Τρίτη, Αυγούστου 04, 2009

Ιστορίες ζώων

Τις παρακάτω ιστορίες/συνδέσεις αφιερώνω σε όσους δικαιολογούν τη σκληρότητα ή την αδιαφορία απέναντι στα ζώα λέγοντας ότι αυτά «δεν καταλαβαίνουν», «δεν αισθάνονται».

Ιστορία 1η - Δεν εγκαταλείπεις ένα πεσμένο φίλο
Οι σκύλοι δεν δένονται μόνο με τον ιδιοκτήτη τους, δεν αναγνωρίζουν μόνο σχέσεις εξάρτησης. Τα ζώα είναι ικανά για αισθήματα που θωρούμε αποκλειστικότητά μας. Μπορούν να δρουν αλτρουιστικά και να βάζουν τη ζωή τους σε κίνδυνο για να βοηθήσουν κάποιο άλλο ζώο που έχει ανάγκη. Τα ζώα ΣΥΜΠΟΝΟΥΝ. Σε αυτό το βίντεο, ένα αυτοκίνητο κτυπάει ένα σκύλο σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας, ο φίλος του δεν τον εγκαταλείπει. Ρισκάροντας τη ζωή του, ελίσσεται ανάμεσα στα αυτοκίνητα και προσπαθεί να τραβήξει τον φίλο του σε ασφαλές σημείο. Η ιστορία είχε χάπι εντ, ίσως επειδή δεν διαδραματίστηκε στην Ελλάδα. Δεν ξέρω πόσοι άνθρωποι είναι ικανοί να ρισκάρουν τη ζωή τους για να σώσουν κάποιον άλλο του είδους τους. Δείτε το άφοβα.

Ιστορία 2η - Φροντίζεις αυτούς που σε χρειάζονται
Βρέθηκαν μαζί, αδέσποτα. Ήταν και είναι αχώριστα. Δεν τον αφήνει ποτέ από τα μάτια της και αυτός ακουμπάει πάνω της, βλέπετε, εκείνος δεν βλέπει, είναι τυφλός. Αυτό για όσους νομίζουν ότι τα σκυλιά είναι απλώς μηχανάκια που τα μαθαίνουμε να οδηγούν τυφλούς. Η ιστορία τους και φωτογραφία, εδώ. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα επέλεγαν να περάσουν τη ζωή τους κοντά σε έναν ανάπηρο, σε κάποιον που τους χρειάζεται; Σίγουρα υπάρχουν αρκετοί που δεν θα το έκαναν. Ευτυχώς, οι πρωταγωνιστές της ιστορίας δεν ήταν αδέσποτα στην Ελλάδα. Μπορεί και να τα είχαν φολιάσει πριν να μάθει κανένας την ιστορία τους.

Ιστορία 3η - Ο κύριος Κάσπερ παίρνει τακτικά το λεωφορείο
Οι κουτές γάτες... Ο απίστευτος αυτός τύπος παίρνει τακτικά, μόνος του, το λεωφορείο και κάνει τις βόλτες του. Περιμένει στην ουρά, με την ουρά του, στη στάση του σπιτιού του, μαζί με τους άλλους επιβάτες, ανεβαίνει στο λεωφορείο, κάθεται στη θέση του και κατεβαίνει σε όποια στάση θέλει. Οι οδηγοί τον έχουν μάθει και μάλιστα, για να εξασφαλίζουν ότι όλοι είναι ενημερωμένοι και προσέχουν τον αξιοσέβαστο αυτόν επιβάτη έχουν βάλει ανακοίνωση στις τουαλέτες τους! Φυσικά και δεν είμαστε στην Ελλάδα (φαντάζεστε γάτα να μπαίνει σε ελληνικό λεωφορείο και τις πιθανές αντιδράσεις; Μάλλον δεν θα έμπαινε σε δεύτερο). Εδώ, το βίντεο είναι απολαυστικό.

