Πέμπτη, Οκτωβρίου 28, 2010

Freelancer*

Δεν αισθάνομαι ένοχος, κύριε κ*λοκράτος, που είμαι ελεύθερος επαγγελματίας, αντιθέτως, αισθάνομαι υπερήφανος, ως κάποιος που αποφάσισε να πάρει τη μοίρα του στα χέρια του και να μην έχει αφεντικά πάνω από το κεφάλι του. Ήταν μια απόφαση στην οποία οδηγήθηκα όταν υπάλληλος στον ιδιωτικό τομέα είδα την ανομία του εργοδότη και τον ωμό εκβιασμό να δεχθώ, εγώ και άλλοι συνάδελφοι, την παρανομία ή να απολυθώ. Δεν ήσουν εκεί κύριε κω*οκράτος, δεν έγινα ποτέ πελάτης σου και ούτε σε θέλω να μπλέκεσαι στα πόδια μου, οι «πελάτες σου» πάντα έπαιρναν πολλά από εμένα δίνοντας ελάχιστα ή τίποτα, έσπευσες όμως να μου κάνεις τη ζωή δύσκολη όταν αποφάσισα να αποτινάξω τον εργοδότη και την εξαρτημένη (αποκαλυπτική επιλογή λέξης) εργασία, και να εργαστώ για τον εαυτό μου, συνεπώς, τράβα πιο πέρα γιατί πας να τα βάλεις με κυρίους, ρονίν και μισθοφόρους ιππότες (εδώ έσκασε στα γέλια ο επίσημος πικρόχολος από δίπλα).

.

Πρόσεξε, κύριε κω*οκράτος, πρόσεξε μην πατήσεις την κόκκινη γραμμή, εσύ, οι εντολείς σου και τα διαπλεκόμενα εκδοτάκια σου που σε αβαντάρουν, γιατί όχι μόνο δεν αισθάνομαι ότι σου χρωστάω ή ότι αξίζω διαπόμπευση από εσένα, αλλά νοιώθω ότι μου έγινες βραχνάς και λέω να στρέψω τη λόγχη μου εναντίον σου (εδώ ξαναγέλασε ο ΕΠΣ), και ας είναι τζάμπα και χωρίς υπόσχεση για πλιάτσικο.

.

Δείτε αυτή και αυτή την ενδιαφέρουσα ανάρτηση του Greek Rider, κάτι ανάλογο σχεδίαζα να γράψω και εγώ, για ένα κράτος που όχι μόνο δεν εμποδίζει, αλλά ενθαρρύνει την ελεύθερη και αυτόνομη οικονομική δράση.

..

Καλή ημέρα του ΟΧΙ, στη χώρα των ΓΙΕΣΜΕΝ!

.

* Ο όρος freelancer, που στα Αγγλικά σημαίνει σήμερα τον ελεύθερο επαγγελματία που εργάζεται αυτόνομα πουλώντας τις υπηρεσίες του, χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Σερ Γουόλτερ Σκοτ στον Ιβανόη, σημαίνοντας τον μεσαιωνικό μισθοφόρο πολεμιστή (ελεύθερος λογχοφόρος, ελεύθερη λόγχη, ο πολεμιστής που δεν οφείλει πίστη σε κάποιο κύριο/λόρδο).

.

Η πηγή της έμπνευσης για το σκίτσο, εδώ.

5 σχόλια:

Μικρός! Ινδιάνος είπε...

Έχει κυταρρίτιδα το άλογό σας κύριε Ιππότη! Το παραταϊζετε!

Jolly Roger είπε...

Και ναι και οχι φιλε Περαστικε.

Ειναι αληθεια οτι χρειαζομαστε την "μικρη" επιχειρηματικοτητα και ειναι αληθεια οτι το ελληνικο κ*λοκρατος την καταπνιγει οπως μπορει (καταπνιγει και την μεγαλη επιχειρηματικοτητα, αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα).

Αλλα "εδω-και-τωρα" οι νεοι / μικροι επιχειρηματιες ΔΕΝ μπορουν να βοηθησουν την χωρα. Χρειαζομαστε επειγοντως 150 δις (το μισο του συνολικου χρεους) για να σταθουμε καααααπως αξιοπρεπως στην διεθνη σκηνη. Επιπροσθετα, ενα σταθερο πλεονασμα 5-10 δις ΚΑΘΕ χρονο.

