Κυριακή, Σεπτεμβρίου 20, 2009

Τι θα ψηφίσω

Δαγκωτό στα μικρά κόμματα!

Πολλοί άνθρωποι διστάζουν να ψηφίσουν μικρά, νέα κόμματα, καθώς τα θεωρούν αναξιόπιστα, άγνωστα, ύποπτα και, γενικά, μένουν εγκλωβισμένοι στα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας αποδεχόμενοι την άποψη που οι αγγλοσάξονες εκφράζουν με το ρητό «Better the devil you know» (καλύτερα ο διάβολος που γνωρίζεις). Διαφωνώ με αυτή τη λογική. Κατ΄ αρχάς, πρέπει να τοποθετούμε τις επιλογές που έχουμε κάτω από το φακό του πραγματισμού. Ψηφίζοντας ένα μικρό κόμμα, κάνεις μια πολιτική επιλογή, αλλά δεν ψηφίζεις κυβέρνηση. Τα κριτήρια είναι διαφορετικά, τα περιθώρια ανοχής σε διαφωνίες, σε ενστάσεις σε επιμέρους θέσεις άλλα. Το να συγκρίνει κάποιος ένα κόμμα του 1% ή του 2% με ένα κόμμα εξουσίας ως προς την ετοιμότητά του να πάρει υπεύθυνες πολιτικές αποφάσεις, να στελεχώσει θέσεις εξουσίας, να συνεισφέρει σε πείρα, να διαχειριστεί την καθημερινή πραγματικότητα της διακυβέρνησης είναι μεγάλο σφάλμα. Είναι περίπου σαν να συγκρίνεις ένα νήπιο με έναν ενήλικο.

Τα κόμματα δεν γίνονται σε μια στιγμή και μετά ψηφίζονται διεκδικώντας να κυβερνήσουν, σαν έτοιμα από καιρό, με έτοιμα στελέχη για να αναλάβουν υπουργεία, με κατασταλαγμένες απόψεις και συγκεκριμένες προτάσεις για όλα τα θέματα, από την εξωτερική πολιτική μέχρι το πού πρέπει να γίνει πάρκινγκ. Τα κόμματα, τουλάχιστον αυτά που ξεκινούν χωρίς κάποια προϊστορία ή κληρονομιά (αποσχίσεις από υπάρχοντα κόμματα και παρόμοια σχήματα), πρώτα ψηφίζονται και μετά γίνονται! Ένα νέο κόμμα συνήθως ξεκινάει από κάποιες βασικές αρχές, μια ιδεολογία, ένα κοινό όραμα όσων συμμετέχουν σε αυτό και, αν όλα πάνε καλά, αν αρχίσει να μαζεύει ψήφους, αν κερδίσει την είσοδό του στο κοινοβούλιο, αρχίζει να τρίβεται με την πραγματικότητα της πολιτικής, να διαμορφώνει περαιτέρω την ταυτότητά του, να μαζεύει ή και να αποβάλλει στελέχη. Ένα κόμμα ωριμάζει καθώς μεγαλώνει, όπως κάθε άλλος οργανισμός, ακόμη και μια επιχείρηση, που ξεκινάει από το όραμα κάποιου επιχειρηματία και μετά από κάποια χρόνια γίνεται κάτι που ίσως ούτε ο ιδρυτής του να μην είχε φανταστεί. Σκεφθείτε τις θέσεις και την ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ, ενός κόμματος που σίγουρα δεν ξεκίνησε καν από το μηδέν, και πόσο αυτές άλλαξαν με το χρόνο. Πόσες φορές μας έβγαλε από την Ευρώπη, πόσα τουρκικά σκάφη βύθισε, πόσες από τις αρχικές εξαγγελίες του υλοποίησε όταν κυβέρνησε;

