Σε αντιδιαστολή, οι 37 της Κίνας έμειναν μια ταπεινή ειδησούλα, όπως και χιλιάδες άλλοι ανθρακωρύχοι που πεθαίνουν κάθε χρόνο στην εργασία τους, όπως και ποιος ξέρει πόσοι άλλοι άνθρωποι που χάνουν τη ζωή τους σε εργατικά δυστυχήματα. Οι 37 δεν έζησαν αρκετά για να γίνει το κατάλληλο ζέσταμα και να κτιστεί το σενάριο και φυσικά οι περισσότεροι προτιμούν το χάπι εντ. Βέβαια, και να είχαν ζήσει, οπωσδήποτε η επανάληψη κουράζει. Η πρώτη επιτυχία είναι άλλο πράγμα. Αναρωτιέμαι, αν σε περίπτωση που οι 37 της Κίνας είχαν επιζήσει παγιδευμένοι κάτω από τη Γη, σε ανάλογα μεγάλο βάθος, θα επιστρατεύονταν τα ίδια μέσα για τη σωτηρία τους, καθώς θα ήταν ένα απλό σίκουελ. Ίσως απλώς να μη μαθαίναμε ποτέ ότι επέζησαν παγιδευμένοι. Γκουγκλίζοντας διαβάζω εξάλλου ότι αρκετοί ανθρακωρύχοι απλώς… χάνονται, για κάποιους άλλους οι προσπάθειες απλώς διακόπτονται κάποια στιγμή. Η ανθρώπινη ζωή έχει και αυτή την τιμή της, η οποία δεν είναι ίδια για όλους. Η ζωή των ανθρακωρύχων στην Κίνα, με βάση τις στατιστικές που κάνουν λόγο για χιλιάδες θανάτους κάθε χρόνο, είναι πολύ πιο φθηνή, πιο φθηνή ακόμη και των συναδέλφων τους της Χιλής. Έτσι κτίζονται τα οικονομικά θαύματα και οι υπερδυνάμεις του αύριο, άθλιε, διαμαρτυρόμενε, Ευρωπαίε εργαζόμενε.
.
Βέβαια, αυτό που συνέβαλε αρκετά στο να σωθούν οι μεταλλωρύχοι στη Χιλή ήταν το ότι το σενάριο ήταν «όλα τα λεφτά», έτοιμη ταινία του Χόλιγουντ, που νομίζω ότι πολύ σύντομα θα δούμε. Το βιβλίο, διαβάζω, θα εκδοθεί σύντομα και η ταινία μαγειρεύεται.
.
Κάτω από όλο αυτό το θόρυβο, τις σημαίες, την εθνική ανάταση των Χιλιανών, την παγκόσμια ανακούφιση και χαρά για τους 33, χάθηκε κάθε ελπίδα για σοβαρό προβληματισμό, για να στραφεί η προσοχή στις συνθήκες και στην ασφάλεια στην εργασία και στα άλλα εργατικά ζητήματα διεθνώς. Οι Αμερικανοί πολιτικοί διαμαρτύρονται για το τεχνητά υποτιμημένο κινεζικό νόμισμα, αλλά όχι για την υποτιμημένη ζωή του Κινέζου, αυτό βολεύει τις χρηματιστηριακές αγορές. Ελεύθερο διεθνές εμπόριο; Ναι, αλλά μαζί με διεθνή εργασιακά δικαιώματα και ελάχιστο συνθηκών εργασίας και ασφάλειας, αλλιώς κλάψε Γάλλε, Άγγλε, Ισπανέ, Ιρλανδέ, Έλληνα εργαζόμενε.
.
Σε μια άλλη, αλλά όχι άσχετη, ανάγνωση, το περιστατικό είναι χρήσιμο καθώς κατααδεικνύει κάποια στοιχεία της ανθρώπινης φύσης και των κοινωνιών. Μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων αναζητά απεγνωσμένα το νόημα «εκεί έξω». Έχει ανάγκη από μια εύκολη, εύπεπτη και ευχάριστη ερμηνεία, μια τάξη, όπως αυτή των κινηματογραφικών ταινιών με καλό τέλος. Έτσι, οι άνθρωποι εστιάζουν την προσοχή τους σε αυτή την ιστορία του μικρού αριθμού ανθρώπων που διασώθηκαν και όχι στους χιλιάδες που χάνονται, σχηματίζοντας μια ετεροβαρή, στρεβλή εικόνα της συνολικής πραγματικότητας.
