Κυριακή, Ιουλίου 19, 2009

Αυτοκίνηση

Δεν μπορώ να περάσω από βιτρίνα με ποδήλατα και να μη σταματήσω, και ας έχω να ανέβω σε ποδήλατο εδώ και περίπου είκοσι χρόνια. Το τελευταίο μου ποδήλατο το είχα αγοράσει τη δεκαετία του 80 και ήταν ένα ψευτο-κουρσάκι Kalkhoff, "ψευτο" με την έννοια ότι δεν είχε τόσες ταχύτητες ούτε ήταν τόσο ελαφρύ όσο το Mercier του φίλου μου του Σ, αλλά είχε πολλά πρόσθετα που είναι αναγκαία για την καθημερινή χρήση του ποδηλάτου, όπως λασπωτήρες, φώτα, σχάρα και κάποια μεγαλύτερη αντοχή στους χωματόδρομους γύρω από το εξοχικό. Κάποια στιγμή πήρα δίπλωμα αυτοκινήτου. Ποτέ δεν το χώνεψα. Μετά από μερικές αρχικές βόλτες, το παράτησα. Δεν ξέρω αν η αιτία της αντιπάθειάς μου για το ΙΧ είναι ότι πάντα μου έμοιαζε με κάτι ξένο και ανεξέλεγκτο ή αυτό που αντιπροσωπεύει σε σχέση με το περιβάλλον ή αν είναι εκείνο το στιγμιότυπο που είχα δει στην τηλεόραση ένα καλοκαίρι από ένα ράλι Ακρόπολις: τα αυτοκίνητα να κινούνται με ιλιγγιώδη ταχύτητα μέσα στη φύση, σηκώνοντας σύννεφα σκόνης και εκτοξεύοντας πέτρες, και μετά η κάμερα να εστιάζει σε μια διαμελισμένη χελώνα με διαλυμένο καβούκι. Αυτή η εικόνα έχει μείνει στη μνήμη μου ως ένα σύμβολο της παρουσίας του ανθρώπου σε αυτό τον πλανήτη. Ακόμη και αυτό που αντιπροσωπεύει το «αμάξι» στη σύγχρονη Ελλάδα, ως σύμβολο κοινωνικής θέσης ή συμβιβασμού και κομφορμισμού, μου προκαλεί απέχθεια και συγκρούεται με την αισθητική μου.

Συνήθως, τις μετακινήσεις μου τις κάνω με τα πόδια, ακόμη και σε σχετικά μεγάλες αποστάσεις, αφού δύο ή και παραπάνω ώρες βαδίσματος δεν είναι τίποτε για εμένα, ή, όταν βιάζομαι ή έχω να πάω κάποιου πιο μακριά, με τον ηλεκτρικό και το μετρό. Ομολογώ ότι κάποιες φορές με μεταφέρουν και φίλοι ή συγγενείς με τα δικά τους ΙΧ, κάτι που δικαιολογώ στον εαυτό μου με το να σκέπτομαι ότι κατά κάποιο τρόπο αποζημιώνομαι για το γεγονός ότι είναι τα ΙΧ και η συμπεριφορά των οδηγών που με εμποδίζουν να αποκτήσω ξανά το δικό μου ιδανικό μέσο αυτοκίνησης: ένα ελαφρύ, γρήγορο ποδήλατο που μπορεί να καταπίνει χιλιόμετρα, για τις μεγάλες μου διαδρομές και τις εκδρομές (όχι τίποτα σπουδαίο, καμιά σαρανταριά εξηνταριά χιλιόμετρα). Ας πούμε, κάτι σαν αυτό, δεν είναι πανέμορφο; Κρίμα που θα πρέπει να χαλάσω τις καθαρές γραμμές του προσθέτοντας φώτα και λασπωτήρες. Από την άλλη μεριά, εντυπωσιάστηκα από την ευελιξία που προσφέρουν, για συνδυασμούς και με άλλα μέσα, λύσεις σαν και αυτές. Δεν είναι βέβαια μόνο ότι ένα σπαστό ποδήλατο μπορεί να μπει σε ένα άλλο μέσο μεταφοράς, αλλά και η ευκολία με την οποία το ανεβάζεις στο διαμέρισμα, ακόμη και στο γραφείο ή σε ένα σπίτι όπου πας επίσκεψη, μέσα σε μια ωραία τσαντούλα. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες συμβιβαστικές λύσεις, συνδυασμού ποδηλάτου κανονικού μεγέθους με δυνατότητα αναδίπλωσης, όπως αυτά ή αυτό, που ζαχαρώνω όλο και περισσότερο. Αλλιώς είναι να παλεύεις να ανεβάσεις στο διαμέρισμα ένα κανονικό ποδήλατο, όσο ελαφρύ και αν είναι, και αλλιώς να μεταφέρεις με την άνεσή σου ένα αντικείμενο που δεν ξεπερνά σε όγκο μια μεγάλη τσάντα, βάζοντάς το άνετα και στο μικρό ασανσέρ της πολυκατοικίας.

