Τετάρτη, Νοεμβρίου 10, 2010

Κούρεμα

Όχι του χρέους, δικό μου. Πήγα εχθές να κουρευτώ. Η διαδρομή μου, και όταν πήγαινα και όταν ερχόμουν, σημαδεμένη από τη βία. Μεγάλη κινητοποίηση σε ένα σημείο στα Εξάρχεια. Αποκλεισμένοι δρόμοι. Ένα θηριώδες τζιπ σταματά και κατεβαίνουν τύποι με σκούφους, αλεξίσφαιρα και στολές. Κάποιος απελπισμένος μετανάστης, έμαθα αργότερα, απειλούσε να κόψει το λαιμό του με ένα κομμάτι τζάμι, όχι για να του επιτρέψουν να μείνει, αλλά για να του επιτρέψουν να φύγει.

.

Ο κουρέας αγανακτισμένος, με τον ξένο, με τους ξένους, με τον Καμίνη, που θα τον ψήφιζε, αλλά άκουσε ότι είπε ότι θα ανακαινίσει εγκαταλελειμμένα κτήρια για να στεγάσει άστεγους ξένους χωρίς να σκεφτεί τους Έλληνες. Καμία σκέψη συμπάθειας για ανθρώπους σε μια κατάσταση η οποία είναι μεν κοινωνικό πρόβλημα, αλλά στην οποία μπορεί και εμείς οι ίδιοι να βρεθούμε αν το αποφασίσει η ιστορία.

.

Στην επιστροφή, πρεζόνια στη Τοσίτσα, άνθρωποι με κουκούλες φορούσαν σε κάποιον χειροπέδες.

.

Περνάω με πράσινο τη στροφή, μια μηχανή στρίβει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, ο οδηγός δεν κοιτάει μπροστά του, κοιτάει πίσω. Σταματάω ευτυχώς σε καλό σημείο και περνάει από μπροστά μου.

.

Μια περιπετειώδης βόλτα, γεμάτη με δράση και ειδικά εφέ. Σαν αμερικάνικη αστυνομική ταινία.

.

Οι άνθρωποι δεν έχουν αυτοσυναίσθηση. Βλέπουν μια ταινία για τη ναζιστική Γερμανία και συγκινούνται, μπορεί και να μυξοκλαίνε με το κοριτσάκι με το κόκκινο παλτουδάκι στην ταινία Η λίστα του Σίνλτερ, παρακολουθούν με αποτροπιασμό ταινίες για τις φυλετικές διακρίσεις και την Κου Κλουξ Κλαν στον Νότο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ωστόσο, μετά βρίζουν τον εξαθλιωμένο άστεγο, τον διαφορετικό γείτονά τους και δεν κατανοούν ότι όλα αυτά δεν έγιναν από κάποιους παράξενους δαίμονες, αλλά από ανθρώπους ακριβώς σαν και αυτούς, που πραγματικά πίστευαν ότι έτσι υπεράσπιζαν την οικογένειά τους, την ταυτότητά τους, το έθνος τους. Δεν καταλαβαίνουν ότι όλο και περισσότερο γίνονται σαν και αυτούς τους ανθρώπους. Δεν καταλαβαίνουν ότι, σε ορισμένες συγκυρίες, και αυτοί θα μπορούσαν να φτάσουν στο σημείο να ζητούν τη σύλληψη κάποιου που δεν χαιρετάει ναζιστικά ή έστω δεν σταυροκοπιέται όταν περνάει έξω από μια εκκλησία. Δεν αντιλαμβάνονται πόσο η στάση τους μοιάζει με αυτή των Λυκοβρυσιωτών από τον Χριστό Ξανασταυρώνεται και ότι κάτι χοντροί παπάδες που βγάζουν πολιτικά κηρύγματα τις Κυριακές είναι σε βαθμό που καταντά γελοίο καρικατούρα του παπά Γρηγόρη από το μυθιστόρημα. Δεν αντιλαμβάνονται ότι έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο βλακείας και τύφλωσης ώστε να θεωρούν τους πιο γελοίους των γελοίων, τις καρικατούρες, σοβαρούς ανθρώπους και εθνικούς ταγούς. Δεν κατανοούν ότι γίνονται εύπλαστη ζύμη και παίγνιο στα χέρια του κάθε φιλόδοξου, μισαλόδοξου και κουτοπόνηρου βλάκα. Δεν καταλαβαίνουν σε τι μεταμορφώνονται και ότι ο φόβος και τα υπαρκτά προβλήματα δεν είναι άλλοθι για την αποκτήνωση.