.
Οι πολλοί απωθούν αυτό που δεν υπηρετεί τις πεποιθήσεις και τους ευσεβείς πόθους τους και εστιάζουν αμέσως σε αυτό που τους είναι ευχάριστο και υπηρετεί τα συστήματα των πεποιθήσεών τους. Η θρησκεία βασίζεται αρκετά σε αυτό και οι ικανοί πωλητές της ξέρουν πώς να εκμεταλλεύονται αυτή την ανάγκη και αυτή τη μεροληπτική πρόσληψη της πραγματικότητας. Για παράδειγμα, οι πολλοί θυμούνται την εκκλησία που ήταν σχεδόν το μοναδικό κτίσμα που σώθηκε από ένα καταστροφικό σεισμό, αλλά όχι την άλλη εκκλησία που ήταν, φευ, το μοναδικό κτίσμα που κατέρρευσε από ένα μέτριο σεισμό (ίσως γιατί ο θεός των άλλων είναι πιο ισχυρός). Λένε για εκείνους τους προσκυνητές που σώθηκαν σχεδόν με θαυματουργό τρόπο, αλλά όχι για τους άλλους που έπεσε ο τοίχος ή το δέντρο και τους πλάκωσε την ώρα που εόρταζαν τον άγιο. Λένε για εκείνον που σώθηκε προσευχόμενος, αλλά όχι για εκείνον που σώθηκε βλαστημώντας.
.
Τελικά, ένας παγιδευμένος σε ένα σκοτεινό θύλακα είναι και ο άνθρωπος. Μέσα στην απελπισία του, πολύ εύκολα αρπάζεται από το παράλογο και από τις σκιές που προβάλλονται στους τοίχους από τον απατεώνα νου, που φωτίζει το ασήμαντο και αφήνει στο σκοτάδι το σημαντικό. Κάποιοι άλλοι, επίσης τρελοί και παγιδευμένοι, με κοστουμάκια και τόσο ψεύτικα και πλατιά χαμόγελα που μοιάζουν με κρανία, προσπαθούν να ενισχύσουν αυτές τις σκιές για τους δικούς τους σκοπούς.
.
Και κάτι άλλο. Αν μπορείτε, πάρτε από εδώ κάποια γάτα ή πιέστε με όποιο τρόπο μπορείτε για να τις σώσετε από τον απλό, καθημερινό άνθρωπο.
3 σχόλια:
Εχουν γινει και στο παρελθον τετοιες διασωσεις (και στην Ευρωπη και αλλου). Αρκετες μαλιστα.
Αλλα τοτε δεν υπηρχαν πολιτικαντηδες με την θεληση να εκμεταλλευτουν το γεγονος, ουτε ΜΜΕ - τσιρακια και σοου μπιζνες.
Οι τιμες ειναι διαμορφωμενες ετσι, ωστε το καρβουνο μας ερχεται πιο φτηνο αν το εισαγουμε συσκευασμενο απο την Κινα, παρα αν το βγαλουμε απο ευρωπαικα ορυχεια.
Το ξερω οτι οι χιλιανοι ειναι μεταλλωρυχοι και οχι ανθρακωρυχοι, αλλα οι συνθηκες ειναι συγκρισιμες.
Στην Κινα συμβαινουν 25Χ περισσοτερα θανατηφορα ατυχηματα με θυματα ανθρακωρυχους απο οσα στην Ευρωπη. Αλλα ποιος τους λογαριαζει αυτους;
Το ιδιο συμβαινει με τα ορυχεια χρυσου, οπου η Κινα εχει καταστρεψει περιβαλλοντικα επαρχιες ολοκληρες (η "επαρχια" για τα κινεζικα δεδομενα ειναι μια εκταση οσο 2Χ η Ελλαδα).
Το ιδιο κανει και η Ρωσια με τους δικους της φυσικους πορους. Μια γιγαντιαια καταστροφη του περιβαλλοντος και "αναλωσιμοι" εργατες στα ορυχεια.