Προχθές, πήρα την απόφαση να μπω σε ένα από τα ποδηλατάδικα του κέντρου. Έμεινα αρκετή ώρα και ανέβηκα και για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια σε ποδήλατο για μια δοκιμή. Ομολογώ ότι αν και λένε ότι το ποδήλατο δεν ξεχνιέται, αρχικά ήμουν λίγο επιφυλακτικός και φοβήθηκα μήπως γίνω ρεζίλι, παρά το γεγονός ότι είχα εξηγήσει την κατάστασή μου στον πωλητή. Τελικά, μετά την πρώτη, δεύτερη πεταλιά, που λίγο τα χρειάστηκα, το αντίστοιχο κέντρο του εγκεφάλου μου πήρε μπρος και ανέσυρε τα απαραίτητα αρχεία και utilities και έτσι, έσωσα την υπόληψή μου. Θα χρειαστώ πάντως αρχικά, αν αγοράσω ποδήλατο, μία ή δύο ήπιες βόλτες για να του πάρω πάλι τον αέρα.

Βέβαια, είναι εξίσου πιθανό να μείνω στα οφθαλμόλουτρα, λόγω του φόβου για τις κυκλοφοριακές συνθήκες στην πόλη και της απουσίας ποδηλατοδρόμων που σου παρέχουν μια σχετική ασφάλεια. Φίλη μου έλεγε για τα όσα ακούει από Ελληνάρες οδηγούς όταν κάνει καμιά βόλτα με το ποδήλατό της σε ήσυχους δρόμους στο προάστιο όπου μένει, παρά το γεγονός ότι δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα στην κυκλοφορία. Ο κ*λοέλληνας αδυνατεί να αντισταθεί στην παρόρμηση να επιτεθεί σε ό,τι ξεφεύγει από αυτό που του έχουν μάθει για «νορμάλ», στο νέο, στο ήπιο, στο φιλικό, στο «άλλο», το θεωρεί απειλή. Κρατάω ένα σύνθημα των ποδηλατών, «φίλε, δεν εμποδίζω την κυκλοφορία, είμαι η κυκλοφορία!» Θα προσέθετα ότι το ποδήλατο είναι η καλή κυκλοφορία και μακάρι κάποια στιγμή να εκτοπίσει από τους δρόμους ένα μεγάλο αριθμό ΙΧ, δεν νομίζω να χρειάζεται να απαριθμήσω εδώ τα πλεονεκτήματά του και πώς συγκρίνεται το να κυκλοφορεί ένα άτομο σε ένα τεράστιο ενεργοβόρο τενεκέ αντί σε ένα γρήγορο ποδηλατάκι που καίει... φαγητό. Το καύσιμο του ποδηλάτου μπορεί είναι μια ωραία μακαροναδούλα, ενώ είναι ένα μηχάνημα που ανταποκρίνεται πολύ περισσότερο από κάθε άλλο μέσο αυτοκίνησης στην περιγραφή του ως προέκτασης του σώματος. Όλη του την ενέργεια το ποδήλατο την αντλεί από το σώμα του αναβάτη, είναι ένας μοχλός που αυξάνει τις δυνατότητές του και ανταποκρίνεται στην πιο ανεπαίσθητη κίνησή του. Δεν υπάρχουν κινητήρες, δεν υπάρχουν πολύπλοκα συστήματα που κάνουν πράγματα ή σκέπτονται αντί για εσένα ή χρησιμοποιούν κάποια πηγή ενέργειας που μεταφέρεται με σουπερτάνκερ ή για την οποία γίνονται πόλεμοι και παίζονται σκοτεινά κερδοσκοπικά παιχνίδια. Σου επιτρέπει ακόμη και να είσαι σε επαφή με το περιβάλλον σου περισσότερο από ό,τι ακόμη και με μια μοτοσικλέτα.

