Στις 6 Αυγούστου, ήταν ο δευτερεύων στόχος, σε περίπτωση που οι συνθήκες
δεν θα ήταν ευνοϊκές πάνω από τη Χιροσίμα. Στις 9 Αυγούστου, ήταν ο πρωτεύων
στόχος. Σώθηκε από τη συννεφιά και την κάπνα από έναν εμπρηστικό βομβαρδισμό σε
κοντινή περιοχή και την πλήρωσε το Ναγκασάκι, που ήταν ο δευτερεύων στόχος.
Στην Ιαπωνία υπάρχει η φράση «η τύχη της Κοκούρα» για όποιον, από τύχη, ίσως
και ανεπίγνωστα, αποφεύγει μια μεγάλη καταστροφή.
Ποιος ξέρει, μπορεί εκείνο το πρωινό κάποιος κάτοικος της Κοκούρα,
πηγαίνοντας στη δουλειά του, να γκρίνιαζε για τον μουντό ουρανό.
Η ανάρτηση θα έπρεπε να τελειώνει εδώ, αλλά λέω να εκτροχιαστώ, κόντρα και
στη συμβουλή του Βίτγκενσταϊν*, καλύτερα να μη συνεχίσετε:
Υπάρχει μια ωραία Ζεν/Ταοϊστική ιστοριούλα:
Ήταν ένας γέρος αγρότης που είχε ένα άλογο να τον βοηθά στις αγροτικές
δουλειές. Μια μέρα, το άλογο το έσκασε. Οι γείτονές του τον επισκέφθηκαν για να
του συμπαρασταθούν, «Τι κακοτυχία», του έλεγαν. «Ίσως», απαντούσε ο αγρότης.
Την επόμενη μέρα το άλογο που το είχε σκάσει επέστρεψε φέρνοντας μαζί του τρία
άλλα άγρια άλογα. «Τι καλοτυχία!» έλεγαν εκστασιασμένοι οι γείτονες. «Ίσως»,
απαντούσε ο αγρότης. Την επόμενη μέρα, ο γιος του αγρότη, στην προσπάθειά του
να δαμάσει τα άγρια άλογα, έπεσε και έσπασε το πόδι του. Πάλι έσπευσαν οι
γείτονες για να δηλώσουν τη συμπαράστασή τους για αυτή την κακή τύχη. «Ίσως»,
απαντούσε πάλι ο αγρότης. Την επομένη, ήλθαν στο χωριό στρατολόγοι να
στρατολογήσουν τους νέους για τον πόλεμο που είχε ξεσπάσει. Καθώς ο γιος του
αγρότη είχε σπασμένο πόδι, τον προσπέρασαν. Ξανά έτρεξαν οι γείτονες να
συγχαρούν τον αγρότη για την καλή του τύχη...
Η άμπωτη και η πλημμυρίδα του κόσμου δεν σταματούν ποτέ. Όλα τα καλά και
όλα τα κακά είναι παροδικά, τα ακριβή αίτια και τα αποτελέσματά τους άγνωστα.
Αυτή είναι η φύση των φαινομένων, του Γίγνεσθαι. Όλα συμβαίνουν, όμως, στη
μεγάλη αίθουσα που τα περιέχει, στο Είναι, στο μεγάλο Κενό. Η προσπάθεια
αποκρυπτογράφησης της αλυσίδας των γεγονότων είναι μάταιη, και ας καθορίζεται
αυτή από την αιτιότητα. Αυτό που νομίζουμε ότι ξέρουμε για το παρελθόν είναι μια
σύμβαση που ονομάζουμε ιστορία ή μια αυταπάτη, μια απατηλή, ακρωτηριασμένη
ανάμνηση που καθορίζεται από την υποκειμενικότητά μας. Ο κρίκος του παρόντος
ενσωματώνει όλους τους κρίκους του παρελθόντος και του μέλλοντος. Η αλυσίδα αυτή,
ακόμη και για το πιο ασήμαντο γεγονός, φτάνει στις απαρχές του σύμπαντος και
συνδέεται άρρηκτα με το Όλο του κόσμου, με το κάθε επιμέρους να μην είναι απλή
ψηφίδα, αλλά να περιέχει το Όλο.
Για αυτό, μην αντιστέκεσαι, μη ζεις στις προτιμήσεις σου, είναι μάταιο και
επώδυνο. Μάθε μόνο να στέκεσαι. Να πράττεις, σαν να είσαι αδρανής, εκδηλώνοντας
απευθείας και αμεσολάβητα το Είναι, και να είσαι αδρανής με ορμή, γεμίζοντας το
χώρο. Αυτή είναι η υψηλότερη τέχνη. Είναι η έκσταση. Ταυτόχρονα το πιο απλό και
το πιο δύσκολο πράγμα του κόσμου.
(Δεν κάνω τον σοφό. Εις εαυτόν, αυτά).
38 σχόλια:
Eπιτέλους ήρθατε στα σύγκαλά σας και μας φέρατε στη μνήμη ιστορικά γεγονότα.
Και εκτροχιαστήκατε ευχάριστα παραθέτοντας τη γνωστή ιστοριούλα
που κανένα μέιλ που σέβεται τον εαυτό του δεν έχει παραλείψει
να τη λάβει τουλάχιστον 3-4 φορές.
Όμως για μένα -σωστά το ψυλλιαστήκατε
-"Τα εις εαυτόν" που γράψατε ως άλλος Μάρκος Αυρήλιος, ήταν ό,τι καλύτερο.
Σας πάει ο πεζός λόγος (και το σκίτσο πάντα) -μην το χαλάτε λοιπόν με πειραματισμούς(!)
που σας ξεστρατίζουν από την ουσία σας.
