Νέοι Έλληνες

Εμφανίστηκαν περίπου στο τέλος του 2010. Δεν το αρνούνταν ότι αντλούσαν την έμπνευσή τους από τους Νεότουρκους και εν μέρει από την πολιτιστική επανάσταση. Αίτημά τους το κοσμικό κράτος, η απελευθέρωση από τις παραδόσεις, την αρχαιολατρία, τη λατρεία του Βυζαντίου, την ορθοδοξία, όλο το παρελθόν. Σφοδροί πολέμιοι και αρχαιολατρών και νεορθοδόξων. Εναντίον και του κατεστημένου τρόπου λειτουργίας της οικονομίας και της κοινωνίας γενικότερα. Ήταν προσανατολισμένοι στο μέλλον, πίστευαν ότι η Ελλάδα μπορούσε να πάει μπροστά μόνο αν έκοβε τις άγκυρες που πλέον την κρατούσαν στάσιμη και χειρότερα την παρέσερναν στο βυθό. Εναντίον του μαθήματος των θρησκευτικών, απειλούσαν ότι θα έκαναν αρχαία και βυζαντινά μνημεία ασβέστη για να οικοδομήσουν τη νέα Ελλάδα. Θέλανε να βγάλουν τον σταυρό από τη σημαία. Ήταν νεωτεριστές. Υπέρ των γάμων ομοφυλοφίλων. Υπέρ της ενσωμάτωσης των μεταναστών, με την προϋπόθεση ότι θα αποδέχονταν και αυτοί τη νέα ταυτότητα.

.

Ήταν επίσης ακτιβιστές και δεν σέβονταν τους θεσμούς. Μια φορά μπουκάρανε στα στούντιο του Τοπ Μόντελ, κόψανε τα συρματοπλέγματα και απελευθερώσανε τα μοντέλα. Αργότερα, εκπρόσωπος της εκπομπής καταδίκασε την ενέργεια με άψογη νεοϋρκέζικη προφορά, χαρακτηρίζοντάς την ανεύθυνη. «Αυτά τα μοντέλα δεν έχουν καμία πιθανότητα να επιβιώσουν ελεύθερα στην πόλη», συμπλήρωσε άλλος συνεργάτης της εκπομπής με προφορά Ελ Έι.

.

Για το «Μακεδονικό» δεν δίνανε δεκάρα, αυτοπροσδιορισμός και άγιος ο θεός. «Εγώ αυτοπροσδιορίζομαι ως Κινέζος της επαρχίας Σινζιάνγκ» δήλωσε ειρωνικά σε ρεπόρτερ κάποιος από αυτούς. Στην αρχή τους κορόιδευαν, μετά τους επιτίθονταν, αλλά σύντομα κατέστησαν σαφές ότι δεν ήταν όλο ειρήνη και μη βία και Μαχάτμα Γκάντι. Ένα από τα συνθήματά τους «πού*σος και ξύλο σε όσους μας φράζουν το δρόμο προς το μέλλον». Τους τρέμανε και τους μισούσαν Γεωργ/δες, Λιακόπ/λοι, Πλεύρ/δες ενώ οι Καρατζ/ρηδες σκέπτονταν κρυφά «πώς και δεν το σκέφτηκα εγώ πρώτος ο πο*στης;». Οι τάξεις τους φουσκώσανε από μετανάστες δεύτερης γενιάς που δεν θέλανε ούτε τα φολκλόρ των γονιών τους ούτε να ακούνε το «δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ». Οργανώνονταν σχεδόν παραστρατιωτικά και περνώντας έξω από εκκλησίες φτύνανε. Αν τους λέγανε γραικούς ή γραικύλους το είχανε για καμάρι, άμα τους έλεγες ότι πρέπει να είναι υπερήφανοι για τους προγόνους τους σε πλακώνανε στις φάπες. «Είμαστε υπερήφανοι γιατί είμαστε η πρώτη γενιά που αποφασίσαμε να φτιάξουμε μόνοι μας το μέλλον μας και να αυτοκαθοριστούμε μακριά από τα πρότυπα που επέβαλαν άλλοι για να μας ελέγχουν», λέγανε. Σύντομα μάθανε να τους φοβούνται και ετοιμάζανε και συνδυασμούς για τις εκλογές με καλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις.