Άλλοι χαζεύουν ογκώδη αμάξια με χοντρά λάστιχα και διπλές ή τρίδιπλες εξατμίσεις, εγώ χαζεύω πανάλαφρους, αέρινους σκελετούς και με σκέπτομαι να ποδηλατώ ελεύθερος μιλώντας με τον άνεμο και απολαμβάνοντας τα αρώματα της φύσης στους δρόμους του κόσμου, σταματώντας πού και πού, για να αποφύγω κάποια γραμμή εργατικών μυρμηγκιών ή παραχωρώντας την προτεραιότητα σε κάποια πεταλούδα που πετάει εμπρός μου, χωρίς να λεκιάζω το παρμπρίζ και τη συνείδησή μου με τα πλάσματα της φύσης.

13 σχόλια:

poplar είπε...

θα έπαιρνα το peugeot με 24 ταχύτητες χωρίς δεύτερη σκέψη..

για μετακινήσεις στην πόλη πρέπει απλά να είσαι προσεκτικός (κυρίως όταν περνάς κοντά σε σταθμευμένα αυτοκίνητα, μπορεί να ανοίξει καμια πόρτα) αλλά γενικά το ποδήλατο είναι πολύ ευέλικτο και μπορείς να αποφύγεις ατυχήματα/βλάκες οδηγούς την τελευταία στιγμή (αφού αποκτήσεις άνεση). Βέβαια δε συστήνεται για λεωφόρους κλπ, καλύτερα απο το πεζοδρόμιο

ο δεκαπενταύγουστος πρέπει να είναι η καλύτερη περίοδος για ποδηλάτες στην αθήνα οπότε μέχρι τότε φρόντισε να το έχεις παρει..

καλές βόλτες!

Greek Rider είπε...

Κάποτε είχα επιχειρήσει να πηγαίνω με το ποδήλατο στη δουλειά αλλά είναι πολύ επικίνδυνο. Οι αυτοκινητιστές είναι άξιοι Ελληνάρες.

Οπότε μετά από άπειρες φασαρίες εκνευρίστηκα και πήρα μια μοτοσικλέτα και τώρα τους τρομοκρατώ εγώ...

Περαστικός είπε...

Ευχαριστώ για τις συμβουλές, poplar. Υποθέτω ότι κάτι ξέρεις από ποδήλατο.

Greek Rider, ενδιαφέρουσα η εμπειρία σου, με αποθαρρύνεις βέβαια. Ένας λόγος που σκέφτομαι το σπαστό είναι ότι αν δω τα σκούρα μπορεί να το αποθηκεύσω κάπου όπου δεν θα πιάνει πολύ χώρο και δεν θα το βλέπω μπροστά μου για να μελαγχολώ :)

Τα πράγματα θα βελτιωθούν πολύ αν χαραχτεί κάποια διαδρομή ποδηλατοδρόμων που θα ενώνει τα βόρεια προάστια με το Φάληρο ή τον Πειραιά, όπως συζητείται τόσο καιρό και άκουσα πάλι πρόσφατα. Νομίζω ότι αυτό θα είναι ο καταλύτης που θα εκτινάξει τη χρήση του ποδηλάτου, προσφέροντας μια ασφαλή διαδρομή για τους ποδηλάτες για ένα βασικό άξονα των μετακινήσεών τους, αλλά συζητείται τόσο καιρό, λες και πρόκειται για το μετρό. Ορίστε τα τελευταία νέα, μακάρι:
http://www.tvxs.gr/v14234

Jolly Roger είπε...

