια, εγώ ειμί ο ων, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών… ΕΓΩ! Το κάθε εγώ που είναι τελικά ένα και μόνο εγώ.

Ένα μόνο Εγώ υπάρχει που κοιτάζει μέσα από πολλά παράθυρα. Τίποτα δεν γεννιέται, τίποτα δεν πεθαίνει, απλώς όλα μετασχηματίζονται, παράθυρα ανοίγουν, παράθυρα κλείνουν.

Ένας ιησουίτης είχε πάει στην Ιαπωνία σε ένα μοναστήρι Ζεν και διαλογιζόταν. Ένας δάσκαλος του Ζεν τον ρώτησε για την πρόοδό του. Ο ιησουίτης του είπε ότι αισθανόταν την παρουσία του Θεού παντού γύρω του, χωρίς λέξεις, σκέψεις, ιδέες, εικόνες. «Ωραία,» του είπε ο δάσκαλος του Ζεν, «συνέχισε έτσι και σύντομα ο Θεός θα εξαφανιστεί και θα μείνεις μόνο εσύ!» Ο ιησουίτης τρελάθηκε, αισθάνθηκε ότι αυτό ήταν μεγάλη βλασφημία. «Όχι,» φώναξε, «μάλλον εννοείτε ότι εγώ θα εξαφανιστώ και μόνο ο Θεός θα μείνει!» Ο δάσκαλος του Ζεν χαμογέλασε και του είπε ήρεμα «είναι το ίδιο πράγμα.»

Εχθές είδα και ένα σκαθάρι, ένα μεγάλο έντομο που πετούσε και χτυπιόταν απεγνωσμένα πάνω στις λάμπες στον υπόγειο σταθμό του μετρό, πρώτα στη μία, μετά στη διπλανή της, σαν να αναζητούσε μάταια μια έξοδο στο φως. Η κατάσταση όλων μας, τραυματισμένοι και πονεμένοι, με πληγιασμένα φτερά, προσπαθούμε βογκώντας και βρίζοντας, να βρούμε την διέξοδο στο φως. Μερικές φορές μπερδευόμαστε και αντί να βάλουμε σημάδι τα αστέρια, παρασυρόμαστε από φτηνές, λαμπερές ηλεκτρικές λάμπες που καίνε και άλλο τις πληγές μας. Όπως και να έχει, μου φαίνεται όλο και περισσότερο ότι ο κόσμος δεν χρειάζεται δικαστές, αλλά θεραπευτές. Μόνο αγάπη. Μόνο φτερά.


16 σχόλια:

scarlett είπε...

Τα ειπες όλα στις τελευταιες τρεις προτασεις σου.
Να εισαι παντα καλα, Περαστικέ!
Εκει εξω....

Hfaistiwnas είπε...

Σωστός.. :)
Ένας τρόπος για να νιώθουμε άνθρωποι..

Νοσφεράτος είπε...

ενα απο τα πιο συγκλονιστικά κειμενα που διαβασα .. Και μιλά κατευθειαν στη Καρδια.. Μ'αφηνεις να το αναδημοσιευσω;

Jolly Roger είπε...

Τυχαιες συσσωρευσεις μοριων; Η μηπως καποιο αορατο νημα μας συνδεει ολους;

Νασαι παντα καλα!

Περαστικός είπε...

scarlett, να είσαι και εσύ καλά!

Hfaistiwnas, δεν πρέπει να ξεχνάμε τι είμαστε.

Νοσφεράτος, ευχαριστώ για τα καλά λόγια, ελεύθερα.

Jolly Roger, ας μην ξεχνάμε ότι, και με βάση την επιστήμη, όλοι μας έχουμε κοινή καταγωγή, από μια σημειακή μοναδικότητα από όπου ξεπήδησε ο κόσμος με όλους τους γαλαξίες του. Είμαστε ένα με όλα τα πλάσματα, ακόμη και αν αυτά βρίσκονται στην άλλη άκρη του σύμπαντος. Να είσαι και εσύ καλά!

θωμαή είπε...

μερικές φορές ησυχάζει η ψυχή μας
απαλή λευκόχρωμη σαν ψαλμωδία προς τον ουρανό προς τους αγγέλους
εκείνες τις φορές η λυτρωση η σωτηρία

καλημέρα

Περαστικός είπε...

θωμαή, καλημέρα και σε εσένα και ευχαριστώ για τους ωραίους στίχους :)

θωμαή είπε...

ήθελα να εκφράσω την ψυχή που σιωπά

να είστε καλά.

Περαστικός είπε...

Και εσύ να είσαι καλά!

Marie είπε...

Ωραία ανάρτηση!

Ανώνυμος είπε...

Δεν βρίσκω τις λέξεις που μου χρειάζονται για να εκφράσω το συναίσθημά μου,
όσο διαβάζω και ξαναδιαβάζω τις σκέψεις σας.
Καλύτερα λοιπόν να σωπάσω και να χαρώ την ομορφιά των λογισμών σας.

κ.κ.

αθεόφοβος είπε...

Μερικές φορές μπερδευόμαστε και αντί να βάλουμε σημάδι τα αστέρια, παρασυρόμαστε από φτηνές, λαμπερές ηλεκτρικές λάμπες που καίνε και άλλο τις πληγές μας.

Αυτό είναι πράγματι γεγονός και χρειάζεται ίσως κάτι να μας συγκλονίσει για να το αντιληφθούμε.
Νάσαι καλά!

Περαστικός είπε...

Marie, ευχαριστώ!

κ.κ., και εγώ δεν ξέρω τι να απαντήσω σε τόσο καλά λόγια :)

αθεόφοβος, να είσαι και εσύ καλά και να κοιτάς πάντα προς τα αστέρια!

ellinida είπε...

τι όμορφο! φεύγω με χαμογελάκι

Μαίρη (Ginger) είπε...

Δε σου αρέσουν τα πολλά λόγια (απ'τους άλλους) το ξέρω αλλά ότι σκέφθηκα να σου γράψω ήταν πολύ φτωχό σ'όλα αυτά που διάβασα. Πάντα καταφέρνεις να με κάνεις να κοιτάζω μέσα μου, να με τσεκάρω. Σ'ευχαριστώ γι'αυτό. Αυτή η βδομάδα να είναι γεμάτη φώς και χαμογελα.

Περαστικός είπε...

ellinida, χαίρομαι :)

Ginger, μπορείς να γράφεις όσα θέλεις, απλώς πολλές φορές δεν έχω το χρόνο να απαντάω με πολλά λόγια. Εγώ σε ευχαριστώ για όσα γράφεις. Να είσαι καλά.