Το ιδιο γινεται στο Κονγκο για το κολτανιο. Εκει εξολοθρευουν (και) τους γοριλλες.
Ασχετο με ορυχεια. Το ιδιο γινεται σε ολη την Ασια, οπου οργιαζει η (παιδική) δουλεία. Σκλαβοι φτιαχνουν τα φανταχτερα προιοντα που αγοραζουμε εδω.
* * *
Μια λυση θα ηταν να μπουκοταρουμε σαν καταναλωτες οσα προιοντα ειναι ποτισμενα με αιμα ανθρωπων και ζωων.
Μια αλλη λυση θα ηταν δασμοι σε προιοντα που εισαγονται απο χωρες με απανθρωπες συνθηκες εργασιας.
Μια 3η λυση θα ηταν να τα βροντηξει κανεις ολα και να αποσυρθει καπου στην μεση του ωκεανου. Μη καταναλωνοντας τιποτα αν δεν το εχει παραγει ο ιδιος.
Ως περήφανος φοιτητής της σχολής Μεταλλειολόγων Μηχανικών οφείλω να σας πληροφορήσω πως μιλάμε για μία από τις ποιό ανθυγεινές, δύσκολες και επικίνδυνες δουλειές που υπάρχουν.
Το προσδόκιμο ζωής είναι μόλις στα 60 χρόνια λόγω περιβάλλοντος, αναθυμιάσεων κ.τ.λ! Τα εργατικά ατυχήματα λοιπόν είναι καθημερινό φαινόμενο και πολλά από αυτά είναι θανατηφόρα ή αφήνουν ανθρώπους παράλυτους. Χώρια τα μακροπρόθεσμα προβλήματα υγείας που έχουν οι εργαζόμενοι(καρκίνοι, προβλήματα στη όραση). Φανταστείτε πως ένα ορυχείο πρέπει να δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο και να αποδίδει πάντα όπως τα ορυχεία λιγνίτη στην Ελλάδα. Εκεί σε μια επίσκεψή μας το Καλοκαίρι με τη σχολή πληροφορηθήκαμε πως μόλις την προηγούμενη μέρα κάποιος έχασε το χέρι του, την ίδια μέρα τραυματίστηκε θανάσιμα άλλος ένας και πάει λέγοντας! Τώρα γιατί ξαφνικά θυμηθήκαμε τους εργάτες των ορυχείων; Δημοσιότητα απλά.
Έτσι για να πουλήσουν το θέμα τα κανάλια. Αν ήταν να ασχολούνται με αυτού του είδους τα ατυχήματα τότε κάθε μέρα θα είχαμε τέτοιες ειδήσεις. Όπως λέει και ο Jolly όσοι εργάζονται γύρω από ορυχεία, χαλυβουργίες και παρεμφερή είναι αναλώσιμοι. Οι ανάγκες είναι τεράστιες και για να ικανοποιηθούν θυσιάζεται μεγάλο μέρος της ασφάλειας. Είναι μια βρώμικη δουλειά που κάποιος πρέπει να την κάνει και ο κλήρος πέφτει σε εμάς και φυσικά ακόμα περισσότερο στους εργάτες.
Βέβαια υπάρχει και κάποια ασφάλεια, φοράμε όλοι κράνη! χε χε
Jolly Roger, πράγματι, υπάρχει κάτι πολύ υποκριτικό και καταστροφικό σε αυτό το είδος της παγκοσμιοποίησης. Η σκέψη του να τα βροντήξει κάποιος όλα είναι μια φαντασίωσή μου.
Μικρέ Ινδιάνε, ευχαριστώ για τις χρήσιμες πληροφορίες. Ελπίζω να βρεις μια σχετικά ασφαλή θέση εργασίας.
Αηδίασα με όλο αυτό το πράγμα που στήθηκε γύρω από τη διάσωση, αλλά αν οι συγκεκριμένοι εργάτες και οι οικογένειές τους λύσουν το πρόβλημά τους, ε καλά θα κάνουν, αλλά θα πρέπει να προσέξουν και να τους συμβουλεύσει κάποιος, καθώς τα ΜΜΕ αυτούς που προβάλλουν τους αλέθουν επίσης.
Δημοσίευση σχολίου