Η ψήφος σε ένα μικρό κόμμα είναι ψήφος διαμαρτυρίας, αλλά είναι ταυτόχρονα, εάν αυτή η ψήφος είναι συνειδητή και όχι τυχαία, θετική ψήφος για κάτι νέο, έκφραση μιας απαίτησης για να ωριμάσει και να υπάρξει μια νέα επιλογή. Ένα μικρό κόμμα χρειάζεται ψήφους όπως ένα βλαστάρι χρειάζεται πότισμα. Με τις ψήφους θα δείξει τι προοπτικές έχει, θα ωριμάσει, θα αποκτήσει συγκεκριμένη ταυτότητα πέρα από γενικές διακηρύξεις και θα δοκιμαστεί στην πράξη. Αν στην πορεία, νωρίτερα ή αργότερα, αποδειχτεί λίγο... πάμε για άλλα. Για κόμματα μιλάμε και όχι για ποδοσφαιρικές ομάδες στις οποίες μένει κάποιος πιστός ισοβίως.

Ίσως να μοιάζουν αυτονόητα αυτά, αλλά κουράστηκα να ακούω στα ΜΜΕ (όχι χωρίς σκοπιμότητα) ή και άλλους να επιτίθενται σε μικρά κόμματα προσπαθώντας να πείσουν ότι δεν είναι αξιόπιστες επιλογές διακυβέρνησης ή ότι είναι ανώριμα, ανέτοιμα, έχουν ασαφείς ή λανθασμένες απόψεις για το τάδε ή το δείνα ζήτημα. Μα, φυσικά ισχύουν αυτά, αλλά δεν είναι αυτοί οι λόγοι για τους οποίους δεν θα ψηφίσεις ένα μικρό κόμμα, ιδίως από τη στιγμή που, όπως εγώ, δεν μπορείς πλέον να ψηφίσεις κάποιο από τα μεγάλα κόμματα εξουσίας! Ψηφίζεις ένα μικρό κόμμα ακριβώς για να του επιτρέψεις να γίνει αξιόπιστη επιλογή, αλλιώς, μένεις με τους «αξιόπιστους», με τα τζάκια και τους «καταλληλότερους» που δεν έχουν δουλέψει ούτε μια μέρα στη ζωή τους.

'Οσο για το ερώτημα του τίτλου, θα ψηφίσω Οικολόγους Πρασίνους. Θα είναι πολύ κρίμα αν μείνουν έξω από τη βουλή μένοντας λίγο κάτω από το 3%. Έξάλλου είναι ένα κόμμα που έχει άποψη για συγκεκριμένα ζητήματα που μας αφορούν, που μπορεί να βάλει στην πολιτική ατζέντα το περιβάλλον, που υποθέτω ότι ενδιαφέρει πολλούς από εμάς, και που έχει διακηρύξει ότι μπορεί να συνεργαστεί σε μια κυβέρνηση εφόσον γίνει δεκτή η οικολογική του ατζέντα. Είναι ειρωνικό ότι για αυτή την τελευταία θέση τους κάποιοι τους κατηγορούν για καιροσκοπισμό, ενώ άλλοι ή ίσως και οι ίδιοι, σε άλλες περιπτώσεις, επιτίθενται στα μικρά κόμματα για αδιαλλαξία και στείρο αρνητισμό που μπορεί να οδηγήσει σε αδιέξοδα. Τελικά, γιατί δεν πρέπει να ψηφίσουμε μικρότερα κόμματα, γιατί συνεργάζονται ή γιατί δεν συνεργάζονται; Από την άλλη πλευρά, αν ο Κωστάκης και ο Γιωργάκης ζε σέλουν να μοιλάζονται την εξουσία που τους τάξανε όταν ήτανε μωλάκια και μας απειλούν με ακυβερνησία, ουδόλως με ενδιαφέρει, είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολλοί άλλοι που μπορούν να αντικαταστήσουν αυτούς τους μεγάλους ηγέτες.