Με δεδομενη την βαθια μου απεχθεια προς τους ταξιτζηδες [*] - ου μην αλλα και τα Μεσα Μαζικης Ταλαιπωριας, συνδυαζομενα με το χαμηλο μου εισοδημα, εγινα αναγκαστικα πεζοπορος.
Συνταγμα - Κηφησια με τα ποδια; Ουδεν προβλημα (ημουν 19 χρονων ομως τοτε).

Εκανα τοτε καποιες προσπαθειες να χρησιμοποιησω (δανεικο) ποδηλατο, οι οποιες εληξαν αδοξα. Κινδυνευει η ζωη σου απο τους ηλιθιους με τα ΙΧ, αλλα ΚΑΙ απο τους ηλιθιους με μηχανη. Επισης ειναι φυσιολογικο να ανεβαζεις παλμους με το ποδηλατο, οποτε η ποσοτητα των καυσαεριων που παιρνει ο οργανισμος σου ανεβαινει σε επικινδυνα για την υγεια σου επιπεδα. Προτιμοτερο να καπνιζεις 2 πακετα / ημερα, παρα να κανεις ποδηλατο στην Αθηνα.

Οταν μετακομισα σε τοπους χλοερους, το ποδηλατο εγινε απαραιτητο εργαλειο. Εχω ενα Kalkhoff οπως εσυ ;-) εδω και πολλα χρονια. Κοκκινο, αγωνιστικο. Με μερικες 10δες χιλιαδες χιλιομετρα πανω του.

Επωφελουμαι βεβαια απο τις ειδικες λωριδες για ποδηλατες (υποχρεωτικες στην χωρα που ζω) και απο το οτι οι ποδηλατες συμφωνα με τον ΚΟΚ εχουν προτεραιοτητα απεναντι σε *ολα* τα αλλα οχηματα (εξαιρουνται τα μωρα στο καροτσακι ;-) ).

Σου προτεινω να αγορασεις ποδηλατο μεν, αλλα *οχι* για το κεντρο της Αθηνας. Με τιποτα. Θα το χαιρεσαι στην εξοχη.
Συμβουλη: οχι σπαστο. Περα απο τον "μικρο" ογκο (το "μικρο" ειναι σχετικο) εχουν μονο μειονεκτηματα. Δεν εχουν καλη μεταδοση της μυικης σου δυναμης σε ταχυτητα (πολλες μηχανικες απωλειες), δεν ειναι ανετα, χαλανε ευκολα.
Ενα σωστο, ελαφρυ mountain bike ειναι οτι πρεπει.

[*] μπαινω σε ελληνικο ταξι περιπου 1Χ καθε 10 χρονια, under protest και μονο αν συνοδευω καποια πολυ ευαισθητη και τρυφερη υπαρξη που δεν μπορει να περπατησει ;-)

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχως δε νεχω καμια καλη συμβουλη να σου δωσω καθοτι, ο λογος που δεν εχω ποδηλατο ειναι οι Ελληναρες οδηγοι ΙΧ.

(Αληθεια! μπορω να ρωτησω κατι? μεσα στο καλοκαιρι η ποζοπορια, δνε ειναι βασανο? Σε πιο δροσερες εποχες, το καταλαβαινω, πραττω παρομοιως. Οχι ομως με ζεστη).

NP είπε...

