Αγανακτισμένες ζαρντινιέρες ξυλοκοπούν ταραξία. Το ιστολόγιον Περαστικός αποκαλύπτει τι πραγματικά έγινε και απαλλάσσει κάθε μομφής τα εμπλεκόμενα αστυνομικά όργανα. -
Για λεπτομέρειες της είδησης, εδώ.
Δεν ξέρω αν πραγματικά είναι τόσο δύσκολο να γίνει αντιληπτή η διαφορά μεταξύ επιβολής της τάξη, με αποτελεσματικό και επαγγελματικό τρόπο, και της πέραν κάθε ορίου αγριότητας και βαναυσότητας. «Γιατί βάλλετε κατά της αστυνομίας; Προτιμάτε να σας αφήσουμε στο έλεος των γνωστών αγνώστων και των εγκληματιών;» είναι νομίζω η ουσία της επιχειρηματολογίας όσων εναντιώνονται σε κάθε φωνή διαμαρτυρίας για τις αυθαιρεσίες των οργάνων της τάξης που καταγγέλλονται κατά καιρούς – και δεν τιμωρούνται ποτέ - ξέρετε αυτές τις προκαταρκτικές έρευνες που τους βγάζουν όλους λάδι, που όλο ξεκινούν και ποτέ δεν τελειώνουν. Φυσικά, κάθε άνθρωπος με στοιχειώδη λογική μπορεί να αντιληφθεί ότι αυτό το δίλημμα είναι ανυπόστατο και εκ του πονηρού. Νόμος και τάξη δεν σημαίνουν τυραννία και αυταρχικότητα, όπως ελευθερία και σεβασμός των ατομικών δικαιωμάτων δεν σημαίνει ασυδοσία και εγκληματικότητα. Βέβαια, αν αφεθώ για λίγο σε θεωρίες συνομωσίας και βλέποντας πόσο αδρανούν πολλές φορές τα όργανα της τάξης όταν αντιμετωπίζουν ταραξίες σε δράση και καταστρέφονται περιουσίες πολιτών - για να ξεχυθούν μετά στην πέριξ περιοχή ξεσπώντας σε όποιον φαίνεται ύποπτος (ξέρετε, λάθος ρούχα, λάθος χτένισμα κ.λπ.) - ίσως κάποιοι να θέλουν πράγματι να μας πείσουν ότι πρέπει να επιλέξουμε μεταξύ του να μετατραπούμε σε φοβισμένο κοπάδι που θα το κατευθύνουν τα τσοπανόσκυλα της εξουσίας, έτοιμα να μπουν στο μαντρί, και του να δεχθούμε να ζούμε υπό καθεστώς φόβου μπροστά στο έγκλημα και την αλητεία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι λογής - λογής μαφίες που πωλούν προστασία;
Θυμάμαι πριν από πολλά χρόνια, αρχές της δεκαετίας του 90 νομίζω ήταν, που ένας φίλος μου μού διηγιόταν την εμπειρία της ολιγόλεπτης παραμονής του σε μια κλούβα, όταν σε περίοδο εορτασμού του Πολυτεχνείου πάλι τον είχαν «μαζέψει» από κάποιο στενό, ενώ προσπαθούσε να αποφύγει την περιοχή που γινόντουσαν οι φασαρίες για να πάει στο σπίτι του. Ο άνθρωπος σίγουρα δεν είχε καμία σχέση με ταραχές, δεν ανήκει καν σε κάποιο αναρχικό/ αντιεξουσιαστικό χώρο και είναι ο πιο φιλήσυχος άνθρωπος που υπάρχει, είχε όμως τη λάθος εμφάνιση και βρέθηκε σε λάθος τόπο και χρόνο. Μάζεψε λοιπόν μερικές «ψιλές» και με μια-δυο κλωτσιές τον ξεπροβόδισαν να συνεχίσει το δρόμο του. Ωραία πράγματα και νοικοκυρεμένα, για να αποκτήσει «φόβον Θεού».