(Λέω τώρα...)
ΥΓ1. Τα λόγια μου σηκώνουν σφαλιάρα αλλά με σώζει η ...απόσταση!!!
(Και ο ...Γκάντι!)
ΥΓ2. Η αλήθεια είναι πως σ’ ένα διάλογο μπαίνει κανείς
όπως σε μια καφετέρια
ή σε μια εφημερίδα,
ανοίγει το στόμα του
ή την πόρτα
ή τη σελίδα δίχως ν’ ανησυχεί γι’ αυτό που πρόκειται να έρθει.
ΧΟΥΛΙΟ ΚΟΡΤΑΣΑΡ
ΥΓ3. Σαν πολύ αέρα πήρα...
Λέτε να φταίει που "φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου"* αυτές τις μέρες;
*Τάσος Λειβαδίτης
κ.κ.
κ.κ.:
Άφωνο με αφήσατε
Ελπίζω να μην απηυδήσατε
Από τα λίγα μου στιχάκια
Ανάμεσα σε τόσα κειμενάκια
Την ιστοριούλα δεν μου τη στείλανε
Του Ζεν είμαι μαθητής και του Αυρήλιου μελετητής
Από σφαλιάρα λοιπόν δεν κινδυνεύετε
Με στίχους θα σας τιμωρώ όταν ξεφεύγετε
Ωραίος ο Κορτασάρ
Ωραίος και ο Λειβαδίτης
Μα και εγώ τις λέξεις αναδεύω
Ελπίζω να μη σας ανακατεύω.
Γελώντας αποφάσισα
εμμέτρως ν' απαντήσω
κι ελπίζω μη φρικάρετε
με όσα ιστορήσω.
Αφού έτσι το θέλετε,
στίχους για να σκαρώνετε
θ΄ακούτε και την κριτική
για να την εμπεδώνετε.
Θαυμάσια επιλογή
το Ζεν ν' ακολουθείτε
κι ο πιο καλός ο μαθητής
αν είστε να μας πείτε.
Όσο για "Τα εις εαυτόν",
το Μάρκο τον Αυρήλιο
γι' αυτά τον αγαπήσανε
σε όλη την υφήλιο.
Ο Κορτάσαρ που λατρεύω,
μα κι ο Τάσος Λειβαδίτης
χρησιμοποιούν τις λέξεις
που τραβάνε σα μαγνήτης.
(Θα τρίζουνε τα κόκαλα
του Μόντη του καημένου
απ' τις χαζές τις λέξεις μου
πολύ ηνωχλημένου...)
κ.κ.
Εξαιρετικό το κείμενο και ιδιαίτερως απολαυστικά τα σχόλια! :-)
Αριστοτελική,κατά βάσιν, η προσωπική σας κοσμοαντίληψη(πραγμάτωση του Είναι μέσω του Γίγνεσθαι).
Την μετριάζετε με ένα είδος φιντεϊστικού αγνωστικισμού (δεν είναι δυνατή η έλλογη γνώση του Όλου, του αρχικού αιτίου που κινεί τα πάντα. Μόνο με την πίστη/στάση ζωής μπορούμε να το προσεγγίσουμε ή -στην περίπτωσή σας- να γίνουμε φορείς του).
Κι έτσι καταλήγετε στην προγραμματική παθητικότητα των Στωικών.
Ευτυχώς, η νεότερη σκέψη ξεπέρασε αυτού του είδους τις καθηλώσεις, κι έτσι έχουμε σήμερα πενικιλλίνη).
ΥΓ: Ο άνθρωπος δεν είναι εξελικτικά σχεδιασμένος για να παραμένει αδρανής αποδέκτης των βουλών κανενός μεταφυσικού Είναι ή Όλου. Αυτό είναι το και μεγαλείο της ανθρώπινης δημιουργικότητας!
Τελικα ολες οι ιστοριες / παραβολές κρινονται εκ του αποτελεσματος.
Ωραια η ζεν παραβολη. "Ωραια" με την εννοια οτι δεν μπορουμε να ξερουμε την ζωη μας απο πριν, ουτε μπορουμε να την προγραμματιζουμε 100%.
Οταν ομως το ηθικο διδαγμα της παραβολης ειναι "Για αυτό, μην αντιστέκεσαι, μη ζεις στις προτιμήσεις σου, είναι μάταιο και επώδυνο" οπως γραφεις στο κειμενο, τοτε δεν συμφωνω.
Η διαφωνια μου ξεκιναει απο ενα αξιωμα, που το ζεν δεχεται a priori σαν σωστο - χωρις καμμια δυνατοτητα (ή προσπαθεια) επαληθευσης.
Το αξιωμα λεει (με τα δικα σου λογια) "Όλα τα καλά και όλα τα κακά είναι παροδικά, τα ακριβή αίτια και τα αποτελέσματά τους άγνωστα. Αυτή είναι η φύση των φαινομένων, του Γίγνεσθαι. Όλα συμβαίνουν, όμως, στη μεγάλη αίθουσα που τα περιέχει, στο Είναι, στο μεγάλο Κενό"
Ακουγεται ωραιο, ειδικα σε εμας τους δυτικους, που εχουμε πηξει στον ορθολογισμο του 19ου αιωνα. Αλλα δεν ειναι απαραιτητα σωστο.
Μια άλλη θεωρια (δικη μου) λεει οτι ολα ειναι χαωδη και εντελως τυχαια. Το συμπαν ειναι χαοτικο, οι ζωες μας ειναι χαοτικες, τιποτα δεν ειναι 100% προβλεψιμο.
