My precious

Πριν από λίγες μέρες κατάφερε να μου «κλέψει» ένα μπαλάκι που είχα φτιάξει από αλουμινόχαρτο. Πήδηξε στο τραπέζι, το πήρε στο στόμα του και εξαφανίστηκε. Προχθές που τον έψαχνα, τον εντόπισα μαζί με το γυαλιστερό του αλουμινόχαρτο και ένα τερατάκι που του έχω πάρει σε μια από τις γωνίες του σπιτιού, πίσω από μια κουρτίνα. Ίσως να μην του άρεσε που βρήκα την κρυψώνα του. Εχθές εντόπισα τυχαία το αλουμινόχαρτό του στη διαμετρικά αντίθετη γωνία του σπιτιού, κρυμμένο πίσω από ένα καλόγερο για τα ρούχα και μια κουρτίνα. Έκανα διακριτικά πως δεν το είδα. Ίσως να είναι απλώς η ιδέα μου, αλλά σκέφτηκα μήπως θεωρεί το γυαλιστερό του αλουμινόχαρτο σαν κάποιο είδος προσωπικού μυστικού θησαυρού που πρέπει να διαφυλάσσει, ακόμη και από εμένα που όλο παιχνίδια και δωράκια του κουβαλάω (εκτός του ότι του παρέχω τροφή εξαιρετικής ποιότητας, νερό, μαζεύω τα κακά του από την πολυτελή τουαλέτα του κ.λπ. κ.λπ.). Υποθέτω όμως ότι όλοι έχουν ανάγκη τα μικρά μυστικά τους.

.

Τελικά, παίζει με τα πιο απλά πράγματα. Τα αγαπημένα του παιχνίδια είναι δύο μπαλάκια. Με το ένα παίζει ποδόσφαιρο, μερικές φορές και μαζί μου (αγόρι γαρ, πώς θα μπορούσε να μην του άρεσε η μπάλα), και το άλλο το έχει για να το μασουλάει και το έχει γεμίσει με τόσους κρατήρες ώστε να μοιάζει πλέον με αστεροειδή. Ψηλή θέση στη λίστα κατέχουν επίσης μια πράσινη γόμα που αναγκάστηκα τελικά να του παραχωρήσω, αφού τίποτα δεν μπορούσε να τον κρατήσει μακριά της, μερικά καλαμάκια (για ποτά) που μασουλάει, και μια πυραμίδα με ειδικές επιφάνειες για να ξύνει τα νύχια του, από την κορυφή της οποίας κρέμεται ένα χνουδωτό ποντίκι η αρχική μορφή του οποίου είναι πλέον αδύνατον να αναγνωριστεί - το μόνο ίσως κάπως σύνθετο παιχνίδι που του αρέσει.

.

Δυστυχώς, το τερατάκι που δονείται και κινείται όταν του τραβάς την ουρά και ιδίως εκείνο το θαυμάσιο ποντικάκι, που το τραβάς προς τα πίσω και τρέχει κάνοντας και περίεργες στροφές, περιστασιακά μόνο του κινούν του ενδιαφέρον. Δεν αποκλείεται μάλιστα το δεύτερο εγώ να το έχω παίξει περισσότερο από ό,τι εκείνος. Του αρέσει επίσης το ρέστλιν και ιδιαίτερα η πάλη επί κρεβάτου τα ξημερώματα, μασκοφόρου γατοεκδικητή εναντίον Περαστικού που κοιμάται. Νόμιζα ότι ήταν κορίτσι όταν τον πήρα, την τύχη μου. Η παρηγοριά μου είναι ότι είναι ακόμη μικρός. Μετά, πάντως, αρχίζει τα καλοπιάσματα, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να του θυμώσω και έτσι, ωραία και με καμιά τζαγκρουνιά, ξεκινάει η μέρα μου.

.