Βλέπετε, η ιστορία της τρομοκράτησης, της εμφύτευσης του φόβου για την εξώθηση σε αυτοπεριορισμό και την απόκτηση του ελέγχου προϋπήρχε των ιστολογίων.
Είμαι ένας συντηρητικός άνθρωπος που απαιτεί από την αστυνομία προστασία την έννομης τάξης, αποτελεσματικότητα, επαγγελματισμό και, πάνω από όλα, σεβασμό προς τους νόμους που η ίδια καλείται να προστατέψει και σεβασμό προς τον πολίτη. Δυστυχώς, αυτά είναι δυσεύρετα σε μια χώρα όπου ο όρος λειτούργημα είναι κενός περιεχομένου, όπου ο κάθε υπάλληλος ή αξιωματούχος θεωρεί τη θέση του προσωπικό του μαγαζί προς εκμετάλλευση για ίδιο όφελος και όπου κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει ποτέ.
On my corns too long you’ve tread…
Δεν ξέρω αν πραγματικά είναι τόσο δύσκολο να γίνει αντιληπτή η διαφορά μεταξύ επιβολής της τάξη, με αποτελεσματικό και επαγγελματικό τρόπο, και της πέραν κάθε ορίου αγριότητας και βαναυσότητας. «Γιατί βάλλετε κατά της αστυνομίας; Προτιμάτε να σας αφήσουμε στο έλεος των γνωστών αγνώστων και των εγκληματιών;» είναι νομίζω η ουσία της επιχειρηματολογίας όσων εναντιώνονται σε κάθε φωνή διαμαρτυρίας για τις αυθαιρεσίες των οργάνων της τάξης που καταγγέλλονται κατά καιρούς – και δεν τιμωρούνται ποτέ - ξέρετε αυτές τις προκαταρκτικές έρευνες που τους βγάζουν όλους λάδι, που όλο ξεκινούν και ποτέ δεν τελειώνουν. Φυσικά, κάθε άνθρωπος με στοιχειώδη λογική μπορεί να αντιληφθεί ότι αυτό το δίλημμα είναι ανυπόστατο και εκ του πονηρού. Νόμος και τάξη δεν σημαίνουν τυραννία και αυταρχικότητα, όπως ελευθερία και σεβασμός των ατομικών δικαιωμάτων δεν σημαίνει ασυδοσία και εγκληματικότητα. Βέβαια, αν αφεθώ για λίγο σε θεωρίες συνομωσίας και βλέποντας πόσο αδρανούν πολλές φορές τα όργανα της τάξης όταν αντιμετωπίζουν ταραξίες σε δράση και καταστρέφονται περιουσίες πολιτών - για να ξεχυθούν μετά στην πέριξ περιοχή ξεσπώντας σε όποιον φαίνεται ύποπτος (ξέρετε, λάθος ρούχα, λάθος χτένισμα κ.λπ.) - ίσως κάποιοι να θέλουν πράγματι να μας πείσουν ότι πρέπει να επιλέξουμε μεταξύ του να μετατραπούμε σε φοβισμένο κοπάδι που θα το κατευθύνουν τα τσοπανόσκυλα της εξουσίας, έτοιμα να μπουν στο μαντρί, και του να δεχθούμε να ζούμε υπό καθεστώς φόβου μπροστά στο έγκλημα και την αλητεία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι λογής - λογής μαφίες που πωλούν προστασία;
Θυμάμαι πριν από πολλά χρόνια, αρχές της δεκαετίας του 90 νομίζω ήταν, που ένας φίλος μου μού διηγιόταν την εμπειρία της ολιγόλεπτης παραμονής του σε μια κλούβα, όταν σε περίοδο εορτασμού του Πολυτεχνείου πάλι τον είχαν «μαζέψει» από κάποιο στενό, ενώ προσπαθούσε να αποφύγει την περιοχή που γινόντουσαν οι φασαρίες για να πάει στο σπίτι του. Ο άνθρωπος σίγουρα δεν είχε καμία σχέση με ταραχές, δεν ανήκει καν σε κάποιο αναρχικό/ αντιεξουσιαστικό χώρο και είναι ο πιο φιλήσυχος άνθρωπος που υπάρχει, είχε όμως τη λάθος εμφάνιση και βρέθηκε σε λάθος τόπο και χρόνο. Μάζεψε λοιπόν μερικές «ψιλές» και με μια-δυο κλωτσιές τον ξεπροβόδισαν να συνεχίσει το δρόμο του. Ωραία πράγματα και νοικοκυρεμένα, για να αποκτήσει «φόβον Θεού».