Μόνο στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις συνεργασίας παρουσιάζονται σαν εθνική καταστροφή, όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη είναι ο κανόνας. Το πολιτικό μας σύστημα είναι ή γίνεται αυτό που εμείς υπαγορεύουμε, για αυτό το λόγο λέγεται και δημοκρατία, διαφορετικά, ας πέσουν οι μάσκες και ας καθιερώσουν το εκλογικό σύστημα «ο νικητής έστω και με μία ψήφο παίρνει όσες έδρες του υπολείπονται για να φτάσεις τις 151» έτσι, ώστε να έχουμε πάντα την πολυπόθητη και τόσο καβλ*τική για εκκολαπτόμενους πρωθυπουργούς αυτοδυναμία.

Με την κατάσταση όπως έχει, μετά από τόσες διαψεύσεις εδώ και δεκαετίες, θα πίστευα ότι μια ανάρτηση όπως η παραπάνω θα ήταν περιττή. Στις εκλογές θα κατέβουν πάλι καμιά 35αριά - 40αριά κόμματα. Αν και εσείς έχετε απηυδήσει από αυτό το πελατειακό και σάπιο σύστημα που, δυστυχώς, φαίνεται ότι πρώτα θα οδηγήσει εμάς σε κατάρρευση και μετά θα καταρρεύσει το ίδιο, κάντε μια άλλη επιλογή. Οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι ένα κόμμα που έχει κάποιες σοβαρές πιθανότητες να εισέλθει στη βουλή και να τους πάρει μερικές έδρες. Η άποψή μου είναι ότι καλό θα ήταν να τους δοθεί μια ευκαιρία. Το διακύβευμα δεν είναι αν θα γίνει ο Τρεμόπουλος πρωθυπουργός, αλλά αν θα υπάρχει κάποιος που θα προωθεί σοβαρά την οικολογική αντίληψη και θα ασκεί έλεγχο μέσα στο κοινοβούλιο για την υλοποίηση εξαγγελιών όπως η πράσινη ανάπτυξη, για να μη γίνει και αυτή, τουλάχιστον χωρίς αντίδραση, όπως τόσες άλλες υποσχέσεις, πράσινα άλογα και ψιλές ελιές.

13 σχόλια:

kostis είπε...

Περαστικέ,

Κατ' αρχήν θα συμφωνήσω ότι στις εκλογές δεν ψηφίζουμε μόνο 2 μεγάλα κόμματα, αλλά και μικρά με των οποίων το πρόγραμμα συμφωνούμε. Έτσι, αφαιρούμε δυνάμεις με τα κόμματα εξουσίας και δίνουμε ευκαιρία στους "μικρούς" να επιβάλλουν την ατζέντα τους.

Υπάρχει όμως ένα ΑΛΛΑ. Οι ΟΠ είναι μια εμφανώς απολίτικη επιλογή με μηδαμινή κινηματική δράση. Αντιπαρέβαλλε π.χ. με το ΣΥΡΙΖΑ που όχι μόνο έχει ενταγμένο στο πρόγραμμά του το περιβάλλον, αλλά στηρίζει έμπρακτα και τις επιτροπές πολιτών σε τσιμεντοποιήσεις πάρκων και έδωσε ΜΟΝΟ του μάχες στο γήπεδο Βοτανικού με μεγάλο πολιτικό κόστος. Το περιβάλλον δεν είναι ένα ξεκομμένο θέμα, και θέλει μια ριζοσπαστική αντιμετώπιση. Πολύ φοβάμαι ότι οι ΟΠ απλά καπηλεύονται ένα θέμα που "πουλάει", χωρίς να είναι διατεθειμένοι να έρθουν σε ρίξη με το κατεστειμένο για να στηρίξουν τις θέσεις τους (αυτό δεν είναι καιροσκοπισμός;).

Ευχαριστώ, αλλά δε θα πάρω!!!

Περαστικός είπε...

Δεν θα μπορούσα να ψηφίσω ποτέ ΣΥΡΙΖΑ, καθώς διαφωνώ σε θέματα αρχής και ιδεολογίας με αυτό το κόμμα και γενικά την Αριστερά, ούτε συμφωνώ/μετέχω σε όλους τους τρόπους δράσης όταν συμφωνώ με ένα θέμα. Όπως και να έχει, αυτό είναι το καλό όταν υπάρχουν πολλά κόμματα, υπάρχει κάτι για όλους.

lousy είπε...

