tag:blogger.com,1999:blog-20522601.post1070615485454942681..comments2023-10-03T13:04:35.468+03:00Comments on ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ: Όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεταιΠεραστικόςhttp://www.blogger.com/profile/07874969058650539035noreply@blogger.comBlogger8125tag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-19767733550413956252016-07-11T22:53:15.400+03:002016-07-11T22:53:15.400+03:00Χαχα, όμορφα αυτάκια, να είναι καλά και να τη χαίρ...Χαχα, όμορφα αυτάκια, να είναι καλά και να τη χαίρεσαιΠεραστικόςhttps://www.blogger.com/profile/07874969058650539035noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-16216827648099346832016-07-07T16:00:26.834+03:002016-07-07T16:00:26.834+03:00είναι η Ακκα που κοιμαται στον νιπτήρα και φαίνοντ...είναι η Ακκα που κοιμαται στον νιπτήρα και φαίνονται μόνο τα αυτιά της. <br />το έχω ανεβάσει στο dropbox, δεν θυμάμαι πως αλλιώς μπορώ να ανεβάσω κάτι στον blogger.<br />αν ανησυχείς, δεν πειράζει, μη το ανοίγεις. είπα να σε κάνω να χαμογελάσεις, οχι να σε ανησυχήσω :)Μαριλέναhttps://www.blogger.com/profile/10731534726496913021noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-18008542351998258812016-07-03T10:33:50.190+03:002016-07-03T10:33:50.190+03:00Μαριλένα, ανεμιστήρες. Τι αρχείο είναι αυτό; Δεν α...Μαριλένα, ανεμιστήρες. Τι αρχείο είναι αυτό; Δεν ανοίγω αρχεία που μου στέλνουν για ευνόητους λόγους.Περαστικόςhttps://www.blogger.com/profile/07874969058650539035noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-11513484100228527582016-06-24T20:25:31.020+03:002016-06-24T20:25:31.020+03:00πως τα πάτε με τη ζέστη;
https://dl.dropboxusercon...πως τα πάτε με τη ζέστη;<br />https://dl.dropboxusercontent.com/u/10654843/Akka.zipΜαριλέναhttps://www.blogger.com/profile/10731534726496913021noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-71216065060539059762016-05-29T09:52:35.829+03:002016-05-29T09:52:35.829+03:00Rosa Mund/κ.κ., σας εύχομαι οι αναποδιές να περάσο...Rosa Mund/κ.κ., σας εύχομαι οι αναποδιές να περάσουν σύντομα. Είναι και αυτές μέρος της ζωής, εξάλλου, χωρίς αυτές θα υπήρχε κάτι σημαντικό και η ζωή δεν θα έμοιαζε με ένα ασυνάρτητο όνειρο που θα μπορούσαμε απλώς να αγνοήσουμε; Περαστικόςhttps://www.blogger.com/profile/07874969058650539035noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-41055964436332654712016-05-28T20:57:54.405+03:002016-05-28T20:57:54.405+03:00Α, δεν μπορείτε να φανταστείτε, πόσο με συγκινείτε...Α, δεν μπορείτε να φανταστείτε, πόσο με συγκινείτε που για χάρη μου μεταφράσατε αυτούς τους ωραίους στίχους.<br /><br />Σήμερα η μέρα έφερε πολλές αναποδιές. Και όχι μόνο. Προσπαθώ να τις διαχειριστώ με λιγότερο πόνο. Ξέρω πως ΚΑΙ αυτό θα περάσει, αλλά να που χρειάζεται χρόνος, πόνος και σιωπή- μέχρι να χαλαρώσω.<br /><br />Δεν ξέρω ακριβώς τι είναι προσευχή.<br />...Πες μου, τι προγραμματίζεις να κάνεις<br />με τη μία αδέσποτη και πολύτιμη ζωή σου...<br /><br /><br />*<br /><br />...υπήρχε μια νέα φωνή,<br />την οποία σιγά-σιγά<br />αναγνώρισες ως δική σου,<br />που σε κράτησε συντροφιά<br />καθώς βημάτιζες όλο και βαθύτερα<br />στον κόσμο,<br />αποφασισμένος να κάνεις<br />το μόνο πράγμα που μπορούσες να κάνεις<br />– αποφασισμένος να σώσεις<br />τη μόνη ζωή που μπορούσες να σώσεις.Rosa Mundhttps://www.blogger.com/profile/15504887438215639517noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-49266755345101296072016-05-27T23:33:32.306+03:002016-05-27T23:33:32.306+03:00Rosa Mund/κ.κ., με κακομαθαίνετε...
