Μια ανόητη ιστορία

Μια κατηγορία υλικού που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο είναι οι ιστορίες ηθικοπλαστικού περιεχομένου. Τη δεκαετία του 90 ήταν μόδα τα τσατ ρουμ (δωμάτιο συνομιλιών) και οι γνωριμίες μέσω αυτών. Θυμάμαι ότι κάποτε έφτασε στα εισερχόμενά μου μια ιστορία με υποτιθέμενο ηθικό δίδαγμα την υπεροχή της εσωτερικής ομορφιάς έναντι της εμφάνισης ή/και τη σημασία της ευγένειας και του να αποφεύγουμε να πληγώνουμε τους άλλους. Το πρόβλημα ήταν ότι η ιστορία μου είχε φανεί εξαιρετικά ανόητη και αφελής και ότι τελικά αντίβαινε στον ίδιο το σκοπό της.

Η υπόθεση αναφερόταν σε έναν άνδρα και μια γυναίκα που γνωρίστηκαν συνομιλώντας ηλεκτρονικά σε ένα τσατ ρουμ. Σύντομα αναπτύχθηκε μεταξύ τους μια ιδιαίτερη σχέση με ερωτικό ενδιαφέρον και οι δύο αποφάσισαν να συναντηθούν. Αμφότεροι διακήρυσσαν ότι αφού είχαν την τύχη να γνωρίσουν ο ένας την εσωτερική ομορφιά του άλλου, τίποτε άλλο δεν είχε σημασία. Συμφώνησαν σε ένα σημείο συνάντησης και έναν τρόπο αναγνώρισης. Ο άνδρας, εμφανίσιμος τύπος, φτάνει στο σημείο συνάντησης και βλέπει να τον περιμένει μια γυναίκα που, ας πούμε επιεικώς, ήταν εύσωμη με ανύπαρκτο, αν όχι αρνητικό, σεξαπίλ. Ο φίλος μας για μια στιγμή σκέφτεται να κόψει ρόδα μυρωμένα, όμως, αληθινός ιππότης γαρ, ξεροκαταπίνει, ανασκουμπώνεται και προχωράει. Οι δύο συστήνονται, κάθονται σε ένα τραπεζάκι, ξεκινούν την κουβέντα τους και στη συνέχεια αποδεικνύεται ότι η γυναίκα είναι ένας εξαιρετικά ενδιαφέρων άνθρωπος. Κάποια στιγμή, η γυναίκα εξομολογείται ότι δεν είναι αυτή η συνομιλήτρια του άνδρα από το τσατ, αλλά μια φίλη/συγγενής που είχε πάει εκεί για να δοκιμάσει την ευγένεια/ ειλικρίνεια των συναισθημάτων του, σε συνεννόηση με τη γυναίκα με την οποία συνομιλούσε πραγματικά ο άνδρας στο τσατ ρουμ. Στη συνέχεια χαιρετάει, απομακρύνεται και τη θέση της παίρνει μια "θεά" που ήταν και η αληθινή γνωριμία του άνδρα από το Διαδίκτυο. Κάπου εδώ η ιστορία τελειώνει.

Μάλιστα, η εξωτερική εμφάνιση δεν είναι σημαντική, αλλά ο ήρωας της ιστορίας επιβραβεύεται με αυτήν, για τη "θυσία" που έκανε να γνωρίσει τον "κουβά". Επίσης, ο πρωταγωνιστής δέχεται χωρίς πρόβλημα το παιχνίδι που του έστησαν και τη δοκιμή στην οποία τον υπέβαλαν. Το σημαντικότερο όμως, τι να πει κάποιος για τον τρόπο με τον οποίο υποτιμάται σε αυτή την ιστορία η ασκημούλα-χοντρούλα; Δεν πρέπει να πληγώνουμε τους άλλους, αλλά τι να της είπε η φίλη της, ρητά ή με υπονοούμενα; "Ξέρεις, έκανα μια γνωριμία με έναν τύπο από το Internet, δεν πας εσύ που μοιάζεις με σημαδούρα να δούμε αν είναι σοβαρός και υπεράνω ή το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να χτυπήσει γκομενάκι;" Δύσκολο επίσης να φανταστώ την "ασκημούλα" να προσφέρεται από μόνη της για τέτοια μεταχείριση. Σκέφτηκα λοιπόν κάποιες εναλλακτικές ιδέες για την εξέλιξη που θα μπορούσε να έχει η ιστορία από το σημείο στο οποίο σταματά, διαλέξτε όποια προτιμάτε ή βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει και δώστε ένα δικό σας τέλος:

α) Η φίλης της γκόμενας τα βρίσκει με τον γκόμενο και "την κάνουνε" αφήνοντας τη μις ξυλάγγουρο να ξεροσταλιάζει στη γωνία. Ενδεχομένως η φίλη δεν λέει καν οτιδήποτε περί της πρωταγωνίστριας και κρατάει για τον εαυτό της τον τυπά.

β) Ο πρωταγωνιστής γοητεύεται από τη φίλη και όταν εμφανίζεται η πρωταγωνίστρια, αφού της ρίχνει ένα γερό βρισίδι για τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίστηκε τη φίλη της και τον ίδιο, ζητάει από τη φίλη της να συνεχίσουν μαζί μια φιλία ή σχέση κι φεύγουν μαζί.

γ) Αυτή είναι η αγαπημένη μου εκδοχή: Εμφανίζεται η "θεά" και κάθεται στο τραπέζι εξηγώντας ότι ήθελε να διαπιστώσει την ωριμότητα του πρωταγωνιστή. Ο πρωταγωνιστής ενθουσιάζεται, έχει και αυτός να κάνει μια εξομολόγηση, "Ξέρεις, και εγώ δεν είμαι ο Χ με τον οποίο συνομιλούσες στο Internet. Είμαι ο ξάδελφός του και ήλθα στη θέση του για να δω πόσο ώριμη είσαι, ώστε να μην πληγωθεί το ευαίσθητο ξαδελφάκι μου, όπως έχει συμβεί τόσες φορές κατά το παρελθόν. Ξέρεις, στο σχολείο τα παιδιά γελούσαν με την εμφάνισή του και εκείνος έκλαιγε, αργότερα, οι γυναίκες τρόμαζαν όταν τους εκδήλωνε τη συμπάθειά του. Σας αφήνω λοιπόν τώρα τα πιτσουνάκια να τα πείτε." Κατόπιν, ο άνδρας στρέφεται σε μια μοναχική σιλουέτα που κάθεται σε ένα τραπεζάκι, στη σκιά, χωμένη πίσω από μια εφημερίδα, "Κουασιμόδο! 'Ελα, η Εσμεράλδα σου σε περιμένει!"