Τι θα ψηφίσω

Δαγκωτό στα μικρά κόμματα!

Πολλοί άνθρωποι διστάζουν να ψηφίσουν μικρά, νέα κόμματα, καθώς τα θεωρούν αναξιόπιστα, άγνωστα, ύποπτα και, γενικά, μένουν εγκλωβισμένοι στα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας αποδεχόμενοι την άποψη που οι αγγλοσάξονες εκφράζουν με το ρητό «Better the devil you know» (καλύτερα ο διάβολος που γνωρίζεις). Διαφωνώ με αυτή τη λογική. Κατ΄ αρχάς, πρέπει να τοποθετούμε τις επιλογές που έχουμε κάτω από το φακό του πραγματισμού. Ψηφίζοντας ένα μικρό κόμμα, κάνεις μια πολιτική επιλογή, αλλά δεν ψηφίζεις κυβέρνηση. Τα κριτήρια είναι διαφορετικά, τα περιθώρια ανοχής σε διαφωνίες, σε ενστάσεις σε επιμέρους θέσεις άλλα. Το να συγκρίνει κάποιος ένα κόμμα του 1% ή του 2% με ένα κόμμα εξουσίας ως προς την ετοιμότητά του να πάρει υπεύθυνες πολιτικές αποφάσεις, να στελεχώσει θέσεις εξουσίας, να συνεισφέρει σε πείρα, να διαχειριστεί την καθημερινή πραγματικότητα της διακυβέρνησης είναι μεγάλο σφάλμα. Είναι περίπου σαν να συγκρίνεις ένα νήπιο με έναν ενήλικο.

Τα κόμματα δεν γίνονται σε μια στιγμή και μετά ψηφίζονται διεκδικώντας να κυβερνήσουν, σαν έτοιμα από καιρό, με έτοιμα στελέχη για να αναλάβουν υπουργεία, με κατασταλαγμένες απόψεις και συγκεκριμένες προτάσεις για όλα τα θέματα, από την εξωτερική πολιτική μέχρι το πού πρέπει να γίνει πάρκινγκ. Τα κόμματα, τουλάχιστον αυτά που ξεκινούν χωρίς κάποια προϊστορία ή κληρονομιά (αποσχίσεις από υπάρχοντα κόμματα και παρόμοια σχήματα), πρώτα ψηφίζονται και μετά γίνονται! Ένα νέο κόμμα συνήθως ξεκινάει από κάποιες βασικές αρχές, μια ιδεολογία, ένα κοινό όραμα όσων συμμετέχουν σε αυτό και, αν όλα πάνε καλά, αν αρχίσει να μαζεύει ψήφους, αν κερδίσει την είσοδό του στο κοινοβούλιο, αρχίζει να τρίβεται με την πραγματικότητα της πολιτικής, να διαμορφώνει περαιτέρω την ταυτότητά του, να μαζεύει ή και να αποβάλλει στελέχη. Ένα κόμμα ωριμάζει καθώς μεγαλώνει, όπως κάθε άλλος οργανισμός, ακόμη και μια επιχείρηση, που ξεκινάει από το όραμα κάποιου επιχειρηματία και μετά από κάποια χρόνια γίνεται κάτι που ίσως ούτε ο ιδρυτής του να μην είχε φανταστεί. Σκεφθείτε τις θέσεις και την ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ, ενός κόμματος που σίγουρα δεν ξεκίνησε καν από το μηδέν, και πόσο αυτές άλλαξαν με το χρόνο. Πόσες φορές μας έβγαλε από την Ευρώπη, πόσα τουρκικά σκάφη βύθισε, πόσες από τις αρχικές εξαγγελίες του υλοποίησε όταν κυβέρνησε;

Η ψήφος σε ένα μικρό κόμμα είναι ψήφος διαμαρτυρίας, αλλά είναι ταυτόχρονα, εάν αυτή η ψήφος είναι συνειδητή και όχι τυχαία, θετική ψήφος για κάτι νέο, έκφραση μιας απαίτησης για να ωριμάσει και να υπάρξει μια νέα επιλογή. Ένα μικρό κόμμα χρειάζεται ψήφους όπως ένα βλαστάρι χρειάζεται πότισμα. Με τις ψήφους θα δείξει τι προοπτικές έχει, θα ωριμάσει, θα αποκτήσει συγκεκριμένη ταυτότητα πέρα από γενικές διακηρύξεις και θα δοκιμαστεί στην πράξη. Αν στην πορεία, νωρίτερα ή αργότερα, αποδειχτεί λίγο... πάμε για άλλα. Για κόμματα μιλάμε και όχι για ποδοσφαιρικές ομάδες στις οποίες μένει κάποιος πιστός ισοβίως.

