Κυριακή, Ιουνίου 06, 2010

Δηλητηριαστές

Είπα να περπατήσω και σήμερα μετά το μεσημεριανό φαγητό, όπως σχεδόν κάθε Κυριακή. Παρά τον μουντό καιρό, ήμουν σε καλή διάθεση. Είχα φτάσει στο αρχαίο νεκροταφείο της Πλατείας Κοτζιά, απέναντι το δημαρχείο, όπου σχεδόν πάντα κάνω μια στάση για να σκεφθώ κοιτώντας τις κενές σαρκοφάγους που είναι σαν να σε προσκαλούν στην αγκαλιά τους, όταν εκεί, ανάμεσα στα αρχαία, πρόσεξα ένα νεκρό περιστέρι. Δεν μου έκανε κάποια ιδιαίτερη εντύπωση αρχικά. Ζωή και θάνατος, οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος, κοινή μοίρα κάθε ζωντανού πλάσματος. Αναρωτιόμουν από ποια αιτία να έφυγε το καημένο το πετούμενο, όταν πρόσεξα άλλο ένα νεκρό περιστέρι λίγο πιο πέρα. Άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια.

.

Οι φόβοι μου δεν άργησαν να επιβεβαιωθούν. Λίγο πιο πέρα, η πλατεία ήταν γεμάτη από νεκρά πουλιά, διάσπαρτα κατά δεκάδες ανάμεσα στα ζωντανά αδέλφια τους. Κάποια ήταν στα τελευταία τους, άλλα είχαν αφήσει την τελευταία τους πνοή και κείτονταν νεκρά, μερικά με λίγο αίμα να κυλά από το ράμφος τους. Ήταν ένα αποκαρδιωτικό θέαμα που δεν έχω ξαναδεί. Αισθάνθηκα μεγάλη θλίψη, ανακατεμένη με οργή. Κάποιοι άνθρωποι στέκονταν και κοιτούσαν το θέαμα, κάποιοι φωτογράφιζαν, έβγαλα και εγώ το κινητό μου για να κρατήσω πειστήρια του εγκλήματος. Μερικοί εργαζόμενοι καθαριότητας του Δήμου μάζευαν με μεγάλα φαράσια τα μικρά πτώματα. Κατευθύνθηκα αποφασιστικά προς το μέρος τους. «Ποιος το έκανε αυτό;» ρώτησα επιτακτικά βάζοντας πολλά με το μυαλό μου. Οι καθαριστές μου απάντησαν και αυτοί με αγανάκτηση «αν τον ξέραμε θα τον σκίζαμε!», «θα ήθελε αυτός να τον ταΐσουν δηλητήριο;». Κάποιοι άλλοι παριστάμενοι κάνουν διάφορα λυπημένα σχόλια.

.

Απομακρύνομαι από τον τόπο του εγκλήματος. Δεν πιστεύω ότι αυτό έγινε από κάποιον τρελό που ήλθε από το πουθενά και ξαφνικά άρχισε να ταΐζει τα περιστέρια με δηλητηριασμένες τροφές. Αυτό ήταν κάτι προμελετημένο. Κάποιος μεγαλοσχήμονας από τα γύρω κτήρια ενδεχομένως ενοχλήθηκε, ίσως να μην του άρεσαν οι κουτσουλιές στη μερτσεντέ ή στο περβάζι του γραφείου του ή γενικώς και αποφάσισε ότι κάτι έπρεπε να γίνει. Το ανέθεσε λοιπόν σε κάποιον ή κάποιους από τους λακέδες και τα τσιράκια που μαζεύονται σε μικρά, πίσω γραφειάκια μεγάλων επιχειρήσεων ή υπηρεσιών λέγοντας χυδαία αστεία και περιμένοντας τον έπαινο κάποιου «από τους μεγάλους» για να αισθανθούν κάποιοι. Πότισαν με δηλητήριο τα πουλιά, πότισαν με δηλητήριο την πόλη, πότισαν με δηλητήριο τα παιδιά, την κοινωνία.

.

Δεν ένοιωθα πολλή «κοινωνική συνοχή» φεύγοντας, μάλλον το αντίθετο, «ας καταστραφεί αυτή η άθλια κοινωνία και αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων». Δεν με συμφέρει, αλλά έτσι αισθανόμουν. «Αλλόφυλους» νοιώθω τους περισσότερους συμπολίτες μου.

.