.

Δεν είμαι κανένας απόλυτος ειρηνιστής ή κάποιος που χαρίζει το δεύτερο ή έστω το τρίτο του πουκάμισο. Αν κάποιος με βλάψει, θα τον κυνηγήσω. Θέλω ασφάλεια και, υπό τις παρούσες συνθήκες, σωστή αστυνόμευση. Η ανεξέλεγκτη/παράνομη μετανάστευση, θεωρώ ότι είναι αντικειμενικά πρόβλημα. Ποτέ, μα ποτέ όμως δεν θα κτυπούσα έναν εξαθλιωμένο μετανάστη στο δρόμο, δεν θα στρεφόμουν εναντίον αυτού που προσπαθεί να τον βοηθήσει, δεν θα εμπόδιζα παιδιά να παίξουν σε μια πλατεία, δεν θα εμπόδιζα την έκφραση κάποιου που έχει άλλη άποψη. Η λαθρομετανάστευση είναι πρόβλημα, ο λαθρομετανάστης είναι ένας συνάνθρωπος, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό στο πλαίσιο αξιών του καθενός. Όταν μου είναι εύκολο να βάλω λίγο φαγητό σε ένα άδειο στομάχι, ανθρώπου ή ζώου, το κάνω χωρίς υποσημειώσεις.

.

Νοιώθω πλέον ότι ζω μέσα σε ταινία του Τζορτζ Ρομέρο, ότι οι άνθρωποι στους δρόμους μεταμορφώνονται σε ζόμπι, χωρίς λογική, κατευθυνόμενοι μόνο από το φόβο και το πιο κοντόφθαλμο συμφέρον, χωρίς καμία ικανότητα για συμπόνια. Με ουσίες ή χωρίς, κυκλοφορούν με φρενιασμένα και φοβισμένα βλέμματα.

.

Το να γίνεσαι σκληρός, το να αδικείς και να ψηφίζεις χούλιγκαν και προστάτες νυκτερινών κέντρων και σωματέμπορους από φόβο δεν είναι λύση, είναι ήττα, είναι υποταγή, είναι υποδούλωση και σίγουρα είναι κάτι που θα το πληρώσεις με τόκο στην επόμενη στροφή, θα το πληρώσεις με μαθηματική ακρίβεια, διότι όταν μια κοινωνία ξεριζώνει τη φιλότητα και την ευσπλαχνία προς τον άλλο, τα εξαλείφει ταυτόχρονα και προς τον εαυτό της και φυτεύει τον σπόρο της αυτοκαταστροφής. Όσο πιο ακραία μάλιστα είναι αυτή η αρνητική αντίδραση στις εξελίξεις, τόσο πιο γρήγορα και αναπότρεπτα έρχεται η κατάρρευση. Πρόκειται για αυτό που οι αρχαίοι έλεγαν ύβρη. Ο άλλος είσαι εσύ και δεν υπάρχει εγχείρηση που να διαχωρίζει με επιτυχία τα δύο. Όταν επιχειρείς να αποκόψεις τον άλλο, διαμελίζεις την ψυχή σου.

.

Αντισταθείτε στο φόβο, σε κάθε φόβο.

.

«Κι ένα όμορφο πουλί, το πουλί της αλήθειας, εκείνο το πουλί που μπορεί να πάρει όλα τα ψέματα από πάνω μας και να μας κάνει αθώους ανθρώπους ξανά, κόρδωσε τον πιτσιλωτό λαιμό του και έβαλε μπρος την καλλιεργημένη φωνή του.

