Τρίτη, Ιουνίου 01, 2010

Με αφορμή την επικαιρότητα


Όσο οι άνθρωποι θα αναζητούν το κακό στον άλλο για το εξορκίσουν από τους ίδιους, όσο θα ρέπουν στο να πιστεύουν ότι αυτό είναι ίδιον ορισμένων ανθρώπων/κρατών/φυλών/ιδεολογιών και όσο θα αρνούνται να δουν στον βασανιστή, στον καταπιεστή, στον άρπαγα το καθρέφτισμά τους και μέρος του εαυτού τους και τη δική τους δημιουργία, όσο θα έχουν την ανάγκη να χαρακτηρίζουν ο ένας τον άλλο «Χίτλερ», «ναζί», «φασίστα», «Τούρκο», «κομουνιστή», σαν να κάνουν κάποιο μαγικό ξόρκι που μεταφέρει το άδικο από τον ένα στον άλλο σαν μπαλάκι ή σαν εκείνο το παιχνίδι που παίζαμε μικροί, το «πάρ’ τον παπά», τόσο θα μένουν στάσιμοι και θα κάνουν μοίρα τους τη σφαγή.

.

Βασανιστές, σφαγείς, γενοκτόνοι μπορούν να γίνουν η πλειονότητα των ανθρώπων υπό ορισμένες συνθήκες και με την κατάλληλη χειραγώγηση (ένδειξη είναι και τα πειράματα του Μίλιγκραμ), πιστεύοντας τη δεδομένη στιγμή ότι κάνουν το καλό, το εθνικό ή άλλο καθήκον τους, διαβάζοντας παράλληλα με αποτροπιασμό για τα εγκλήματα άλλων ανθρώπων ακριβώς σαν αυτούς σαράντα η πενήντα χρόνια πριν και χαϊδεύοντας τρυφερά τα παιδιά τους με τα ίδια χέρια που στη διάρκεια της ημέρας έσπερναν τον πόνο και το θάνατο, όπως και οι φύλακες των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Το σημερινό θύμα μπορεί κάλλιστα να γίνει ο θύτης του αύριο και ο Εβραίος (όπως και κάθε άλλος λαός, συμπεριλαμβανομένου του δικού μας) να γίνει ο δεσμοφύλακας και ο βασανιστής μιας άλλης φυλής που θεωρεί κατώτερη, όπως κατώτερη θεωρούσαν τη δική του φυλή και προσπάθησαν να εξοντώσουν κάποιοι άλλοι.

.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δυσκολεύονται να συμφιλιωθούν με αυτή την αλήθεια, αρνούνται να κατανοήσουν ότι είμαστε όλοι τραυματισμένες ψυχές και ότι μόνο αν κατέβουμε από τους θρόνους και τα βάθρα μας και δεχθούμε ότι μυρμήγκια είμαστε και εμείς, στριμωγμένα σε μια μυρμηγκοφωλιά, που πιστεύουν τα αφελή ότι είναι το κέντρο του σύμπαντος και κοροϊδεύουν τα άστρα, τότε μόνο έχουμε ελπίδα για κάτι καλύτερο. Ο ταπεινών εαυτόν, υψωθήσεται (και δεν είμαι και χριστιανός).

.

Όσο για την ιστορία, ας μην ξεχνάμε ότι αυτή, όσο καλή και αν είναι, όσο και αν πασχίζει κάποιος για αντικειμενικότητα, αυτή δεν θα είναι ποτέ κάτι άλλο από μια ανάγνωση και ερμηνεία, μια παρηγοριά και αποκούμπι. Η πραγματικότητα θα μένει πάντα παγερά αδιάφορη, αδιαφοροποίητη και αδιαπέραστη για το νου, σαν τον Κθούλου. Η πραγματικότητα προσεγγίζεται μόνο με την καρδιά και το κάρο δεν μπορεί να πηγαίνει πριν από το άλογο.

.

Ποιος ξέρει, σε πενήντα ή εκατό χρόνια μπορεί ένας στολίσκος να ξεκινάει για να παράσχει βοήθεια στους αποκλεισμένους πίσω από τείχη Εβραίους και εάν ο φόβος οδηγεί στους στρατούς και στα τείχη, ας γίνεται κατανοητό ότι ο φόβος είναι και η καταδίκη. Όταν κάποιος δεν ενδιαφέρεται για Άραβες ή για Εβραίους, αλλά για ανθρώπους, τότε γίνεται μέρος της λύσης. Ουτοπία; Ο τόπος είναι εδώ για αυτόν που ακολουθεί την καρδιά και κάνει τη ζωή σπουδή θανάτου.

.