Εμεις οι μαθηματικοι ομως εχουμε την Θεωρια του Χαους. Και η ΘτΧ μας διδασκει οτι μεσα στο Χαος υπάρχει Έλξη (attractors). Ενας attractor ειναι το συνολο των παραμετρων, στην περιοχη του οποιου το χαος παυει να ειναι χαος και μετατρεπεται σε "προβλεψιμες" (στο μετρο των πιθανοτητων) καταστασεις.
Με απλα λογια, το διδαγμα (μου) ειναι οτι *μπορουμε* να οδηγησουμε τις ζωες μας εκει που θελουμε. Οχι με 100% σιγουρια βεβαια. Αλλά μπορουμε να δημιουργησουμε εκεινους τους attractors μεσα στο χαος, οι οποιοι θα μας οδηγησουν στον τροπο ζωης που θελουμε για τον εαυτο μας. Οι πιθανοτητες να πετυχουμε αυτο που θελουμε ειναι τοσο πιο μεγαλες, οσο πιο ισχυρος ειναι ο attractor που κατασκευαζουμε (δλδ το συνολο των παραμετρων που οριζουν την ζωη μας).
Υ.Γ. Αν με φωναξει η σουηδικη ακαδημια για να μου απονειμει το Νομπελ Φιλοσοφιας, απαντηστε της οτι παιζω εδω παραδιπλα με τα κουβαδακια μου ;-)
κ.κ.
Τρίζουνε τα κόκαλα του Μόντη
Βογκάνε τα ψηλά βουνά
Αντιλαλούν οι λόγκοι
Και η θάλασσα αντάριασε
Με τους ζαβούς μας στίχους
Ο πιο κακός ο μαθητής ήμουν εγώ στην τάξη…
sousou, ευχαριστώ! Για τα σχόλια, ευχαριστίες στους σχολιαστές.
Αλίκη, με παρεξηγήσατε, Την πενικιλίνη δεν είπα να μην την ερευνήσετε. Αλλά έχω την αίσθηση ότι ακόμη και αν κάποιος μας έδινε μια σειρά βιβλίων με την τελική και απόλυτη φυσική γνώση του σύμπαντος και όλες τις εξισώσεις που το καθορίζουν, όσο γίνεται να το καθορίζουν, πάλι στην ίδια ανθρώπινη κατάσταση θα ήμασταν, και ας μας ήταν αυτό πολύ χρήσιμο, και ας προσθέταμε και διακόσια χρόνια ζωής στο προσδόκιμό μας και ας ταξιδεύαμε στα άστρα. Πάλι κάποιος θα τίναζε τα μυαλά του στον αέρα γιατί δεν θα έβλεπε «το νόημα».
Μπορεί μάλιστα να μην μας έσωζε καν από τους πολέμους και την προσπάθεια αλληλοεξόντωσης. Δεν θα μας βοηθούσε σε τίποτα στην αναζήτηση ευτυχίας, γαλήνης, σοφίας. Ο νους δεν έχει καμία σχέση με αυτά τα πράγματα. Το θέμα είναι να μην μπλέκουμε τα εργαλεία του νου και της λογικής με την καρδιά, προσπαθώντας μάταια να αντικαταστήσουμε τα μεν με το δε. Πρώτα παν τα άλογα, πίσω έρχεται το κάρο.
Όσο για την παθητικότητα των στωικών ή άλλων, είναι άλλο η παθητικότητα του νου, άλλο η παθητικότητα στην πράξη. Ο άνθρωπος που έχει παθητικό νου (θεμιτή κατάσταση, είναι το άνοιγμα και η δεκτικότητα σε αντιδιαστολή με το κλείσιμο και την προβολή του ενεργητικού νου), μπορεί να είναι εξαιρετικά δραστήριος στην πράξη. Αντιθέτως, οι περισσότεροι άνθρωποι ακόμη και όταν είμαστε παθητικοί στην πράξη έχουμε ένα νου που δεν ακινητεί στιγμή. Δεν υπάρχει κανένα μεταφυσικό Είναι ή Όλο, ούτε και φυσικό, υπάρχει απλώς αυτό το ενιαίο και αδιαίρετο και τόσο φευγαλέο εδώ και τώρα που αποτελεί την πεμπτουσία της ζωής μας και δεν είναι εξίσωση. Την αντίληψη αυτού του πράγματος που δεν είναι πράγμα και κάθε προσπάθεια περιγραφής του με λέξεις οδηγεί σε αντιφάσεις και για το οποίο μόνο ίσως η καλή ποίηση και τέχνη μπορούν να προσεγγίσουν από πλευράς συμβόλων λέω πως θα ήταν όμορφο να καλλιεργήσουμε και αυτό μπορεί να το κάνει ο καθένας καλλιεργώντας τη σιωπή και την αγάπη, πράγματα για τα οποία η λογική δεν έχει να πει τίποτα, παρά μόνο κάτι ψελλίσματα για ωφελιμισμούς.
Μη με παρεξηγήσετε, δεν περιφρονώ τίποτα από την επιστήμη και τη λογική, το ακριβώς αντίθετο, αλλά ξέρω ότι δεν μπορώ να οργώσω ένα χωράφι με Φεράρι. Καθετί έχει τη δική του αποστολή. Η εξελικτική μας πορεία έχει να κάνει με τη φύση μας, αυτά που μαθαίνουμε από το περιβάλλον μας είναι επίσης μια άλλη επιρροή, η καλλιέργειά μας δεν αναιρεί τη φύση μας, αλλά μας κάνει συνειδητούς απέναντι σε όλα, ξυπνάει τον (αυτο-)παρατηρητή μέσα μας. Θα μου πείτε, ποιο είναι τότε το εργαλείο για να βαδίσεις σε αυτό το δρόμο, η απάντηση συνήθως είναι ο διαλογισμός, τίποτα περίεργο και «μεταφυσικό», ένα είδος άσκησης σιωπής, εξωτερικής και εσωτερικής.
