Κυριακή, Ιουλίου 19, 2015

Εντός, εκτός και επί ταυτά

Τα μέσα σου δεν είναι περισσότερο δικά σου από τα έξω σου. Δεν ελέγχεις τα μέσα σου περισσότερο ή λιγότερο από όσο ελέγχεις τα έξω σου. Μέσα και έξω είναι μια ψευδαίσθηση. Έχεις ακριβώς τόση ελεύθερη βούληση όση έχει και η πέτρα. Ξεδιπλώνεσαι στο χρόνο όπως ένα παροδικό μετεωρολογικό φαινόμενο. Oι αφηρημένες έννοιες δεν είναι παρά υποπροϊόντα των ενστίκτων. Ξέχασε τα νοήματα και αναζήτησε στη σιωπή.
Α-νοησίες εις εαυτόν.

6 σχόλια:

Μαριλένα είπε...

στην περίπτωση μου (για να παραφράσω) "όλα πηγαίνουν ρολόι, με ελάχιστο κόπο, έβαλα αυτόματο πιλότο" :P

καλησπέρα :)

Περαστικός είπε...

Μαριλένα, καλησπέρα! :)

Rosa Mund είπε...

…Για να φτάσεις εκεί που είσαι, να 'ρθεις από κει που δεν είσαι,
Πρέπει να πας από ένα δρόμο, όπου δεν υπάρχει έκσταση.
Για να φτάσεις σε κάτι που δεν ξέρεις
Πρέπει να πας από ένα δρόμο που είναι ο δρόμος της άγνοιας.
Για να 'χεις ό,τι δεν κατέχεις
Πρέπει να πας από το δρόμο της αλλοτρίωσης.
Για να φτάσεις σ' αυτό που δεν είσαι
Πρέπει να πας μες απ' το δρόμο όπου δεν είσαι.
Κι ό,τι δεν γνωρίζεις είναι το μόνο που γνωρίζεις
Κι ό,τι σου ανήκει είναι αυτό που δε σου ανήκει
Κι όπου βρίσκεσαι είναι εκεί όπου δεν βρίσκεσαι.

ΤΟΜΑΣ ΣΤΕΡΝ ΕΛΙΟΤ, ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΟΥΑΡΤΕΤΑ (απόσπασμα) ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΛΕΙΤΟΣ ΚΥΡΟΥ, ΥΨΙΛΟΝ/ΒΙΒΛΙΑ

Ray Charles - Hit The Road Jack
http://www.youtube.com/watch?v=ZKvhxapM5zo&hl=el&gl=GR

Περαστικός είπε...

Rosa Mund/κ.κ., σήμερα πραγματικά με ενθουιάσατε. Ο T.S. Eliot είναι από τους πιο αγαπημένους μου ποιητές, αν όχι ο πιο αγαπημένος μου, και τα τέσσερα κουαρτέτα είναι κάτι πολύ περισσότερο για εμένα από απλώς αγαπημένα ποιήματα. Τα έχω στο πρωτότυπο. Παραθέτω το πώς ξεκινάει το πρώτο από αυτά, το Burnt Norton, του οποίου προηγείται ένα απόσπασμα του Ηρακλείτου στα Αρχαία Ελληνικά:
τοῦ λόγου δὲ ἐόντος ξυνοῦ ζώουσιν οἱ πολλοί
ὡς ἰδίαν ἔχοντες φρόνησιν (μετάφραση: Ενώ όμως ο λόγος είναι κοινός, οι πολλοί ζουν σαν να έχουν ιδιαίτερη (ατομική θα έλεγα) φρόνηση)
I. p. 77. Fr. 2.
ὁδὸς ἄνω κάτω μία καὶ ὡυτή (μετάφραση: οδός άνω και κάτω, μία και αυτή)
I. p. 89 Fr. 60.
Burnt Norton (οι πρώτοι στίχοι)
Time present and time past
Are both perhaps present in time future
And time future contained in time past.
If all time is eternally present
All time is unredeemable.
(Μεταφράζω πρόχειρα:
Χρόνος παρών και χρόνος παρελθών
Είσαι ίσως αμφότεροι παρόντες στον χρόνο μέλλοντα
Και ο χρόνος μέλλων περιέχεται στον χρόνο παρελθόντα.
Αν το σύνολο του χρόνο είναι αιώνια παρόν
Όλος ο χρόνος είναι ανεπανόρθωτος

Σας ευχαριστώ και για το τραγούδι και σας ευχαριστώ και για την παρουσία σας στο ταπεινό αυτό ιστολόγιο.

Rosa Mund είπε...

Και έναν μόνον ποιητή να αγαπάτε -και δη τον Τ. Σ. Έλιοτ- αρκεί.
Όσο για τα Τέσσερα κουαρτέτα, των οποίων την αρχή μου παραθέτετε, είναι ό,τι πιο φιλοσοφημένο έχω διαβάσει για το χρόνο γενικώς. Άρα, και πολύ αγαπημένο.
Συχνά ξαναγυρίζω στους στίχους τους που τους βρίσκω αξεπέραστους.
Χαίρομαι που ενθουσιαστήκατε.



Ιδού και ο Έλληνας ποιητής, που δεν ζήτησε και δεν πήρε ποτέ του αξιώματα, μετάλλια, παράσημα. Που δεν γνώρισε και δεν τον ενδιέφεραν μεγαλεία, δόξες και τιμές, αλλά οι Αλήθειες.

"Αηδίες—ο χρόνος έγινε για να κυλάει,
οι έρωτες για να τελειώνουν,
η ζωή για να πηγαίνει στο διάολο
κι εγώ για να διασχίζω το Άπειρο με το μεγάλο διασκελισμό ενός μαθηματικού υπολογισμού,
μονάχα όποιος τα διψάει μπορεί να με προφτάσει,
ό,τι ζήσαμε χάνεται,
γκρεμίζεται μέσα στο σάπιο οισοφάγο του χρόνου
και μόνο καμμιά φορά,τις νύχτες,
θλιβερό γερασμένο μηρυκαστικό τ’ αναμασάει η ξεδοντιασμένη μνήμη,
όσα δε ζήσαμε
αυτά μας ανήκουν."

Τάσος Λειβαδίτης, απόσπασμα από τη συλλογή 25η ραψωδία της Οδύσσειας, Τόμος 1 της τρίτομης έκδοσης του Κέδρου, σελίδα 348


ΥΓ. Καλημέρα. Θα κάνω μια βουτιά και για σας σήμερα.

Περαστικός είπε...

Rosa Mund/κ.κ., σας ευχαριστώ για τα ωραία δώρα σας και για τη βουτιά.