Φτάνοντας στην πλατεία Συντάγματος, βλέπω τα πανηγύρι που έχει στηθεί με το μπιτς βόλεϊ. Δυνατή μουσική, δυνατά μπάσα, τεράστιες διαφημίσεις, γιγαντοοθόνες, πλαστική διασκέδαση για τις μάζες, για να νοιώθουν ότι ανήκουν και αυτοί σε μια διαφήμιση όπου διάφοροι γελοίοι τύποι χοροπηδάνε και ουρλιάζουν εκστασιασμένοι επειδή έχουν μεγάλο ψυγείο με μπύρες. Γκόμενοι και γκόμενες ντυμένοι στη γκλαμουριά της Κυριακής σουλατσάρουν και, ανάμεσα σε όλο αυτό το κιτς, μερικά πρεζόνια διάσπαρτα, κάποια πεσμένα στην πλατεία. Μου θυμίζουν κάπως τα δηλητηριασμένα περιστέρια, με τη διαφορά ότι τα τελευταία δεν είχαν καμία ευθύνη για αυτό που τους συνέβη, ούτε καν σε επίπεδο είδους. Δηλητηριασμένα πουλιά, δηλητηριασμένοι άνθρωποι, δηλητηριασμένες ψυχές, δηλητηριασμένη κοινωνία. Φαντεζί περιτύλιγμα και μέσα κόπρανα. Είναι να απορείς που χρεοκοπήσαμε;

.

.
.
. . .

Μπροστά στην είσοδο του μετρό κάτι γραβατωμένοι πωλητές, αμερικανάκια από τις μεσοδυτικές πολιτείες ίσως, πωλούν σκοπό, «What is the purpose of life», γράφει ο πίνακας.

.

16 σχόλια:

sousou είπε...

Τραγικό :-(

Unknown είπε...

θα είμαι ειλικρινής..αγαπάω τα ζώα, δεν συμφωνώ με την θανάτωση κανενός από αυτά. εδώ το σκέφτομαι ακόμη και τις κατσαρίδες στο σπίτι μου να σκοτώσω με το σκεπτικό..αυτές μπορεί να γλιτώσουν πυρηνικό πόλεμο και θα πάνε από την παντόφλα μου?!

αλλά

δεν είναι μόνο η κουτσουλιά στην μερσεντές, τα συγκεκριμένα πουλιά φέρουν τις περισσότερες ασθένειες από όλα τα "οικόσιτα" ζώα της Αθήνα και αν φάς την κουτσουλιά τους σε μάτι-κεφάλι κτλ. την έκατσες..εγώ είχα βγάλει μέχρι και εξάνθημα..

φυσικά δεν λέω να θανατωθούν αλλά όταν κρατιούνται καθαρές οι πλατείες είναι και τα περιστέρια πολύ καθαρά..έχεις δει ποτέ τα περιστέρια της ομονοίας για παράδειγμα?!

Περαστικός είπε...

Sousou, πράγματι.

Stilvi, δεν ξέρω κανένα που να αρρώστησε από περιστέρι. Και εμένα με έχουνε κουτσουλήσει κάποιες φορές, αλλά όχι τόσο εύστοχα όσο εσένα (μα στο μάτι βρε παιδί μου;), η κουτσουλιά τους πάντως είναι το καλύτερο λίπασμα, αν εμείς έχουμε φτιάξει ένα κόσμο από άσφαλτο και τσιμέντο που λερώνεται από κάθε τι φυσικό, δεν μας φταίει η φύση.

Μια βουδιστική παραβολή λέει ότι ο Βούδας ζήτησε από τους μαθητές του να δώσουν λύση στην εξής κατάσταση: κάποιος είδε ένα τύπο να κρέμεται με τα δόντια του από ένα κλαδί και τον χαιρέτισε. Αυτός που κρεμόταν από το κλαδί αντιμετώπισε ένα φοβερό (για τα δεδομένα της Ανατολής) δίλημμα, ή να ανταποδώσει το χαιρετισμό και ανοίγοντας το στόμα του να πέσει να τσακιστεί ή να μη μιλήσει και να δείξει ασυγχώρητη αγένεια. Τι θα έπρεπε να κάνει; Οι μαθητές του Βούδα αγωνιούσαν να δώσουν λύση, μέχρι που κάποιος μαθητής ρώτησε «και πώς βρέθηκε να κρέμεται από ένα κλαδί με τα δόντια του;» Το αληθινό μας πρόβλημα είναι ευρύτερο και αγκαλιάζει όλο τον τρόπο ζωή μας. Για να το πω αλλιώς, είναι ολιστικό.