Αν μπορούσα να διαλέξω,
θα διάλεγα μια Αθήνα που θα είχε μόνο ποδήλατα. Όποιος ήθελε, θα παρκάριζε το αυτοκίνητό του έξω απο την Πόλη, (σε τεράστια δωρεάν Πάρκινκ), και θα το έπαιρνε μόνο για υπεραστικές διαδρομές.
Θα υπήρχαν ποδήλατα με 3 τροχούς για μεταφορές εμπορευμάτων και μεταφορές επιβατών που δεν μπορούν οι ίδιοι να κάνουν ποδήλατο (π.χ. ηλικιωμένοι).
Τα γραφεία των εταιρειών, δημοσίων υπηρεσιών, κλπ θα είχαν κάποιους χώρους γα ντουζιέρες και ντουλαπάκια για τους υπαλλήλους που φτάνουν με ποδήλατο.
Δεν θα είχαμε θόρυβο, καυσαέρια, διπλοπαρκαρίσματα, και θα είχαμε πιο καλή φυσική κατάσταση.
Θα μαθαίναμε να ζούμε σε πιο χαλαρούς ρυθμούς.

Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι την πρόοδο...

Περαστικός είπε...

Jolly Roger, έχω και εγώ την ίδια απέχθεια απέναντι στα ταξί και τα μέσα μαζικής μεταφοράς, κυρίως λεωφορεία και τρόλεϊ. Το ποδήλατο δεν το θέλω για να αντικαταστήσω το περπάτημα, αλλά για μεγαλύτερες διαδρομές, τύπου εκδρομές. Δηλαδή η χρήση του τελικά δεν θα είναι τόσο συχνή, αλλά είναι κάτι που μου λείπει. Σε ζηλεύω όλο και περισσότερο εκεί πέρα που είσαι. Όσο για τις τρυφερές υπάρξεις, αξίζουν μια θυσία :P

Exofthalmi, δεν ζεσταίνομαι τόσο πολύ με ένα χαλαρό περπάτημα, μένοντας και στην πλευρά του δρόμου με τη σκιά. Όταν δούλευα σε γραφείο κάλυπτα το πρωί τη διαδρομή (1 ώρα περπάτημα περίπου) και τα καλοκαίρια χωρίς τόσο μεγάλο πρόβλημα εφίδρωσης. Είναι παράλληλα μεγάλη απόλαυση το περπάτημα για εμένα. Είναι θέμα άσκησης και συνήθειας και το προτιμώ από το να στριμώχνομαι καλοκαιριάτικα σε λεωφορεία μη μπορώντας να αποφύγω και δυσάρεστες οσμές ή την καφρίλα των διπλανών μου.

NP, μακάρι να χρησιμοποιούσαν αυτοκίνητο μόνο όσοι το χρειάζονται ή έχουν κάποιο ιδιαίτερο λόγο και ας μην απαγορευόταν. Είναι θέμα παγιωμένων αντιλήψεων και αδράνειας, δυσκολίας μετάβασης από μια κατάσταση σε μια άλλη. Αναρωτιέμαι πόσοι κατανοούν ότι αποδεδειγμένα με το ποδήλατο οι μετακινήσεις στο κέντρο της πόλης απαιτούν ένα κλάσμα του χρόνου από ό,τι με το αυτοκίνητο, αυτό ισχύει ήδη τώρα, ενώ αν περισσότεροι χρησιμοποιούσαν ποδήλατο θα ήταν ακόμη καλύτερα τα πράγματα.

Υπάρχει η άποψη ότι όταν οι ποδηλάτες φτάσουν σε ένα ελάχιστο αριθμό θα δημιουργηθεί μια κρίσιμη μάζα που θα επιταχύνει τη διάδοση του ποδηλάτου, καθώς πολλοί θα χάσουν τις αναστολές τους για την υιοθέτησή του και εκ των πραγμάτων οι δρόμοι θα γίνουν πιο φιλόξενοι για αυτά. Επισημαίνω ακόμη ότι στο χώρο στάθμευσης ενός ΙΧ χωρούν περίπου 10 ποδήλατα, αντιστοίχως στην κυκλοφορία στο χώρο που καταλαμβάνεται από ένα ΙΧ χωρούν πολλά ποδήλατα. Τα επιχειρήματα περί του εδάφους δεν ευσταθούν για την πλειονότητα των ανθρώπων. Τα σύγχρονα ποδήλατα είναι ελαφριά και οι ταχύτητες σου επιτρέπουν να κινηθείς άνετα σε μια ανηφόρα αν δεν έχεις απαιτήσεις ως προς την ταχύτητα (ενώ υπάρχουν ακόμη και ποδήλατα με ηλεκτρική υποβοήθηση).

