Μαγκιά, κλα*ιά

Συνέβη πριν από λίγες μέρες. Στη διασταύρωση της Πατησίων και Γλάδστονος (ο πεζόδρομος λίγο πριν από την Πανεπιστημίου, κοντά στην Ομόνοια) υπάρχει ένας συνάνθρωπος ο οποίος παρκάρει συστηματικά και προκλητικότητα πάνω στο πεζοδρόμιο της Πατησίων, δυσχεραίνοντας εκατοντάδες συμπολίτες του που διέρχονται από το πολυσύχναστο σημείο. Ένα απόγευμα που περνούσα από εκεί διαπίστωσα ότι πέραν από το αυτοκίνητο του κυρίου είχε προστεθεί άλλο ένα διακοσμητικό στοιχείο. Τρεις ή τέσσερις αστυνομικοί, μοτοσικλετιστές μάλλον της ομάδας Ζήτα ή Δέλτα ή ΔΙΑΣ ή όπως αλλιώς τους λένε, οι οποίοι στέκονταν και χαχάνιζαν αμέριμνοι, μάλλον τοποθετημένοι εκεί λόγω κάποιας συγκέντρωσης.

.

Δεν έχασα την ευκαιρία. Τους πλησίασα και πολύ ευγενικά τους ρώτησα αν θα έπρεπε να κάνουν κάτι για την περίπτωση. Οι απαντήσεις που πήρα με τη σειρά ήταν οι εξής:

α. Ναι, ξέρετε, δεν έχουμε τα μπλοκάκια μας για να κόψουμε κλήση.

β. Θα καλέσουμε την τροχαία/γερανό.

γ. Έχουμε καλέσει γερανό.

δ. Δείξτε κατανόηση, κρίση έχουμε κύριε… (το κοινωνικό/ανθρώπινο πρόσωπο της αστυνομίας).

.

Φυσικά, τους είπα ότι δεν πρόκειται για ένα οποιοδήποτε σημείο, ότι δεν μπορεί για να «κάνει τη δουλειά του» ο άνθρωπος αυτός να δυσχεραίνει τόσους πολλούς και ότι πρόκειται για πρόκληση για τους διερχομένους (δεν ξέρω αν κατάλαβαν ότι εννοούσα με αυτό και την παρουσία και απαθή στάση τους, ίσως καλύτερα για το δικό μου καλό που δεν το κατάλαβαν).

.

Βεβαίως, οι αντιφάσεις των διαδοχικών απαντήσεων δείχνουν πόσο ειλικρινείς ήταν και πόσο λίγο η αστυνομία σέβεται ή προσπαθεί να κάνει πως σέβεται τον πολίτη και δεν εννοώ βέβαια τον παράνομα παρκαρισμένο πολίτη (τι θέλει τώρα ο ενοχλητικός;).

.

Για να είμαι ειλικρινής, υποψιάστηκα από την πρώτη στιγμή ότι η στάση των οργάνων (των αστυνομικών, όχι άλλων) ίσως να έχει κάποια σχέση με το ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν πιο στενές σχέσεις μαζί τους ή συμπάθειες. Εξάλλου, υποψιάζομαι ότι ο συγκεκριμένος συμπολίτης μας μάλλον θα έχει κάποια σχέση με κάποια σουβλακερί εκεί, ίσως να είναι σουβλακοπαραγοντίσκος της περιοχής και, ποιος ξέρει, ίσως και να σουβλακώνει τα όργανα (τα αστυνομικά), που τα κακόμοιρα παιδιά του λαού είναι που πεινάνε και για αυτό η άτιμη κοινωνία τα έκανε να διαλέξουν αυτό το επάγγελμα.

.