Ιστορία 4η - Η δική μου ιστορία
Δεν είναι ίσως τόσο εντυπωσιακή όσο οι άλλες, αλλά συνέβη σε εμένα. Ήταν λίγος καιρός που είχα μετακομίσει σε αυτό το διαμέρισμα. Δεν είχα ταΐσει ούτε γνώριζα κάποια από τις γάτες της γειτονιάς. Μένω στον δεύτερο όροφο. Ένα βράδυ, καλοκαίρι πρέπει να ήταν, άκουσα ένα επίμονο νιαούρισμα έξω από την πόρτα του διαμερίσματος. Όταν άνοιξα την πόρτα, αντίκρισα μπροστά μου ένα γατούλι (δεν διέκρινα το φύλο του) να με κοιτάζει σαν να θέλει κάτι. Κατάλαβα, σίγουρα κάπως είχε μπει στην πολυκατοικία, ίσως ακολουθώντας κάποιον, και μετά η εξώπορτα θα έκλεισε εμποδίζοντάς το να βγει. Πήρα τα κλειδιά και κατέβηκα τις σκάλες με το γατί να με συνοδεύει, του άνοιξα την πόρτα και πετάχτηκε έξω. Τόσο κουτά ζώα οι γάτες... ίσως να τις θεωρούμε έτσι επειδή δεν μας καταδέχονται και πολύ. Μια απορία που έχω είναι πώς διάλεξε τη δική μου πόρτα, είχε δοκιμάσει άραγε προηγουμένως αλλού;

Δυστυχώς, τέτοιες ιστορίες από το εξωτερικό έρχονται σε έντονη αντίθεση με τη συμπεριφορά των ανθρώπων στη χώρα μας. Οι ιστορίες των ζώων στην Ελλάδα είναι συνήθως ιστορίες ανείπωτου πόνου, σαδισμού, αδιαφορίας, απερίγραπτης ανθρώπινης σκληρότητας. Η Ellinida έχει ανεβάσει μερικές τέτοιες ιστορίες, εδώ (Ερ. γιατί δεν συνελλήφθη αυτός που μοστράρει τη φάτσα του; Απ. διότι ζούμε στην Ελλάδα), εδώ, εδώ. Αν πονάτε τα ζώα και δεν έχετε γερή κράση, μην δείτε τα βίντεο. Αν πάλι έχετε κοιμισμένη συνείδηση, ίσως να χρειάζεστε ένα γερό ταρακούνημα. Αν είστε ένας από αυτούς που ζυγίζετε τα πάντα με το χρήμα και το όφελος, ίσως να πρέπει να προσέξετε ότι τα βίντεο αυτά κάνουν το γύρω του κόσμου. Ίσως να πρέπει να προσέξετε τους στίχους του τραγουδιού σε ένα από αυτά που αναφέρονται ρητά στη χώρα μας. Ίσως να πρέπει να σκεφθείτε πόσους τουρίστες, πόσα κενά δωμάτια, πόσο εθνικό προϊόν, πόσο τζίρο μας κοστίζει η αδιαφορία και ο σαδισμός απέναντι στα ζώα. Ίσως αυτό τουλάχιστον να το καταλαβαίνετε. Δεν υπάρχει χειρότερο είδος ανθρώπου από τον άνθρωπο που συμπεριφέρεται με βαναυσότητα σε ένα πλάσμα που είναι ανυπεράσπιστο απέναντί του και, δυστυχώς, το είδος αυτό ευδοκιμεί στη χώρα μας, στη χώρα των κομπλεξικών.

Τα ζώα είναι αισθανόμενα όντα, με επίγνωση της ύπαρξής τους, όπως και εμείς. Τα ζώα και καταλαβαίνουν και αισθάνονται. Σε κάποιους τομείς ίσως να καταλαβαίνουν λιγότερα, αλλού όμως μοιάζουν να καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα από εμάς, ακόμη και σε πράγματα που κάποιοι θεωρούν αποκλειστικά ανθρώπινα. Αν τα προσέχαμε θα μπορούσαμε να πάρουμε και μαθήματα από αυτά... για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

Υπενθυμίζω επίσης αυτό, για όσους μπορούν και θέλουν.

16 σχόλια:

Greek Rider είπε...