«Δεν μπορείς να κάνεις κακό για πάντα!» καλλιφώνησε. «Μια και δυο και μετά θα πληρώσεις και θα πληρωθείς, με πόνο και με αίμα και δικαιοσύνη, που θα είναι η αδικία αυτών που αδικήθηκαν».

Μα οι άνθρωποι από κάτω δεν έδειχναν να ακούνε. Τι ήταν; Ήταν νεκροί;

….

Τα πουλιά αιωρήθηκαν, πλησίασαν αβέβαια στα πρόσωπα και σκύψαν και τραγούδησαν τις μελωδικές προφητείες ολέθρου, στα νεκρωμένα αυτιά.

Και τότε, ένας από τους αβάσταχτα άσχημους νεκρούς, πλάγιασε γοργά και δάγκωσε το δύστυχο πουλί, με τα σαπισμένα, μισά του δόντια και με φριχτές, οφιώδεις συσπάσεις, έβαλε να το καταπίνει.» Από το μικρό βιβλιαράκι: ΤΟ ΑΛΟΓΑΚΙ ΤΗΣ ΓΛΥΚΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΤΣΑΣ μια ψαλμωδία πολιτικού αίσχους του Λεωνίδα Βασιλειάδη, εκδόσεις ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ (μου το έδωσε ο Αερόστατος για να το διαβάσω στο εκλογικό τμήμα, αλλά δεν ξέρω αν το έχει διαβάσει ο ίδιος).

.

Και να μην ξεχνάμε το μπαζάρ του Stray.

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπας αλληλους....χμμμμ....να το προσεξεις αυτο. Και κυριως μην κολλησεις κανεναν.

Περαστικός είπε...

Γεια σου, exofthalmi, δεν αγαπώ αλλήλους, αλλά δεν το ανάγω αυτό σε αρετή όπως τόσοι άλλοι συμπολίτες μας, ξέρω τι παλιόμουτρο είμαι :P
Είναι αστείο ότι κάποια από αυτά τα οργισμένα μούτρα που κυνηγάνε μικρά παιδιά μεταναστών με τους γονείς τους από τις πλατείες το κάνουν αυτό και για την προάσπιση της θρησκείας και το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Αν ζούσε ο Χριστούλης σήμερα θα έδερνε τους ξένους ή θα τον κυνηγούσαν οι καλοί κάτοικοι του Αγ. Παντελεήμονα του Χρυσαυγίτη, μεγάλη η χάρη του, επειδή θα τους περιέθαλπε; Εγώ δεν είμαι χριστιανός, αλλά αναρωτιέμαι πώς συμβιβάζουν αυτά που λένε ότι πιστεύουν με αυτά που κάνουν ορισμένοι άνθρωποι.

Unknown είπε...

όπου και αν πάω το κέντρο θα με πληγώνει...
δούλευα πολλά χρόνια στο κέντρο και μετά κατάλαβα όταν έφυγα ότι βολεύει να γκετοποιηθεί το κέντρο προκειμένου να μην στραβομουτσουνιάζει η κάθε γλυφαδο-βορειο προαστιακιώτισσα όταν κάνει τα ψώνια της βλέποντας τέτοιες εικόνες που περιγράφεις...

Ανώνυμος είπε...

οι ανθρωποι ειναι παντα ανθρωποι. Το οτι λεω οτι ειμαι κατι, δε σημαινει οτι συμπεριφερομαι αναλογως.
Σκεψου τι σημαινει αγαπη. Μετα κοιτα γυρω σου. Μετα πες μου τι χαπια να παρω....

Περαστικός είπε...

Stilvi, σίγουρα βολεύει ο περιορισμός καταστάσεων σε συγκεκριμένες περιοχές.

Exofthalmi, μην πάρεις χάπι, μπι χάπι :)

Moritz, διάβασες κάτι που θα σε έκανε να πιστεύεις ότι έχω την παραμικρή ανοχή σε τέτοιες πράξεις από οποιονδήποτε; Η λέξη κλειδί είναι «οποιονδήποτε». Αν πιστεύεις ότι η απάντηση για ένα έγκλημα είναι ένα άλλο έγκλημα, γενικά εναντίον της φυλετικής/εθνοτικής ομάδας στην οποία ανήκει ένας δράστης και η τυφλή βία και ότι αυτό αποτελεί δικαιοσύνη, ορίστε. Αυτή είναι η λογική κάθε όχλου.

