Τετάρτη, Δεκεμβρίου 07, 2016

Εκδίδοντες εκδιδόμενοι


Δεν παραδίδεις ικέτες σε βασανιστές και δημίους για να τους λιντσάρουν, ακόμη και αν είναι εγκληματίες ή εχθροί σου. Περίεργα όσα συμβαίνουν στη δικαιοσύνη με τους 8 (και όχι μόνο). Προφανώς υπάρχουν δικαστές που δικάζουν και δικαστές που εκτελούν τις εντολές άλλων εξουσιών, όπως έχει φανεί και από άλλες υποθέσεις. Δεν θα νιώθω καθόλου καλά ως πολίτης αυτής της χώρας αν τελικά παραδοθούν. Αμφιβάλλω και για το αν οι νταήδες εξευμενίζονται με αυτό τον τρόπο.
Κάπως σαν να είμαστε μέλη μιας οικογένειας την περίοδο της κατοχής που βγάζει στον δρόμο κάποιον Εβραίο που έχει ζητήσει καταφύγιο στο σπίτι της από τους ναζί. Μετά δεν μπορείς να ξαναδείς τον εαυτό σου ακριβώς με τον ίδιο τρόπο όπως και αν το δικαιολογήσεις στον εαυτό σου και αυτό είναι ένα βάρος που το καταλαβαίνεις αφού προβείς στην πράξη. Υποψιάζομαι ότι αν τους παραδώσουμε, αυτό θα έχει συνέπειες σε εμάς τους ίδιους που δεν μπορούμε να συλλάβουμε σε όλη τους την έκταση τώρα.
Το ζήτημα της αθωότητας ή μη αυτών των ατόμων μικρή σημασία έχει από τη στιγμή που στη γειτονική χώρα δεν υπάρχει κράτος δικαίου, αλλά κράτος ενός αδίκου και χιλιάδες άνθρωποι διώκονται συλλήβδην για τις πεποιθήσεις τους, την εθνικότητά τους ή γιατί δεν είναι αρεστοί σε αυτή την καρικατούρα που τους κυβερνά.
Έχω μια αίσθηση ότι υπάρχει μια διάχυτη παγωμάρα γύρω από αυτό το ζήτημα. Όπως όταν έχεις να επιλέξεις μεταξύ του να κάνεις μια ατιμία, υπακούοντας στις προσταγές κάποιου ισχυρού, και του να κάνεις το σωστό αποδεχόμενος τις συνέπειες. Το πρώτο φαίνεται αρχικά ευκολότερο, αλλά μετά γεύεσαι την πίκρα του να έχεις ενδώσει.

6 σχόλια:

Αλικη είπε...

Πολυ καλό κείμενο.

Και υπέροχο σκίτσο!

Περαστικός είπε...

Αλίκη, ευχαριστώ.

Rosa Mund είπε...

Ω, τι ωραία.
Επιστρέψατε στο λόγο μετά από μακρά σιωπή.
Και τι λόγος. Σκεπτόμενος και βαθύτατα προβληματισμένος.

Δεν έχω απαντήσεις. Μάλλον, η απάντηση είναι μόνο μία:
Ο ανθρωπισμός. Που τείνει να λείψει από την άσπλαχνη εποχή μας, την αποτελούμενη από αναρίθμητα τεράάάάάστια Εγώ.

Ενσυναίσθηση μηδέν.

Περαστικός είπε...

Rosa Mund/κ.κ., έσπασα τη σιωπή μου, άντε να την κολλήσω τώρα χαχα

Φλύαρος είπε...

... Και μετά περνάς δίπλα από καθρέφτες αποστρέφοντας το πρόσωπο σου γιατί φοβάσαι ότι αντί για το είδωλο σου θα αντικρίσεις το τέρας. Μου αρέσει πολύ το πως το σκίτσο σου συμπληρώνει το κείμενο!

Περαστικός είπε...

Φλύαρος, να είσαι καλά.