Είναι το παλαιότερο κάλυμμα φρεατίου που έχω εντοπίσει, τουλάχιστον από
αυτά που αναγράφουν έτος, υποθέτω ότι πρόκειται για το έτος χύτευσης. Βρίσκεται
κάπου στο Κολωνάκι. Άραγε να βρίσκεται εκεί από εκείνη την εποχή ή να έχει
αλλάξει θέση; Μου αρέσει στις βόλτες μου να παρατηρώ λεπτομέρειες του αθηναϊκού
αστικού τοπίου, όπως αυτή.
Εξακολουθώ να βολτάρω και ας με κυνηγούν επαίτες και, όλο και συχνότερα,
εικόνες φτώχιας και μιζέριας, ακόμη και βίας. Κάποιοι φώναζαν και κτυπιόντουσαν
πάλι γωνία Στουρνάρη και Πατησίων, μάλλον πρεζόνια ή βαποράκια. Έκλεισε και
εκείνο το γωνιακό πολυβιβλιοπωλείο που στεγαζόταν στο όμορφο νεοκλασικό της Πανεπιστημίου.
Ήταν ανοικτό και φωτεινό κάθε βράδυ και συχνά έμπαινα μέσα και χάζευα βιβλία
και DVD. Tώρα, μένει σκοτεινό και ερμητικά κλειστό με βαριά μεταλλικά
ρολά, μέσο προστασίας από διαρρήξεις, καταλήψεις, λεηλασίες και εμπρησμούς.
Μετά το φτιασίδωμα του 2004, η Αθήνα παρακμάζει, ήλθε και η κρίση και πήρε πραγματικά
την κάτω βόλτα. Λεπτομέρειες βέβαια και πρόσκαιρα επεισόδια στην ιστορία μιας
πόλης που υπάρχει εδώ και χιλιετίες, έχοντας γίνει από κέντρο του ευρωπαϊκού πολιτισμού
ασήμαντο χωριουδάκι για να επανακάμψει ως μητρόπολη, και, ποιος ξέρει, μπορεί
να υπάρχει και για χιλιετίες μετά από εμάς. Ποιος μπορεί να φανταστεί πώς θα
είναι σε εκατό χρόνια, όταν από πολλού θα έχουμε συναντήσει σε ουράνια βουλεβάρτα και οι σημερινοί
δημότες της τους δημότες εκείνους που, καμαρωτοί νεαροί και
νεαρές, με τα ρούχα της εποχής, χαμένοι στις σκέψεις των
ερώτων τους και των πολιτικών εξελίξεων, πατούσαν αδιάφορα αυτό το μόλις τοποθετημένο και
ολοκαίνουριο κάλυμμα φρεατίου;
Υ.Γ. Μη διστάσετε να αφήσετε στα σχόλια πληροφορίες για καλύμματα φρεατίων
ή για το κάλυμμα φρεατίου της προτίμησής σας.
18 σχόλια:
να δεις κατι καλιτεχνικά καλύματα φρεατίων που έχει η Βουδαπέστη! Πραγματικά δεν μπορεις ν αντισταθείς...εγω τα φωτογραφίζω κάθε φορα που τα συνανταω. Εσύ όμως σαν πιο τολμηρός τα αναρτησες κι όλας. Φιλιά αγαπημένο μου δίδυμο
Δες ένα κάλυμμα απ' τα παλιά πόση ποίηση σου έβγαλε.. μια ασήμαντη μεταλλική πλάκα χαραγμένη το 1932...
Με έλκουν όλα αυτά τα παλιά που προσπερνάμε.. τα αποτυπώματα μιας εποχής..
Να είσαι καλά!
Ginger, ίσως να πρέπει να σκεφθείς το ενδεχόμενο να τα αναρτήσεις και εσύ :) Φιλιά και σε εσένα και στα ζωάκια σου!
Γιαγιά Αντιγόνη, πάω γυρεύοντας για ποιητική διάθεση, να είσαι καλά και εσύ!
Το πρόβλημα με τα καπάκια είναι πως τα κλέβουν και τα πουλάνε για να τα λιώσουν με αποτέλεσμα μια φίλη μου να κτυπήσει το πόδι της καθώς δεν είδε την τρύπα στο πεζοδρόμιο.
