Κάλπες κάπου στον Άγιο Παντελεήμονα - ενημερωμένο

Πήγα κατά τις επτά παρά τέταρτο. Στην είσοδο σκόρπια χαρτάκια της Ελληνικής/Χρυσής Αυγής. Από τα οκτώ μέλη της εφορευτικής επιτροπής παρουσιαστήκαμε τρεις. Πάλι καλά, ο αστυνομικός που εμφανίστηκε αργότερα για να ρωτήσει αν έχουμε ανάγκη από μέλη αναφώνησε «Α, καλά, εσείς είστε μια χαρά!» Σε πολλά τμήματα δεν είχε εμφανιστεί κανένας. Ο Αερόστατος, επίσης μέλος εφορευτικής, με πήρε αργότερα στο κινητό για να μου ανακοινώσει ότι ήταν μόνος του. Εκεί ήταν και ο δικαστικός αντιπρόσωπος με δύο κοπέλες γραμματείς. Ήσυχο ανθρωπάκι, τον συμπάθησα κάπως, αλλά αποδείχθηκε μεγάλος ψείρας. Τα άλλα δύο μέλη ήταν ένας άνδρας, νεότερος από μένα και μια κοπέλα που παρά το ότι παρουσιάστηκε προσπαθούσε όλη τη μέρα να ξεφύγει. Μιλάμε για μεγάλη κλαψομουνίαση, είχε πάει και σε γάμο και μπλα μπλα μπλα. Το βασικό επιχείρημά της ήταν ότι επειδή ήταν υπάλληλος ΔΕΚΟ είχε κάποιο ασυμβίβαστο. Ο δικαστικός αντιπρόσωπος την παρέπεμψε στα αρμόδια όργανα, γκουχ χμμμ γκουχ. Πράγματι, σε κάποια φάση πήγε στο εφετείο για να ρωτήσει τον εισαγγελέα ή κάτι τέτοιο.

.

Δύσκολες εκλογές, δύο κάλπες, το μπέρδεμα για κάποιους ψηφοφόρους μειωμένων ικανοτήτων εύκολο. Ευτυχώς που λόγω της αποχής η προσέλευση ήταν μειωμένη. Το βασικό καθήκον στη διάρκεια της ψηφοφορίας για εμάς της εφορευτικής ήταν η ομαδοποίηση των ψηφοδελτίων σε ματσάκια για τους ψηφοφόρους, κολλούσανε και μεταξύ τους τα άτιμα, και η παροχή κάποιων βασικών οδηγιών για τον τρόπο της ψηφοφορίας. Οι άλλοι δύο της εφορευτικής είχαν τακιμιάσει, δεν ξέρω αν η γνωριμία τους θα έχει συνέχεια, αλλά κάποια στιγμή που η μικρά σηκώθηκε για να πάει στο εφετείο να ζητήσει να εξαιρεθεί, ο νεαρός προσφέρθηκε να την πάει με το αυτοκίνητο. Έλειψαν αρκετή ώρα ή μάλλον ώρες και αυτό προκάλεσε δυσμενή και κακεντρεχή σχόλια. Είχα μείνει για αρκετό καιρό μόνος, κερδίζοντας τη συμπάθεια του αντιπροσώπου και των γραμματέων και περιβαλλόμενος από την αύρα του οσιομάρτυρα.

.

Δουλειά την περισσότερη ώρα δεν υπήρχε πολλή. Στο τμήμα μας οι εγγεγραμμένοι ήταν λίγο πάνω από τετρακόσιοι και τελικά ψήφισαν κάπου εκατόν εξήντα. Πάντως, η εργασία δεν ήταν ισοκατανεμημένη. Υπήρχαν στιγμές ενδοσκόπησης ή ανάγνωσης ενός βιβλιαρακίου και στιγμές όπου ο κόσμος έφτανε κατά ριπάς, σχηματίζοντας ακόμη και μικρές ουρές, μερικές φορές μαζεμένες οικογένειες. Οι ηλικιωμένοι το πρωί, μετά το φαγητό αρκετός κόσμος και δύο ώρες περίπου πριν να κλείσουν οι κάλπες ήταν οι περίοδοι με κάποια αυξημένη κίνηση. Μου έμεινε στη μνήμη μια περίπτωση. Νωρίς το πρωί έφτασε μια μεσόκοπη γυναίκα, αρκετά επιθετική, βρίζοντας τους πολιτικούς. Ο Αβραμόπουλος, είπε, κάποτε της έταξε διορισμό να καθαρίζει τις τουαλέτες της Πλατείας Ομονοίας για να τον ψηφίσει για δήμαρχο και έκτοτε ακόμη περιμένει. Τη συμπάθησα αρκετά αυτή την κυριούλα πρέπει να πω.

.

