Ο μανάβης του διαστήματος

Ο μπάρμπα-Ζόινκ ήταν από τον πλανήτη Γκούλκου, γνωστό για τις λαϊκές αγορές του. Γυρνούσε όλο τον γαλαξία με το τρίκυκλο-ούφο του φορτωμένο με τελάρα με όλα τα καλά και άμα έβρισκε κάνα κατοικημένο πλανήτη κατήρχετο στην ατμόσφαιρά του, έστηνε τον πάγκο του και άρχιζε να διαλαλεί την πραμάτεια του «ζουμερά μεγαπέπονα από τον Ντραλ-26 έχωωωωω, κεράσα-γίγαντες από την Υπέρνια έχωωωωωωω, γλυκές υπερντομάτες από τον Πρεν έχωωωωωω, μήλα Άλφα-Κενταύρου έχωωωωωω, σέληνα από τη σελήνη του Μούριν έχωωωωω, καρότα βιολογικής καλλιέργειας από τον πλανήτη Ζούνικ έχωωωωω, και κοκκινόχωμα από τον Άρη έχωωωωωω» και τέτοια. Φόρτωνε το σαραβαλάκι ούφο του με τα τελάρα με τα μαναβικά που αγόραζε από την κεντρική λαχαναγορά του Γκούλκου, τα έδενε καλά με σύρμα και άνοιγε και κάτι πεδία σαν αυτά που έχουνε στο στάρ-τρεκ και άλλες τέτοιες ταινίες και γυρνούσε από σύστημα σε σύστημα και από αστερισμό σε αστερισμό βιοποριζόμενος.
.
Κάποτε, σε μια απότομη στροφή που έκανε για να αποφύγει ένα αστεροειδή, του έφυγε ένα τελάρο με κάτι σάπια που δεν είχε δέσει καλά και έπεσε σε ένα πλανήτη. Έτσι, έγινε η ζωή στη Γη και κάθομαι εγώ τώρα και σας γράφω αυτά. Τι καλά να τα είχε δέσει καλύτερα τα βρωμοτελάρα...
.

Το έγραψα με αφορμή το ότι θυμήθηκα έναν περίεργο γέρο στη λαϊκή κάτω από το σπίτι μας, στις αρχές της δεκαετίας του 70, που είχε το πιο σαραβαλιασμένο τρίκυκλο που έχω δει ποτέ και το οποίο φόρτωνε με τελάρα σε απίθανο ύψος. Έφευγε τελευταίος από τη λαϊκή, καθώς έμενε ώρα πολύ να δένει το φορτίο του με αμέτρητα κομματάκια σύρματα και σπάγκους, μετατρέποντας το μηχανάκι του σε ένα ακανόνιστο και ασταθές σύνολο από σίδερα και τελάρα, ενώ εγώ τον χάζευα από ψηλά, με απορία για αυτή την τόσο διαφορετική από τη δική μου, παιδική, ύπαρξη.