Πέμπτη, Μαΐου 26, 2016

Όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται


8 σχόλια:

Rosa Mund είπε...

Ένα ποίημα την ημέρα το γιατρό τον κάνει πέρα. Δύο ποιήματα, παραπέρα...

[Το Ταξίδι]

Μια μέρα ήξερες επιτέλους
τι έπρεπε να κάνεις, και ξεκίνησες,
αν και οι φωνές γύρω σου
φώναζαν συνεχώς τις
κακές συμβουλές τους
αν και το όλο το σπίτι
άρχισε να τρέμει
και αισθάνθηκες το παλιό δυνατό τράβηγμα
στους αστραγάλους σου.
«Βελτίωσε τη ζωή μου!»
κάθε φωνή φώναζε.
Μα δεν σταμάτησες.
Ήξερες τι έπρεπε να κάνεις,
αν και ο άνεμος εξέταζε
με τα σκληρά του δάχτυλα
τα ίδια αυτά θεμέλια
αν και η μελαγχολία τους
ήταν τρομερή. Ήταν ήδη αρκετά
αργά, και ήταν μια άγρια νύχτα,
και ο δρόμος γεμάτος πεσμένα
κλαδιά και πέτρες.
Μα, σιγά-σιγά,
καθώς άφηνες τις φωνές τους πίσω,
τα αστέρια άρχισαν να καίνε
μέσα από τα φύλλα των νεφών,
και υπήρχε μια νέα φωνή,
την οποία σιγά-σιγά
αναγνώρισες ως δική σου,
που σε κράτησε συντροφιά
καθώς βημάτιζες όλο και βαθύτερα
στον κόσμο,
αποφασισμένος να κάνεις
το μόνο πράγμα που μπορούσες να κάνεις
– αποφασισμένος να σώσεις
τη μόνη ζωή που μπορούσες να σώσεις.

Μέρι Όλιβερ, μτφρ. Μαρία Κατσοπούλου


***


[Η τελευταία οδηγία του Βούδα]

«Άναψε για σένα ένα φως»,
είπε ο Βούδας,
πριν πεθάνει.
Το σκέφτομαι κάθε πρωί
καθώς ξεκινά η ανατολή
να σκίζει τα πολλυάριθμα σύννεφα
του σκότους, να στείλει το πρώτο
σινιάλο – μια λευκή πεταλούδα
με ροζ και βιολετί πιτσιλιές,
ακόμα και πράσινες.
Ηλικιωμένος, ξάπλωσε κάτω
από δυο δένδρα Σάλα,
και θα μπορούσε να είχε πει ο,τιδήποτε,
γνωρίζοντας πως ήταν η έσχατη στιγμή του.
Το φως καίει προς τα πάνω
συμπυκνώνεται και σταθεροποιείται πάνω από τους αγρούς.
Γύρω του, μαζεύτηκαν οι χωρικοί
και τεντώθηκαν ν' ακούσουν.
Πριν καλά-καλά βγει ο ήλιος,
μετέωρος, στον κυανό αέρα,
Έχω αγγιχτεί παντού
από τον ωκεανό των κίτρινων κυμάτων του.
Χωρίς αμφιβολία, τα σκέφτηκε όλα
όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της δύσκολης ζωής του.
Κι έπειτα αισθάνομαι τον ήλιο τον ίδιο,
καθώς φλέγεται πάνω από τους λόφους,
σαν ένα εκατομμύριο πύρινα άνθη–
σαφώς δεν είμαι αναγκαία,
ωστόσο αισθάνομαι τον εαυτό μου να
μετατρέπεται σε κάτι ανεκτίμητο.
Αργά, κάτω από τα κλαδιά,
Ύψωσε το κεφάλι του.
Κοίταξε τα πρόσωπα αυτού του φοβισμένου πλήθους.

Μέρι Όλιβερ, μτφρ. Μαρία Κατσοπούλου

Περαστικός είπε...

Rosa Mund/κ.κ., με κακομαθαίνετε...

Της ιδίας:

I don't know exactly what a prayer is.
I do know how to pay attention, how to fall down
into the grass, how to kneel down in the grass,
how to be idle and blessed, how to stroll through the fields,
which is what I have been doing all day.
Tell me, what else should I have done?
Doesn't everything die at last, and too soon?
Tell me, what is it you plan to do
With your one wild and precious life?

Δεν ξέρω ακριβώς τι είναι προσευχή.
Ξέρω όμως πώς να προσέχω, πώς να πέφτω κάτω
στο χορτάρι, πώς να γονατίζω στο χορτάρι
πώς να μένω άπραγη και ευλογημένη, πώς να περπατώ στα λιβάδια,
αυτό δηλαδή που έκανα όλη τη μέρα.
Πες μου, τι άλλο έπρεπε να είχα κάνει;
Δεν πεθαίνουν όλα τελικά, και μάλιστα σύντομα;
Πες μου, τι προγραμματίζεις να κάνεις
με τη μία αδέσποτη και πολύτιμη ζωή σου; (σε δική μου πρόχειρη μετάφραση)

Rosa Mund είπε...

Α, δεν μπορείτε να φανταστείτε, πόσο με συγκινείτε που για χάρη μου μεταφράσατε αυτούς τους ωραίους στίχους.

Σήμερα η μέρα έφερε πολλές αναποδιές. Και όχι μόνο. Προσπαθώ να τις διαχειριστώ με λιγότερο πόνο. Ξέρω πως ΚΑΙ αυτό θα περάσει, αλλά να που χρειάζεται χρόνος, πόνος και σιωπή- μέχρι να χαλαρώσω.

Δεν ξέρω ακριβώς τι είναι προσευχή.
...Πες μου, τι προγραμματίζεις να κάνεις
με τη μία αδέσποτη και πολύτιμη ζωή σου...


*

...υπήρχε μια νέα φωνή,
την οποία σιγά-σιγά
αναγνώρισες ως δική σου,
που σε κράτησε συντροφιά
καθώς βημάτιζες όλο και βαθύτερα
στον κόσμο,
αποφασισμένος να κάνεις
το μόνο πράγμα που μπορούσες να κάνεις
– αποφασισμένος να σώσεις
τη μόνη ζωή που μπορούσες να σώσεις.

Περαστικός είπε...

Rosa Mund/κ.κ., σας εύχομαι οι αναποδιές να περάσουν σύντομα. Είναι και αυτές μέρος της ζωής, εξάλλου, χωρίς αυτές θα υπήρχε κάτι σημαντικό και η ζωή δεν θα έμοιαζε με ένα ασυνάρτητο όνειρο που θα μπορούσαμε απλώς να αγνοήσουμε;

Μαριλένα είπε...

πως τα πάτε με τη ζέστη;
https://dl.dropboxusercontent.com/u/10654843/Akka.zip

Περαστικός είπε...

Μαριλένα, ανεμιστήρες. Τι αρχείο είναι αυτό; Δεν ανοίγω αρχεία που μου στέλνουν για ευνόητους λόγους.

Μαριλένα είπε...

είναι η Ακκα που κοιμαται στον νιπτήρα και φαίνονται μόνο τα αυτιά της.
το έχω ανεβάσει στο dropbox, δεν θυμάμαι πως αλλιώς μπορώ να ανεβάσω κάτι στον blogger.
αν ανησυχείς, δεν πειράζει, μη το ανοίγεις. είπα να σε κάνω να χαμογελάσεις, οχι να σε ανησυχήσω :)

Περαστικός είπε...

Χαχα, όμορφα αυτάκια, να είναι καλά και να τη χαίρεσαι