Θα μπορούσαμε να πουμε οτι ψηφίζοντας μεγάλα κόμματα επιλέγουμε κυβέρνηση, ενώ ψηφίζοντας μικρά διαμορφώνουμε αντιπολίτευση. Σε κάποιον που πιστεύει πως η αντιπολίτευση μπορεί να ασκήσει σημαντική πίεση στις αποφάσεις που λαμβάνει η κυβέρνηση η προτίμηση να ψηφίσει μικρό κόμμα έχει σημαντικό αντίκρυσμα. Προσωπικά πιστεύω πως ο πλουραλισμός κομμάτων με τίμημα μια αδυναμη -απο αποψη εδρων- κυβέρνηση δεν ειναι τοσο εποικοδομητικός κ αυτο γιατι η κυβερνηση εξαναγκάζεται σε συμβιβασμους, αποθώντας ριζοσπαστικές λύσεις που πολλες φορες ειναι κ το ζητουμενο. Για μενα -σε ιδανικό επίπεδο-μια κυβέρνηση με ανετη αυτοδυναμια ειναι πολυ πιο αποτελεσματική απο μια κυβέρνηση συνεργασιας, αφενος γιατι εκφράζει μια συγκληση των κυβερνωμένων ως προς τη επιλογή ασκησης της εξουσιας απο μια συγκεκριμενη ομαδα ατομων, με κοινες ιδεες, κοινές πρακτικές, αφετέρου γιατι η ελληνική πολιτική σκηνή δεν εχει καλλιεργησει στους κυβερνώντες του τοπου τη διαλλακτικότητα και τη συνεργασιμοτητα με ετερους προκειμένου να ανεχτουν το μοίραμσα της διακυβέρνησης. Οπως και να χει προβλέπω πως η δυσαρέσκεια των πολιτων θα ενισχυσει τα μικρότερα κόμματα, που απηυδισμένοι απο την αφερεγγυότητα των μεγάλων κομμάτων δε θα διστάσουν να σπάσουν τον παραδοσιακό τρόπο που ψήφιζαν. Εχω πάντως την αίσθηση, κ αυτο φάνηκε κ απο τις δημοσκοπήσεις, πως οταν ενα μεγαλο κομμα αποτυγχάνει στη διακυβέρνηση τότε ως εναλλακτικη εμφανιζεται το "αντιπαλον δέος" -κ οχι τοσο τα μικρότερα κόμματα- ακομη κ αν αυτο στον παρελθον ον κυβερνόν απογοητευσε εξισου, ίσως κ περισσότερο.

Περαστικός είπε...

Lousy, δεν γράφω γενικά, αλλά ειδικά, για τη δική μας πραγματικότητα όπως τη βιώνουμε. Οι «αποτελεσματικές» αυτοδύναμες κυβερνήσεις στις οποίες αναφέρεσαι μπορούν να είναι σήμερα ΠΑΣΟΚ/ΝΔ. Αυτή είναι μια προοπτική που δεν μου αρέσει, αν και μοιάζει μάλλον αναπόφευκτη και αυτή τη φορά. Τα αποτελέσματά της τα ζούμε και τα γνωρίζουμε καλά. Το πόσο «ασυμβίβαστες» είναι αυτές οι κυβερνήσεις το δείχνουν τα σκάνδαλα και η διαφθορά τους και ο τρόπος που έχουν ασκήσει την εξουσία και οι βαθιές (ανύπαρκτες) τομές στις οποίες προχωρούν. Είναι ασυμβίβαστες στην αρπαγή ίσως και στον νεποτισμό. Πάντως, μια κυβέρνηση συνεργασίας δεν είναι εκ προοιμίου ανίκανη να προχωρήσει σε αλλαγές. Ένα μικρότερο κόμμα που έχει κάποιες ειδικές προτεραιότητες μπορεί ακόμη και να προωθήσει κάποια θέματα, π.χ. περιβάλλοντος, που χωρίς την πίεση μπορεί να έμεναν στο περιθώριο, αρκεί οι όροι της συνεργασίας να είναι ξεκάθαροι και να υπάρχουν κάποιες συμφωνίες και σημεία επαφής.

