Πανεπιστημιακό άσυλο = Ψυχιατρικό άσυλο

- Τις αυτοκτονίες φαντάρων τις μετρούν, τις αυτοκτονίες φοιτητών τις μετράει κανένας;

Από το Νέο Ερμηνευτικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Περαστικού:

Πανεπιστημιακό άσυλο: Θεσμός που προστατεύει από συλλήψεις και διώξεις εγκληματικά στοιχεία, εξτρεμιστικές ομάδες και κάθε είδους παρανομούντες που βρίσκονται σε χώρους ιδρυμάτων της ανώτατης εκπαίδευσης έτσι, ώστε αυτοί να μπορούν να καταστρέφουν την περιουσία των πανεπιστημίων και να ασκούν ανενόχλητοι βία στο διδακτικό και άλλο προσωπικό και σε αντιδραστικούς φοιτητές που βρίσκονται στο πανεπιστήμιο για να αποκτήσουν γνώσεις.

Πανεπιστημιακό άσυλο, νομίζω ότι αυτές οι δύο λέξεις εμπεριέχουν όλο τον παραλογισμό της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Ένας θεσμός που υποτίθεται ότι θα επέτρεπε στην ακαδημαϊκή κοινότητα να λειτουργεί σε ένα προστατευμένο περιβάλλον ελεύθερης αναζήτησης της γνώσης, μελέτης και υψηλού επιπέδου διαλόγου και ανταλλαγής απόψεων γίνεται ακριβώς ένα μέσο που της επιβάλλει ένα καθεστώς τρομοκρατίας και βίας από τους γνωστούς αναρχοαριστερούς στρατούς (μερικούς ανερμάτιστους τρελιάρηδες βασικά ή κομματόσκυλα) και άτομα με παραβατική συμπεριφορά.

Έχουμε ή δεν έχουμε παιδεία και πώς θα αποκτήσουμε παιδεία και εκπαιδευτικό σύστημα... βαρέθηκα αυτή τη συζήτηση. Η κοινωνία και το εκπαιδευτικό σύστημα στη χώρα μας εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα δεν έχουν ανάγκη από συναίνεση, η συναίνεση αυτής της κοινωνίας σημαίνει συναινετικό χαμό. Η κοινωνία μας έχει ανάγκη από ρήξεις, πραγματικές, όχι γιαλαντζί όπως η ευημερία της και οι κάθε είδους φούσκες της. Για να αποκτήσεις παιδεία, όταν δεν έχεις, ξεκινάς από χαμηλά, από τους καμπινέδες. Αν δεν έχεις καθαρό μέρος να αφοδεύσεις ή μέρος όπου μπορείς να αφοδεύσεις χωρίς να φοβάσαι ότι θα σου την πέσει κάποιο πρεζόνι, δεν έχεις ούτε παιδεία. Αν δεν μπορείς να ανοίξεις το βιβλίο σου χωρίς να έχεις το νου σου πώς θα προφυλαχθείς από τους αγνούς εσω-πανεπιστημιακούς και εξω-πανεπιστημιακούς αγωνιστές, δεν έχεις παιδεία. Πρώτα καταργείς το πανεπιστημιακό άσυλο, αντικαθιστάς την τρομοκρατία του κάθε τρελιάρη που κραδαίνει ένα καδρόνι με την τρομοκρατία του αστυνομικού ή του σεκιουριτά που σε μπουζουριάζει στο αμφιθέατρο επειδή απειλείς και βρίζεις τον καθηγητή σου ή έναν συμφοιτητή σου, πετάς έξω τις κομματικές και πολιτικές οργανώσεις, καθαρίζεις τα πανεπιστήμια από κάθε αφισοκόλληση εκτός των πινάκων ανακοινώσεων, ορίζεις τους χώρους για κάθε δραστηριότητα και μετά, σιγά- σιγά αποκτάς ανώτερη παιδεία.

Η δημοκρατία ήταν πάντα κατάληξη μιας επίπονης διαδικασίας, ποτέ αφετηρία, το ίδιο και η παιδεία. Μπορεί όταν κλείνει ένα σχολείο ανοίγει μια φυλακή, αλλά για να ανοίξεις πανεπιστήμιο στη σημερινή Ελλάδα, πρέπει πρώτα να έχεις έτοιμες μερικές φυλακές.

Για να φτιάξει η παιδεία, δεν χρειάζεσαι από το πρώτο βήμα χρήματα, καθηγητές με περγαμηνές, συστήματα, υποδομές, αυτά έρχονται σε δεύτερη φάση, πρώτα, όπως καθετί, χρειάζεσαι ένα γερό καθάρισμα και ενδεχομένως μερικές σβουριχτές καρπαζιές. Χρειάζεσαι χώρο, κυριολεκτικά και μεταφορικά, για διδασκαλία και έρευνα.

Μου αρέσει που μερικοί ρωτούν γιατί οι φοιτητές που θέλουν να ασχοληθούν με τα μαθήματά τους δεν αντιδρούν πετώντας οι ίδιοι τους ταραξίες έξω από τις σχολές τους. Η δική μου άποψη είναι ότι καλά κάνουν και δεν αντιδρούν, δεν πας στο πανεπιστήμιο για να αποκτήσεις πολεμικά τραύματα που θα επιδεικνύεις αύριο στα εγγόνια σου ούτε για να εκτεθείς σε θανάσιμο κίνδυνο. Είναι ευθύνη τους κράτους και των οργάνων του να σου εξασφαλίσουν ένα ασφαλές περιβάλλον μάθησης.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ 1. Η συζήτηση του πώς κάποιοι νέοι άνθρωποι εγκλωβίζονται στις ιδεολογίες της κακομοιριάς και της βίαιης αντίδρασης απέναντι σε κάθε προσπάθεια αλλαγής (δεν πιστεύω ότι υπάρχει αλλαγή που θα τους έβρισκε σύμφωνους, εκτός ίσως από την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου) έχει να κάνει με τη γενική νοσηρότητα της κοινωνίας μας και τη σχιζοφρένειά της που από τη μία εμμένει ιδεολογικά σε ψεύτικες «αναλλοίωτες» αξίες και από την άλλη, στην πράξη, δείχνει ότι δεν γνωρίζει νόμο. Είναι μια στείρα κοινωνία, συντηρούμενη από τα αποφάγια των άλλων που καμώνεται ότι σνομπάρει ενώ καταβροχθίζει με βουλιμία. Μια κοινωνία υποκριτική που το μεγαλύτερο έλλειμμά της είναι κάποια στοιχειώδης λογική (δες τις αντιδράσεις σε ένα πρακτικό ζήτημα, όπως η ανάγκη των ομοφυλοφίλων να έχουν και αυτοί κάποιο πλαίσιο για να βάλουν σε τάξη τη ζωή τους).
.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2. Ναι, ξέρω ότι οι παραπάνω προτάσεις είναι εκτός πραγματικότητας.

The lunatics have taken over the asylum.