Εφορευτική επιτροπή for ever + Ενημέρωση 30/4

Ίσως να θυμούνται κάποιοι ότι το 2010 είχα διοριστεί αναπληρωματικό μέλος εφορευτικής επιτροπής. Την εμπειρία μου είχα περιγράψει εδώ και εδώ. Κατά διαβολική σύμπτωση, καθώς τα μέλη των εφορευτικών επιτροπών υποτίθεται ότι κληρώνονται τυχαία, την προηγούμενη εβδομάδα βρήκα στην είσοδο της πολυκατοικίας μου … το μαντέψατε, την ειδοποίηση για το διορισμό μου ως αναπληρωματικό μέλος εφορευτικής επιτροπής για τις βουλευτικές εκλογές στις 6 Μαΐου του 2012.

Στο έγγραφο υπάρχουν οι συνηθισμένες απειλές περί φυλάκισης τουλάχιστον 3 μηνών, αιώνιας καταδίκης στο επέκεινα και οι κατάρες του Φαραώ για όποιον δεν συμμορφωθεί και δεν παρουσιαστεί για να εκτελέσει τα ιερά καθήκοντά του απέναντι στη δημοκρατία και στην πατρίδα. Το γεγονός ότι άλλες πολιτισμένες χώρες δεν έχουν τέτοιες απαιτήσεις από τους πολίτες δεν σημαίνει τίποτα, καθώς τη δημοκρατία την εφηύραμε εμείς και οι άλλοι δεν ξέρουν την τύφλα τους. Έτσι, έχουμε υπερβολικά αυστηρούς νόμους που κανένας δεν τολμάει να επιβάλει και κανένας δεν σέβεται.

Από το έγγραφο απουσιάζουν περιττές πληροφορίες, όπως το τι πρέπει να κάνει ή πού να απευθυνθεί κάποιος, ο οποίος, π.χ. όπως εγώ, αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας ή έχει άλλο κώλυμα και αδυνατεί να εκτελέσει την καταναγκαστική εργασία, συγγνώμη, ήθελα να πω τα ιερά καθήκοντά του έναντι της δημοκρατίας. Απουσιάζει επίσης οποιοδήποτε τηλέφωνο επικοινωνίας.

Την προηγούμενη εβδομάδα ζήτησα και πήρα ένα χαρτί από το νοσοκομείο που πιστοποιεί την κατάσταση της υγείας μου. Υποθέτω ότι θα μπορούσα από Δευτέρα να τηλεφωνήσω στο Πρωτοδικείο, σε τηλέφωνο που βρήκα στην ιστοσελίδα του και να ζητήσω πληροφορίες. Από την άλλη, με βάση την εμπειρία μου της τελευταίας φοράς, όπου ουσιαστικά ήμουν το μόνο μέλος της εφορευτικής επιτροπής που εμφανίστηκε, ίσως να ήταν καλύτερα, για να μην ταλαιπωρηθώ και μπλέξω, αφού σε αυτή τη χώρα η ευθεία οδός της αρετής μόνο σε μπλεξίματα οδηγεί, απλώς να «γράψω» νόμους, «ιερά καθήκοντα», κράτος, απειλές και εισαγγελείς και να μην εμφανιστώ.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 30/4

Αποφάσισα τελικά να ακολουθήσω τον ευθύ δρόμο της αρετής. Τηλεφώνησα σήμερα το πρωί στην εισαγγελία πρωτοδικών και εξήγησα την κατάσταση. Μου είπαν να στείλω κάποιον δικό μου με τη βεβαίωση του νοσοκομείου και το διορισμό μου. Πήγε ο πατέρας μου, κράτησαν το χαρτί του διορισμού και είπαν να θεωρήσω ότι δεν ισχύει. Όλα, λοιπόν, όπως φαίνεται, τακτοποιήθηκαν. Κανονικά, βέβαια, από τη στιγμή που είμαι ασθενής μας είπε κάποιος, πολύ λογικά, ότι θα όφειλαν αυτοί να στείλουν κάποιον να παραλάβει τα χαρτιά, όπως έστειλαν και αστυνομικό για να τα επιδώσει, αλλά τέλος πάντων. Από την άλλη, εξακολουθώ να φοβάμαι λίγο να πάω να ψηφίσω, μοιάζει πολύ καλό για να είναι αληθινό. Έχω μάθει στη δυσπιστία απέναντι σε οτιδήποτε αφορά στο κράτος και τη γραφειοκρατία. Ίσως να πάω αργά το απόγευμα έχοντας και πάλι μαζί μου τη βεβαίωση του νοσοκομείου που δεν κράτησαν στο πρωτοδικείο.

Είναι λίγο μαγική η λέξη «καρκινοπαθής».