Επαγγελματική αποκατάστασις

Αφού απελύθη από τον στρατόν, εδυσκολεύθηκε να βρει εργασίαν. Φιλοδοξία του ήτο να γίνει κηπουρός, καθώς είχε ευαίσθητον ψυχή και του ήρεσαν τα άνθη και τα φυτά. Τελικώς, μετά από πολλά παρακάλια, μπες-βγες σε γραφεία πολιτικών και αφού φίλησαν κατουρημένες ποδιές, οι γονείς του, πτωχοί άνθρωποι, του εξασφάλισαν τη θέσιν του δημίου εις το Δημόσιον. Προέβαλε αντιρρήσεις στην αρχήν, αλλά μετά από τις πολλές πιέσεις από συγγενείς και φίλους, εκάμφθη με δισταγμόν. "Ξέρεις πόσοι θα σε εζήλευαν;", "Πήγαινε προσωρινώς και όταν βρεις κάτι καλύτερον, αποχωρείς", "Δεν κάμεις τίποτε κακόν, αν δεν ήσουν εσύ, θα ήτο άλλος, εξάλλου, πρόκειται περί εγκληματιών που λαμβάνουν δικαίαν τιμωρίαν δια τα ανομήματά των", "Δεν είναι σωστόν να περιφρονείς ένα επάγγελμα", "Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή, ντροπή είναι να κάθεσαι και να σε τρέφουν οι δικοί σου", "Εργάσου εκεί δι εν διάστημαν και εν συνεχεία θα μετατεθείς εις άλλην υπηρεσίαν", "Προσγειώσου επιτέλους", "Μόνιμος θέσις, σταθερός μισθός συν μπόνους δια κάθε εκτέλεσιν, να μην είπωμεν και δια τα τυχερά από τους συγγενείς των μελοθανάτων που θα θέλουσι να κάμεις καθαρά δουλειάν και γρήγορην", "Ζήτημα είναι εάν θα καλείσαι διά το καθήκον ούτο τρεις φοράς το εξάμηνον, τον υπόλοιπον χρόνον θα κάθεσαι αραχτός εις το γραφείον" ήτο μερικά μόνο από τα επιχειρήματα που επιστρατεύθησαν δια να τον πείσουν.