Jolly Roger, σε κάποιο βαθμό, αυτά που έγραψα στην Αλίκη ισχύουν και για το δικό σου σχόλιο. Το θέμα δεν είναι οι πιθανότητες, που έχουν την αξία τους, δεν θα καθόμουν κάτω από ένα πιάνο που πέφτει περιμένοντας να σωθώ, ούτε θα εγκατέλειπα κάποια δραστηριότητα για τη βελτίωση της ζωής μου, αλλά ο τρόπος που φτωχαίνουμε τον κόσμο αντικαθιστώντας την πραγματικότητα με πιθανότητες/φόβους/ελπίδες, προβάλλοντας συνεχώς τα φαντάσματα του νου πάνω του, αντί να θαυμάζουμε το πραγματικό. Για αυτό, το Ζεν δεν είναι λόγια, ούτε τα δικά μου ούτε άλλου. Μόνο παραδοξολογίες και ιστοριούλες και ποιηματάκια θα βρεις αν ψάξεις κείμενα για το Ζεν, διότι το Ζεν είναι σαν να πουλάς νερό δίπλα στο ποτάμι (άλλο Ζεν ρητό αυτό). :)
Αν σας ενδιαφέρει να μάθετε για το Ζεν, δεν είμαι ο κατάλληλος, είμαι αρκετά αμαθής, απλώς κάτι κάνω.
Η επίσκεψη στο ιστολόγιό σου πάντα έχει να δώσει κάτι. Τόσο οι αναρτήσεις σου όσο και τα σχόλια των επισκεπτών και οι απαντήσεις σου.
Ο δε πικρόχολος σχολιαστής σου όλα τα λεφτά.
Η συζήτηση πάντα είναι καλή και επωφελής. Το λάθος νομίζω είναι να πιστεύει κάποιος ότι έχει την απόλυτη αλήθεια.
Προσωπικά πάντα αφήνω ένα παραθυράκι και για τις απόψεις και τις γνώμες των άλλων.
zizugataki, ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Καμία απόλυτη αλήθεια δεν ταυτίζεται με την πραγματικότητα, καθώς όλες οι «αλήθειες» είναι ερμηνείες.
Αν ενδιαφερεσαι να μαθεις για το ζεν, έλα να στα πω εγω, που τα ξερω ολα ;-)
Σοβαρα τωρα. Εκεινο που γενικα δεν μου αρεσει στο ζεν και τις υπολοιπες ανατολικες φιλοσοφιες ειναι οτι οδηγουν στην αδρανεια.
Ναι, ξερω αυτο που εγραψες. Οτι δλδ υπαρχουν ζεν φιλοσοφοι που ειναι πολυ δραστηριοι.
Αλλά γενικα, οταν πιστευεις οτι
(α) ολα συνδεονται μεταξυ τους, με εναν ακαταληπτο τροπο για τα δικα σου μετρα και
(β) δεν μπορεις να ξερεις τι ειναι καλο,
τότε η πιθανοτητα να παραμεινεις αδρανης / απαθης σε ολα ειναι πολυ μεγαλυτερη απο οταν πιστευεις οτι μπορεις να αλλαξεις την ζωη σου προς το καλυτερο.
Οπως η ιστοριουλα που αναφερεις στο ποστ, οπου η καθε φαινομενικη δυστυχια μετατρεπεται σε καλοτυχια και τουμπαλιν. Οταν πιστευεις σε καλη και κακη τυχη, κανεις προσπαθειες να αποκτησεις την πρωτη και να αποφυγεις την δευτερη. Οταν πιστευεις σε ενα "ισως" για ολα (οπως ελεγε ο αγροτης της ιστοριουλας) τοτε απλά δεν κάνεις τιποτα.
Δεν θελω να επιβαλλω καμμια ιδεολογια σε κανεναν. Για τον εαυτο μου δηλωνω μονο γνησιο τεκνο του δυτικου ορθολογισμου. Θελω να παλευω για να εξαλειψω αυτο που θεωρω κακο και να προσπαθω να κανω αυτο που θεωρω καλο (εστω κι αν ξερω οτι η παλη μου ειναι ματαιη).
@ Jolly Roger:
Σεβαστή η άποψή σας.
Μανιχαϊστική βέβαια, (κατά τη γνώμη μου.)
Έχει ενδιαφέρον όμως ν' ανθίσουν και οι άλλες απόψεις,
οι πιο χαμηλών τόνων...
Νομίζω ότι ο Περαστικός σας είπε πολύ ευγενικά
ότι τα πάντα είναι θέμα οπτικής,
εφόσον η κάθε αλήθεια έχει πολλές πλευρές,
όπως στη γνωστή ιστορία του ελέφαντα.
(Πρόκειται για μια ιστορία που λέγεται για να δείξει
ότι κ ά τ ι φ α ί ν ε τ α ι δ ι α φ ο ρ ε τ ι κ ό
όταν το δεις από διαφορετικές προοπτικές.)
Κανένας δεν βλέπει με τον ίδιο τρόπο.
Κι αυτό είναι κάτι πολύ περισσότερο από ό, τ ι
μπορεί κάθε φορά να θεωρεί ως εμπειρία,
ως δική του αλήθεια.
Επίσης, κάθε επιλογή μας είναι σ τ ά σ η ζ ω ή ς.
Ειδικά όταν "είναι στην ώρα της"*, είναι πολύ ¨"ωραία".
* σύμφωνα με την ετυμολογία της λέξης.
κ.κ.