Δεν είμαστε ιστορικά γρανάζια ούτε παίζουμε σε ταινία Ράμπο του Χόλιγουντ περιμένοντας το χάπι εντ με τις εξιλεωτικές ριπές που θα θερίσουν τους κακούς σώζοντας τους καλούς για να ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Είμαστε φως και σκοπός, ο καθένας από μόνος του και όλοι μαζί, έως και το πιο μικρό συνειδητό ον στην εσχατιά του σύμπαντος, αδελφό μας από τον μεγάλο τοκετό που γέννησε αυτό τον κόσμο και τους γαλαξίες από μια πρωταρχική μοναδικότητα. Αν κάποιος αισθάνεται ναυτία και αποστροφή σε αυτές τις σκέψεις, είναι διότι νοιώθει να χάνει τα ψεύτικα υπαρξιακά του στηρίγματα και τον πειράζει το ταρακούνημα.

.

Όταν ο Μίκης Θεοδωράκης λέει στην πρόσφατη επιστολή του ότι για να πολεμήσει τους Γερμανούς έπρεπε να θεωρεί ότι είναι ανώτερος από αυτούς («Γιατί; Γιατί ανήκαμε σε ένα Έθνος πολύ ανώτερο απʼ αυτούς»), εγώ ακούω τον δεσμοφύλακά του, διότι ο ένας κουβαλάει μέσα του τον άλλο και όλα τα όντα του σύμπαντος. Ό,τι καλό υπάρχει απανταχού είναι κτήμα όλων και ό,τι κακό υπάρχει απανταχού είναι όνειδος όλων. Το δέρμα δεν είναι σύνορο που χωρίζει τον κόσμο. Είναι σημαντικό για τον καθένα μας ακόμη και όταν ο ζυγός της ανάγκης τον κάνει χασάπη, να αναγνωρίζει ότι είναι ακριβώς αυτό και τίποτα λιγότερο ή περισσότερο, ούτε ήρωας, ούτε μαχητής της ελευθερίας, ούτε επαναστάτης, ούτε υπερασπιστής των αδυνάτων, αλλά απλώς χασάπης, όσα χρυσόχαρτα και να του κολλάνε στο στήθος. Αυτό τουλάχιστον είναι κοντύτερα στην αλήθεια και αληθινό πνευματικό θάρρος.

.

Υ.Γ. Όχι, δεν θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου απόλυτα ειρηνιστή ή οπαδό της μη βίας.

.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Εκτός του Ισραήλ, κανένα άλλο κράτος του κόσμου δεν θα μπορούσε να κάνει τόσα πολλά με τόσο λίγες αντιδράσεις. Ούτε πληροφορίες δεν καταδέχονταν να δώσουν οι άθλιοι. Δεν παραβλέπω επίσης τα γεωπολιτικά παιχνίδια των Τούρκων και εκτιμώ ότι ίσως κάτι περισσότερο να συμβαίνει από όσα φαίνονται σε πρώτη ανάγνωση.

9 σχόλια:

Dormammu είπε...

Der Fuhrer Kommt.

Δυστυχώς.

Greek Rider είπε...

Εγώ δεν πιστεύω καθόλου ότι οι Τούρκοι έγιναν ξαφνικά υπερασπιστές του Αραβικού κόσμου κατά του Ισραήλ. Μάλιστα το πρόσφατο ξέσπασμα του Ερντογάν κατά του Ισραηλινού πρωθυπουργού (στο World forum αν θυμάμαι καλά) ήταν υπερβολική, ξεκάρφωτη και πολύ μεθοδευμένη.

Ανώνυμος είπε...

Περαστικέ τα είπες όλα, μπράβο.
Rider δεν είμαι τόσο σίγουρος, δες κι αυτό:
http://indy.gr/newswire/prothypoyrgos-natoiks-3c7ras-apokalei-egklimatia-ton-proedro-toy-isral

Εξάλλου, ακόμα κι αν Ερντογάν και Νταβούτογλου είναι υστερόβουλοι, δεν ισχύει ότι σε μεγάλο βαθμό η πολιτική τους διαμορφώνεται από στο λαϊκό αίσθημα; Αν δεν κατέβαινε ο κόσμος στους δρόμους εδώ, υπήρχε περίπτωση να μιλάγαμε για Μαντέλη και Τσοχατζόπουλο και άλλους;

Δε διαφωνώ ότι η τουρκική ελίτ μπορεί να έχει ευρύτερα σχέδια (η δουλειά της είναι εξάλλου, όπως και κάθε ελίτ) αλλά μην παραγνωρίζουμε και την επιρροή που έχει ο απλός κόσμος στη διαμόρφωση αυτών των αποφάσεων.

Περαστικός είπε...

Γεια σου, Dormammu.

Greek Rider, αυτό ισχύει, χωρίς να αναιρεί την εγκληματική και βλακώδη ενέργεια του Ισραήλ.

Ανώνυμε, ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Έχει δίκιο ο Greek Rider ότι στις διεθνείς σχέσεις όλα πρέπει να τα αξιολογούμε και σε δεύτερο και σε τρίτο επίπεδο, ακόμη και τα αυθόρμητα. Ο λαός αντιδρά, αλλά και οι αντιδράσεις του είναι πολλές φορές χειραγωγίσιμες.