Νομίζω ότι πάσχουμε από ένα είδος μεσσιανισμού που επηρεάζει και τις προσδοκίες μας από τα κόμματα. Φανταζόμαστε ότι ένα κόμμα για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του πρέπει να είναι ασυμβίβαστο (αδιάλλακτο) και να επιζητεί την επανάσταση/ την αλλαγή των πάντων από τη μία μέρα στην άλλη/ τη βασιλεία των ουρανών. Δεν είναι έτσι τα πράγματα και αυτός ο μαξιμαλισμός μας οδηγεί σε μη ρεαλιστικές προσδοκίες, εσφαλμένες επιλογές και μεγάλες απογοητεύσεις. Όπως και να έχει, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι για άλλη μια φορά ο δικομματισμός επικρατεί, ο Κωστάκης φεύγει, ο Γιωργάκης έρχεται. Από καταλληλότερο σε καταλληλότερο. Περαστικά μας.

Locus Publicus είπε...

Επιχειρηματολογείς σωστά φίλε Περαστικέ, και ειδικά μου άρεσε το

Ένα κόμμα ωριμάζει καθώς μεγαλώνει, όπως κάθε άλλος οργανισμός, ακόμη και μια επιχείρηση, που ξεκινάει από το όραμα κάποιου επιχειρηματία και μετά από κάποια χρόνια γίνεται κάτι που ίσως ούτε ο ιδρυτής του να μην είχε φανταστεί.

Ολα αλλάζουν. Να ψηφίσεις λοιπόν ό,τι λογικά και ορθολογικά υποστηρίζεις.

-------------
Τους Οικολόγους τους άκουσα για πρώτη φορά στο debate. Ως πρωτοεμφανιζόμενο κόμμα, η εντύπωση ήταν θετική. Τους στρίμωξαν λίγο στα εθνικά, κάτι που προφανώς αποφεύγουν. Θα μάθουν έτσι κι αυτοί σιγά σιγά πως ό,τι λένε και ό,τι δηλώνουν δημόσια θα τους επισκέπτεται πίσω τους σαν φάντασμα. Ετσι είναι η πολιτική. Λόγος.

Πέραν τούτου δεν γνωρίζω πολλά γι αυτούς, αλλά θα τους ψάξω στο εξής.

Jolly Roger είπε...

Ξεκίνησα να γραψω σχολιο εδω και μου βγηκε ποστ (δεν δινω λινκ, καθοτι σημερα δεν ειμαι σε mood αυτοδιαφημισης).

Συμφωνω μαζι σου, οτι στις παρουσες συνθηκες η ψηφος στους Ο-Π αποτελει την καλυτερη επιλογη.
Εχουμε μια *πολυ* περιορισμενη γκαμμα εναλλακτικων λυσεων ετσι κι αλλιως.

Διαφωνω μονο στο οτι ψηφιζοντας Ο-Π θα αλλαξει μακροπροθεσμα οτιδηποτε. Αλλα αυτο παιρνει μεγαααααλη κουβεντα ;-)

Περαστικός είπε...

Locus Publicus, όπως και να έχει δεν θα τους χαρίσω την αποχή μου. Επισημαίνω πάντως ότι οι θέσεις των Οικολόγων Π. για τα εθνικά δεν διαφέρουν και τόσο από τις mainstream απόψεις, σύνθετη ονομασία για τη FYROM, πανευρωπαϊκή αντιμετώπιση του θέματος των μεταναστών κ.λπ. Μου κάνει εντύπωση η εμμονή σε κάποια ζητήματα και πολλές φορές η παραποίηση των θέσεών τους. Είμαστε πολύ χαμηλά στο πολιτικό μας σύστημα και υπάρχει και πολύς λαϊκισμός.