Πολλές φορές οι σκύλοι χρησιμοποιούνται από τις ομάδες διάσωσης για να ψάχνουν μέσα σε συντρίμμια για επιζώντες. Οι σκύλοι έχουν άριστη όσφρηση και ακοή ενώ χωράνε από μικρά ανοίγματα που οι διασώστες δεν μπορούν να περάσουν.

Σε μεγάλες καταστροφές οι σκύλοι αυτοί ανακαλύπτουν πτώματα και επιζώντες με πολύ μεγάλη συχνότητα. Πολλές φορές μετά από μια ολόκληρη μέρα ένας σκύλος μπορεί να έχει ανακαλύψει μόνο πτώματα και κανέναν ζωντανό άνθρωπο.

Όταν οι σκύλοι έβρισκαν κάποιο ζωντανό άνθρωπο χαιρόντουσαν και συγκινούνταν.

Αντίθετα οι διασώστες παρατήρησαν ότι οι σκύλοι που ανακαλύπτουν συνεχώς μόνο πτώματα αρχίζουν και είναι έντονα καταθλιπτικοί, μπορούν να φτάσουν μέχρι και στην τελική ψυχολογική κατάρρευση.

Έτσι οι άνθρωποι διασώστες κάποιες μέρες που οι σκύλοι δεν ανακαλύπτουν κανένα επιζώντα σκηνοθετούν μια ψεύτικη διάσωση ώστε ο σκύλος να χαρεί που βρήκε έναν ζωντανό άνθρωπο και έτσι να μπορεί να συνεχίσει το πολύτιμο έργο του.

violet είπε...

Καλημέρα Περαστικέ!

Πολύ μου αρέσει το σημερινό σου σκίτσο. (για τον Κασπερ να μη μιλησω....υπεροχος!!!) Οι δικές μου γάτες δεν ήξεραν να διαβάζουν ;) αλλά έκαναν πολλά άλλα πράγματα που ενέπνεαν το σεβασμό απέναντι τους, σαν ξεχωριστές υπάρξεις που ήταν με το δικό τους χαρακτήρα και βούληση.
Αρκει να μπορεις να το δεις αυτο.

Νομιζω πως αυτο είναι και το πρόβλημα του Έλληνα. Δεν μπορεί να σεβαστει τους άλλους. Πόσο μαλλον τα ζωα.

Τα βιντεάκια συγκινητικά όπως και η ιστορία του greekrider.

librarian είπε...

Καλημέρα Περαστικέ! Εξαιρετικό το σκιτσάκι σου απίθανες και οι ιστορίες σου. Ο Κάσπερ είναι και πανέμορφος και πανέξυπνος!
Δεν είχα ποτέ γάτα αλλά έχω δύο σκύλους και, που ξέρεις, μπορεί να αποκτήσω κι άλλον.

bloggertips.gr είπε...

καλησπέρα,

σήμερα είδα για πρώτη φορά το blog σας.
το βρήκα πολύ ενδιαφέρων και έσπευσα να γίνω και αναγνώστης του.

εγώ έχω το http://www.johnpatrablog.blogspot.com/ .αν θέλετε ρίξτε του μια ματια και αν σας αρέσει γίνετε αναγνώστης του.

καλό καλοκαίρι από τον johnpatra

Περαστικός είπε...

Greek Rider, το είχα ακούσει και εγώ αυτό. Ένα μεγάλο καρφί στο φέρετρο της άποψης «έλα μωρέ, τα ζώα δεν καταλαβαίνουν».

Γεια σου, Violet, έμπνευση για το σκίτσο ήταν ο Κάσπερ. Πολλά προβλήματα έχει ο Έλληνας :) Να χαίρεσαι τις γατούλες σου!

Γεια σου, Librarian, ευχαριστώ για τα καλά λόγια, να σου ζήσουν και εσένα τα σκυλάκια!

Περαστικός είπε...

Καλό καλοκαίρι, Johnpatra. Χρήσιμες οι τεχνικές συμβουλές του ιστολογίου σου. Δεν χρησιμοποιώ πληθυντικό ευγενείας, διότι μου φαίνεται λίγο περίεργος σε συνδυασμό με ψευδώνυμο.

Jolly Roger είπε...