Φύγαμε εκ περιτροπής για φαγητό. Παρά τους διαφόρους που διένεμαν φυλλάδια ντελίβερι, δεν παραγγείλαμε. Καλύτερα, καθώς αυτό μου επέτρεψε να πεταχτώ στους γονείς μου που ήταν κοντά και εκτός από το να φάω να φρεσκαριστώ κάπως. Αραιά περνούσαν Εκπρόσωποι των κομμάτων. Του ΚΚΕ μου φάνηκαν παραδόξως οι πιο μετρημένοι και άνετοι. Λόγω περιοχής, η Χρυσή/Ελληνική Αυγή είχε ρίξει μεγάλο βάρος. Σωστά όπως αποδείχθηκε, αφού στην περιοχή έπιασαν τα υψηλότερα ποσοστά τους. Το πρώτο άτομο που είδα από αυτούς ήταν μια μεγαλοκοπέλα με μακρύ, ξανθό μαλί και ψηλές μπότες. Μου θύμισε τις τύπισσες που βγαίνουν σε βιντεάκια παρέα με φουσκωτούς στριγγλίζοντας για τους Πακιστανούς και τους μαύρους που απειλούν να τις βιάσουν σε κάθε βήμα που κάνουν. Πιο αργά ήλθαν δύο τύποι ντυμένοι στα μαύρα με εμφάνιση χουλιγκανιού ή χεβμεταλά. Έμοιαζαν να νοιώθουν πολύ σημαντικοί για το ρόλο που τους είχαν αναθέσει. Ίσως να ήταν το σημαντικότερο που είχαν κάνει στις ζωές τους. Κοίταξαν τα ψηφοδέλτια που είχαμε ετοιμάσει για τους ψηφοφόρους, για να βεβαιωθούν ότι ο συνδυασμός ήταν μέσα, μοιάζοντας να φαντασιώνονται ότι είναι Ναζί στη δεκαετία του 1930. Ο ένας μας έκανε την τιμή να επιστρέψει αργότερα και να μείνει στην καταμέτρηση ως εκπρόσωπος συνδυασμού. Τουλάχιστον ήταν σχετικά τυπικός και συγκρατημένος, όσο του επέτρεπε η φύση του, του παιδιού.

.

Το ανθρωπάκι, ο δικαστικός, υπερβολικά ευγενικός προς όλους, με ξεσπάσματα υπερβολικού άγχους προς τις γραμματείς. Μας αποκαλούσε συνέχεια όλους συναδέλφους μιλώντας στον πληθυντικό «κύριε συνάδελφε»/«κυρία συνάδελφε». Υπερβολικά τυπικός και φαινομενικά φοβισμένος, συχνά επαναλάμβανε ότι ήταν το δικό του κεφάλι που παιζόταν ή ότι αν δεν ήξερε αυτό ή εκείνο κάποιος θα μπορούσε να τον ρωτήσει «καλά, είσαι δικηγόρος εσύ;». Λυπηρό για έναν άνθρωπο να φτάνει σε μια κάποια ηλικία και να είναι ακόμη σε μια τέτοια κατάσταση. Όταν έκλεισαν οι κάλπες, στις 7, τα «προκαταρκτικά» διήρκεσαν τόσο πολύ ώστε στις 10, που επιτέλους άφησαν εμάς τα μέλη της εφορευτική να φύγουμε, αφού ο δικαστικός μας έδωσε μερικές βεβαιώσεις και μας έβαλε να υπογράψουμε δεκάδες φορές και έπλεξε το εγκώμιό μου, δεν είχε ξεκινήσει ακόμη η καταμέτρηση. Είχαμε πάντως διαχωρίσει τα έγκυρα από τα άκυρα ψηφοδέλτια.

.

Ένα θέμα δημιουργήθηκε όταν ένα ψηφοδέλτιο των περιφερειακών εκλογών, του συνδυασμού του ΚΚΕ, βρέθηκε στην κάλπη των δημοτικών εκλογών και το οποίο, φυσικά, αρχικά χαρακτηρίστηκε άκυρο. Αργότερα, ένα ψηφοδέλτιο των δημοτικών εκλογών της Ελληνικής Αυγής βρέθηκε στην κάλπη των περιφερειακών εκλογών (είναι δυνατόν να ήταν του ίδιου ατόμου;) και τα ομορφόπαιδα, για να ικανοποιήσουν τη συμπάθειά τους, τον εκπρόσωπο της Ελληνικής Αυγής, χωρίς ο Δικαστικός να προβάλει σοβαρή αντίσταση (ο βασικός λόγος που τον χαρακτήρισα ανθρωπάκι), πήγανε να το χαρακτηρίσουν έγκυρο προς ικανοποίηση του χουλιγκάνου. Φυσικά, εδώ πάτησα πόδι και αυτό δεν συνέβη. Η λύση που πρότεινε ο δικαστικός στο πνεύμα υποτίθεται του να σεβαστούμε την πρόθεση των ψηφοφόρων έστω και αν μπερδεύτηκαν, και την οποία ανέχτηκα (παρά το ότι και αυτή τη θεωρώ εσφαλμένη), ήταν να βρεθεί ένα άλλο ψηφοδέλτιο των περιφερειακών του ΚΚΕ και να καταμετρηθούν και τα δύο ψηφοδέλτια ως έγκυρα το καθένα στη θέση του. Κανονικά, και τα δύο ήταν άκυρα.