Λείποντας ουσιαστικά τους 2 τελευταίους μήνες μόλις σήμερα διάβασα τα σχετικά με την νοσηλεία σου ποστ.
Είμαι σίγουρος πως μετά την ταλαιπωρία που περνάς θα είσαι πλέον χωρίς κανένα πρόβλημα και αυτό που μπορώ να σε διαβεβαιώσω, γνωρίζοντας πολύ καλά το νοσοκομείο αυτό, πως βρίσκεσαι στα χέρια του πιο εξειδικευμένου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.
Αφενός εύχομαι περαστικά, καθόσον είμαι μάλλον ο τελευταίος που διάβασε για την περιπέτεια της υγείας σου.
Αφεδύο (!) εύχομαι σύντομα περισσότερες βόλτες. Ποιός ξέρει, ίσως ανακαλύψεις κάποια μυστική πύλη που να οδηγεί σε μια καλύτερη πραγματικότητα από αυτήν που βιώνουμε.
αθεόφοβε, πράγματι, αυτό με τις κλοπές των καπακιών είναι πρόβλημα. Λυπάμαι για τη φίλη σου, μου έχει τύχει να δω πολλές φορές ακάλυπτα φρεάτια. Κάποιοι απλώς τα σπάνε, υποθέτω ότι είναι επαναστατική πράξη, όπως η καταστροφή των φαναριών.
Συμφωνώ ότι οι άνθρωποι εκεί ξέρουν τι κάνουν, αλλά δεν βοηθάει το σύστημα.
Dormammu, ευχαριστώ για τις ευχές και, για αυτό που λες για την πύλη, σε αυτό ελπίζω :)
Κοίτα να δεις, νόμιζα πως ήμουν η μόνη που παρατηρεί τα φρεάτια για σχέδια και χρονολογίες..
Κάποια έχουν πολύ όμορφα και περίεργα σχέδια επίσης πάνω, ειδικά αυτά των δρόμων.
Πολλές καλησπέρες. Είσαι στη σκέψη μου.
Κι όχι τίποτα άλλο, δεν θα έχουμε προλάβει και να πάμε το διάστημα! ；）
(Ο καθένας με τον καημό του)
Όσο για το φρεάτιό σου, επειδή ήθελα να σχολιάσω πόσο κομψοί θα ήταν οι περαστικοί που το περπατούσαν, 80 χρόνια πριν (1930’s γαρ!), κατέληξα μετά από μισή+ ώρα και 15+ καρτέλες του περιηγητή να κοιτάζω από το original little black dress, μέχρι το πορτραίτο της Μαντάμ X του Sargent, μέχρι... μέχρι που επανήλθα.
Σε τι ταξίδια, αλήθεια, μπορεί να σε στείλει ένα κάλυμμα φρεατίου!
Δες κι εσύ τη Μαντάμ:
http://en.wikipedia.org/wiki/Portrait_of_Madame_X
Και μετά δες ΌΛΕΣ τις ακουαρέλλες του Sargent! ;_;
Σ αυτή την ανάρτηση επιβεβαιώνεις με τον πιο γλαφυρό τρόπο το όνομα του ιστολογίου σου:"Περαστικός"!Ένας αισθαντικός περαστικός,που με κάνει να σκέφτομαι πόσο όμορφη θα ήταν αυτή η πόλη αν την κοίταζαν όλοι οι περαστικοί με τη δική σου ματιά.
Υ.Γ.Εύχομαι να πάνε όλα κατ ευχήν αύριο .
Σας ενημερώνω ότι τελικά, δεν με πήραν εχθές τηλέφωνο για να εισαχθώ σήμερα, υποθέτω έλλειψη κλινών. Θα περιμένω λοιπόν και θα απολαύσω το ΣΚ.
Τύπος Νυχτερινός, πράγματι, και τα σχέδια παρατηρώ. Ξέρεις ότι υπάρχουν και μερικοί που πιστεύουν ότι τα σχέδια κρύβουν μυστικά μηνύματα για τη «μυστική»/υπόγεια Αθήνα; Τώρα που το σκέπτομαι έχω δει και πεντάλφες :)
Και εγώ σε σκέπτομαι!
eilidh, μα… στο διάστημα ταξιδεύουμε, πάνω στην περιπλανώμενη Γη :Ρ
Καταπληκτικές οι ακουαρέλες του Sargent, όσο για τη Μαντάμ Χ, βίος και πολιτεία, το πορτραίτο της, λέει πολλά.
Σαββίνα, αχ, μακάρι να έφτανε μια ματιά για να αλλάξει η πόλη. Τελικά δεν με πήραν τηλέφωνο για να εισαχθώ στο νοσοκομείο σήμερα.
Τελικώς, με εισήγαγαν στο νοσοκομείο σήμερα το μεσημέρι και με εξήγαγαν με άδεια. Επιστρέφω στο νοσοκομείο το απόγευμα της Κυριακής. Βλέπω να με κρατάνε για καμιά βδομάδα πάλι.
εδώ είναι 2 φωτό από ένα κάλυμμα φρεατίου στον Κουβαρά στη Λαυρεωτική
http://edlhm.livejournal.com/13600.html
και
http://edlhm.livejournal.com/13865.html
και εδώ μερικά πολύ όμορφα γιαπωνέζικα καλύμματα:
η τέχνη στον υπόνομο
http://inconue.wordpress.com/2012/02/03/des-plaques-degouts-japonaises-the-art-of-the-japanese-manhole/
L'Enfant de la Haute Mer, ενδιαφέρον το κάλυμμα στη Λαυρεωτική, αλλά τα ιαπωνικά καλύμματα με άφησαν με το στόμα ανοικτό. Έπρεπε να το περιμένω από ένα λαό για τον οποίο κανένα αντικείμενο δεν είναι «κοινό», πραγματικά έργα τέχνης.
Και ο σκυλούκος του σκίτσου έχει μείνει εμβρόντητος!
Περαστικά σου, Περαστικέ.
ΥΓ.1 Όποτε μπαίνω στο μπλογκ σου, το σκιτσάκι είναι ένα κέρασμα.
ΥΓ.2 Οι Πακιστανοί με τα καρότσια του σούπερμαρκετ δεν θ'αφήσουν τίποτε στη θέση του. Θα εξαφανίσουν και το τελευταίο δείγμα του όποιου πολιτισμού αυτής της πόλης. Τις προάλλες είδα έναν να σπάει κάτι σε πάροδο της Σόλωνος, μέρα-μεσημέρι.
Αλίκη
Γεια σου, Αλίκη, και όχι μόνο οι Πακιστανοί, δυστυχώς, όπου υπάρχει φτώχεια...
Μπαίνω σήμερα στις 6 ξανά στο νοσοκομείο, οπότε για λίγες ημέρες δεν θα είμαι εδώ για να ανεβάζω σχόλια.
Τί μου θύμισες....
Λοιπον, έξω από το πατρικό μου υπήρχαν καμιά δεκαριά φρεάτια της ύδρευσης και κάθε φορά που γύριζε ο πατέρας μου από τη δουλειά, μετρούσα το χαρακτηριστικό θόρυβο που έκαναν τα βαριά του βήματα πάνω στα καλύμματα (καπάκια) 1-2-3-4-.....10
Εμπεριείχε και μια δόση τρομάρας, γιατί είχε προηγηθεί, όταν έκανα κάποια αταξία, η απειλή της μάνας μου "τώρα που θα 'ρθει ο πατέρας σου θα δεις"
Ξέρω... ίσως δεν δεις απόψε το σχόλιό μου, όμως όταν γυρίσεις με το καλό θα σε περιμένουν ένα Φιλί και μια μεγάλη Γλαρένια αγκαλιά
Ελπίζω να είσαι καλά!
φιλιά
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ, τα πιο μικρά πράγματα μας συνδέουν με τόσες αναμνήσεις. Ευχαριστώ για την ωραία φωτογραφία και για το φιλί με την αγκαλιά.
ellinida, είμαι καλά, αλλά ταλαιπωρημένος. Η τελευταία μου νοσηλεία κράτησε αναπάντεχα πολύ, βγήκα μόλις σήμερα, 17/3 από το νοσοκομείο. Αιτία ήταν κάτι εξετάσεις που δεν επέτρεπαν να αρχίσει η θεραπεία, αλλά όλα τακτοποιήθηκαν τώρα. Είμαι στην τελική ευθεία.
Δημοσίευση σχολίου