Περπατούσα εχθές στο κέντρο και ήταν κάτι ωραία ανθισμένα δεντράκια, μερικά με λευκά και άλλα με μωβ λουλούδια. Ακόμη και σε αυτή την πόλη μπορείς να βρεις ομορφιά, αρκεί να αφήνεις τα μάτια σου ελεύθερα να αλητεύουν... και δεν αναφέρομαι μόνο στα δέντρα. Σκέφτηκα αν θα έκοβα ένα από αυτά τα λουλούδια για να κρατήσω λίγη από αυτή την ομορφιά, την ανάμνηση της βόλτας μου, και η απάντηση ήταν κατηγορηματικά όχι. Μπορεί να είναι πιο σύμφωνο με την αισθητική μου να αφήσω το λουλούδι να ζήσει όλο τον κύκλο του, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η επιθυμία της κατοχής μου φαίνεται χυδαία, προτιμώ να απολαμβάνω σαν γευσιγνώστης με απερίσπαστη συγκέντρωση τη λεπτή γεύση και την ηδονή της στιγμής, χωρίς ταπεινές επιθυμίες ιδιοκτησίας. Γιατί να απλώσω βέβηλο χέρι και να σκίσω την πιο μικρή κλωστούλα από το φόρεμα της φύσης για να ικανοποιήσω μια επιθυμία ελέγχου, κατάκτησης, που όχι μόνο δεν θα μου προσέφερε κάτι παραπάνω, αλλά θα έλυνε το μαγικό ξόρκι και θα με άφηνε τελικά πιο φτωχό, πιο φοβισμένο, πιο αρπακτικό, πιο ανικανοποίητο; Τα όμορφα είναι σαν το χιόνι, όταν θέλεις να τα πιάσεις, να τα κρατήσεις, λειώνουν, διαλύονται.Πήρα γρήγορα τη σκούπα και έδιωξα όλες τις λέξεις από το μυαλό μου και έμεινα για λίγο να κοιτάζω. Συνέχισα μετά τη βόλτα μου και χαμογέλασα όταν, καθώς περνούσα και από το τελευταίο δεντράκι, ένα πανέμορφο λουλούδι, όχι μαραμένο, αλλά φρέσκο και δροσερό, αποκόπηκε ξαφνικά από ένα κλαδί και προσγειώθηκε μπροστά μου. Σας ορκίζομαι, δεν φύσηξε αέρας. Σε ευχαριστώ ερωτική κόρη του καλοκαιριού με το σταρένιο δέρμα για το πολύτιμο δώρο σου.
Όλα αυτού του κόσμου είναι παροδικά. Όσο καλά και αν νομίζεις ότι τα κρατάς, κάποια στιγμή θα τα χάσεις. Το καλό είναι ότι αυτό ισχύει και για τα κακά και άσχημα.
Σταματάω, γιατί η Λώρα πάλι με έβαλε στο σημάδι, αυτή τη φορά με τη γομολάστιχα.
7 σχόλια:
καλημέρα περαστικέ, όμορφες οι σκέψεις σου όπως το δωράκι σου, παντού μπορούμε να βρούμε κρυμμένη ομορφιά, η φύση μας την προσφέρει απλόχερα.Το θέμα είναι να την αποζητά η ψυχή μας, να σκεφτόμαστε θετικά και να μην γκρινιάζουμε συνέχεια..
Πόσο θα συμφωνήσω με αυτό το:
"και σε αυτή την πόλη μπορείς να βρεις ομορφιά, αρκεί να αφήνεις τα μάτια σου ελεύθερα να αλητεύουν..."
και τη διάθεσή σου να μην σου κλείνει τα μάτια.... θα συμπλήρωνα.
Και ίσως να μην ειναι όλα σαν το χιόνι. Το χιόνι λιώνει τοσο γρηγορα! Ισως καποια πραγματα να μας δινουν χαρα για πολυ πολυ καιρο πριν τα χασουμε. Δεν έχουν όλα τη διαρκεια ζωης μιας πεταλουδας.