.

Στις εκλογές του 2011 που σηματόδοτήσανε την αρχή των απανωτών εκλογικών αναμετρήσεων και της περιόδου της αστάθειας, εκλέξανε βουλευτές. Θέλανε έξοδο από νομισματική ένωση, να λιντσάρουνε τους ελεγκτές των Τρώων ή να τους πνίξουνε τελετουργικά στον Πειραιά. Επιτίθονταν σε μεγαλομετόχους, τζάκια, ομίλους, τράπεζες και κάποια στιγμή σκεφτήκανε να κυκλοφορήσουν νόμισμα παράλληλα με το ευρώ και να στήσουν παράλληλη οικονομία. Μερικοί τους χρηματοδοτούσαν από φόβο και γιατί σου λέει «κάτσε να τα έχουμε καλά και με αυτούς». Θέλανε δήμευση ή υπερφορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, πλήρη χωρισμό εκκλησίας κράτους. Σιχαίνονταν και τους συνδικαλιστές και τα επιμελητήρια και όλα τα του κατεστημένου. Ενέπνεαν ενθουσιασμό σε πολλούς που αισθάνονταν ξαφνικά μια απελευθέρωση από χλαμύδες και ράσα και λέγανε «ναι, ρε, για φαντάσου, είναι καλύτερα έτσι, πιο ελεύθερα!» Είχαν απήχηση στους νέους για το συγκρουσιακό, νεοτεριστικό, αντικαθεστωτικό και απελευθερωτικό του πράγματος και για το σοκ που προκαλούσαν οι θέσεις του κινήματος στους μεγαλύτερους (χωρίς αρχαίους και βυζαντινούς τι θα γενούμε;). Οι νέοι μπορούσαν πλέον να έχουν μια νέα καταδική τους ταυτότητα. Οι μισοί ακροαριστεροί και οι μισοί ακροδεξιοί πήγαν μαζί τους. Οι μεν για το συγκρουσιακό, μπαχαλοειδές, αντικαθεστωτικό και αντιεξουσιαστικό του πράγματος, οι δε για το συγκρουσιακό, νεοκαθεστωτικό, εξουσιαστικό, μιλιταριστικό του πράγματος.

.

Ηγέτης και ηγετική ομάδα ήταν κάτι τύποι που δεν λέγανε πολλά και δεν βγαίνανε στα κανάλια γνωρίζοντας τη δύναμη του άδηλου. Επικοινωνούσαν μόνο με τους δικούς τους όρους, κάτι σαν ΟσαμαΜπινΛαντένηδες. Χρησιμοποιούσαν τα νέα μέσα, μπλόγκια, γιουτιούμπια, τουιτέρια, φεισμπούκια και τα παρόμοια. Το κίνημα διογκώθηκε και άλλο από το κύμα ανέργων και των νεόφτωχων. Πολλοί αναλυτές ανησυχούσαν σοβαρά, τους παρομοίαζαν και με τους ναζίδες, άλλοι τους βρίζανε αναρχικούς και μπαχαλάκηδες μα αυτοί ειρωνεύονταν και σαρκάζανε.

.

Τώρα σταματάω γιατί πρέπει να κοιτάξω και το φαγητό. Ο τόπος κοιλοπονάει, τι θα γεννηθεί και αν θα είναι τερατογένεση ή αποβολή δεν ξέρω. Ό,τι και να είναι, ελπίζω πάντως να αποκτήσουμε κάποτε και εμείς κοσμικό κράτος. Αμήν θεούλη μου.