Γινόμαστε αυτό που είμαστε, αυτή είναι η πορεία της πνευματικής εξέλιξης.
Μια πορεία αφαίρεσης, ανασκαφής, εξόρυξης, αφαίρεσης μπάζων και όχι μια πορεία
προσθήκης. Περιέχουμε ήδη το ωραιότερο που μπορούμε να γίνουμε, για αυτό και
στην Άπω Ανατολή υπάρχουν σχολές που πιστεύουν στην αιφνίδια φώτιση. Θες να
απαλλαγείς από αυτά που σε βαραίνουν και σε κρατάνε πίσω; Ορίστε, άνοιξε τα
χέρια και άφησέ τα να πέσουν, σαν σακούλες του σουπερμάρκετ. Μεγάλο πράγμα να
μάθεις να ανοίγεις τα χέρια όταν όλα σου τα ένστικτα και όλα όσα σε έχουν μάθει σου
λένε ότι το σωστό είναι να γραπώνεις, να σφίγγεις τις γροθιές σου όσο πιο
δυνατά μπορείς για να μη χάσεις αυτά που κρατάς. Η άμμος όμως γλιστρά
γρηγορότερα μέσα από τα σφιγμένα δάκτυλα και, το κυριότερο, έτσι θα είσαι πάντα
κλειστός σε όλα.
9 σχόλια:
1. Ναι, αφαιρώντας -και όχι προσθέτοντας- γίνεσαι αυτό που είσαι. (Ξεφλουδίζοντας το ...κρεμμύδι!)
2. Άστραψε φως κι εγνώρισε ο νιος τον εαυτό του. (Σολωμός)
3. Αφιερωμένο εξαιρετικά:
http://www.youtube.com/watch?v=KWd0_uMN_xc
κ.κ.
κ.κ., ευχαριστώ για το ποίημα :)
Ναι αλλά what am I?
έτσι... όχι ότι είναι εύκολο βέβαια
:)
sousou, you are exactly what you are and nothing else :P
ellinida, τα πιο απλά είναι τα πιο δύσκολα :)
όλο επιστρέφω στα παιδικά μου χρόνια
εγώ η άγνωστη ανάμεσα σ' αγνώστους
εγώ η αντίλαλος, τα γεγονότα,
είναι χειμώνας - εγώ ο ήρωας -
και η ανάγκη της βεβαιότητας...
θωμαή, καλημέρα!
καλησπέρα, με keith jarrett...
http://www.youtube.com/watch?v=wU7ZuVZHqTk
θωμαή, υπέροχο! Σε ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου