Δευτέρα, Ιουνίου 04, 2012

Σκόρπιες εντυπώσεις


Δύο φορές είδα άτομα νεαρής ηλικίας να περπατούν στο δρόμο και να επιχειρούν να κλωτσήσουν περιστέρια που έτυχε να βρίσκονται στο διάβα τους. Έχω ένα πρόβλημα, ξεσπάω σε κάποιον αδύναμο. Επιθετικότητα και σαδισμός εξαπλώνονται σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Αυτή η συμπλεγματική κοινωνία σίγουρα δεν αξίζει να σωθεί, ίσως η κρίση να τη μετατρέψει σε κάτι άλλο. Θα είναι όμως κάτι καλύτερο;

Τέτοιες στιγμές θα ήθελα να είχα σώμα γορίλα, να τους πλάκωνα στο ξύλο όλους αυτούς χωρίς κουβέντα και μετά να απομακρυνόμουν χωρίς εξήγηση, καθώς θα με κοιτούσαν σαν χαμένοι και αιμόφυρτοι, μέσα στον πόνο και στην απορία.

Σημειωτέο ότι τελευταία συχνά παρατηρώ και πολλά περιστέρια θύματα τροχαίων. Δεν ξέρω κατά πόσο πρόκειται αποκλειστικά για τυχαία περιστατικά.

Μαζικοί δηλητηριασμοί, τροχαία, κλωτσιές, κλωστές που μπλέκονται στα πόδια τους και τα ακρωτηριάζουν. Στην Ελλάδα είναι δύσκολο να είσαι ακόμη και περιστέρι.

Άθλιο πλάσμα ο άνθρωπος. Αλίμονο σε ότι βρίσκεται μπροστά του, κινδυνεύει να πέσει θύμα, αν όχι της επιθετικότητας και της αδηφαγίας του, της αδιαφορίας του.

Εχθές, Κυριακή, νωρίς το βράδυα, κατέβαινα τη Φωκίωνος Νέγρη. Πολυκοσμία, παιδιά, σκυλάκια. Βλέπω ένα γαιοσκώληκα να έχει μείνει αβοήθητος στο πλακόστρωτο. Κινείται αβοήθητος πάνω στην σκληρή, αδιαπέραστη επιφάνεια. Τον πιάνω και τον βάζω δίπλα, στο παρτέρι. Παρακάτω, σε ένα άλλο φρεσκοσκαμμένο παρτέρι (η Φωκίωνος Νέγρη, για όσους δεν ξέρουν, είναι ένας μεγάλος και πλατύς πεζόδρομος με μεγάλα παρτέρια στη μέση, σαν μια τεράστια πλατεία), βλέπω ανάμεσα στην πολυκοσμία μια χαρούμενη ομάδα κοτσυφιών. Ένα από αυτά κρατά υπερήφανο έναν γαιοσκώληκα στο ράμφος του. Κοντοστέκομαι και τα παρατηρώ για λίγο χαμογελώντας, καθώς χοροπηδούν εδώ και εκεί, αναζητώντας μάλλον και άλλους μεζέδες στο σκαμμένο χώμα.

4 σχόλια:

Jolly Roger είπε...

Ακομα μια αποδειξη του ποσο πραος και φιλειρηνικος εισαι.
Τι γοριλας και να τους πλακωνες στο ξυλο; Σπαθι και αποκεφαλισμος και λιγο τους ειναι. Κανονικα ουτε με αργα βασανιστηρια δεν θα ηταν αρκετη η τιμωρια τους.

Ανώνυμος είπε...

Κι όμως αυτό είναι που δεν αντέχεται, αυτός ο αλληλοσπαραγμός στη φύση .Όσο καλή και να είναι η δική μας ζωή (που δεν είναι)όσο και αν οι άνθρωποι είχαν μεγαλύτερη αγάπη για όλα τα ζώα, αυτή η φύση με θλίβει .Το ένα πλάσμα καταστρέφει το άλλο, ασταμάτητα, ατελείωτος πόνος. Και όχι μόνο στο θέμα της τροφής, αλλά κάθε πατημασιά σπέρνει τον πόνο. Και μετά ακούς κάτι ηλίθια τραγούδια όπως το what a wonderful life και λες αυτός που το έραψε σίγουρα κάτι είχε πάρει.resident.

Ανώνυμος είπε...

Καλέ μου άνθρωπε,
ο άνθρωπος έχει χάσει την ανθρωπιά του -ανεπανόρθωτα ίσως- και εξαιτίας του η φύση τη φυσικότητά της.
Γι' αυτό και και η αρμονική συνύπαρξη έχει αποβεί σχεδόν ανύπαρκτη. Άντε, τραγική...
Ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι που μοιάζουν από ρομαντικοί έως γραφικοί και αντιστέκονται στο ρεύμα που όλα τα παρασέρνει συλλήβδην...

ΥΓ. Προσοχή στο γορίίίίλα...

κ.κ.

Περαστικός είπε...

Jolly Roger, αποκεφαλισμός; Έτσι και αλλιώς τα κεφάλια τους είναι άδεια. Μου αρέσει πάντως ο τρόπος που σκέπτεσαι :) Δεν βαριέσαι όμως, με το τόση βία στον κόσμο, αν κάτι μπορούσε να φτιάξει με τη βία θα είχε φτιαχτεί.

resident, σε νοιώθω, αλλά αφού δεν έχουμε επιλογή από το να ζήσουμε σε αυτή ην πραγματικότητα, είναι καλύτερα να εστιάζουμε όσο μπορούμε σε αυτά που μπορούμε να κάνουμε ή να αποφεύγουμε να κάνουμε και λιγότερο σε όσα δεν μπορούμε να αλλάξουμε.

κ.κ., ο άνθρωπος έχει γίνει δυστυχώς κάτι σαν καρκίνος του πλανήτη, καταστρέφουμε τον οργανισμό μέρος του οποίου είμαστε. Ωραία τα γοριλάκια :)