Τα περιστέρια φωλιάζουν κανονικά σε βράχους, φτιάξαμε μια υπερδομημένη πόλη που με τις πολυκατοικίες κολλητά η μία στην άλλη σε ρόλο υποκατάστατων βράχου και με τα σκουπίδια της αποτελεί ιδανικό βιότοπο για αυτά και χωρίς τους φυσικούς κυνηγούς τους, γεράκια κ.λπ.. Προσωπικά τα θεωρώ από τα λίγα ευχάριστα της πόλης. Όταν τα παρατηρώ, μαζί με ό,τι άλλο φυσικό επιβιώνει σε αυτή την πόλη, νοιώθω μόνο χαρά. Στο φωταγωγό του διαμερίσματός μου, έχουν φωλιές, κουρνιάζουν στο περβάζι μου και με κουτσουλάνε αλύπητα. Κάθε πρωί καθαρίζω τις κουτσουλιές τους όσο είναι υγρές ακόμη και εύκολο να καθαριστούν και τα ταΐζω στο μπαλκόνι του ακάλυπτου, ενώ οι άλλοι στα γύρω μπαλκόνια κρεμάνε αντιαισθητικά σιντί για να τα απομακρύνουν. Τα θεωρώ φίλους μου. Ζω κοντά τους, είμαι προσεκτικός, αλλά δεν τα θεωρώ αληθινό κίνδυνο. Αληθινό κίνδυνο θεωρώ τους εποχούμενους σε διάφορα οχήματα που πολλές φορές παραλίγο να μου κοστίσουν τη ζωή ή τη σωματική μου ακεραιότητα. Αληθινό κίνδυνο θεωρώ το καυσαέριο που αναπνέω και βάζω μέσα μου, το άγχος, πολλά δημιουργήματα αυτού του πολιτισμού και τελικά τους άλλους ανθρώπους, όχι τα περιστέρια. Σκέψου το λίγο, σκέψου μήπως έχει πρόβλημα τελικά η στρεβλή αντίληψή μας που διογκώνει το ασήμαντο που θα έπρεπε να ανεχόμαστε ή και να καλοδεχόμαστε και θεωρεί «φυσικό» το τερατώδες. Ας διαμαρτυρηθούμε και για τα φύλλα των δέντρων. Είμαι σίγουρος ότι φιλοξενούν και πολλά έντομα και αποτελούν και εστίες κάποιων ασθενειών.

Για αυτούς που δηλητηρίασαν τα πουλιά, τους αξίζει ανάλογο τέλος.

Ανώνυμος είπε...

Πάντως αν κρεμιόμουν εγώ από ένα κλαδί με τα δόντια μου και κάποιος τύπος με χαιρετούσε, μάλλον θα του έκανα τη γνωστή χειρονομία με το μεσαίο δάχτυλο.

Περαστικός είπε...

Ανώνυμε, σωστός.

Από το Google με μια απλή αναζήτηση βλέπω ότι ο περιστατικό έχει ξανασυμβεί και ακριβώς στο ίδιο σημείο. ΔΕΝ πιστεύω ότι είναι το έργο κάποιου τυχαίου τρελού που του τη δίνει και ξεκινάει από την άλλη άκρη της πόλης μεταφέροντας μεγάλες ποσότητες δηλητηριασμένης τροφής. Θα ήθελαν να το πιστέψουμε αυτό. Εκτιμώ ότι κάποιος στη συγκεκριμένη περιοχή ενοχλείται και το κάνει σκόπιμα κατά διαστήματα.

Κάποιος μπορεί να θεωρεί ότι όλη η φύση είναι μια ενόχληση και κίνδυνος για την υγεία. Προσωπικά, δέχομαι ότι είμαι μέρος της και έχω επιλέξει να θεωρώ τα πλάσματά της φίλους μου. Τη φύση και τα πλάσματά της τα αντιμετωπίζουμε με σεβασμό και αγάπη. Ό,τι κάνουμε σε αυτά, γυρνάει πίσω μας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Μη μου ζητάτε λοιπόν να σας καταλάβω. Καταλάβετε και συναισθανθείτε εσείς.

Aristea-Stray.gr είπε...

Είναι κοινό μυστικό ότι πολλοί Δήμοι φωλιάζουν αδέσποτα ζώα. Ισως να έχει συμβεί κατι παρόμοιο στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Αυτή η χώρα ότι δεν μπορεί ή δεν θέλει να αντιμετωπίσει το εξοντώνει.
Έχω γίνει μάρτυρας ομαδικής δηλητηρίασης σκύλων. Είναι φρικτό και αποτρόπαιο. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω την εικόνα και τα συναισθήματα μου.
Τα ζώα ψυχοραγούν και πεθαίνουν βασανιστικά.
Ειλικρινά αναρωτιέμαι τι είδους άνθρωπος έχει την ψυχή να κάνει τέτοιο έγκλημα.
Πως αντέχει να βλέπει να ζώα να σφαδαζουν και πως αντέχουμε και εμείς αυτού του είδους οι άνθρωποι να ζουν ανάμεσα μας και να μενουν ατιμώρητοι!

scarlett είπε...