Ευχομαι όμως αυτη να ειναι η διαρκεια όλων των άσχημων.
Σημερα διαβασα και γι' αυτην την περιφημη Λωρα.Λιγο απαιτητικη μου φαινεται...αλλα με τις ιδιοτητες που τις αποδιδεις, χαλάλι της :)
Η ομορφια υπαρχει μεσα μας. Και μερικες συμπτωσεις - οπως αυτη του λουλουδιου που επεσε για σενα - την κανουν να φαινεται πιο εντονα.
Γεια σου Περαστικε, ομορφε.
Violet, γρήγορα και αργά είναι σχετικές έννοιες. Ίσως λίγο και να μπορούμε να τα ελέγχουμε. Όποιος αντιλαμβάνεται περισσότερα παίρνει περισσότερα από τις στιγμές και αν είναι και στωικός δεν του διαφεύγει η παροδικότητα των προβλημάτων του. Θυμάμαι μια βουδιστική ιστοριούλα για ένα πολύτιμο δακτυλίδι. Η αξία του έγκειτο στο ότι έφερε την επιγραφή «και αυτό θα περάσει» ως μόνιμη υπενθύμιση για τον κάτοχό του :)
Jolly Roger, τι θες να πεις «σύμπτωση»; Είσαι σίγουρος ότι δεν ήταν κάποιο ξωτικό; Εγώ λέω, καιρός που είναι, να αρματώσουμε ένα γαλεόνι, να γεμίσουμε τα αμπάρια με ρούμι και να διαγουμίζουμε τα πέλαγα στην Καραϊβική. Γιο, χο, χο! Ωραίο το ποστ σου για τους πειρατές.
Oι σαπουνόφουσκες που τούτο το παιδί
περνάει την ώρα του φυσώντας από' να καλαμάκι/
είναι διαφανέστατα μια ολάκερη φιλοσοφία./
Καθαρές, άχρηστες και περαστικές όπως η Φύση,/
φίλες των ματιών καθώς και των πραγμάτων,
είναι εκείνο που' ναι
με ακρίβεια καταστρόγγυλη κι αέρινη
και κανείς, μηδέ το παιδί που τις φτιάχνει,/
δεν διατείνεται πως είναι περισσότερο απ΄αυτό που φαίνονται να είναι./
Ορισμένες θολά διακρίνονται στο διάφανο αέρα./
Είναι σαν την πνοή τ' ανέμου που περνάει και μόλις αγγίζει/
τα λουλούδια/
και που μονάχα ξέρουμε πως περνάει,
γιατί κάτι ξαλαφρώνει μέσα μας
κι' όλα τα δέχεται πιο ξεκάθαρα.
Φερνάντο Πεσσόα, Ποιήματα του Αλμπέρτο Καέϊρο, μετάφραση Φ.Δ. Δρακονταείδης
Καλησπέρα
Περαστικε, τι θελεις να πεις "ξωτικο";
Οπως εχω δειξει σε ενα παλιοτερο μου ποστ, ειμαστε η τρισδιαστατη απεικονιση μιας εφταδιαστατης κβαντικης διακυμανσης [*] πανω στα πενταδιαστατα ορια του Συμπαντος. :-)
[*] quantum fluctuation
Οσο για το γαλεονι, μονο το ρουμι στα αμπαρια μας λειπει - τα υπολοιπα υπαρχουν.
Μεχρι και την γατα που θα κουλουριαζεται στο μαξιλαρι του καπετανιου ξερω ;-)
Ευχαριστώ για το ωραίο ποίημα, Melen.
Jolly Roger, ή μπορούμε να πούμε ότι είμαστε μια αναδίπλωση του τίποτα.
Αέρας στα πανιά μας! :)
Δημοσίευση σχολίου