Jolly Roger, ωραίο το ποστ σου. Αναφέρω τη διεύθυνση μιας και δεν το κάνεις http://anotherskipper.blogspot.com/2009/09/blog-post.html
Ελπίζω να μη δημιούργησα την εσφαλμένη εντύπωση ότι περιμένω πολλά από οποιονδήποτε, αλλά κάτι πρέπει να ψηφίσω :)

Ανώνυμος είπε...

ΛΑΟΣ και παλι ΛΑΟΣ

για εμας τους ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ οι
οικολογοι-πρασινοι ειναι μιασμα
γιατι προωθουν Σκοπιανες βλεψεις στην πατριδα μας

Περαστικός είπε...

Ανώνυμε, όταν ήμουν στον στρατό θυμάμαι μια εικόνα. Σε μια γωνιά υπήρχαν κάτι μεγάλοι τενεκέδες, δεξαμενές καυσίμων ή κάτι τέτοιο. Πάνω τους είχαν ζωγραφισμένους μαιάνδρους και διάφορες υποτίθεται αρχαιοελληνικές παραστάσεις. Ήταν η επιτομή του κιτς και της μπαλαφάρας. Αν σε αυτή τη γελοιότητα προσθέσεις και μερικούς σταυρούς, αφίσες λαϊκών αοιδών, υπόκρουση από υστερικές κραυγές, παίρνεις μια ιδέα της άποψης που έχω για το ΛΑΟΣ.

Μιάσματα δεν υπάρχουν, ο καθένας έχει δικαίωμα να έχει όποιες απόψεις θέλει, ακόμη και πάνω σε θέματα που άλλοι θεωρούν ιερά και ανέγγιχτα. Η θέση των Οικολόγων Πρασίνων για το Μακεδονικό είναι η σύνθετη ονομασία, θέση πού έχουν και τα δύο μεγάλα κόμματα και επικρατεί ως η μόνο εφικτή, αν και ακόμη και αυτή πλέον είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Υπενθυμίζω ότι η διατύπωση μιας τέτοιας θέσης από κάποιον πριν από μερικά χρόνια, όταν ενδεχομένως δεν θα ήταν και τόσο δύσκολο να επιτευχθεί, θα αρκούσε για να χαρακτηριστεί αυτός ως «μίασμα», «προδότης» και «σκουπίδι της Γης». Εάν τότε δεχόμασταν τη σύνθετη ονομασία, θα μας χρωστούσαν, σήμερα, ακόμη και αν το επιτύχουμε αυτό, τρομάζω στη σκέψη των φανερών και υπόγειων ανταλλαγμάτων που θα πρέπει να παραχωρήσουμε. Εκεί μας οδηγούν οι μαξιμαλισμοί και η έλλειψη ρεαλισμού.

Προσωπικά, δεν αποδέχομαι τον εθνικισμό, ούτε τον δικό μας ούτε των άλλων και δέχομαι ότι οι γείτονές μας καλλιεργούν ένα καταδικαστέο αλυτρωτισμό. Όποιος πάσχει τόσο πολύ από ταυτότητα, ας την αναζητήσει εντός του. Το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού υπάρχει, αρκεί να γίνεται σεβαστό για όλες τις πλευρές, για αυτό και είμαι σφοδρά αντίθετος και στην προσπάθεια της άλλης πλευράς να μονοπωλήσει την ονομασία Μακεδονία, με τις προσπάθειές της να οικειοποιηθεί ένα αρχαίο παρελθόν με το οποίο περίπου δεν τη συνδέει τίποτα πέραν της γεωγραφίας να υπερβαίνουν κατά πολύ τα όρια της σαχλαμάρας. Αν σε ενδιαφέρουν οι θέσεις των Ο.Π., και στα διεθνή θέματα, επισκέψου τον ιστότοπό τους (έχω και link στο ιστολόγιο): http://www.ecogreens-gr.org/cms/ Μπορεί να έχουν κάνει λάθη, μπορεί να έχω διαφωνίες σε κάποια θέματα μαζί τους, αλλά για τους λόγους που αναφέρω και στην ανάρτησή μου, θα τους ψηφίσω. Το κόμμα που αναφέρεις δεν μπορώ καν να το δω σοβαρά, ενώ μου δημιουργεί θλίψη ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους ψηφίζουν, θλίψη για τις προοπτικές αυτής της χώρας. Παρά λίγο και θα είχατε το ενδιαφέρον δίλημμα Ψιν*κης ή Βορ*δης. Έχετε ακόμη Σα*ρή και Αθ*νη;