.

Χωρίς να έχει συμβεί κάτι πραγματικά δυσάρεστο, έφυγα με μια πολύ άσχημη αίσθηση, κάτι σαν μια δυσάρεστη ανθρωπίλα. Δεν ένοιωσα καλά για τους συνανθρώπους μου, παρά μόνο ίσως για κάποιους ελάχιστους που έμοιαζαν «σπασμένοι». Οι υπόλοιποι περιέφεραν τόσο αυτάρεσκα τα ελεεινά εγώ τους και τις άθλιες βεβαιότητές τους, ακόμη και τα παιδιά. Όλοι κουτοπόνηροι, μεταφέρουν μπροστά τους σαν πλανόδιοι ένα αόρατο δίσκο φορτωμένο με πραμάτεια που προσπαθούν να πλασάρουν, χωρίς πολλές φορές να το καταλαβαίνουν και οι ίδιοι.

.

Θυμάμαι την οργισμένη φωνή εκείνης της γυναίκας, δεν ήταν τόσο οργή όσο απόγνωση αυτό που άκουγα, ήταν η φωνή κάποιου που δεν έχει να χάσει τίποτα και που έχει περιφρονηθεί από όλους, ιδίως όταν είπε εκείνο το «δεν είμαι μορφωμένη εγώ». Αυτή τη γυναίκα συμπάθησα, που της τάξανε να καθαρίζει τις τουαλέτες για να ψηφίσει τον κύριο τίποτα. Τους άλλους, και το πολίτευμά τους μαζί, τους περιφρόνησα τόσο βαθιά, ώστε η μόνη φράση που νομίζω ότι αποδίδει αυτό που ένοιωσα είναι ότι τους σιχάθηκε η ψυχή μου. Οι τάσεις αναχωρητισμού μου επέστρεψαν δριμύτερες και είδα και σήμερα αυτή την ανάρτηση του φίλου Jolly Roger, για το σύνδρομο του αναχωρητή.

.

Άλλα highlights, δεν έλειψαν, κλασικά, τα λευκά ψηφοδέλτια με τα υβριστικά συνθήματα. Ένα είχε έναν αγκυλωτό σταυρό, κάτι που έκανε τον χρυσαυγίτη να αστειευτεί προτείνοντας να καταμετρηθεί υπέρ της παράταξής του, κάνοντας τα δύο θλιβερά, τρέντι «τρυγονάκια» της εφορευτικής, που φαίνεται ότι είχαν υποκύψει στη γοητεία του, να γελάσουν. Ανακαλύψαμε ότι σε ένα χαρτί με οδηγίες για τους σταυρούς εντός ενός από τα παραβάν κάποιος είχε γράψει συνθήματα της Χρυσής Αυγής. Φεύγοντας, σε ένα θρανίο, είδα κολλημένο ένα πρόγραμμα μαθημάτων που κάποια παιδάκια, μάλλον του δημοτικού, είχαν αφήσει. Το πρόγραμμα έγραφε στην κορυφή: Συγγραφείς: Ελένη και Φατιμέ, παρακαλούμε μην το σβήσετε.

.

Στο σπίτι, εξαντλημένος, άκουγα φωνές, σαν τους ήχους του εκλογικού τμήματος. Άντε πάλι την επόμενη Κυριακή, τουλάχιστον αυτή τη φορά θα είναι όπως καταλαβαίνω πιο εύκολο. Ακόμη και αν με ξανακαλέσουν, δεν νομίζω ότι θα υπηρετήσω άλλη φορά σε εφορευτική επιτροπή. Έχω έντονη αυτή την αίσθηση ότι δεν είναι μόνο το κράτος ή η οικονομία που καταρρέουν, είναι σαν να τήκεται όλη η κοινωνία. Δεν νοιώθω να ανήκω σε αυτή την κοινωνία, δεν είναι αυτοί δικοί μου άνθρωποι, δεν έχω να υπερασπιστώ κάτι κοινό μαζί τους.

.

Υ.Γ. Τελικά, δεν υπήρχε κάτι «ενδιαφέρον» στο τμήμα. Ήταν σαν κάποιος να μου το έκανε επίτηδες, καθώς σε άλλα τμήματα είδα και θάμασα.

.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:

Κάτι ποιο ευχάριστο, το ετήσιο μεγάλο φιλοζωικό μπαζάρ του Stray έρχεται.