Ανώνυμος είπε...

Και ποιο είναι δηλαδή το συμπέρασμα για το "λαϊκό αίσθημα" στην Τουρκία; Εγώ κάτι ευσεβείς μουσουλμάνους και μουσουλμάνες με μαντήλες είδα στα βίντεο. Μήπως είχαν αυτοί τα ίδια κίνητρα με τους Έλληνες αριστερούς που συμμετείχαν στην αποστολή; Ευθέως δήλωναν πανευτυχείς στο ενδεχόμενο να "μαρτυρήσουν".

Περαστικός είπε...

Αυτό είναι σωστό, βέβαια και αυτό δεν αναιρεί την εγκληματική επέμβαση των Ισραηλινών που τους έκαναν τη χάρη. Δεν κατεβάζεις έναν-έναν από ελικόπτερο κομάντος σε ένα πλοίο φορτωμένο με ακτιβιστές μερικοί από τους οποίους είναι φανατικοί, είναι σαν να στέλνεις μια χούφτα οπλισμένους αστυνομικούς σε ένα γήπεδο γεμάτο με φανατικούς οπαδούς, είναι βέβαιο ή ότι θα λυντσαριστούν οι αστυνομικοί ή ότι θα γίνει μακελειό. Η στάση των Ισραηλινών μοιάζει με παιδιού-νταή που έκανε κάτι πολύ κακό και τώρα δεν θέλει καν να το παραδεχτεί από εγωισμό. Ή αυτό που έγινε ήθελαν οι Ισραηλινοί να συμβεί, προς παραδειγματισμόν, ή έκαναν μια τεράστια γκάφα (κάτι που παραδέχεται ο ισραηλινός Τύπος) και τώρα κρύβονται πίσω από μια σκληρή στάση και εκτίθενται σε όλο τον κόσμο.

Δεν ξεχνάμε βέβαια και το βασικό θέμα, τον αποκλεισμό της Γάζας, όχι μόνο για όπλα και εκρηκτικά, αλλά και από ό,τι χρειάζεται μια ανθρώπινη κοινωνία για να συντηρηθεί. Διάβασα κάπου ότι τα παιδιά παίρνουν σαν τρελά σοκολάτες από επισκέπτες, καθώς και αυτό το είδος ενδεχομένως θεωρείται υλικο κατασκευής ρουκετών. Σίγουρα μα αυτό τον τρόπο κατασκευάζονται οι φανατικοί ρουκετιστές του αύριο και το Ισραήλ δεν έχει να κατηγορήσει παρά μόνο τον εαυτό του, διότι ως ισχυρή πλευρά προς το παρόν έχει την ευκαιρία να σπείρει κάτι άλλο από το μίσος και δεν το κάνει. Δεν αποκλείεται μάλιστα με αυτό τον τρόπο να σπέρνει και την καταστροφή του. Δεν μπορεί η ύπαρξη ενός κράτους να στηρίζεται μόνο στις βόμβες και στα αεροπλάνα, θα ήταν συνετό να καλλιεργήσουν ένα κλίμα ανοχής, συνύπαρξης, συναίνεσης και τελικά ειρήνης.

Περαστικός είπε...

Ανώνυμε με το σχόλιο που διαγράφηκε: Κατά κανόνα σχόλια που περιέχουν ύβρεις, ιδίως όπως το δικό σου, δεν δημοσιεύονται. Επιπλέον, το σχόλιό σου ήταν τόσο βλακώδες, ώστε θεωρώ ότι μάλλον ήταν προβοκατόρικο, για να προκαλέσει να βρίσει κάποιος το κράτος/λαό/έθνος που υποτίθεται ότι υπερασπιζόσουν. Αυτό, αν δεν είσαι απλώς το ίδιο τρολ τα σχόλια του οποίου δεν δημοσίευσα και κατά το παρελθόν. Εδώ, δεν τσιμπάμε, βρες κάποιον στο δικό σου επίπεδο νοημοσύνης. Αν έχεις να συνεισφέρεις κάποια άποψη θα το κάνεις με επιχειρήματα και σεβασμό.

Ανώνυμος είπε...

Σε εποχές που καλούμαστε να διαλέξουμε στρατόπεδα και ο δημόσιος λόγος μοιάζει όλο και περισσότερο με πολεμικά ανακοινωθέντα,είναι παρηγορητικές αναρτήσεις σαν κι αυτήν.Η νηφάλια και ταυτόχρονα πολιτικά ευαίσθητη προσέγγιση σου βοηθάει στην καλύτερη κατανόηση των πολύπλοκων φαινομένων του καιρού μας.

Σαββίνα

Περαστικός είπε...

Ευχαριστώ, Σαββίνα.