Κανενας μικρος επιχειρηματιας δεν μπορει να τα προσφερει αυτα.

Ακομα και η Microsoft - που ετυχε να πεσει σε ιδανικες συνθηκες - χρειαστηκε 10+ χρονια μεχρι να γινει "μεγαλη" εταιρεια. Σε ολη την δεκαετια του 80 καρκινοβατουσε μεταξυ φθορας και αφθαρσιας.
Ποσα χρονια θα χρειαστουν - μεσα στις σημερινες δυσκολες παγκοσμιες συνθηκες - οι νεοι ελληνες επιχειρηματιες; Μπορουμε να περιμενουμε μεχρι το 2030 μεχρι να αποδωσουν καποια εισοδηματα στο κρατος;

Η δευτερη αντιρρηση μου αφορα τις επιδοτησεις που (ζηταμε; ) να δωσει το κρατος στις μικρες επιχειρησεις.

Επιδοτηση (ακομα και με την μορφη γραφειοκρατικων ελαφρυνσεων) σημαινει ΔΙΑΚΡΙΣΗ. Το κραοτς συνειδητα κανει διακρισεις προς οφελος μιας ομαδας πολιτων.
Στην προκειμενη περιπτωση υπερ των "μικρων" επιχειρηματιων.

Θεωρητικα, ειναι σωστο. Πρακτικα, η Ελλαδα ειναι μια χωρα λαμογιων και απατεωνων. Αν γινουν αυτες οι διακρισεις, θα γεμισουμε απο "μικρες" εταιρειες - μαιμου.
Ιδιως αν δεν ελεγχονται εξονυχιστικα - στο ονομα μια γραφειοκρατικης ελαφρυνσης.

Ο καθε μεγαλοεκδοτης, μεγαλοεργολαβος, μεγαλοβιομηχανος θα ανοιγει στο ονομα του θυρωρου του, του γιου του, της κορης του, της γυναικας του και της ερωμενης του και απο μια "μικρη" επιχειρηση.
Και θα τσεπωνει εις πολλαπλουν τις επιδοτησεις του κρατους - αυξανοντας το δημοσιο χρεος.

Παρενθεση: το ιδιο εχει γινει εδω και καιρο με τις αγροτικες επιδοτησεις. Οι μισοι ελληνες δηλωνουν "αγροτες". Οπου υπαρχει επιδοτηση ( = διακριση), ολοι προσπαθουν να επωφεληθουν.

Εκεινο που πρεπει να γινει για την (μικρη και μεγαλη) επιχειρηματικοτητα, ειναι να καταργηθουν ΟΛΑ τα ηλιθια γραφειοκρατικα εμποδια για ΟΛΟΥΣ. Χωρις να γινει καμμια διακριση για κανεναν. Και χωρις επιδοτησεις σε χρημα.

Εκεινο που πρεπει να γινει για το συνολικο δημοσιο χρεος ειναι πρωτιστα το ξωπεταγμα (με δικη για εσχατη προδοσια) του σημερινου πολιτικου μας προσωπικου. Μαζι με τα τσιρακια τους και τα ντοπια αφεντικα τους.
Σαν 2ο βημα η μαζικη εκμεταλλευση του μοναδικου πορου που διαθετουμε σαν μικρη χωρα: του μυαλου μας.

Υ.Γ. Το πως εκμεταλλευτεται μια χωρα τα μυαλα που διαθετει ειναι θεμα για ξεχωριστο ποστ ;-)

Περαστικός είπε...

