Αστυνομικές επιχειρήσεις

Συνέβη πριν από μερικές μέρες κάπου στο Κολωνάκι. Περνώντας από την περιοχή και βλέποντας μερικούς ανθρώπους συγκεντρωμένους γύρω από ένα αυτοκίνητο και ακούγοντας δυνατά νιαουρίσματα, σύντομα έμαθα ότι ένα γατάκι βρισκόταν παγιδευμένο στη μηχανή ενός σταθμευμένου αυτοκινήτου. Οι άνθρωποι σκόρπισαν σιγά, σιγά, αφού άφησαν ένα σημείωμα στο παρμπρίζ του οδηγού, για να μη βάλει μπροστά το αυτοκίνητο, με δυσάρεστα αποτελέσματα για το γατάκι. Αρκέστηκα όμως εγώ σε αυτό; Όχι. Έπρεπε ντε και καλά να κάνω και κάτι άλλο, πιο δραστικό, για να κατευνάσω τη φιλοζωική μου συνείδηση. Χωρίς να ελπίζω πολλά, κάλεσα λοιπόν το 100 αναφέροντας το περιστατικό και την πινακίδα του αυτοκινήτου, προκειμένου, αν μπορούσαν, να επικοινωνήσουν με τον κάτοχο του ΙΧ έτσι, ώστε αυτός να ανοίξει το καπό του αυτοκινήτου και να βγάλει το γατάκι. Καθώς κάποια στοιχεία τους τα έδωσα σχεδόν με το ζόρι, δεν περίμενα πολλά. Τουλάχιστον είχα κάνει κάτι, σκεπτόμουν.

Έμεινα να στέκομαι εκεί για λίγο, αναρωτώμενος αν υπήρχε κάτι άλλο που θα μπορούσα να κάνω ή μήπως, έστω χωρίς να υπάρχουν πολλές πιθανότητες για αυτό, εμφανιζόταν ο οδηγός του αυτοκινήτου. Κάποια στιγμή πρόσεξα μια κοπέλα που κοιτούσε το παρακάτω αυτοκίνητο από αυτό που ήξερα ότι βρισκόταν το γατάκι. Κατάλαβα ότι έψαχνε για αυτό και της υπέδειξα ότι το γατάκι βρισκόταν στο παραπάνω αυτοκίνητο. «Όχι, εδώ είναι,» μου είπε. Πράγματι, πλησιάζοντας είδα ότι το γατάκι βρισκόταν πλέον σε αυτό το αυτοκίνητο. Δεν επρόκειτο λοιπόν για παγιδευμένο γατάκι, αλλά για τρομαγμένο γατάκι που χωνόταν μέσα στις μηχανές των σταθμευμένων ΙΧ. Η κοπέλα άφησε και εκεί ένα σημείωμα, σαν αυτό του πρώτου αυτοκινήτου, αν και μετά από λίγο αντιλήφθηκα ότι το καλό σου είχε μεταφερθεί σε ένα τρίτο αυτοκίνητο.

Ετοιμάζομαι λοιπόν να φύγω, έχοντας αντιληφθεί το ανώφελο του πράγματος, αφού μετέφερα ένα από τα σημειώματα στο αυτοκίνητο όπου βρισκόταν τώρα το γατάκι, όταν τσουπ, σκάει στη γωνία ένα περιπολικό και κατεβαίνουν δύο αστυνομικοί περιεργαζόμενοι το πρώτο αυτοκίνητο που ανέφερα. Σαν καλός πολίτης, έσπευσα να ενημερώσω τα αστυνομικά όργανα, έτοιμος να ακούσω και τίποτα δυσάρεστες κουβέντες, περί άσκοπης κινητοποίησης της αστυνομίας και τα σχετικά. Δεν συνέβη έτσι. Οι αστυνομικοί, δύο νέα παιδιά, ευγενέστατοι, έδειξαν αμέσως ενδιαφέρον, παρά το ό,τι τους εξήγησα την κατάσταση, και έσπευσαν στο σημείο όπου βρισκόταν τώρα το γατάκι.

Για να μην μακρηγορώ, φανταστείτε τη σκηνή: Ένα πρόχειρα παρκαρισμένο περιπολικό, δύο αστυνομικοί με αλεξίσφαιρα γιλέκα και ο δικός σας, να κυλιούνται γύρω από ένα ΙΧ προσπαθώντας να εντοπίσουν ένα γατάκι, κόσμο να ρωτάει αν υπάρχει βόμβα ή αν πρόκειται για επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής, έναν τρελαμένο κουστουμάτο με χαρτοφύλακα να βρίζει που γίνονται αυτά για ένα κωλόγατο ενώ ο κόσμος πεινάει (αυτός σίγουρα θα ήταν κάποιος μεγάλος φιλάνθρωπος), κόσμο να παρακολουθεί από τα γύρω κτήρια κ.λπ. κ.λπ. Βέβαια, με όλο αυτό το σαματά κατέφτασε τελικά ο ιδιοκτήτης του ΙΧ που άνοιξε το καπό. Ο ένας αστυνομικός σήκωσε το μανίκι του για να πιάσει το γατάκι, αλλά, φυσικά, αυτό έγινε πύραυλος και έτρεξε να χωθεί στη μηχανή του αυτοκινήτου όπου βρισκόταν προηγουμένως.

Ευχαρίστησα τους καλούς αστυνομικούς, του τμήματος Συντάγματος, μου είπαν, και κάπου εκεί έλαβε τέλος το επεισόδιο. Ας ελπίσουμε ότι το γατάκι θα έχει καλύτερη τύχη από ό,τι τα στερεότυπά μου για τους αστυνομικούς, τουλάχιστον στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Για όσους συντάσσονται με τον τρελαμένο κουστουμάτο, υπενθυμίζω ότι η πλεονεξία, ο εγωισμός, η αρπακτικότητα, η τσιγκουνιά στο δόσιμο και η σπατάλη στον καταναλωτισμό μας έφτασαν σε αυτά τα χάλια και όχι ο αλτρουισμός, η γενναιοδωρία, η φιλανθρωπία ή η αγάπη προς τα ζώα. Υπενθυμίζω ακόμη ότι είναι πιο σημαντικό να δίνεις όταν δεν έχεις, παρά όταν έχεις και ότι αυτός είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να γίνεις πλουσιότερος εκεί που μετράει πραγματικά, αλλά και για να λέγεσαι, και να είσαι, πολιτισμένος. Για αυτό και θα πάτε στο μπαζάρ του Stray.gr (πληροφορίες στην παρακάτω αφίσα).

Υ.Γ. Τα παραπάνω δεν αναιρούν ορισμένα ανησυχητικά φαινόμενα και αντιλήψεις στην αστυνομία. Επειδή η τήρηση του νόμου είναι επιβεβλημένη ακόμη περισσότερο σε όσους τον προστατεύουν, όπως και ο σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ασφάλειας, υπέγραψα εδώ.