Η εικόνα των νεκρών πουλιών είναι αποκαρδιωτική.
Και φανερωνει για άλλη μια φορά πόσο αλλοτριωμένος είναι ο Ελληνας.
Στον τόπο που βρίσκομαι τα πουλιά τα ταιζουμε σχεδόν από τα χερια μας. Εννοειται ότι δε μας φοβουνται καθολου, και δε σου μιλάω μονο για περιστερια.

Εντύπωση όμως μου έκανε (απέχοντας εδώ και καιρό από την Αθήνα) και ότι στήνονται ακόμη τόσο ασχετα πανηγυράκια σαν αυτό που περιγράφεις, σε μια εποχή που υποτίθεται ότι η χώρα πάει κατά διαόλου

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Δεν μπόρεσα να αποφύγω να δώ τις φωτο σου..
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου στην απάντησή σου σε ένα σχόλιο
Και επί τέλους είναι παραμύθι οτι τα περιστέρια είναι τα πιό βρώμικα πουλιά κτλ κτλ και δεν ξέρω ποιός το έβγαλε... Οσους υποψιάστηκα ότι μου δηλητηρίασαν τα περιστέρια μου και τις δεκαοχτούρες μου το ίδιο παραμύθι λένε..
Χαρηκα που σε βρήκα
Την καλημέρα μου

Περαστικός είπε...

Aria, οι δικές σου απορίες είναι και δικές μου.

Scarlett, πράγματι, αλλοτρίωση. Πράγματι, τα ζώα μαθαίνουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων και συμπεριφέρονται ανάλογα, στην Ελλάδα είναι πολύ τρομαγμένα και καχύποπτα. Το πανηγυράκι έμαθα ότι έγινε με χορηγίες για διαφημιστικούς σκοπούς εταιρειών. Ευτυχώς, δεν πληρώσαμε για αυτό, τουλάχιστον άμεσα.

Καλησπέρα, Ελίτσα. Η στάση των ανθρώπων απέναντι στα ζώα στην Ελλάδα μόνο με μία λέξη μπορεί να περιγραφεί: Υστερία.

Greek Rider είπε...

Παλιά τα απέφευγα τα περιστέρια μέχρι που το 2008 νομίζω είχα διαβάσει ένα ποστ σου που έλεγε για τα CDs που κρεμόντουσαν για να διώχνουν τα περιστέρια και για το πόσο έχουμε απομακρυνθεί από τη φύση. Μετά, από τότε και πέρα, ποτέ πια δεν τα απέφυγα ξανά, γιατί όντως συνειδητοποίησα ότι η απομάκρυνσή μας από τη φύση μας έχει κάνει τέρατα.

Περαστικός είπε...

Γεια σου, Greek Rider! Ναι, είμαστε μέρος της φύσης, χάνοντας την επαφή μας με αυτή γινόμαστε στρεβλοί, πλάσματα τρελαμένα από την αιχμαλωσία στο γκροτέσκο τσίρκο που οι ίδιοι φτιάξαμε.

ELvA είπε...

Γεια σου, φιλε περαστικε, με τα θεματα σου που μας βρισκουν στη.. καρδια!
Μου θυμισες μια πολυ καλη ταινια του Jarmusch, το ''Ghostdog'', που εχει και με περιστερια, αλλα κυριως με την αγαπη προς τη ζωη που δυστυχως δεν ειναι για ολους τοσο ιερη οσο θα οι υπολοιποι απο θελαμε.
Συμφωνω λοιπον και επαυξανω με αυτο που λες.
Για αυτούς που δηλητηρίασαν τα πουλιά, τους αξίζει ανάλογο τέλος.

Περαστικός είπε...

Γεια σου, Elva, ωραία η σκηνή από την ταινία (την ταινία δεν την έχω δει, αλλά θα ήθελα) :)

Περαστικός είπε...

Ίσως να σου αρέσει και αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=dJ-BBR2r72I&feature=related

Μυρτώ είπε...

" Ας διαμαρτυρηθούμε και για τα φύλλα των δέντρων. Είμαι σίγουρος ότι φιλοξενούν και πολλά έντομα και αποτελούν και εστίες κάποιων ασθενειών. "

Δυστηχώς έχουμε χάσει το μέτρο και καθόμαστε και μετράμε το εξάνθημα που βγάλαμε από κουτσουλιά και ξεχνάμε τον καρκίνο που καιροφυλαχτεί από τα χημικά και την μόλυνση..
Μου αρέσει να σε διαβάζω γιατί σέβεσαι την ζωή :>

Περαστικός είπε...

Καλημέρα, Μυρτώ!