Μικρέ Ινδιάνε, θα το πάμε σε εντατικό πρόγραμμα αδυνατίσματος :P

Φίλε, Jolly Roger, υποθέτω ότι αναφέρεσαι στα link που έβαλα. Προτάσεις προς συζήτηση είναι όλα. Το σίγουρο είναι ότι η επιχειρηματικότητα, μικρή και μεγάλη, πρέπει να ενθαρρυνθεί με τον να αρθούν περιττά εμπόδια. Συμφωνώ και εγώ στην απέχθειά σου για επιδοτήσεις, απλούς και ξεκάθαρους κανόνες χρειαζόμαστε και να μην απαιτούμε από τον ελεύθερο επαγγελματία, έναν αυτοαπασχολούμενο, όσα απαιτούμε από μια επιχείρηση. Ένα άλλο θέμα είναι πόσο είναι εφικτό για την Ελλάδα σήμερα να αντιμετωπίσει τα άμεσα οικονομικά της προβλήματα με αυτούς τους όρους παιχνιδιού. Μερικές φορές σκέπτομαι ότι τα ενθαρρυντικά που ακούγονται και η βοήθεια είναι απλώς παυσίπονο, μια αναβολή της ώρας της αλήθειας μέχρι οι άλλοι ευρωπαίοι να είναι σε θέση να υποστούν χωρίς μεγάλες απώλειες την κατάρρευσή μας... μόνο που τα μαύρα σύννεφα μαζεύονται πάνω και από άλλες χώρες. Σε ένα βαθμό όλο το σημερινό οικονομικό status quo μοιάζει με πύργο με τραπουλόχαρτα, για αυτό και ίσως η προσπάθεια απεξάρτησης από διεθνείς αγορές και πολυεθνικούς ομίλους έχει μια καλή λογική βάση, αλλά βέβαια προϋπόθεση θα μου πεις είναι πρώτα από όλα να είσαι νοικοκυρεμένος και να μη χρωστάς. Όσο για την αξιοποίηση των μυαλών… να το δω και να μην το πιστεύω.

Jolly Roger είπε...

Αγαπητε Περαστικε, σε ολες τις χωρες που εζησα προσπαθουν τα κρατη (τουλαχιστον στα λογια) να διευκολυνουν τους μικρους επιχειρηματιες. Και ειναι παντου σωστο.

Αλλα ειναι αλλο πραγμα να ενθαρρυνουμε τους freelancer επειδη ειναι καλοι γενικως για την οικονομια και αλλο πραγμα να περιμενουμε την αναπτυξη της Ελλαδας απο αυτους.
Η Silicon Valley, οπου 5 παρεες πιτσιρικαδων εφτιαξαν μεσα σε μια δεκαετια την παγκοσμια βιομηχανια υπολογιστων, υπηρξε μη-επαναληψιμο φαινομενο (φοβαμαι).

Ειναι εντελως ουτοπικο να να περιμενουμε απο τους ελληνες freelancer να παραγουν 150 δις σε Ακαθαριστο Εθνικο Προιον απο σημερα μεχρι το 2013. Ακομα και αν ειχαμε το ιδανικο κρατος, παλι δεν γινεται.

Αναπτυξη απο freelancer δεν μπορουμε να περιμενουμε λοιπον. Τουλαχιστον οχι σε επαρκη μεγεθη και μεσα στα επομενα 3 χρονια.

Απομενουν οι "μεγαλοι".

Οι εγχωριοι "μεγαλοι" ειναι κρατικοδιαιτα λαμογια. Ζουν 100% απο κρατικες δουλειες, που τις παιρνουν με διαπλοκη και απατη.

Αρα ουτε απο δαυτους μπορουμε να περιμενουμε οτιδηποτε.

Οι μονοι "μεγαλοι" που θα μπορουσαν να κανουν κατι για την Ελλαδα θα ηταν οι ξενες πολυεθνικες. Αν υποθεσουμε οτι τους δινουμε καποιο κινητρο.

Ξερω οτι ειναι highly politically un-correct να θεωρει καποιος τις ξενες πολυεθνικες σαν λυση στα ελληνικα προβληματα.

Αλλα δεν ξερω κανεναν αλλον τροπο να κονομησουμε 300 δισ-μυρια μεσα σε 3 (αντε το πολυ 5) χρονια. Εσυ;

Υ.Γ. Η αναλυση σου για τις διεθνεις συγκυριες ειναι σωστη. Οντως δεν ειχε η ΕΕ ετοιμο σχεδιο δρασης και η ελληνικη κριση την βρηκε απροετοιμαστη τον Μαη.

Μας εβαλαν λοιπον στην γυαλα (αφου μας εριξαν 110 δις) μεχρι να βρουν τροπους να μας ξεφορτωθουν χωρις να ενοχληθουν οι ιδιοι.

Ηδη στην χθεσινη συοδο στις Βρυξελλες μπηκαν οι βασεις. Μεχρι το 2013 θα υπαρχουν οι μηχανισμοι, ωστε να μπορεσουμε να χρεωκοπησουμε με την ανεση μας, χωρις να χασουν οι γερμανοι τον υπνο τους.