Απο ιστοριες ζωων αλλο τιποτα.

Θυμιζω τον γατο ενος αμερικανικου γηροκομειου (Oscar) που ξερει πότε προκειται να πεθανει καποιος απο τους κατοικους και πηγαινει κοντα του, κρατωντας σου συντροφια στις τελευταιες του ωρες.

Ξερω καμποσα παραδειγματα απο σκυλους που ορμησαν σε φλεγομενα σπιτια και εβγαλαν απο τις φλογες παιδια, ηλικιωμενους, αναπηρους.
Οχι, δεν μιλαω για εκπαιδευμενους σκυλους διασωσης. Μιλαω για απλους κοπριτες του δρομου.
Το τελευταιο τετοιο παραδειγμα το διαβασα πριν 3 βδομαδες στην εφημεριδα και ειχε τραγικη καταληξη (ο ανθρωπος επεζησε, ο σκυλος πεθανε).

Το προβλημα δεν ειναι τοσο η ελληνικη νοοτροπια. Ξερω, ειναι δικαιολογημενη αντιδραση το να τα ριχνουμε στους ανεγκεφαλους ΕΛληναρες, που θωρουν τα αδεσποτα σαν κατι φυσιολογικο. Ιδιως οταν πρεπει να ακουμε και βλακειες περι "φυσιολογικου περιβαλλοντος", "φυσικου τροπου ζωης" κλπ. κι απο πανω.

Ωστοσο το προβλημα βρισκεται βαθυτερα και δεν εχει σχεση (μονο) με την ελληνικη νοοτροπια.
Εχει να κανει με την ψυχη.

Απο την στιγμη που πιστευεις οτι υπαρχει ψυχη και οτι ειναι αιωνια και αφθαρτη, εχεις καταδικασει καποιο ζωο.
Ειτε θα πιστεψεις οτι εσυ εχεις και τα ζωα δεν εχουν ψυχη - αρα δικαιουσαι να τους φερεσαι οπως γουσταρεις.

Ειτε θα πιστεψεις οτι και τα ζωα εχουν μεν ψυχη αλλα μια καπως "κατωτερη" ψυχη απο εσενα.
Αυτη ειναι η τυπικη θεωρηση των ινδο-βουδιστικο-ανατολικων θρησκειων. Γι' αυτους τα ζωα εχουν μεν ψυχη, αλλα δεν ειναι η ψυχη του ζωου. Ειναι η ψυχη ενος ανθρωπου με κακο, υποδεεστερο καρμα. Αρα παλι καταληγουμε σε διακριση εναντιον του ζωου.

Η μονη διεξοδος στο διλημμα ειναι να καταλαβεις οτι κανενας, απολυτως κανενας δεν εχει (αφθαρτη) ψυχη. [*]

Εκτος αν δεχτουμε την εκδοχη μιας fantasy σειρας βιβλιων (Philip Pullman, His Dark Materials), συμφωνα με την οποια, τα ζωα ΕΙΝΑΙ η ψυχη μας ;-)

[*] (και να ζησεις σαν *αυτη* να ειναι η μοναδικη ζωη σου)

Περαστικός είπε...

Jolly Roger, πράγματι, είναι τόσο πολλές αυτές οι ιστορίες. Δεν είμαι σίγουρος πάντως αν ένας γέρος θα ήθελε να δει τον Oscar να πηγαίνει κοντά του :P
Η νοοτροπία και το πολιτισμικό περιβάλλον σίγουρα έχει σχέση με τη στάση απέναντι στα ζώα. Στην περίπτωση της Ελλάδας και άλλων πολιτισμικά υπανάπτυκτων χωρών δεν έχουμε μόνο πρόβλημα αδιαφορίας, αλλά και σαδισμού. Η αδιαφορία είναι το λιγότερο. Όσο για την ψυχή, πολύ μεγάλη κουβέντα για εδώ, αλλά νομίζω ότι αν κοιτάξει κάποιος στα μάτια ένα σκύλο, μάλλον θα πειστεί ότι οι σκύλοι έχουν ψυχή, αλλά θα αρχίσει να αναρωτιέται αν οι άνθρωποι έχουν ψυχή :)

Ναυτίλος είπε...