Βέβαια, όταν υιοθετείς αυτή την άποψη πρέπει να προσδιορίζεις και τον στόχο. Θα είναι όλοι οι ξένοι; Οι μελαμψοί ξένοι; Οι μουσουλμάνοι ξένοι; Γενικά οι περίεργοι και οι διαφορετικοί; Οι νόμιμα και οι παράνομα διαμένοντες ξένοι; Όσοι ξένοι έχουν άσχημη φάτσα; Όλοι οι παραπάνω; Ποιος ακριβώς είναι για εσένα ο νόμιμος στόχος για αντίποινα για το συγκεκριμένο έγκλημα; Θα υπάρχουν διακρίσεις με βάση το φύλο ή την ηλικία; Ρωτάω διότι καταλαβαίνω ότι δεν σε απασχολεί ιδιαίτερα να τιμωρηθούν μόνο οι δράστες. Όταν επίσης καταφεύγεις στις υπηρεσίες των ανθρώπων της βίας πρέπει να γνωρίζει ότι υπάρχει πάντα ένα αντίτιμο. Δωρεάν προστασία, ως γνωστόν, δεν υπάρχει. Η επιλογή είναι του καθενός.

Αυτά από έναν κάτοικο γέννημα θρέμμα του Αγίου Παντελεήμονα, που γεννήθηκε στη Μιχ. Βόδα στα 60’s, που πήγε στο Δημοτικό της Ταρσού, φοίτησε στο 19ο, που έζησε και συνεχίζει να ζει στην περιοχή και βίωσε με θλίψη όλη την παρακμή της. Αν διάβαζες από καιρό το μπλογκ θα ήξερε ότι έχω παίξει και ξύλο, χωρίς να είμαι υπερήφανος για αυτό, με ομάδα νεαρών που κάθονταν στα σκαλιά της πολυκατοικίας. Ωστόσο, έχω πάρει μια απόφαση, να μην υποκύψω στην τρέλα και να μη γίνω ποτέ όχλος και έρμαιο τυφλών ανακλαστικών που θα με κάνουν παιχνιδάκι στα χέρια κάποιων. Βέβαια, σε τέτοια πράγματα ο καθένας κοιτάζει μέσα του και αποφασίζει με βάση τη φύση του. Κανένας δεν μπορεί να μας σώσει από τον εαυτό μας, ούτε εσένα, ούτε εμένα.

Θα μπορούσα να παραθέσω συνδέσμους για επιθέσεις εναντίον ξένων, αλλά δεν θα μπω στον κόπο καν να ψάξω, το θεωρώ περιττό και δεν είμαι των εντυπώσεων. Θυμάμαι όμως την πρόσφατη επίθεση ομάδας ατόμων στο κέντρο που παρείχε εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και υποστήριξη σε ξένους και αναρωτιέμαι αν τέτοιους είδους ενέργειες, εναντίον προσπαθειών στην κατεύθυνση του να κατανοήσουν τη γλώσσα και τους κανόνες αυτής της χώρας όσοι έρχονται εδώ, βοηθάνε ή υπονομεύουν την εξομάλυνση της κατάστασης και γενικά την ποιότητα της ζωής στην περιοχή.

Περαστικός είπε...

Επανέρχομαι στο θέμα της επιλογής των στόχων γιατί μου αρέσει. Σχεδόν όλα τα υπόγεια/ισόγεια των πολυκατοικιών, και οι αποθήκες ακόμη, έχουν διαμορφωθεί σε «γκαρσονιερούλες» της αθλιότητας από τους Έλληνες ιδιοκτήτες τους, που αρκετές φορές δεν μένουν στην περιοχή, και όπου στοιβάζουν τους ξένους επιτείνοντας τα προβλήματα. Δεν άκουσα όμως ποτέ κάποιον υπερασπιστή της πλατείας να διαμαρτύρεται για αυτούς στις κάμερες ούτε κάποια είδηση για αγανακτισμένους πολίτες που έστρωσαν στο κυνήγι κάποιον από αυτούς τους αθλίους και σύγχρονους μαυραγορίτες της στέγης. Δεν είναι αυτοί περισσότεροι υπεύθυνοι από οποιονδήποτε άλλο για την κατάντια στην περιοχή; Βλέπεις, όμως, αυτοί είναι αξιοσέβαστοι συμπολίτες μας, μπορεί και να τους χαμογελούν οι γείτονές τους και να τους λένε καλημέρα όταν φορούν το κοστουμάκι τους και πάνε στην εκκλησία. Αυτοί είναι Έλληνες. Αυτούς δεν θα τους κατηγορήσει κάποιος για την εγκληματικότητα ούτε θα τους στοχοποιήσουν οι προστάτες. Μπορεί μάλιστα και οι ίδιοι να δυσανασχετούν με τους ξένους, ενώ από την άλλη εισπράττουν τα ενοίκια με μεγάλη χαρά, μη θεωρώντας ότι κάνουν κάτι κακό. Θα περιμένω, Moritz, όταν θα στρώσουν στο κυνήγι αυτούς τους τύπους, και μπορεί να πάω και εγώ μαζί να ρίξω καμιά φάπα. Τι λες;

Γαληνός είπε...

Μου έκανε εντύπωση το μένος των αντιδράσεων εναντίον της σειράς "ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος"...

όλοι αυτοί αντιδρούν για την ορθοδοξία και τον Χριστό.

Απορώ αν δείχνουν το ίδιο μένος ενάντια σε κάθε εκμετάλλευση, αν έχουν διαβάσει ποτέ την αγία γραφή και την έχουν κατανοήσει, κι αν (το κυριότερο για μένα) αγωνίζονται για κοινωνική δικαιοσύνη και θεσμικές αλλαγές υπέρ των αναξιοπαθούντων, των απόρων, των μεταναστών και των προσφύγων.

Συμφωνώ, με τη προσέγγιση σου.
Κι εγώ δεν πιστεύω τόσο στην αρετή του ατόμου, αλλά στην αρετή της κοινωνίας και των θεσμών, που απορρίπτει το μίσος και την κοινωνική εχθρότητα, απομακρύνοντας όσους πράττουν ιδιοτελώς.

Για τους μετανάστες, είναι πονεμένη ιστορία...
Κανείς δεν έρχεται εδώ γιατί το θέλει.. Αλλά γιατί πρέπει να επιβιώσει. Το ότι έτσι υποβαθμίζεται η εργατική δύναμη των Ελλήνων είναι γνωστό. Αλλά αντί να στραφούν ενάντια στους υπερασπιστές της παγκοσμιοποίησης και των πολυεθνικών, που είναι και οι μόνοι που κερδίζουν..., στρέφονται ενάντια σε όσους φροντίζουν άπορα παιδιά μεταναστών..

Μεγάλη υποκρισία..
Την προσευχή τους μην ξεχάσουν, να γίνουν δηλαδή ισχυρότεροι, να κερδίζουν περισσότερα χρήματα και να έχουν παντοτινή υγεία...

Φευ....

Περαστικός είπε...

Γαληνέ, έξυπνη η σειρά αν κρίνω από κάποιες σκηνές που είδα. Δεν είχα πάρει χαμπάρι ότι υπήρχαν αντιδράσεις, απορώ. Σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο δεν «πιστεύω» σε κάτι, παρά μόνο σε συσχετισμούς και δυναμικές. Όπως λες, υποκρισία. Εξάλλου, ο μετανάστης που τρέχει να ξεφύγει από βομβαρδισμούς και λιμούς δεν τρομάζει εύκολα από μερικούς αγανακτισμένους κατοίκους. Τι θα πρέπει να γίνουμε για να τους διώξουμε; Να χάσουμε την ανθρωπιά μας; Θα πρέπει να πιέσουμε τους εταίρους μας και αυτούς που δημιούργησαν το πρόβλημα να μοιραστούν και τα βάρη.