Μυστική Αθήνα

Είναι η Αθήνα που ανακαλύπτεις όταν δεν κοιτάς μόνο τα φανάρια και τις βιτρίνες.

Είναι η Αθήνα που ανακαλύπτεις όταν σηκώνεις ψηλά ή στρέφεις πιο πλάγια ή πιο κάτω το βλέμμα ή όταν ακολουθείς ένα δρόμο επιστροφής από τη δουλειά που είναι κάπως διαφορετικός ή περνάει από ένα στενό αντί από την κεντρική οδό που ανεβοκατεβαίνεις συνήθως. Είναι η Αθήνα που ανακαλύπτεις σε κάποιες γωνίες ή στοές ή όταν κοιτάζεις μισοερειπωμένα σπίτια που δεν είχες προσέξει ποτέ άλλοτε. Είναι ακόμη και κάποια περίεργα ημιυπόγεια μαγαζάκια με παράξενους γέρους πίσω από το ταμείο. Είναι ακόμη τα δρομάκια που βρίσκονται ένα ή δύο τετράγωνα από το σπίτι σου αλλά από τα οποία δεν περνάς σχεδόν ποτέ. Είναι ακόμη κάποιες οσμές που φτάνουν στα ρουθούνια σου και για κάποιο περίεργο λόγο σε κάνουν να θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια και ένα δυνατό χέρι που κρατούσε το δικό σου. Είναι κάποια οράματα ομορφιάς που χάνονται μέσα στην ασχήμια μόλις ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου. Είναι εκεί που κάνουν τις συνάξεις τους οι γάτες για να συζητήσουν πράγματα άγνωστα στους ανθρώπους. Είναι ακόμη οι τοίχοι που θυμάσαι από παιδί και που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν αυτό το σύνθημα με την ξεθωριασμένη μαύρη μπογιά υπήρχε από τότε. Είναι ακόμη η Αθήνα που ανακαλύπτεις το σούρουπο ή οποιαδήποτε άλλη στιγμή αισθάνεσαι ελαφρύτερη τη σκιά σου και κοιτάζεις μέσα από τις σχάρες των υπονόμων αναζητώντας τη λάμψη ενός δακτυλιδιού.

Πόσοι από αυτούς που ανεβοκατεβαίνουν την Ακαδημίας έχουν προσέξει τη "μυστηριώδη" μεταλλική πόρτα με τον πέτρινο τοίχο που την περιβάλλει και είναι προφανώς ό,τι έχει απομείνει από ένα παλιότερο κτίριο και έχει ενσωματωθεί στην πρόσοψη μιας πολυκατοικίας; Πόσοι έχουν προσέξει τα κτίρια στη Μαυρομματαίων απέναντι από το Πεδίο του Άρεως και τις ενδιαφέρουσες ανάγλυφες μορφές σε μια παλιά πολυκατοικία εκεί; Μου άρεσε πάντα να σταματάω και να χαζεύω στην Αχαρνών, κάπου κοντά στο ύψος της Χέυδεν, εκείνο το περίεργο μέγαρο με τα γοτθικά παράθυρα που ήταν εγκαταλελειμμένο και βεβηλωμένο από την πινακίδα ενός ξενοδοχείου που βρίσκεται σε κάποιο παράπλευρο στενό (ευτυχώς νομίζω ότι τώρα το ανακαινίζουν).

Μου αρέσει να περπατάω, χωρίς να πηγαίνω κάπου συγκεκριμένα, και να στρίβω τυχαία στις διασταυρώσεις. Μοιάζουν αυτές οι περιπλανήσεις στην πόλη με την περιπλάνηση σε κάποιο μυστικό λαβύρινθο, ιδίως κάποιες ώρες το σούρουπο.

Τα ξαναλέμε.