Δηλαδή τί; Θες να μας πεις πως πρέπει να τα σεβόμαστε τα ζώα;... Άσε μας ρε φίλε! Έχουμε προβλήματα: δε μας κάθεται η γκόμενα, η γυναίκα που περνάει εμμηνόπαυση, ο μικρός έχει μπλέξει με ναρκωτικά, η μεγάλη μου βγήκε τζιβιτζιλου, και η ομάδα πάει κατά διαόλου!! Χου γκίβες α φακ αμπάουτ δι ανιμαλς;

Εννοείται πως αστειεύομαι... (black humor).

Σου αφιερώνω την δική μου προσωπική εμπειρία με τα ζώα που με έχει κάνει άλλο άνθρωπο. (εύχομαι να μην θεωρείται spam αυτό που κάνω).

Tο Δίδαγμα Μιάς Γάτας

Καλά να περνάς περαστικέ! Συνέχιζε να παλεύεις!

:-)

Περαστικός είπε...

Καλημέρα, Ναυτίλε. Ε όχι και spam, πολύ ωραία η ιστορία και είναι ένα παράδειγμα του πώς ένα ζώο μπορεί να μας διδάξει το σεβασμό προς όλα τα πλάσματα και να μας αποκαλύψει πράγματα για τον εαυτό μας. ΑΥτό που είναι λυπηρό και φαίνεται από την ιστορία είναι το πόσες λανθασμένες αντιλήψεις φορτωνόμαστε και πρέπει να ξεφορτωθούμε. Αν έχει και άλλος κάποια ιστορία, μπορεί να την καταθέσει ελεύθερα :)

Ανώνυμος είπε...

Μία ακόμα σκυλίσια ιστοριούλα.
Μπορείτε να τη δείτε άφοβα.
http://www.youtube.com/watch?v=7VTF6yXxoHI

Όμορφο και συγκινητικό το ποστ.
Καλήμερα :)

ellinida είπε...

Αν δεν υπάρχει ψυχή τι είμαστε τότε; Ενα σακί από δέρμα και κόκκαλα; Ποιός είναι ο προορισμός μας; Μαμ κακά κοκό και νάνι;
Το κτήνος ο άνθρωπος και τ' ανυπεράσπιστα ζώα.
Είσαι σπουδαίος άνθρωπος Περαστικέ. Φαντάζομαι ξέρεις πόσο σε εκτιμώ. Να είσαι καλά.

Περαστικός είπε...

Ευχαριστώ για την ωραία ιστορία, ανώνυμη :)

Ellinida, όχι και τόσο σπουδαίος :)

melen είπε...

Ένα από τα γατιά μου λείπει εδώ και τρεις μέρες και φοβάμαι πως μου το φολιασαν. Είναι όλο κι όλο τριών μηνών, αποκλείεται να σέρνει,
δεν έφυγε ψάχνοντας σερνικό.
Νομίζω πως αν ποτέ τύχαινε να πιάσω επ αυτοφόρω κάποιον να βασανίζει ζώο, όχι μόνο σκύλο ή γάτα, αλλά και βάτραχο ή φίδι, θα ξεχνούσα όλες τις θεωρίες περί μη βίας και θα του άνοιγα ευχαρίστως το κεφάλι

@Jolly Roger
πολύ θα ήθελα να έχω ένα δαιμόνιο σαν τον Παν της Λύρας..
νομίζω πως το πιο κοντινό ανθρωπολογικά,χωρίς όμως να συσχετίζεται με τους δυτικούς ορισμούς περί ψυχής, είναι τα τοτέμ και τα τελετουργικά κυνηγητικά έθιμα κάποιων ινδιάνων της Αμερικής και των αβοριγινων της Αυστραλιας

Καλό βράδυ

Περαστικός είπε...

Καλημέρα, melen, ελπίζω να βρεθεί το γατάκι. Έχω και εγώ τα χειρότερα αισθήματα για όσους βασανίζουν ζώα.

Περαστικός είπε...

Και κάτι άλλο εντυπωσιακό:
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1040484&lngDtrID=252