Jolly Roger, το Ζεν δεν είναι πίστη σε κάποια άποψη, δεν έχει καμία σχέση με μέτρα και υπολογισμούς, είναι καθαρά προσωπικό βίωμα, μια πορεία αυτογνωσίας και άμεσης επαφής με την πραγματικότητα που συνήθως επιτυγχάνεται μέσα από μεθόδους όπως ο διαλογισμός (Ζεν στα Ιαπωνικά ή Τσαν στα Κινεζικά σημαίνει διαλογισμός). Δεν υπάρχει δόγμα και ο «δάσκαλος» όταν υπάρχει είναι απλώς αρωγός, κάτι σαν καταλύτης ή μαιευτήρας. Στα γραπτά του θα βρεις ένα σωρό φαινομενικές και πραγματικές αντιφάσεις, πολλές φορές εσκεμμένες, που θέλουν να ξυπνήσουν στη συνείδηση υπονομεύοντας όλα τα δεκανίκια της, κάτι που σημαίνει να τη φέρουν σε άμεση επαφή με την πραγματικότητα, πέρα από πιστεύω, ιδέες, προκαταλήψεις κ.λπ., συνειδητοποιώντας ότι και αυτός ο πιο πολύτιμος θρόνος και κάστρο της ατομικότητάς μας, η σκέψη, δεν είναι παρά ένα κατασκεύασμα, ένα ακόμη φαινόμενο ανάμεσα στα άλλα φαινόμενα, δεμένο με τις αλυσίδες της αιτιότητας. Από πολλές απόψεις δεν απέχει πολύ από ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις και στοιχεία του, τουλάχιστον, χρησιμοποιούνται εκτενώς από ορισμένες ψυχαναλυτικές σχολές.
Στη Δύση, πολλές φορές αντιδρούμε ανακλαστικά σε αυτές τις απόψεις, όπως αντιδρούμε και στις πρώτες επισκέψεις στον ψυχολόγο μας, από άμυνα, καθώς έχουμε υιοθετήσει συνειδητά ή ασυνείδητα ένα μανιχαϊστικό και μεταφυσικό τρόπο σκέψης, ακόμη και όταν λέμε ότι είμαστε άθεοι. Κοίταξε πώς χρησιμοποίησες τους όρους «καλό» και «κακό». Η μανία συσχέτισης της ύπαρξής μας με κάποιο σκοπό μας έχει οδηγήσει στην καθολική νεύρωση. Από τη μία αρνούμαστε, πλέον, τη μεταφυσική και τη θρησκεία, αλλά πιστεύουμε ενδόμυχα ότι αν δεν υπηρετούμε κάποιο σκοπό ή αποστολή κάθε στιγμή δεν εκπληρώνουμε κάποιο ατομικό και συλλογικό/ιστορικό πεπρωμένο και σπαταλάμε τη ζωή μας, δηλ. ξαναβάζουμε τη μεταφυσική από το παράθυρο. Από εκεί και η μανία του «πρέπει να κάνω κάτι», από εκεί η διαρκής αυτοκατάκριση, από εκεί το διαρκές αυτομαστίγωμα, η καταδυνάστευση από τις ενοχές, η κατάθλιψη και οι παχυλές αμοιβές των ψυχαναλυτών. Η θρησκεία και η μεταφυσική υποχώρησαν, αλλά ο καταναγκασμός σε μυστηριωδώς καθορισμένες έξωθεν εντολές όχι. Πώς να αφήσω τα δεκανίκια του πρέπει και να δεχθώ ότι είμαι ένας χορευτής στο άπειρο; Ένας ακροβάτης σε ένα τεντωμένο σκοινί; Αν ρωτήσεις ένα δάσκαλο του Ζεν γιατί έκανε κάτι, γιατί βοήθησε ένα ζώο που πνιγόταν, ίσως να σου πει (αυθαιρετώ εδώ βάζοντας δικά μου λόγια) «διότι αυτή είναι η φύση μου, αν ήμουν καρχαρίας θα το έτρωγα» (και αυτό δεν κάνει «κακό» τον καρχαρία), μεταξύ απεριόριστων πιθανώς ομορφότερων απαντήσεων. Εγώ θα έλεγα από ανόθευτη από σκοπιμότητες και συναισθηματικούς καταναγκασμούς αγάπη, από αγνή ελεύθερη βούληση. Δεν ξέρω καλύτερο τρόπο για να ζει κάποιος.
Έχουμε όμως το φόβο του κενού, το φόβο του τι θα αναδυθεί από την άβυσσο αν κοιτάξουμε μέσα σε αυτή, τι θα πάθουμε αν αφήσουμε τις αλυσίδες μας και βγούμε από το σπήλαιο του Πλάτωνα (πιστεύω ότι παρόμοια υπονόμευε και ο Σωκράτης τις καθιερωμένες απόψεις και ας έχει παρουσιαστεί πιο συντηρητικά). Μήπως αν αφήσουμε τις σκιές με τις οποίες υποκαθιστούμε την πραγματικότητα χάσουμε την καλοσύνη μας και γίνουμε «κακοί άνθρωποι» ή απαθείς και λοβοτομημένοι μοιρολάτρες;
Τώρα, η παθητικότητα της Ανατολής, θα συμφωνήσω ότι είναι γεγονός, αν και ίσως όχι τόσο καθολικό όσο αρεσκόμαστε να πιστεύουμε μερικές φορές (Ιαπωνία, σαμουράι, γρήγορα μηχανάκια και αποκεντρωμένα συστήματα διοίκησης που είναι υποδείγματα για τις επιχειρήσεις παγκοσμίως…) οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, η συζήτηση είναι μεγάλη και ίσως να ξεπερνά τις γνώσεις μου. Όπως και να έχει όμως, όταν αρχίσεις να μελετάς αυτές τις φιλοσοφίες (περισσότερο αυτό είναι και λιγότερο θρησκείες) εντοπίζεις πάρα πολλά παράλληλα με τις βάσεις και της δικής μας αρχαίας τουλάχιστον φιλοσοφίας, ενώ και οι δυτικοί φιλόσοφοί μας, του 18ου και 19ου αιώνα, όπως ο Σοπενχάουερ, επηρεάστηκαν βαθιά από τις ανατολικές φιλοσοφίες κάνοντας κα άμεσες αναφορές σε αυτές (Ο Σοπενχάουερ είχε μάλιστα ονομάσει και το σκυλάκι του Άτμα (ψυχή στα σανσκριτικά)). Ας μην πω για τη σύγχρονη φυσική και τον Βουδισμό και ορσιμένα σημεία επαφής τους γιατί θα τα κάνω θάλασσα. Τελικά, με όλο αυτό το σεντόνι, αυτό που θέλω να πω είναι ότι αν πετάξουμε και τη μπουγάδα μαζί με τα νερά, εμείς θα χάσουμε. Δεν αρνηθήκαμε να χρησιμοποιήσουμε την πυξίδα επειδή οι Κινέζοι έχουν μοιρολατρική στάση απέναντι στη ζωή.