Βλέπετε, η ιστορία της τρομοκράτησης, της εμφύτευσης του φόβου για την εξώθηση σε αυτοπεριορισμό και την απόκτηση του ελέγχου προϋπήρχε των ιστολογίων.
Είμαι ένας συντηρητικός άνθρωπος που απαιτεί από την αστυνομία προστασία την έννομης τάξης, αποτελεσματικότητα, επαγγελματισμό και, πάνω από όλα, σεβασμό προς τους νόμους που η ίδια καλείται να προστατέψει και σεβασμό προς τον πολίτη. Δυστυχώς, αυτά είναι δυσεύρετα σε μια χώρα όπου ο όρος λειτούργημα είναι κενός περιεχομένου, όπου ο κάθε υπάλληλος ή αξιωματούχος θεωρεί τη θέση του προσωπικό του μαγαζί προς εκμετάλλευση για ίδιο όφελος και όπου κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει ποτέ.
On my corns too long you’ve tread…
11 σχόλια:
Εγώ βέβαια είμαι της σχολής που θέλει τους μπάτσους γουρούνια και (καθ' υπερβολήν) δολοφόνους, αλλά συμφωνώ με το πνεύμα του κειμένου σου και καλημερίζω!..
Απορώ πάντως που σου κάνει εντύπωση το ότι οι ζαρντινιέρες (όπως και οι ζαρτιέρες περιστασιακά) ρίχνουν καρπαζιές!
Πέρσι τέτοια μέρα έκανα εγχείρηση φρονιμήτη (απο τον πόνο δεν άντεχα να περιμένω να κάνω άλλη μέρα την επέμβαση), ο γιατρός λίγα μέτρα απο τα επεισόδια, φευγοντας τυλιγμένη με κασκόλ, για να αποφύγω τα δακρυγόνα, με γάζες στο στομα και τουμπανο μάγουλο, με σταματάει ο μπάτσος γιατι εμοιαζα υποπτη...αναγκάστηκα να του δείξω την απόδειξη του γιατρού αφου δεν μπορούσα να εξηγήσω (έχουμε χούντα και δεν το έχω πάρει χαμπάρι?).
Παντα το ξύλο και την κλούβα δεν τα τρώνε οι αναρχικοι (ειναι επικίνδυνοι αυτοί που να τους κυνηγήσουν) αλλά ο απλός κοσμάκις που ετυχε να βρεθεί στο λάθος σημείο, τη λάθοε ώρα, με τη λάθος ενδυμασιά.
Βγαίνει ο κάθε συνδικαλιστής μπάτσος (που στις βουλευτικές εκλογές θα τον δεις και υποψήφιο στάνταρ) στα παράθυρα και ανοίγει το βλογημένο του και κάνει προεκλογική εκστρατεία...
Πολλά είπα ε?
Αλλά έτσι είναι οταν βλέπεις να δερνουν ζαρτινιέρες και μηχανάκια και οι μπάτσοι το παίζουν γλάστρες κάπου το χάνεις.
Όπως φαίνεται καθαρά από το βίντεο, και όπως αναμφιβόλως θα αποδείξει και η EΔE, η ζαρντινιέρα βρισκόταν σε νόμιμη άμυνα, καθώς δέχτηκε κατάφωρη, αναίτια και απρόκλητη επίθεση από τον φοιτητή. Oι δε ένστολοι αστυνομικοί δεν επενέβησαν υπέρ του φοιτητή γιατί, όπως παρατήρησε το Mαράκι, ήταν συγγενείς της ζαρντινιέρας...
Γεια σου Nyktipolos! Θέλω να πιστεύω πως δεν είναι όλοι έτσι.
