Δευτέρα, Φεβρουαρίου 20, 2012

Ημερολόγιο νοσηλείας

 
Τα παρακάτω λίγα τα έγραψα σε ένα μικρό σημειωματάριο όσο νοσηλευόμουν, την πρώτη και τη δεύτερη φορά. Από εκεί και τα πρόχειρα σκιτσάκια που ακολουθούν.

Από το παράθυρό μου βλέπω τα αναμμένα φώτα ενός διαμερίσματος. Κοιτάζω προσπαθώντας να διακρίνω κάποια λεπτομέρεια. Ηδονοβλεπτική διάθεση για μια εικόνα υγιούς ανθρώπινης ζωής. Ο ορός τώρα στάζει κανονικά.

 
Νύχτα, ο ορός στάζει, οι σταγόνες αντανακλούν το φως του δρόμου.

***
Οι οροί στάζουν μέσα στο αίμα μου, στάζει και το χιονόνερο από τα σίδερα του μπαλκονιού έξω από το δωμάτιό μου.

 
Δεν κράτησα την τηλεόραση που είχε το δωμάτιό μου (την πρώτη φορά που νοσηλεύθηκα). Εχθές έβλεπα μια μαγευτική πανσέληνο, σήμερα, ένα ουράνιο τόξο. Παρακολουθώ την αέναη κίνηση των νεφών και τα πετάγματα των πουλιών. Περιστέρια, δεκαοχτούρες, καρακάξες, θαλασσοπούλια, είναι όλα παρηγοριά. Σήμερα είμαι σχεδόν σίγουρος ότι είδα ένα αρπακτικό, κουκουβάγια ή κάτι άλλο; Το είδα το πρωί να πετάει σε σχετικά μικρή απόσταση και ενθουσιάστηκα. Μου μοιάζει με γεράκι, είναι δυνατόν; Μπορεί να κάνω λάθος.
***

Ξάφνου, να, ένα σπουργίτι να πετά ψηλά, ψηλά.



Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου

Ο άνεμος φυσάει με μεγάλη ένταση. Το κλαδί ενός δέντρου μοιάζει με χέρι που με χαιρετά καθώς σείεται. Σηκώνω του χέρι μου και ανταποδίδω. Συνεχίζουμε για λίγη ώρα αυτό το παιχνίδι με το δέντρο.

Το απόγευμα βλέπω με θλίψη τον αέρα να ξηλώνει κάτι πρόχειρες στέγες, απέναντι, στα «προσφυγικά». Απλωμένοι μουσαμάδες και άλλα πρόχειρα στερεωμένα υλικά για προστασία από τη βροχή γίνονται φτερό στον άνεμο. Κάποιοι ίσως να υποφέρουν απόψε. Κάθε αίσθηση ασφάλειας είναι αυταπάτη. Ο άνεμος έρχεται πάντα. Ίσως να πρέπει να μάθεις να αφήνεσαι και ο ίδιος στον άνεμο, όπως αυτά τα παρασυρμένα υλικά. Όσο πιο πολύ αντιστέκεσαι, τόσο πιο πολύ πονάς.

***

Νωρίς το πρωί νοιώθω τον Λάρι να με σπρώχνει με τα μπροστινά του πόδια για να ξυπνήσω, όπως συνηθίζει. Ενοχλητική, αλλά τόσο αγαπημένη αίσθηση. Ανοίγω τα μάτια και συνειδητοποιώ ότι βρίσκομαι στο νοσοκομείο.



12 σχόλια:

scarlett είπε...

από τα πιο ωραια κειμενα.
δικο σου...και γενικα

ο ανεμος παντα θα φυσα, οπως γραφεις. κι εμεις πρεπει μονο να αφηνομαστε

κρατα γερα, Περαστικε...κι ο Λαρυ δεν ειναι μονο όνειρο. δε θα σ'αφήσει πρωινό για πρωινό να φχαριστηθεις ύπνο

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Ο άνεμος θα φυσά...
Στη δική μου περίπτωση λυσσομανούσε η θάλασσα.. τα γλαροπούλια κριμένα..

Αλλες φορές πάλι η νηνεμία μου έφερνε χρώματα και αισιοδοξία και ας έρεε ο ορός..
τικ-τακ σαν το ρολόι του σπιτιού μου και ξεγελιόμουν...

Να είσαι καλά!

Greek Rider είπε...

Όσο πιο πολύ αντιστέκεσαι, τόσο πιο πολύ πονάς. Έτσι ακριβώς ισχύει στη ζωή.

chrisma είπε...

πολύ πολύ όμορφο κείμενο! μου άρεσε μέχρι την τελευταία σταγόνα!

Περαστικός είπε...

scarlett, ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Ο Λάρι είναι το καλύτερο ξυπνητήρι. Με ξυπνάει τώρα γύρω στις 8, παλιά με ξυπνούσε πολύ νωρίτερα. :)

Γιαγιά Αντιγόνη, ελπίζω τώρα να είσαι καλά!

Greek Rider, πολλές φορές η ζωή λειτουργεί αντίθετα από ό,τι υπαγορεύει η κοινή λογική (counterintuitive). Πρέπει να αφήνεσαι αντί να κρατιέσαι και να μένεις εκεί που η παρόρμησή σου λέει να φεύγεις.

chrisma, χαίρομαι :)

Ανώνυμος είπε...

πολυ ωραιο κειμενο και σκιτσα (τα χερια του λαρυ) μας κανεις να ξεχνιομαστε θανος

Μαίρη (Ginger) είπε...

λατρεύω την ευαισθησία σου εκείνες τις στιγμές. Στο 'χει πει ποτέ κανείς ότι είσαι απ'τους γλυκύτερους ανθρώπους του κόσμου? Μόλις κατέβω θα πάρω την Αντιγόνη μου και θα έλθουμε να σε βρούμε όπου και νάσαι αλλά καλίτερα να είσαι κάπου που να μπορώ να κάνω και τη γνωριμία με τον κο Διευθυντή. Φιλιά και αγκαλιές!

Μαίρη (Ginger) είπε...

Λατρεύω και τα σκίτσα σου, στο είπα? Δεν πειράζει! Στο ξαναλέω. Ούτως ή άλλως το σκέφτομαι κάθε φορά που τα βλέπω. Καλή σου μέρα.

Περαστικός είπε...

Θάνο, ευχαριστώ!

Jolly Roger, ;)

Ginger, με έχουν αποκαλέσει και ξινό :Ρ
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, κάτι θα το κανονίσουμε.

Μαίρη (Ginger) είπε...

Περαστικέ, οι γεύσεις είναι γουστα. Εγω πάντως βάζω λεμόνι σχεδον σε ολα μου τα φαγητα. Καλο ξημερωμα!

Περαστικός είπε...

Ginger, :)

Μαίρη (Ginger) είπε...

Περαστικέ, :)