Στο κάτω, κάτω, ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για αρχαίους πολιτισμούς που για πολύ καιρό, υπερείχαν σε πολιτισμό της Δύσης και δεν ξέρω, κρίνοντας από όσα συμβαίνουν τώρα, αν θα συνεχίσουμε να υπερέχουμε. Πολύ φοβάμαι ότι ο δρόμος που ακολουθεί ο δυτικής κατεύθυνσης πολιτισμός μας σήμερα είναι πολύ ανισόρροπος και όχι σωστός, ίσως ακόμη και αδιέξοδος. Χρειάζεται κάποιες προσθήκες. Ωστόσο, όλα αυτά τα περί υπεροχής, οι συγκρισεις, είναι άνευ νοήματος. Στο δρόμο της αυτογνωσίας ακολουθείς το μονοπάτι που σου υποδεικνύει η φωνή μέσα σου και αυτό είναι όλο.
Ορίστε, κοίτα τι έκανες, κοίτα τι κάθισα και έγραψα. Ικανοποιήθηκες τώρα; :Ρ
κ.κ., είδα το σχόλιό σου αφού ανέβασα το σεντόνι μου :)
Μα δεν απορριπτω τον ανατολικο πολιτισμο (π.χ. την πυξιδα) καλε μου Περαστικε.
Εχω να επιλεξω αναμεσα σε εναν ανατολικο κ εναν δυτικο τροπο σκεψης.
Κανεναν απο τους 2 δεν θεωρω σαν απολυτο καλο / κακο. Ουτε πιστευω οτι υπαρχει σωστο / λαθος. Απλα κρινω αυτους τους 2 τροπους σκεψης απο το αποτελεσμα.
Ο ανατολικος μου λεει οτι "ολα ειναι ματαια, το φαινεσθαι δεν ειναι, ολες οι οπτικες γωνιες ειναι σχετικες και ακαθοριστες (το παραδειγμα του ελεφαντα που αναφερει και ο αγαπητος κ.κ. )".
Το λογικο συμπερασμα ειναι να μην κανω τιποτα. Οπως ο αγροτης της ιστοριας, που οτι και να συνεβαινε στην ζωη του ελεγε ενα "ισως".
Ο δυτικος μου λεει να ξεκουνηθω και να κανω το σωστο, οτιδηποτε και να σημαινει αυτο.
Ο δυτικος τροπος σκεψης δεν ειναι απαραιτητα ο σωστοτερος. Ουτε ειναι υποχρεωτικος για κανεναν. Απλα (για τον εαυτο μου και μονο) προτιμω να κινουμαι παρα να λεω "ισως" σε οτιδηποτε συμβαινει γυρω μου.
Δεν θεωρω οτι υπαρχει καποιος ανωτερος σκοπος στην ζωη μας. Ηδη ανεφερα την θεωρια του χαους πιο πανω. (Πιστευω οτι) Ειμαστε τυχαιες συσσωρευσεις ατομων, που μετα τον θανατο μας θα διασκορπιστουν σε τυχαιες κατευθυνσεις στο Συμπαν.
Πριν 2 χρονια ειχα γραψει ενα ποστακι, συμφωνα με το οποιο ειμαστε η πενταδιαστατη απεικονιση απο τις εννιαδιαστατες fluctuations που συμβαινουν χαοτικα και χωρις εξωτερικο triggering στις (δεκατριαδιαστατες) μεμβρανες που θεωρουνται σαν ορια του Συμπαντος.
Ειναι μια πολυ ενδιαφερουσα θεωρια που φερνει κοντα τα τελευταια αποτελεσματα για το μποζονιο του Higgs στο Cern με τον Πλατωνα. Που κι αυτος πιστευε οτι ειμαστε "σκιες στην σπηλια", δηλαδη ολιγοδιαστατες απεικονισεις ενος πολυδιαστατου χωροχρονου.
Για να ξαναγυρισω στα απλα πραγματα. Οταν βοηθαω ενα ζωο, δεν το κανω επειδη "αυτη ειναι η φυση μου" οπως θα ελεγε καποιος που ακολουθει το ζεν.
Το κανω επειδη πιστευω οτι με αυτην την "σταση ζωης" (για να αντιγραψω τον κ.κ.) ωφελω τον εαυτο μου και τον κοσμο γυρω μου.