Ίσως να μοιάζουν αυτονόητα αυτά, αλλά κουράστηκα να ακούω στα ΜΜΕ (όχι χωρίς σκοπιμότητα) ή και άλλους να επιτίθενται σε μικρά κόμματα προσπαθώντας να πείσουν ότι δεν είναι αξιόπιστες επιλογές διακυβέρνησης ή ότι είναι ανώριμα, ανέτοιμα, έχουν ασαφείς ή λανθασμένες απόψεις για το τάδε ή το δείνα ζήτημα. Μα, φυσικά ισχύουν αυτά, αλλά δεν είναι αυτοί οι λόγοι για τους οποίους δεν θα ψηφίσεις ένα μικρό κόμμα, ιδίως από τη στιγμή που, όπως εγώ, δεν μπορείς πλέον να ψηφίσεις κάποιο από τα μεγάλα κόμματα εξουσίας! Ψηφίζεις ένα μικρό κόμμα ακριβώς για να του επιτρέψεις να γίνει αξιόπιστη επιλογή, αλλιώς, μένεις με τους «αξιόπιστους», με τα τζάκια και τους «καταλληλότερους» που δεν έχουν δουλέψει ούτε μια μέρα στη ζωή τους.

'Οσο για το ερώτημα του τίτλου, θα ψηφίσω Οικολόγους Πρασίνους. Θα είναι πολύ κρίμα αν μείνουν έξω από τη βουλή μένοντας λίγο κάτω από το 3%. Έξάλλου είναι ένα κόμμα που έχει άποψη για συγκεκριμένα ζητήματα που μας αφορούν, που μπορεί να βάλει στην πολιτική ατζέντα το περιβάλλον, που υποθέτω ότι ενδιαφέρει πολλούς από εμάς, και που έχει διακηρύξει ότι μπορεί να συνεργαστεί σε μια κυβέρνηση εφόσον γίνει δεκτή η οικολογική του ατζέντα. Είναι ειρωνικό ότι για αυτή την τελευταία θέση τους κάποιοι τους κατηγορούν για καιροσκοπισμό, ενώ άλλοι ή ίσως και οι ίδιοι, σε άλλες περιπτώσεις, επιτίθενται στα μικρά κόμματα για αδιαλλαξία και στείρο αρνητισμό που μπορεί να οδηγήσει σε αδιέξοδα. Τελικά, γιατί δεν πρέπει να ψηφίσουμε μικρότερα κόμματα, γιατί συνεργάζονται ή γιατί δεν συνεργάζονται; Από την άλλη πλευρά, αν ο Κωστάκης και ο Γιωργάκης ζε σέλουν να μοιλάζονται την εξουσία που τους τάξανε όταν ήτανε μωλάκια και μας απειλούν με ακυβερνησία, ουδόλως με ενδιαφέρει, είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολλοί άλλοι που μπορούν να αντικαταστήσουν αυτούς τους μεγάλους ηγέτες.

Μόνο στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις συνεργασίας παρουσιάζονται σαν εθνική καταστροφή, όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη είναι ο κανόνας. Το πολιτικό μας σύστημα είναι ή γίνεται αυτό που εμείς υπαγορεύουμε, για αυτό το λόγο λέγεται και δημοκρατία, διαφορετικά, ας πέσουν οι μάσκες και ας καθιερώσουν το εκλογικό σύστημα «ο νικητής έστω και με μία ψήφο παίρνει όσες έδρες του υπολείπονται για να φτάσεις τις 151» έτσι, ώστε να έχουμε πάντα την πολυπόθητη και τόσο καβλ*τική για εκκολαπτόμενους πρωθυπουργούς αυτοδυναμία.

Με την κατάσταση όπως έχει, μετά από τόσες διαψεύσεις εδώ και δεκαετίες, θα πίστευα ότι μια ανάρτηση όπως η παραπάνω θα ήταν περιττή. Στις εκλογές θα κατέβουν πάλι καμιά 35αριά - 40αριά κόμματα. Αν και εσείς έχετε απηυδήσει από αυτό το πελατειακό και σάπιο σύστημα που, δυστυχώς, φαίνεται ότι πρώτα θα οδηγήσει εμάς σε κατάρρευση και μετά θα καταρρεύσει το ίδιο, κάντε μια άλλη επιλογή. Οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι ένα κόμμα που έχει κάποιες σοβαρές πιθανότητες να εισέλθει στη βουλή και να τους πάρει μερικές έδρες. Η άποψή μου είναι ότι καλό θα ήταν να τους δοθεί μια ευκαιρία. Το διακύβευμα δεν είναι αν θα γίνει ο Τρεμόπουλος πρωθυπουργός, αλλά αν θα υπάρχει κάποιος που θα προωθεί σοβαρά την οικολογική αντίληψη και θα ασκεί έλεγχο μέσα στο κοινοβούλιο για την υλοποίηση εξαγγελιών όπως η πράσινη ανάπτυξη, για να μη γίνει και αυτή, τουλάχιστον χωρίς αντίδραση, όπως τόσες άλλες υποσχέσεις, πράσινα άλογα και ψιλές ελιές.