Το κοινωνικό σύνολο, ακόμη και η οικονομία θα ωφεληθούν από τη χρήση του ποδηλάτου. Θα χάσουν βέβαια κάποια συμφέροντα και συντεχνίες και αυτό με κάνει να μη θεωρώ τόσο αθώες κάποιες καθυστερήσεις και την απροθυμία για την ενθάρρυνση του μέσου (σκεφθείτε να μειωθούν π.χ. κατά 10% οι πωλήσεις ΙΧ που τώρα επιδοτούνται κιόλας (τρομάρα τους) ή να μειωθούν αντιστοίχως τα ΙΧ στους δρόμους και οι πωλήσεις στα πρατήρια καυσίμων... Σημειωτέον ότι αν το μέσο διαδοθεί μπορούμε να βελτιώσουμε και το εμπορικό μας ισοζύγιο, καθώς το ποδήλατο έχει μικρότερο κόστος ακόμη και όταν είναι εισαγόμενο, ενώ μπορούμε να έχουμε ευκολότερα και εγχώρια παραγωγή και επενδύσεις. Αλλά ποιος τα σκέφτεται αυτά; Οι πολιτικοί έχουν τους δικούς τους πελάτες. Πιστεύω ότι και μόνο η χάραξη ενός βασικού ποδηλατικού άξονα στην Αθήνα που θα συνδέει μέσω του κέντρου τα βόρεια προάστια με το Φάληρο ή τον Πειραιά θα είναι καταλύτης για την εκτίναξη της χρήσης του ποδηλάτου. Σκεφθείτε, μερικά τετράγωνα από το σπίτι σας να μπαίνετε σε έναν ασφαλή ποδηλατόδρομο που θα σας επιτρέπει να πάτε από το κέντρο στην Κηφισιά ή τον Πειραιά ταχύτερα από τους οδηγούς που θα είναι κολλημένοι στην κίνηση μέσα στα αυτοκίνητά τους. Λέτε να μην σκεφθούν την επόμενη φορά να πάρουν και αυτοί εκείνο το ποδηλατάκι που έχουν στην αποθήκη;

aerostatik είπε...

http://veloudo.blogspot.com/

μια ποδηλάτισσα...

Περαστικός είπε...

Ενδιαφέρον, ευχαριστώ, Aerostatik.

Jolly Roger είπε...

ΟΚ, αλλα ας μην το εξιδανικευουμε. Στο ποδηλατο εισαι εκτεθιμενος στις καιρικες συνθηκες και δεν μπορεις να κουβαλησεις βαρια ειτε ογκωδη αντικειμενα.
Αρα το αυτοκινητο χρειαζεται.

Μια συνυπαρξη αυτοκινητου / ποδηλατου θα ηταν το καλυτερο. Οι υποδομες (λεγε με ποδηλατοδρομοι) αποτελουν προυποθεση. Ακομα και αν υποθεσουμε οτι ως δια μαγειας οι ελληνες οδηγοι θα σεβονται απο αυριο τον ΚΟΚ, παλι οι ποδηλατες δεν πρεπει να κυκλοφορουν στους δρομους μαζι με τα ΙΧ. Ο ξεχωριστος ποδηλατοδρομος, ει δυνατον με ξεχωριστα, δικα του φαναρια ειναι must.

