Το κορίτσι με το λαούτο

Μ’ ένα λαούτο τραγουδά τραγούδια παραδοσιακά κάτω απ’ το φανάρι

Σεμνή, διακριτική, μια παρουσία ευγενική, η φωνή της μοιάζει μαγική

Όσο ακούγεται στην οχλοβοή, τη φασαρία την ηλεκτρική

Από κοντά, έχει μια σπάνια ομορφιά, μια χάρη φυσική

Παραπονέθηκε για το φανάρι, καθώς αγοράζαμε ένα απ’ τα σιντί

Είναι το φως του χαμηλό, είπε, ίσως τον κόσμο να φοβίζει

Ντυμένη απλά, με ένα φόρεμα μακρύ, ριχτό

Είχε σανδάλια στα λευκά της πόδια

Πόσο της ήταν ταιριαστό, απέναντί της να έχει τον βράχο τον ιερό

(από τη συλλογή «του ποδαριού»)