Υ.Γ. Δεν ξερω αν το γιαπωνεζικο μανατζμεντ που εχω φαει στην μαπα βασιζεται στις αρχες του ζεν. Αν βασιζεται, ειναι ενας ακομα λογος να το απορριψω.
Δεν θελω να μπω σε προσωπικες λεπτομερειες. Σκεψου ομως, οτι ναι μεν οι γιαπωνεζοι (με η χωρις ζεν) εφτιαξαν την Toyota και την Sony. Αλλά ουτε σε 1000 χρονια η κουλοτυρα τους δεν θα επετρεπε σε εναν Steve Jobs να αναδειχτει οπως στον παρηκμασμενο δυτικο τροπο σκεψης.
Υ.Υ.Γ. Και τωρα που γραψαμε απο ενα σεντονι ο καθενας, προκαλω εσενα και τον κ.κ. να το ξαναγραψουμε εμμετρα απο εδω και μπρος ;-)
Out beyond ideas of wrongdoing
and rightdoing there is a field.
I'll meet you there.
When the soul lies down in that grass
the world is too full to talk about.
Jalal ad-Dīn Muhammad Rumi
Jolly Roger, το θέμα δεν είναι να επιλέγουμε μεταξύ πολιτισμών, αλλά ό,τι μας ταιριάζει από τα πράγματα που συναντάμε. Ο πολυπολιτισμός μας έχει αυτό το καλό, ότι αυξάνει τις επιλογές μας.
Έμμετρα; Δεν θα το επιχειρούσα!
ΥΓ Δεν είναι πιθανό λοιπόν να ξυρίσεις το κεφάλι σου και να αρχίσεις να ψέλνεις Ωμ, ε; :Ρ
Melen, ευχαριστώ για το ωραίο ποιηματάκι. Πρόσφατα διάβασα μια μικρή συλλογή με ποιήματα του Ρουμί.
Ωραίο το ποίημα του Ρουμί, melen, ως μια μορφή συμμετοχής στη συζήτηση.
Ο διαφορετικός τρόπος σκέψης είναι το θέμα μας τελικά.
Πού μπορεί να είναι συνδυασμός πολλών πραγμάτων.
Παίρνουμε ό,τι μας αρέσει από το καθένα χωρίς
να το εξειδικεύουμε στα πλαίσια της Λογικής.
Πειράζει που μερικοί θέλουν να ονειρευτούν άλλους ουρανούς;
Η συζήτηση δεν έχει τέλος...
www.youtube.com/watch?v=ibxTniYs90g
κ.κ.
κ.κ., ευχαριστώ για το τραγουδάκι. Παίζω σκάκι ξέρετε :)
Ένα-ένα μας αποκαλύπτετε τα προσόντα σας, αγαπητέ!
Εκτός από μεταφραστής, σκιτσογράφος, φιλότεχνος,
μαθητής του Ζεν, ποιητής (τα νεύρα μου!!!),
ΚΑΙ σκακιστής λοιπόν.
(Και ...σουλατσαδόρος ανά τας οδούς και τας ρύμας
του κέντρου των Αθηνών!!!)
Πολύπλευρη προσωπικότητα...
(Γι' αυτό μου αρέσετε!)
Καλά, μην το πάρετε τοις μετρητοίς και πέσετε σε κατάθλιψη...
κ.κ.
κ.κ., σε κανένα όμως δεν διαπρέπω. Σε όλα, φευ, μέτριος. Στο σουλατσαδόρισμα μόνο κάτι κάνω.
Άρα,
ΚΑΙ μετριόφρων!!
κ.κ.
Το χειμώνα που πέρασε έκανα yoga (όχι τη γιόγκα που κάνουν στα γυμναστήρια) yoga yoga όπως συνηθίζω να λέω. Μου ταίριαξε πάρα πολύ. Σκεφτείτε ότι μόλις έμπαινα στο αυτοκίνητο για να πάω για γιόγκα ηρεμούσα και άλλαζε η διάθεση μου. Θέλω να συνεχίσω και φέτος.
Πιστεύω ότι ο καθένας μας πρέπει να παίρνει από κάθε φιλοσοφία αυτό που του ταιριάζει, τον βοηθάει και τον ηρεμεί.
Να λυγίζεις σαν το καλάμι, να μη σπάς στον αέρα (μπορεί να γράφτηκε και παραπάνω αλλά δεν άντεχα να τα διαβάσω όλα) :)
zizugataki, εξαιρετικά! Νομίζω ότι θα ήταν καλή ιδέα να συνεχίσεις.
isisveiled, όχι, δεν γράφτηκε, να λυγίζεις στον αέρα σαν καλάμι, εκτός ίσως από κάποιες φορές που είναι ωραίο να σπας :)
Το ζεν μ' αρέσει πολύ και είναι γιά μένα μιά όαση, η ισορροπία μου απέναντι στον δυτικό τρόπο σκέψης που έφερε την αλλοτρίωση και την παρακμή. Εμένα ευτυχώς ένεκα αι εξοχαί και η αποφυγή ανούσιων συναναστροφών, η ζωή μου είναι εντελώς ζεν. Ωστόσο θα διαφωνήσω με το αξίωμα. Μετά απ' όλα όσα έχω περάσει στην ζωή μου θα ζήσω όπως επιθυμώ ή τουλάχιστον θα προσπαθήσω κι' ας αποτύχω. Κι' αν όλα πάνε χάλια θα καταφύγω στο ζεν και θα ηρεμήσω. Ούτως ή άλλως δεν υπάρχει τίποτα παραπάνω απ' την στιγμή!