Οι ενεργειες των ευρωπαιων ομως αφορους αυτους και δεν "δειχνουν" τι πρεπει να κανουμε εμεις. Αυτο πρεπει να το βρουμε μονοι μας.

Περαστικός είπε...

Jolly Roger, σωστά αυτά που λες, εγώ λέω καλοδεχούμενες και οι πολυεθνικές και όποιος θέλει να επενδύσει εδώ, αλλά με τα χάλια που έχουμε και αυτό δύσκολο το βλέπω. Η Ελλάδα είναι στον πάτο από πλευράς προσέλκυσης ξένων επενδύσεων και ουσιαστικά για να κάνει όσα χρειάζονται για να αλλάξει αυτό, θα πρέπει να γίνει πρώτα μια άλλη χώρα. Από την άλλη, οι διάφορες λύσεις εκτάκτου ανάγκης τύπου Fast Track και αυτές ακόμη μοιάζουν να σκάνε σαν σαπουνόφουσκες.

Δεν ξέρω τι περιθώρια κινήσεων έχει η Ελλάδα αυτή τη στιγμή, είναι σαν κάποιος που κρέμεται στο χείλος του γκρεμού και με τα δυο του χέρια, αν κάνει να αφήσει το ένα χέρι για να προσπαθήσει να σκαρφαλώσει, κινδυνεύει να πέσει ή ίσως να μην έχει πλέον δυνάμεις για να ανέβει μόνος του. Ίσως να έχουμε πεθάνει ήδη και να μη μας το έχουν ανακοινώσει, ίσως να μας κρατάνε στη ζωή με τεχνητά μέσα και να περιμένουν λίγο για να τραβήξουν την πρίζα, επειδή κανένας δεν έχει δυνάμεις για να μας σώσει.

Τι μένει; Να περιμένουμε να μας βαράνε ξανά και ξανά μέχρι οι δανειστές να πάρουν όσο αίμα μπορούν να τραβήξουν από την ετοιμοθάνατη αγελάδα πριν να την εγκαταλείψουν στη μοίρα της; Αν ισχύει αυτό, και δεν νομίζω ότι θα το μάθουμε από τους πολιτικούς μας, ίσως, δεν το ξέρω, αλλά ίσως, να είναι σε τελική ανάλυση και καλύτερα να κρατήσουμε όσες δυνάμεις έχουμε για την επόμενη μέρα και να σταματήσουμε να στηρίζουμε τους πολιτικούς που μας οδήγησαν σε αυτά τα χάλια (χωρίς να λέω ότι άλλοι δεν έχουν ευθύνες) και που τώρα έρχονται σαν διαχειριστές των δανειστών μας για να μας χρεοκοπήσουν με τους όρους άλλων και όχι με τους δικούς μας. Ίσως η αναδιάρθρωση να είναι μια καλύτερη λύση. Υπάρχουν πολλοί σοβαροί οικονομολόγοι και οίκοι αξιολόγησης που λένε ότι η Ελλάδα όσο και να παλεύει αυτή τη στιγμή είναι πολύ αργά για να κάνει οτιδήποτε για να αποφύγει ένα τέτοιο ενδεχόμενο και ότι θα πάει αναγκαστικά σε αναδιάρθρωση, αργά ή γρήγορα.

Αναρωτιέμαι αν η όποια αίσθηση ομαλότητας και κανονικότητας έχουμε ακόμη σε αυτή τη χώρα και την οποία εκμεταλλεύονται οι πολιτικοί για να λένε πάλι «ή εμείς ή το χάος» (λες και δεν είναι αυτοί οι μεγαλύτεροι υπεύθυνοι για αυτό το χάος) δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση. Ένα σαπισμένο πάτωμα που σε λίγο θα σπάσει κάτω από τον ξέφρενο χορό των παλαβών. Φοβάμαι ότι ο Γιωργάκης μέσα στον πανικό του είναι έτοιμος να τα βροντήξει, όπως ο Κωστάκης, και αυτό δεν είναι καθόλου καλή ένδειξη και το έχουν πάρει χαμπάρι και οι αγορές. Από την άλλη, ο Αντωνάκης υπόσχεται να τα διορθώσει όλα σε λίγους μήνες και το μόνο που θέλει είναι να κυβερνήσει και αυτός λιγουλάκι.

Κοινώς, δύσκολα τα πράγματα.