Της ιδίας:
...Rosa Mund/κ.κ., με κακομαθαίνετε... <br /><br />Της ιδίας:<br /><br />I don't know exactly what a prayer is.<br />I do know how to pay attention, how to fall down<br />into the grass, how to kneel down in the grass,<br />how to be idle and blessed, how to stroll through the fields,<br />which is what I have been doing all day.<br />Tell me, what else should I have done?<br />Doesn't everything die at last, and too soon?<br />Tell me, what is it you plan to do<br />With your one wild and precious life?<br /><br />Δεν ξέρω ακριβώς τι είναι προσευχή.<br />Ξέρω όμως πώς να προσέχω, πώς να πέφτω κάτω<br />στο χορτάρι, πώς να γονατίζω στο χορτάρι<br />πώς να μένω άπραγη και ευλογημένη, πώς να περπατώ στα λιβάδια,<br />αυτό δηλαδή που έκανα όλη τη μέρα.<br />Πες μου, τι άλλο έπρεπε να είχα κάνει;<br />Δεν πεθαίνουν όλα τελικά, και μάλιστα σύντομα;<br />Πες μου, τι προγραμματίζεις να κάνεις<br />με τη μία αδέσποτη και πολύτιμη ζωή σου; (σε δική μου πρόχειρη μετάφραση)<br />Περαστικόςhttps://www.blogger.com/profile/07874969058650539035noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-20522601.post-43508573317749731642016-05-27T09:52:22.106+03:002016-05-27T09:52:22.106+03:00Ένα ποίημα την ημέρα το γιατρό τον κάνει πέρα. Δύο...Ένα ποίημα την ημέρα το γιατρό τον κάνει πέρα. Δύο ποιήματα, παραπέρα...<br /><br />[Το Ταξίδι]<br /><br />Μια μέρα ήξερες επιτέλους<br />τι έπρεπε να κάνεις, και ξεκίνησες,<br />αν και οι φωνές γύρω σου<br />φώναζαν συνεχώς τις<br />κακές συμβουλές τους<br />αν και το όλο το σπίτι<br />άρχισε να τρέμει<br />και αισθάνθηκες το παλιό δυνατό τράβηγμα<br />στους αστραγάλους σου.<br />«Βελτίωσε τη ζωή μου!»<br />κάθε φωνή φώναζε.<br />Μα δεν σταμάτησες.<br />Ήξερες τι έπρεπε να κάνεις,<br />αν και ο άνεμος εξέταζε<br />με τα σκληρά του δάχτυλα<br />τα ίδια αυτά θεμέλια<br />αν και η μελαγχολία τους<br />ήταν τρομερή. Ήταν ήδη αρκετά<br />αργά, και ήταν μια άγρια νύχτα,<br />και ο δρόμος γεμάτος πεσμένα<br />κλαδιά και πέτρες.<br />Μα, σιγά-σιγά,<br />καθώς άφηνες τις φωνές τους πίσω,<br />τα αστέρια άρχισαν να καίνε<br />μέσα από τα φύλλα των νεφών,<br />και υπήρχε μια νέα φωνή,<br />την οποία σιγά-σιγά<br />αναγνώρισες ως δική σου,<br />που σε κράτησε συντροφιά<br />καθώς βημάτιζες όλο και βαθύτερα<br />στον κόσμο,<br />αποφασισμένος να κάνεις<br />το μόνο πράγμα που μπορούσες να κάνεις<br />– αποφασισμένος να σώσεις<br />τη μόνη ζωή που μπορούσες να σώσεις.<br /><br />Μέρι Όλιβερ, μτφρ. Μαρία Κατσοπούλου<br /><br /><br />***<br /><br /><br />[Η τελευταία οδηγία του Βούδα]<br /><br />«Άναψε για σένα ένα φως»,<br />είπε ο Βούδας,<br />πριν πεθάνει.<br />Το σκέφτομαι κάθε πρωί<br />καθώς ξεκινά η ανατολή<br />να σκίζει τα πολλυάριθμα σύννεφα<br />του σκότους, να στείλει το πρώτο<br />σινιάλο – μια λευκή πεταλούδα<br />με ροζ και βιολετί πιτσιλιές,<br />ακόμα και πράσινες.<br />Ηλικιωμένος, ξάπλωσε κάτω<br />από δυο δένδρα Σάλα,<br />και θα μπορούσε να είχε πει ο,τιδήποτε,<br />γνωρίζοντας πως ήταν η έσχατη στιγμή του.<br />Το φως καίει προς τα πάνω<br />συμπυκνώνεται και σταθεροποιείται πάνω από τους αγρούς.<br />Γύρω του, μαζεύτηκαν οι χωρικοί<br />και τεντώθηκαν ν' ακούσουν.<br />Πριν καλά-καλά βγει ο ήλιος,<br />μετέωρος, στον κυανό αέρα,<br />Έχω αγγιχτεί παντού<br />από τον ωκεανό των κίτρινων κυμάτων του.<br />Χωρίς αμφιβολία, τα σκέφτηκε όλα<br />όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της δύσκολης ζωής του.<br />Κι έπειτα αισθάνομαι τον ήλιο τον ίδιο,<br />καθώς φλέγεται πάνω από τους λόφους,<br />σαν ένα εκατομμύριο πύρινα άνθη–<br />σαφώς δεν είμαι αναγκαία,<br />ωστόσο αισθάνομαι τον εαυτό μου να<br />μετατρέπεται σε κάτι ανεκτίμητο.<br />Αργά, κάτω από τα κλαδιά,<br />Ύψωσε το κεφάλι του.<br />Κοίταξε τα πρόσωπα αυτού του φοβισμένου πλήθους.<br /><br />Μέρι Όλιβερ, μτφρ. Μαρία ΚατσοπούλουRosa Mundhttps://www.blogger.com/profile/15504887438215639517noreply@blogger.com