Χαίρε φίλε μου αγαπητέ! :)
Ξέχασα να πω πόσο σιχαίνομαι τους Αμερικανούς. Οι οποίοι δοκίμασαν την πυρηνική ενέργεια στους δικούς τους πρώτα, τους Ιάπωνες θα σκεφτόντουσαν;
Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι!
ellinida, έτσι και αλλιώς, το Ζεν δεν έχει σχέση με αξιώματα. Όσο για τους αμερικανούς, δεν είναι μόνο δικό τους το πρόβλημα, είναι η κατεύθυνση ενός κόσμου που διαχωρίζει τον νου από την καρδιά. Πόσοι ναζί εγκληματίες πολέμου ήταν θαυμάσιοι οικογενειάρχες και κατά τα άλλα «συνηθισμένοι άνθρωποι». Για αυτό και στη Δύση όλη την ώρα πέφτουμε από τα σύννεφα και αδυνατούμε να καταλάβουμε τον μηχανισμό της βαρβαρότητας, αναζητώντας παντού δαίμονες και αγγέλους. Διάβασα πρόσφατα ένα σύγχρονο βιβλίο για το Ζεν όπου ο δυτικός συγγραφέας του περιγράφει με τη φυσικότητα, σε μια συνάντηση γονέων και κηδεμόνων του σχολείου της κόρης του, ο πατέρας μιας συμμαθήτριας της κόρης του του περιέγραφε χαμογελώντας ότι εργαζόταν σε ένα εργοστάσιο κατασκευής πυρηνικών όπλων για την αμερικανική κυβέρνηση. Όπλα που προορίζονται για να σπείρουν τον όλεθρο σε αμάχους και παιδιά. Ο άνθρωπος αυτός, έχοντας διαχωρίσει νου και καρδιά, είχε γίνει ένα ακρωτηριασμένης ηθικής συνείδησης εργαλείο που μάλλον θα θεωρούσε ότι έκανε το πατριωτικό του καθήκον.
κ.κ., εξαιρετικό! Είναι ο Stevie Wonder δάσκαλος του Ζεν; Μου θυμίζει βουδιστική σούτρα. http://www.youtube.com/watch?v=NGM59ot3FHg
Ο Στίβι Γουόντερ; Δεν ξέρω...
Εμένα, πάντως, μου αρέσει αυτό που ακούω.
Είπαμε: όλα είναι θέμα οπτικής.
Είδα προσεκτικά το βιντεάκι που σίγουρα έχει το ενδιαφέρον του.
Όσο για μένα, έχω μια γενική εικόνα για την ανατολική σκέψη, μ΄ενδιαφέρει μερικές φορές και με ηρεμεί, άλλοτε πάλι είμαι παντελώς απαθής σα να μη με αγγίζει. Δεν απορρίπτω, είμαι ανοικτή, (ναι μεν, αλλά...) Ψάχνομαι...
Σέβομαι όμως πάντα τις επιλογές των άλλων.
(FREE οι άλλοι, FREE κι εγώ...)
Τέλος, με τίποτα δεν αντέχω τους "απόλυτους" και όσους πάσχουν από ...ξερολίαση!!!
(Που πάντα θέλουν να καπελώνουν ανθρώπους και συζητήσεις)
Εδώ ισχύει το "Καλύτερα να σου ...βγάζουν το καπέλο, παρά να σου ...βάζουν το καπέλο!"
κ.κ.
κ.κ. ωραία η παροιμία για το καπέλο :)
Είμαι και εγώ επιρρεπής στην ξερολίαση... αλλά προσπαθώ να βελτιωθώ :Ρ
Σημασία έχει η προσπάθεια... Πάντα.
Πάντως, δεν υπονοούσα κάτι τέτοιο.
Μάλλον ...Σφίγγα σας βρίσκω συχνά και προσπαθώ να μην "τσιμπήσω" (πράγμα στο οποίο είμαι επιρρεπής).
Ξέρετε το παιχνίδι "Ποιος θα πει την τελευταία λέξη;"
Ε, αν βρεις συνομιλητή να σου δίνει έξυπνες πάσες, αυτό δεν δεν τελειώνει ποτέ...
Απορία: Αυτό βρήκατε να πείτε;
κ.κ.
Σφίγγα ή σφήκα; :Ρ
Θέλετε να σας αφήσω με την τελευταία λέξη; Ευχαρίστως.
Δεν σας άρεσε αυτό που είπα; Θέλατε κάτι πιο έξυπνο; Είστε πολύ απαιτητηική αναγνώστρια.
Σφίγγα.Σαν αυτή του Οιδίποδα...
Όπως διαπιστώνετε, μετά από δημοκρατικές(!) διαδικασίες, απαιτώ "τα σα μα και τα μα μάσατα", αγενής ούσα.(Συγγνώμη!!!)
Απάντηση με προδιαγραφές, πού ακούστηκε;
(Κατά τ' άλλα, free ή μήπως φρί-κη;)
Η απορία ήταν για το καπέλο, που το πρόσθεσα την τελευταία στιγμή, για να ελαφρύνει η ατμόσφαιρα από τις ...υψηλές φιλοσοφίες μου.
"Σιωπή, ακινησία, άδειο μυαλό, καμία σκέψη για το μέλλον. Δεν μου λείπει τίποτα. Έχω όλα τα προς το ...ζεν", λέει η Riski.
Το 'σωσα λίγο; Ή σας μπέρδεψα;
Το ότι προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε κάπως, με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ο καθένας, δεν σημαίνει κάτι;
κ.κ.
Με μπερδέψατε; Με νικήσατε, παραδίνομαι!
Η πολυλογία είναι α ή τ τ η τ η!!!
Μόνο όταν κοιμάμαι σταματάω να μιλάω...
Παραιτούμαι.
Η νίκη μου ήταν πύρρεια!!!
κ.κ.
Δημοσίευση σχολίου