Καλησπέρα Μαράκι! Γάζες στο στόμα; Σίγουρα θα νομίζανε ότι τραυματίστηκες στις συμπλοκές! Αυτοί οι συνδικαλιστές, τι διαμάντια, τι μπουμπούκια! Πόσα ο τόπος τους χρωστά!
Πάντα πιάνεις την ουσία Π!
ουφ... ευτυχώς "άκουσα" μια υγιή άποψη επ'αυτού... σήμερα είχα μια συζήτηση γι αυτό το θέμα... στην οποία δεν θα ήθελα να αναφερθώ και για τα ανεκδιήγητα που άκουσα... μεταξύ άλλων "απιστεύτων" όμως άκουσα απο άνθρωπο της εκκλησίας και παπαδοπαίδι ότι "καλά έκαναν κι εγώ μαζί τους..." τι να πει κανείς... ένα μόνο... τον δολοφόνο αν τον πιάσουν με το πιστόλι του φόνου τον σκοτώνουν επί τόπου???
Γεια σου Γαϊδάρα, πολύ άγρια αυτά τα παπαδοπαίδια...
άστα να πάνε... απ'την μια κατήχηση και απ'την άλλη πάταξη ;)
Aρχες δεκαετιας του 90,επι Μητσοτάκη τότε που μαίνονταν οι φοιτητικές καταλήξεις και γινονταν κατι απιστευτα μεγάλες διαδηλώσεις αλλά και ταραχές.Τοτε που καηκαν και 4 ανθρωποι σε ένα εμπορικο κατάστημα στην Πανεπιστημίου από φωτιά που ξεκινησε απο δακρυγόνο. Μέσα στο πολυτεχνειο στο οποιο βρισκονται όλες οι συντονιστικές επιτροπές από ολες τις σχολές, βραδυ και ολα είναι ήρεμα, τα ματ απ'εξω από τα κάγκελα της πόρτας στην οδο Στουρνάρη βλέπουν σε απόσταση μερικές φοιτητριες μαζεμένες να συζητάνε. Ευκαιρία για εξεφτιλισμό λοιπόν. Πλησιάζουν τα κάγκελα και αρχιζουν να τα βαράνε με τα γκλομπ τους. Παράλληλα εκτοξευουν τις αισχροτερες βρισιές που μπορεί να ακούσει γυναίκα, για τον εαυτό της, το γεννητικό της οργανο, τη μάνα της κτλ. Επισης γινονται και χειρονομίες απο τη μεριά τους, χειρονομίες πανω σε οργανα του σωματός τους -τα γνωστά όργανα- και βογγητα ερωτικης πράξης. Ολα αυτα ανεμιγμένα με το βρισιδι που λεγαμε πιο πάνω. Κανα δυο απο τις φοιτητριες του υψωνουν το μεσαιο δαχτυλο, οι υπολοιπες λενε παμε να φυγουμε, πάμε μεσα.Στη θεα του υψωμένου δαχτυλου, η απαντηση ηταν βροχη δακρυγόνων μέσα στην αυλή.
Για αυτο το γνωστο συνθημα που αφορά στους μπατσους, δεν φέρει απλώς δόση αλήθειας μέσα του, ειναι η ίδια η αληθεια.
Καλησπέρα Regina, τι να πω, το περιστατικό που αναφέρεις και αυτό που αναφέρω και εγώ δείχνουν ότι δεν μιλάμε για εξαιρέσεις αλλά για γενικευμένες συμπεριφορές. Πολλοί άνθρωποι θα είχαν να αναφέρουν ανάλογα περιστατικά βαναυσότητας, ανάρμοστης συμπεριφοράς και κατάχρησης εξουσίας.