Αφιερώνω, επ’ ευκαιρία, στη κυβέρνηση, στο υπουργείο ξυλοδαρμού του πολίτη, στην αστυνομία και στα συγκεκριμένα όργανα (τα αστυνομικά) την είδηση για την εξαιρετικά δυσάρεστη για τη χώρα μας έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων και της Απάνθρωπης Συμπεριφοράς. Δυστυχώς, τουλάχιστον εγώ, δεν αντιλήφθηκα κάποια απάντηση, εξήγηση, αντίδραση για αυτή την έκθεση, έστω ανεπίσημη. Τα δε ΜΜΕ την πέρασαν στα ψιλά (καιροί που είναι μη δυναμιτίζουμε και το στραβό το κλίμα).

.

Δεν ξέρω αν έχουν απομείνει αφελείς που να θεωρούν ότι τα βασανιστήρια στην Ελλάδα ήταν μια υπόθεση που τελείωσε με την έλευση της μεταπολίτευσης. Στην Αμερική μπορεί να συζητούν, κάκιστα, αν υπάρχουν περιστάσεις όπου κάποια βασανιστήρια θα πρέπει να νομιμοποιηθούν υπό προϋποθέσεις, αλλά εδώ εφαρμόζονται, όπως και κάθε τι άλλο, στη ζούλα, σε κάποια απομονωμένα δωματιάκια. Άνθρωποι έχουν βρει και το θάνατο από αυτά (φυσικά, τέτοιοι θάνατοι δεν αναγνωρίζονται, καθώς τα θύματα υπέκυψαν από «άγνωστη αιτία στα σπίτια τους ή αλλού και αφού τα όργανα τα είχαν ξεπροβοδίσει με καλή καρδιά), ενώ η έκθεση μιλάει και για εικονικούς βιασμούς (θυμίζω εδώ μια περίπτωση που δεν ήταν τόσο εικονική). Όσο για την κατασκευή ενόχων με ψευδείς μαρτυρίες και κατασκευασμένα αποδεικτικά στοιχεία, όπως του φοιτητή με τις πυτζάμες που πήγαν να του φορτώσουν την τσάντα με τις μολότωφ… άλλο μεγάλο κεφάλαιο. Πρέπει να προσέχεις σήμερα την εμφάνισή σου για να μην σε θεωρήσουν κάποια όργανα με αληθινό ζήλο για το επάγγελμά τους υποψήφιο ένοχο. Αλλά τώρα, ώχου και άσε με μωρέ, αυτά γίνονται μόνο στους κακούς ανθρώποι και σε όσους δεν κοιτούν τη δουλειά τους.

.

Κρίμα μόνο για τους όποιους ευσυνείδητους μπορεί να υπάρχουν στις τάξεις της αστυνομίας (αν μπορεί ένας άνθρωπος να έχει και να διατηρήσει καθαρή συνείδηση σε ένα τέτοιο περιβάλλον), διότι με τέτοιες συμπεριφορές γίνονται όλοι στόχοι και χάνουν και τη συμπάθεια τουλάχιστον μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Ας μην ξεγελιούνται οι κύριοι και οι κυρίες όργανα από την ευγενική συμπεριφορά όσων τους έχουν ανάγκη, αυτό συμβαίνει ακριβώς για τον λόγο ότι τους χρειαζόμαστε κατά καιρούς, όποια γνώμη και αν έχουμε για το ποιόν τους. Και εγώ, είμαι πολύ ευγενικός μαζί τους… όργανα είναι και τα χρησιμοποιώ, αν παραστεί σοβαρή ανάγκη.

.

Ορκίζομαι να προσπαθήσω, στους δύσκολους καιρούς που έρχονται, να διατηρήσω τη λογική μου και να μη γίνω ένα ανεγκέφαλο νευρόσπαστο που αντιδρά τυφλά στις εξελίξεις, όπως τόσοι και τόσοι συμπολίτες μου. Ένας κάτοικος του Αγίου Παντελεήμονα που σιχαίνεται πολλούς κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα που είναι πρόθυμοι να εναποθέσουν τη μοίρα τους σε τραμπούκους και που συγχέουν την κοινωνία των πολιτών με την κοινωνία του όχλου και τους λιντσαρίσματος.

.

Και μην ξεχνάτε.