Ο χορός

Περπατούσε στην Ιπποκράτους, ψάχνοντας να βρει φαρμακείο, κάτι του είχαν γράψει στο νοσοκομείο, ο πόνος τον είχε εξουθενώσει, μέχρι που ένιωσε ένα κύμα να σκάει μέσα του, αισθάνθηκε το δέρμα του να γίνεται ρευστό και να φεύγει από πάνω του, τη σάρκα του να γίνεται ρευστή και να φεύγει από πάνω του, τα οστά του να γίνονται ρευστά και να φεύγουν από πάνω του, άπλωσε τα άυλα χέρια του, έτσι τα ένοιωθε, στον ουρανό και άρχισε να κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό του, σήκωσε το ένα πόδι του, τινάχτηκε πάνω στο άλλο και μετά άρχισε να στροβιλίζεται και να χοροπηδάει σε ένα εσωτερικό ρυθμό, πορευόταν χορεύοντας πάνω στο πεζοδρόμιο, κατέβαινε στο δρόμο και τα αυτοκίνητα κορνάριζαν, περιστρεφόταν σαν δερβίσης, οι άνθρωποι τον κοιτούσαν παραξενεμένοι, παραζαλισμένοι, μορφωμένοι, παραμορφωμένοι, κάποιος τον ακολούθησε, χόρευαν και οι δυο στο πεζοδρόμιο, στο δρόμο, μπήκαν σε ένα πάρκινγκ και ξαναξεχύθηκαν στο δρόμο, τους ακολούθησαν και άλλοι, σε λίγο μαζεύτηκαν πλήθος οι χορευτές, δεκάδες άνθρωποι, δεκάδες χορευτές, ο καθένας στο δικό του εσωτερικό ρυθμό, είχαν γεμίσει τα πεζοδρόμια, κατέβαιναν στο δρόμο, χοροπηδώντας και στροβιλιζόμενοι, παρασέρνοντας όλο και περισσότερους στο διάβα τους, κάποιοι άρχισαν να εγκαταλείπουν τα αυτοκίνητά τους, η κυκλοφορία σταμάτησε και ο χείμαρος των χορευτών όλο και μεγάλωνε, παρασέρνοντας όλο και περισσότερους στο διάβα του, φουσκώνοντας όλο και περισσότερο, οι αρχές θορυβήθηκαν, μπλόκα στήθηκαν, μα αυτοί, σαν ανθρώπινο ποτάμι, που ήταν τώρα, ελίσσονταν, αν έβρισκαν εμπόδιο, έστριβαν σε γωνίες, δεν επικοινωνούσαν με κανέναν, τουλάχιστον όχι με λόγια λογικά, απλώς χόρευαν σιωπληλοί ή γελούσαν ή έβγαζαν άναρθρες κραυγές ή μερικοί τραγουδούσαν με ό,τι λόγια τους έρχονταν εκείνη τη στιγμή ή με λέξεις ακαταλαβίστικες και κανένας δεν ήξερε τι να τους κάνει, ακόμη και μερικούς αστυνομικούς είχαν παρασύρει από τα μπλόκα που τους είχαν στήσει και τώρα χόρευαν και αυτοί μαζί τους, μερικοί σείοντας γκλομπ και χειροπέδες στον αέρα, αδιαφορώντας για τις απειλές και τις αγριοφωνάρες των ανωτέρων τους, υπήρχαν και άνθρωποι σε αναπηρικά καροτσάκια ανάμεσά τους, που και αυτοί χόρευαν με το δικό τους τρόπο και ο χορός όλο και μεγάλωνε, όλο και μεγάλωνε, παρασέρνοντας πολλούς στο διάβα του…

(Απόσπασμα από τα χρονικά της παραφροσύνης και της αλλοφροσύνης του παράφρονος Αστικού Περαστικού, του Αθηναίου)
.

Υ.Γ> Λοιπόν, ποιος θα είναι ο πρώτος χορευτής, ποιος θα σύρει το χορό;