Αν και συμφωνω γενικα με την μεγαλη χρηση του ποδηλατου, διαφωνω με την φραση, οτι θα ωφελουνταν το κοινωνικο συνολο. Τα οικονομικα μεγεθη του αυτοκινητου ειναι πολυ μεγαλυτερα.
Ωφελεια του κοιν. συνολου μονο πολυ εμμεσα, μεσω του καθαροτερου αερα και των θεσεων παρκιγκ. Την καλυτερευση του μεσου ορου υγειας μην ξεχασω, οι ελληνες ειναι οι πιο παχυσαρκοι στην ΕΕ.

Περαστικός είπε...

Jolly Roger, δεν το εξιδανικεύω, για συνύπαρξη μιλάω και εγώ. Οι ωφέλειες πάντως επιμένω ότι θα ήταν πολλαπλές και η καλύτερη φυσική κατάσταση, το λιγότερο καυσαέριο, είναι σημαντικά, όπως επίσης, για μια χώρα σαν την Ελλάδα όπου όλα τα ΙΧ εισάγονται, θα υπήρχε όντως σημαντικό οικονομικό όφελος από τον περιορισμό της ΙΧμανίας (δεν ξέρω γιατί πρέπει να επιδοτούμε τις βιομηχανίες άλλων χωρών επιδεινώνοντας το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου μας). Ξέρεις όμως κάτι, νομίζω επίσης ότι όταν χρησιμοποιείς ποδήλατο αντί για ΙΧ αρχίζεις να σκέπτεσαι και κάπως διαφορετικά, δεν είσαι αυτό το επιθετικό, σφιγμένο πίσω από ένα τιμόνι πράγμα που είναι ο Έλληνας οδηγός. Παράλληλα με το ποδήλατο πιστεύω στην επέκταση των δημόσιων μέσων μεταφοράς που θα καλύψουν άλλο ένα μεγάλο μέρος των αναγκών για μετακινήσεις περιορίζοντας ακόμη περισσότερο τα ΙΧ. Όταν χρειαστεί να μεταφέρω ένα ψυγείο ή την κουζίνα μου, νομίζω ότι θα μου είναι πιο χρήσιμο από ένα ΙΧ ένας μεταφορέας με το φορτηγάκι του. Όταν κάποια φορά θελήσω να πάω στο αεροδρόμιο και έχω πολλές βαλίτσες, θα πάρω το μετρό ή ένα ταξί αντί να αγοράσω ΙΧ. Νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ζήσεις χωρίς ΙΧ, το κάνω ήδη :)

SPITSINI είπε...

Εχουμε προφανώς το ιδιο KALKHOFF !!
To δικό μου σε μαυρο χρώμα αγορασμένο καινούργιο το 1977.
Τα mercier που ειχαν ολοι οι φίλοι τότε δεν με επειθαν για την αντοχή τους και προτίμησα το "δικό μας".
Η σχαρα και τα φτερα αφαιρέθηκαν πολύ γρήγορα και μετα απο 33 χρόνια το ποδήλατο υπαρχει, κινειται και ειναι σαν καινούργιο!
Τουλάχιστον στην Περιοχή Χαλανδρίου - Βριλησσίων οπου κινουμαι για χόμπυ εχουν δημιουργηθεί κάποιοι ποδηλατόδρομοι και ειναι αρκετά ασφαλείς.
Η αλήθεια είναι οτι ενας εμπειρος οδηγός αυτοκινήτου και μοτοσυκλέττας (1984) μπορεί να κινηθεί με αρκετή ασφάλεια.

Φιλικά,

pitsinigos@tellas.gr

Περαστικός είπε...

Καλημέρα, SPITSINI! Και εμένα μαύρο ήταν, νομίζω έγραφε Tour de France με άσπρα γράμματα. Πρέπει να είναι καταχωνιασμένο κάπου στο εξοχικό των γονιών μου, είχε ταλαιπωρηθεί αρκετά καθώς κινιόμουν σε χωματόδρομο, δεν ξέρω σε τι κατάσταση θα είναι τώρα. Να είσαι καλά.