Εάν είχα χρόνο θα μπορούσα να συζητήσω την ψυχοσύνθεση πολλών ανθρώπων που επιλέγουν συγκεκριμένα επαγγέλματα, το νεαρό της ηλικίας τους και την έλλειψη ελέγχου τους, την έλλειψη εκπαίδευσης και πειθαρχίας, τα συμπλέγματα και και και... Επειδή δεν μου αρέσει να φορώ ροζ φακούς, αναρωτιέμαι για το κατά πόσο είναι δυνατό να αντιμετωπιστούν ριζικά όλα αυτά τα περιστατικά και οι παρεκτροπές, σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό πλαίσιο. Κατά πόσο μπορούμε να έχουμε προστασία, χωρίς νταβατζιλίκι. Η συμπεριφορά του αστυνομικού δεν είναι παρά προέκταση της ασυδοσίας, του αυταρχισμού, του ανορθολογισμού, της ανομίας και της ατιμωρησίας που κυριαρχούν σε όλο το δημόσιο (χωρίς να εξαιρώ το υπόλοιπο της κοινωνίας από ανάλογα ελαττώματα, αλλά σίγουρα πολλά από αυτά σε μικρότερο βαθμό), μόνο που στην αστυνομία αυτές οι παθογένειες έχουν την ευκαιρία, λόγω φύσης του επαγγέλματος, να εκδηλωθούν με τον χειρότερο τρόπο.
Όταν ακούς ανθρώπους που αντιτείνουν στην απαίτηση για εξάλειψη της βαναυσότητας την ανάγκη αντιμετώπισης των εγκληματιών και των "γνωστών αγνώστων" καταλαβαίνεις σε τι επίπεδο αποβλάκωσης βρισκόμαστε. Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι το ένστολο αλητάκι που δεν κάνει τίποτα για να προστατεύσει την περιουσία του πολίτη και σφυρίζει αδιάφορα είναι το ίδιο που θα πλακώσει παραπέρα στο ξύλο τον πολίτη που ενδεχομένως δεν θα του αρέσει η φάτσα του ή θα θεωρήσει ότι είναι του χεριού του ή απλώς για να δείξει ότι κάτι κάνει με έναν εύκολο στόχο. Για να μην αναφερθώ σε σκοπιμότητες και σε σενάρια που θέλουν όργανα της αταξίας με πολιτικά, σαν αυτούς που έδειραν τον φοιτητή, να υποκινούν οι ίδιοι επεισόδια.
Ο πολιτισμός μιας κοινωνίας δεν κρίνεται από την επιφάνειά της, αλλά από τον πάτο της, από τις φυλακές, τα ψυχιατρεία και τον τρόπο λειτουργίας των αρχών της στο κατώτερο επίπεδο, αυτό της επιβολής των κανόνων της.
Περαστικέ συμφωνω μαζί σου. Ολα είναι θέμα παιδείας και κουλτούρας και τι να πει κανεις τώρα για τέτοιες εννοιες; Ειναι που λέμε τετοια ωρα, τετοια λόγια. Τι υπηρχε, τι υπάρχει, τι θα υπάρξει;
(Μολις παρατηρησα πως στο προηγουμενο σχολιό μου, επειδή το έγραφα πολύ γρηγορα, εχω κανει δυο λαθη: αντι για καταλήψεις έχω γράψει καταλήξεις και αντί για αναμεμιγμενα εχω γράψει ανεμιγμένα (!). )
Νομιζω πως όταν ρωτάμε αν είναι δυνατόν να υπάρξει προστασία διχως νταβατζιλίκι,είναι σα να δίνουμε την ίδια την απάντηση. Ο προστάτης πάντα, ακόμη και όταν στην αρχή ίσως να είναι διαφορετικός , στην πορεία καταλήγει τύραννος, είναι μια σχέση περιεργη αυτή του προστάτη - προστατευομενου.Προστατεύω σημαίνει πολλά πράγματα, δεν είναι μονάχα αυτή η απαλή φτερουγα που θα μπορούσε να μάς σκεπάσει στοργικά και που ίσως φανταζόμαστε οτι υπάρχει.
Ο χώρος βέβαια δεν είναι κατάλληλος για μεγάλες απαντήσεις και νοιωθω πως λέω πολλά αν και θα ήθελα να πω άλλα τόσα. Μα τελικά εχω προβλημα, δεν μπορω να πω περιληπτικά κάτι :)
Καλησπέρα Regina, πράγματι, μεγάλο θέμα.
Δημοσίευση σχολίου