Σάββατο, Φεβρουαρίου 16, 2013

Ο πολεμιστής Μπούραμπ



Ο Μπούραμπ, ο πολεμιστής, μούτρο ήταν μεγάλο
Στη στέπα όλοι τον τρέμανε
Ήταν σκληρός και γάτος.

3 σχόλια:

Αλίκη είπε...

Πρόγονος του Λάρι, μήπως;

Ανώνυμος είπε...

Η γάτα μέσα μας

Γουργουρίζοντας στον ύπνο του ο Φλετς τεντώνει τις μαύρες του
πατουσίτσες για ν' αγγίξει τα χέρια μου, με τα νύχια του κρυμμένα,
απλώς ένα απαλό άγγιγμα για να βεβαιωθεί οτι είμαι δίπλα του όσο
εκείνος κοιμάται. Θα πρέπει να με βλέπει στο όνειρό του . Λένε οτι οι
γάτες δεν βλέπουν χρώματα: Μόνο ασπρόμαυρες εικόνες
με πολύ
κόκκο ένα φθαρμένο ασημένιο φιλμ που τρεμοπαίζει καθώς φεύγω
από το δωμάτιο, επιστρέφω, βγαίνω έξω, τον παίρνω στην αγκαλιά
μου, τον αφήνω κάτω . Ποιος θα μπορούσε να κάνει κακό σ΄ ένα τέτοιο
πλάσμα; Άκου εκπαίδευσε το σκύλο του να σκοτώνεi! Το μίσος προς
τις γάτες φανερώνει ένα κακό, ηλίθιο, άξεστο, φανατισμένο πνεύμα.
Δεν μπορώ να δεχτώ κανένα συμβιβασμό
με αυτό το Κακό Πνεύμα.
(Ουίλλιαμ Μπάροουζ)

Μετάφραση : Αργυρώ Πιπίνη και Κική Προδρομίδου


Mόνο αυτό για καλημέρα -να μην ξεχνιόμαστε κιόλας...


κ.κ.

Περαστικός είπε...

Αλίκη, ενδεχομένως :)

κ.κ., καλησπέρα σας! Εύστοχο απόσπασμα. Το κάνει συχνά και σε εμένα, να κρύβει τα νύχια του όταν παίζουμε. Μικρότερος δεν πρόσεχε τόσο και με είχε ρημάξει :Ρ