μαντζουράνα είπε...

Για μένα ένα είναι σίγουρο, πως αυτή η εναλλαγή των δύο κομμάτων στη διακυβέρνηση της χώρας μας την έχει οδηγήσει σε αυτή την άθλια κατάσταση. Αυτό που με τρομάζει όμως είναι η νοοτροπία των πολιτών ότι έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα και ότι αυτά τα κόμματα είναι τα μόνα ικανά. Ικανά για τι όμως; Μήπως για να μας οδηγήσουν σε μια αθλιότερη κατάσταση από αυτή που βιώνουμε τώρα; Η χώρα δε χρειάζεται μόνο μια καλή αντιπολίτευση, όπως νομίζει κανείς όταν ψηφίζει ένα μικρό κόμμα, αλλά και μια καλύτερη κυβέρνηση, και η συμμετοχή κάποιου άλλου κόμματος πέραν των παραδοσιακών, είναι πιθανό να κάνει τη διαφορά. Ή έτσι ονειρεύομαι εγώ τουλάχιστο. Γιατί δεν έχω και άλλες επιλογές. Αλλά κι ένα μεγάλο κόμμα, που θα επιδιώξει την αυτοδυναμία την επόμενη φορά, δε θα έχει επιλογές. Θα αναγκαστεί να συμμορφωθεί λόγω της δυσαρέσκειας των πολιτών και να ωριμάσει και αυτό. Ίσως έτσι μειωθεί επιτέλους η διαφθορά στην πολιτική. (Χμ... μάλλον πήρα φόρα και ζητάω πολλά!)

Περαστικός είπε...

Μαντζουράνα, καλή ψήφο λοιπόν!

Yellow Kid είπε...

Βρέ περαστικέ, εγώ για αριστερούλη σε είχα (αν και ήμουν σίγουρος πώς θα την έριχνες στους Πράσινους).

Σε ποια όμως θέματα δεν συμφωνείς με την αριστερά;
Επίσης και οι Πράσινοι ψιλοαριστερά δεν είναι στην ουσία;

Περαστικός είπε...

Yellow Kid, είμαι πολύ φιλελεύθερος ή ελεύθερος και αντικρατιστής για να είμαι αριστερός. Θα μπορούσες βέβαια να πεις ότι είμαι και ολίγο αντιεξουσιαστής, αλλά όταν αυτό το έχει δηλώσει μέχρι και ο Καραμανλής junior και ο Παπανδρέου ο Γ' δεν ξέρω τι αξία έχει. Οι Πράσινοι εστιάζουν στο περιβάλλον και βασίζουν στη σχέση μας με αυτό μια ολιστική προσέγγιση που μπορεί να αποτελέσει τη βάση για να δοθούν απαντήσεις στα περισσότερα οικονομικά και πολιτικά ζητήματα, ακριβώς όπως επιχειρούν και θεωρίες όπως ο Καπιταλισμός και ο Μαρξισμός, αλλά με μια πολύ μεγαλύτερη δόση πραγματισμού και περιθωρίων προσαρμογής και διαφοροποίησης και αυτό με εκφράζει πολύ καλά. Τα δόγματα και οι ισμοί ξεψυχούν και καιρός τους ήταν. Μεγάλη συζήτηση.